bir sosyopatın defteri

plan yapmayı seven biri değildim, ama değişmem gerekiyordu. çektiğim kadar çektirecektim. yaşadığım acılar kadar acı verecektim. canımın yandığı kadar can yakacaktım, ve arkama bile bakmadan gidecektim. kime güvensem ihanete uğradım, bu dünyayı masum bir yer sandım. insanları masum sandım, güvendim. tekrar ve tekrar güvendim. neden bu gibik hataya düştüm?
neden zamanında fark edemedim. sizi huur çocukları bunu çok kötü ödeyeceksiniz. kafamda bu düşünceler dönüyordu, daha sonra da uyuyakaldım.

eve geldim, 2 yıldır bu evde oturuyorduk. 3. kattaydı ve balkondan manzara süperdi. kapıyı anahtarla açtım, babam evdeydi.
aha dedim azar geliyor, karneyi gördü. böyle olacağını biliyordum dedi, hiç azarlamadı, ama ikinci dönemde böyle olursa seni balkanlara doğru domaltırım bakışını attı. bunu anlayabiliyordum, ama en azından başım ağrımamıştı.
annem de her zaman ki gibi yarım saat nasihatte bulundu, iyiliğimi düşünüyor tabi kadın.
geçtim eve uzandım yatağıma, başladım yine uzun uzun düşünmeye.

anlat bin

biraz dolaştık, sonra fazla oyalanmadan eve doğru kaptırdım. yiyeceksem yiyeyim azarları biran önce. gerçi gibimde bile değildi ama, kafa ağrıtıyordu işte. ha o zaman ki tipimden bahsedeyim, saçlarım kumraldı, gözlerim koyu kahve, güneşte açık kahve oluyordu. biraz zayıftım, iyi bir saç stilim yoktu, sabah kalktığım gibi gelirdim. tipsizdim yani. giyiniş olarakta hiç özenmezdim. eve giderken bunları düşündüm, intikamımı düşündüm. bu tatil günlerinde değişecektim, dış görünüş olarak, ve tabi ki canavar olmaya adım adım yaklaşıyordum.

böyle günler geçti ve karne günü geldi. sınıfta gruplaşma olduğu için kimse grubu dışındakileri giblemiyordu. ve karnem tahmin edeceğiniz gibi ortaydı. zayıf yoktu, zorlasam çok iyi bir karne beni karşılayabilirdi. ama derslere hiç önem vermedim. eve gittiğimde muhtemelen azarın kralını yiyecektim. çünkü not beğenmezdi bizimkiler, hocalar bile iyi derken ailem asla aldığım notu kabullenmedi hep azar, hakaret bazen de şiddet. artık büyüdüğüm için şiddet uygulayamıyordu ama hakaretler tam gaz devam.

ece, arkadaşları ve diğer tüm kızlar döneklik yaptılar. daha 1 gün öncesine kadar bizimle iyi anlaşan kızlar, hakkımızda atıp tuttular, kavga hakkında olmayan şeyleri söylediler ve bu bizi gerçekten zor durumda bıraktı. yaptıkları kevaşelik değilde neydi? olayın en yakın şahitleri olarak kendimizi akladık. sonra öğretmen biraz daha konuşunca bunlar özür dilemeye geldiler (sözde) sahteden tokalaştılar. kızların da onların peşinden gitmeleri, tepemi fena halde attırmıştı.
zil çaldı sınıftan tam çıkıyorduk kızlardan biri;

-özür dileyecektik dursanıza.
bende dayanamayıp;
+ sana ne oluyor lan? çekil şuradan.
dedim. pişman değilim, o bakışı hala aklımda. yeminim hala ve hala geçerliydi, kendi ayaklarıyla gelip pişman olduklarını söyleyeceklerdi gün geldiğinde, yine bize kalacaklardı.

işler yoğun, vakit buldukça yazıyorum.

yaz panpa

sınıfta yine epey tartışıldı bu konu. sınıf öğretmenimiz derya hoca da zaten bizim tarafı haklı bulmuştu. ahmet elinde kağıtla bekliyordu, bende yaz gitsin gibimde mi kafasındaydım. sonra bir ihanet daha oldu, hatta toplu ihanet. bu defa fena satılmıştık.

takipdeyiz

Aksama kadar at 10 15 part okuyoz gibtigim...

kardeşim, bu sosyopatlık hakkında en ufak bilgisi olmayan binleri kaale alma, her başlıkta bulunan muallakler işte bilmez misin. giblemeden devam et takipteyiz.

kavgaya müdahale etmek seçeneklerim arasında yoktu. neden mi? düşünmeden hareket edip müdahale etseydim muhtemelen işin sonu disiplinle sonuçlanacağı için benim de başım yanacaktı. ve neden basit yol varken kendimi yoracaktım ki?
şöyle bir camlara bakındım, öğretmenler odasının camı açıktı. avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım, bunu gören diğerleri de destek çıktılar sonra 30 saniye geçmeden öğretmen çıktı cama. kavga olaysız dağıldı, şayet düşünmeden hareket edip karışsaydım kavgaya iş uzayacakta uzayacaktı. kavga edenler teker teker çıktı yukarı, bende şahit olarak çıktım olanları anlatmak için. müdürden hayatında yemedikleri azarı yediler. ama çocukların gibinde değildi tabi. bizim ahmetin elindeydi kaderleri. eğer ahmet dilekçe yazarsa, bu muallaklerin sicili kayacaktı.

@114 inboxtan konuşabiliriz. neyse devam ediyorum.

panpa senle bi konuşalım lan galiba ben de sosyopatım ama benim hayatım da şöyle seninkinin tam tersi çok seviliyorum ama kimseyi sevmiyorum kimse beni anlamıyor bi ara benim gibi biri vardı okulun dıbına koyuyorduk sonra ayrıldık işte ve bunu şu cümleden sonra deme ihtiyacı buldum 'aslında ailem bana engel oluyordu nefret ediyor gibiydim ama seviyordum onları' bu tarz bi cümlen vardı işte ben de ailemden birinin öldüğünü düşününce baya yumuşarım vicdanım geri gelir onun dışında kimseyi giblemiyorum amk

yaz bin

Yalan veya değil ilgi bekliyor veya bekşemiyor gibim hepinizi yaz panpa sen ilgimi çekti sosyopatsan umursamazsın zaten amk beklemedeyiz

çok iyi gidiyosun panpa gibtir et herkesi devam yazmaya

@107 Adam orada ironi yapmış aq salahı. adamın entrylerini düzgün okumuyorsun gelip mal mal konuşuyorsun giberim kaynatanı. egon boyunu asmis bin. her başlıkta görüyorum seni. kurt adam yok bilmem ne. çekemiyorsan gibtir git başlıktan yoksa ben giberim seni xd xd amk malı seni

reserved hızlı yaz