bir sosyopatın defteri

herşey iyi gidiyordu, bir insanın onu anlayan arkadaşlara sahip olması çok iyi birşeydir. hele ki aynı kafadansanız.
derslerimi biraz salmıştım artık, umursamıyordum çünkü. bu umursamazlık daha sonra başıma çok işler açacaktı. haberim yoktu tabi. eskiden insanlara el kaldıramayan ben, orta okulda karşı sınıftan birini yere yatırıp dövmüştüm. hatta kavga ettiğimden dolayı birçok kez öğretmenden dayak yedim, kadındı falan ama eli ağırdı. sanki içimde ki gülücük saçan çocuk yavaş yavaş ölüyordu, yerini bir canavara bırakıyordu.

arama entry'ler x
lanet olsun cok yakigibliyim
önüncü nesil inci sözlük yazarı

(online)
genel ulan
bugün: 13
bu hafta: 22
toplam entry: 27
toplam başlık: 0

yeterli.

karnem tak gibiydi, her zaman ki gibi şiddet, hakaretler havada uçuştu. eskisi gibi umursamıyordum artık. birbirleriyle tartışırlardı, gibimde olmazdı odamda oturur müzik dinlerdim. yaz tatilini yatarak geçirdim diyebilirim. ders çalış derlerdi inadına çalışmazdım. kurallara gelemiyordum, ne istersem onu yapmak istiyordum.

sonra geçtik liseye, işte kilit nokta. belki de beni insanlığımdan çıkartan nokta. orta okul arkadaşlarımdan ayrılmak zor oldu, çünkü beni anlayan 7 insanla farklı liselere dağıldık. ve yine yalnız kalmıştım. lisede ne tür insanlar var bilmiyordum ama hazırlıklı olacaktım.

iyi güzel hoşta yavaşsın amk.

evde sürekli tekrar eden bir kavgalar oluyordu. bende olanları izliyordum. masum bir çocuğa sürekli bu manzarayı izletirseniz masumiyetini kaybedecektir. çoğunuz zor çocukluk geçirmişsinizdir tahmin edebiliyorum. peki o masum halinizle şimdi ki halinizi karşılaştırın. neler değişmiş? bazen akrabalarla bir araya gelirdik, en ufak şeyden bile laf dalaşı başlatırlardı, küfür ne bilmeyen ben ufkumu aşan küfürler işitiyordum (küfür olduğunu sonradan öğrendim) bazen iş fiziksel şiddet boyutuna erişiyordu. bu tür manzaralar çok şey değiştiriyor hele ki ayrı olarak şiddet size de uygulanmışsa.
çünkü çocuk ne yaşarsa onu örnek alır. ebeveynleri nasılsa çocukta ona göre tepki verir. ve şimdiye kadar kimse anadan doğma temiz kalmamıştır.

çocukluğumdan bahsetmek gerekirse, tek çocuktum. 2 kardeşim benden önce ölmüşler, geriye bir ben kalmışım tabi.
yaşım da küçük o zamanlar hareketliyim, etrafa yaşam enerjisi saçıyordum resmen, mutluydum çünkü. bana bakan insanlar
mutluluğuma ortak olup gülümsüyorlardı. ama şöyle bir sorun vardı, ailem beni anlamıyordu. daha düşüncelerimi yeni yeni ifade etmeye başlamışken. hiçbir zaman da anlamadılar zaten. ben ne yaptım peki? gidip arkadaş dediğim insanlara anlattım.
masumdum çünkü, bilmiyordum dünyanın böyle taktan biryer olduğunu, kimseye güvenmemem gerektiğini.

Reserved

reserved

anlat panpa güzele benziyor

Aynen amk yaa boşver yaz sen

daha yeni american horror story'nin 2. sezonuna başladım gibsen okumam

çok iyi yalan söyleyebiliyordum, ustaca. kimse anlayamazdı yalan söylediğimi, öyle ki utanma duygum yoktu. bunun sayesinde her türlü yanlış hareketi düşünmeye gerek kalmadan yapıyordum. hiç aşık olmayacağımı düşünürdüm ama nereden bilebilirdim ki tüm bu olanların değişeceğini? beyler çevrenizde bu tür insanlar varsa sakının onlardan. size çok büyük zararları dokunacaktır bunu bizzat ben söylüyorum.
neyse kaçtım ben sonra devam ederim.

neyse lan yaz bakayım.. takipteyim ama müziksiz bırakma.

sonu pat la bitiyosa güzeldir

lan kes kes amk sosyopat olan bi insan bunu doğuştan farketmiyor şahsen 16 yaşında anca farkettim.

şu kişilik bozuklugunu bile dikkat çekmek için kullanmaya başlamışsınız helal olsun amıan kodumun huur evlatları sizi diyicek tek kelime bişey bulamıyorum artık anlattıgı şeylere bak adamın ahahahahaha

Reserved

@18 kişilik bozukluğuyla dikkat çekmek ne alaka aq

bitirince mesaj at panpa hepsini birlikte okuyayım .