bir sosyopatın defteri

reserved yaz bin

Girmişken yazayım biraz.

Zekamı güçlendirmeye yönelik şeyleri ön planda tuttum 15 günlük tatilde. Müzik zevkimi degistirdim, bulmaca çözdüm, günlük tuttum. normalde solaktım ama sağ elimi kullandım yazmak için. bunu herkes bilir. eve dönerken farklı yolları denedim v.s. 15 günde elbet faydasi olmazdi, peki ikinci dönemin sonuna kadar devam ettirsem? Çok şey degisirdi.

rezerved

Içimde müthiş bir nefret hissediyordum. çocukluğumdan beri olan herşeye karşı. merhamet duygumu yavaş yavaş kaybediyordum. bunu başlarda fark etmedim.

yaz bin reserved

ilk dönem böyle ezik gibi tanındım, taşak malzemesi oldum, bazen ezildim, ihanete ugradim, aile içi şiddet tam gaz devamdı. sınıf öğretmeni çok kafa kadındi, olanları anlattım beni onlardan en uzak köşeye oturttu. biraz olsun çeneleri kapanmıştı. benim de kafam rahatlamıştı. hoşlandığım kız da tam önümde oturuyordu. o olaydan sonra yüzüne bile bakmak istemiyordum ama ikide bir dönüp dönüp bana birşeyler anlatıyordu amk.
ismi ece (gerçek isimleri verecek değilim, idare ediverin) yanında da sınıfın ineği ayşe. kopyanın dibine vuruyorlardı. yanimda da kendini güzel sanan bir kız vardı. ama tak atsam yapışmazdı. cam kenarlarıni sevdiğimi söylemiştim. orada oturduğum için zaman artık daha kolay geçiyordu. derslerime biraz daha ilgi göstermeye başladım. kendimde bir takım değişimler görüyordum.

sen ne ayaksın aq ilgimi çekti devam et bakim

önce not defterine yazıyorum ondan.

tmm

güzele benziyor *

ilk okulda ilk gün çok iyi gitmişti, ne bileyim birşeyler öğrenmek güzel geliyordu çocukluk aklı. yeni arkadaşlar, yeni ortamlar falan. öğretmenimiz çok iyiydi, ama şiddet uygulayan biriydi. yani az dayağını yemedim. müdür desen zevkine öğrenci döverdi, adamın sorunları vardı.

derslerle aram iyiydi, çünkü bilgisayar falan yok bir televizyon var evde. onda da öyle fazla kanal yoktu zaten. o yüzden kitaplara kapatıyordum kendimi. geleceğe umutla bakıyordum. bu dünyanın zalim olduğunu henüz kabullenememiştim, henüz...
öğlenciydim, okula kadar babam zütürürdü, dönüşte de alırdı. ama not konusunda çok katılardı. düşük not olsam ya azar yerdim ya da dayak. hatta bazen dışarı çıkmayı bile yasaklardı. nota göre tavırları değişiyordu. yani beni not için sevdiklerini düşünüyordum. çok utangaçtım o dönemler, hatta sınıfın en uslusu seçilmiştim. karne de iyi geldi böyle ilk sene bitti. tatilde yine kavga gürültü falan. arkadaş dediğim biri vardı hatta. çok güvenirdim ona, seviyordum. benden 1 yaş büyüktü ama serseri tipliydi biraz. boynumu kavrayıp beni bir güzel dövmüştü. ben insanlara vuramazdım ki. o dönemler öyle düşünüyordum tabi. o çocuk sayesinde, yavaş yavaş bir zorbaya dönüştüm. arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim demiş atalarımız, evet çok doğru. arkadaş ortamı çok etkiliyor.

kardeşim, abim veya ablam olmadığından arkadaşlarımı istemsiz kardeş yerine koyuyordum. ve bu her defasında ihanetle sonuçlandı, hepsine güvenimi verdim ve boşa çıkartıp gibtir çektiler. yine, yine ve yine. kendim gibi masum sanıyordum herkesi. aynı taktan hareketi, farklı bir sonuç bekleyerek tekrar, tekrar ve tekrar yaptım. bu gerçekten aptalcaydı.
kafam basmıyordu o dönemler. ama bu yediğim gibtirler beni içten içe değiştiriyordu. bambaşka birine dönüşebileceğimi nereden bilebilirdim ki. hayat oyununda ansızın rolün değişebiliyor, iyiyken kötü, kötüyken iyi v.s olabiliyorsun.

sınıfta öyle takıldığım fazla kişi yoktu. birçoğu beni dışlıyordu zaten, birkaç kişi vardı işte o da zaman geçsin diye.
kızlarla daha iyi anlaşırdım, ne bileyim hala da öyle içime düşüyorlardı resmen. aşk sevgi duygularını lise çağına kadar yaşamadım. zaten ilk okulda aşk mı olurmuş amk? çocuğuz daha.

birgün öğretmenden çok pis dayak yemiştim, adam gavura vurur gibi vuruyordu. hak ettik mi bilmem ama sınıfın camından atlayıp tekrar tırmanıyorduk (1.kat) ilk küfrümü de o zaman ettim zaten. hadi ailem dövebilir de sen kimsin de bana vuruyorsun lan? sinirden ağlama krizine girmiştim. ailem de öğretmen ne derse haklıdır kafasındaydı. dediğim gibi kimse anlamıyordu beni.

devam et ben upluyorum

up up up

o sene de öyle geçti. ilk okulu burada kesiyorum hep benzer şeyler oldu çünkü. orta okula geçtiğimde artık daha farklıydım, duygularım yavaş yavaş körelmeye başlıyordu. herkese eskisi kadar değer vermiyordum. ama insanları hala önemsiyordum.
dışlanmaya tam gaz devam ediyordum. ama zamanla sınıfa yeni bir eleman geldi, adam aynı benim kafadandı beni anlıyordu lan.
daha sonra çember genişledi ve 7 kişilik bir grup kurduk. ve hepsi de birbirini anlayan dışlanmış insanlardan oluşuyordu.

vay amk can damarimdan vurdun beni yaz amk yaz