bir sosyopatın defteri

her seferinde bana gibtir çekmelerine rağmen sürekli yeni bir şans verdim. umut etmiştim, belki bu defa farklı olur diye.
çok kolay güveniyordum, ama hep ezilen oluyordum. sürekli benimle taşşak geçtiler. sürekli şiddet gördüm, sürekli hakaretler işittim. dertleşebileceğim kimse bile yoktu, bunun için arkadaş arayışına giriyordum ve ihanetle sonuçlanıyordu.
mutlu günlerim de oldu elbet, ama mutluluk nadiren gelen bir his.

çocukken.. ne kadar da masumdum. iyilik yapmayı hayatıma kazımıştım. güler yüzlüydüm, insanların beni seveceğini düşündüm.
filmlerde ki gibi mutlu bir sonla hayatımı noktalayacağımı düşünürdüm. çünkü hiçbir şeyin farkında bile değildim, bu dünyanın zalim olduğunu, insanların zalim olduğunu. ve iyi biri olursam hep ezileceğimi bilmiyordum.

plan yapmayı seven biri değildim, ama değişmem gerekiyordu. çektiğim kadar çektirecektim. yaşadığım acılar kadar acı verecektim. canımın yandığı kadar can yakacaktım, ve arkama bile bakmadan gidecektim. kime güvensem ihanete uğradım, bu dünyayı masum bir yer sandım. insanları masum sandım, güvendim. tekrar ve tekrar güvendim. neden bu gibik hataya düştüm?
neden zamanında fark edemedim. sizi huur çocukları bunu çok kötü ödeyeceksiniz. kafamda bu düşünceler dönüyordu, daha sonra da uyuyakaldım.

eve geldim, 2 yıldır bu evde oturuyorduk. 3. kattaydı ve balkondan manzara süperdi. kapıyı anahtarla açtım, babam evdeydi.
aha dedim azar geliyor, karneyi gördü. böyle olacağını biliyordum dedi, hiç azarlamadı, ama ikinci dönemde böyle olursa seni balkanlara doğru domaltırım bakışını attı. bunu anlayabiliyordum, ama en azından başım ağrımamıştı.
annem de her zaman ki gibi yarım saat nasihatte bulundu, iyiliğimi düşünüyor tabi kadın.
geçtim eve uzandım yatağıma, başladım yine uzun uzun düşünmeye.

anlat bin

biraz dolaştık, sonra fazla oyalanmadan eve doğru kaptırdım. yiyeceksem yiyeyim azarları biran önce. gerçi gibimde bile değildi ama, kafa ağrıtıyordu işte. ha o zaman ki tipimden bahsedeyim, saçlarım kumraldı, gözlerim koyu kahve, güneşte açık kahve oluyordu. biraz zayıftım, iyi bir saç stilim yoktu, sabah kalktığım gibi gelirdim. tipsizdim yani. giyiniş olarakta hiç özenmezdim. eve giderken bunları düşündüm, intikamımı düşündüm. bu tatil günlerinde değişecektim, dış görünüş olarak, ve tabi ki canavar olmaya adım adım yaklaşıyordum.

böyle günler geçti ve karne günü geldi. sınıfta gruplaşma olduğu için kimse grubu dışındakileri giblemiyordu. ve karnem tahmin edeceğiniz gibi ortaydı. zayıf yoktu, zorlasam çok iyi bir karne beni karşılayabilirdi. ama derslere hiç önem vermedim. eve gittiğimde muhtemelen azarın kralını yiyecektim. çünkü not beğenmezdi bizimkiler, hocalar bile iyi derken ailem asla aldığım notu kabullenmedi hep azar, hakaret bazen de şiddet. artık büyüdüğüm için şiddet uygulayamıyordu ama hakaretler tam gaz devam.

ece, arkadaşları ve diğer tüm kızlar döneklik yaptılar. daha 1 gün öncesine kadar bizimle iyi anlaşan kızlar, hakkımızda atıp tuttular, kavga hakkında olmayan şeyleri söylediler ve bu bizi gerçekten zor durumda bıraktı. yaptıkları kevaşelik değilde neydi? olayın en yakın şahitleri olarak kendimizi akladık. sonra öğretmen biraz daha konuşunca bunlar özür dilemeye geldiler (sözde) sahteden tokalaştılar. kızların da onların peşinden gitmeleri, tepemi fena halde attırmıştı.
zil çaldı sınıftan tam çıkıyorduk kızlardan biri;

-özür dileyecektik dursanıza.
bende dayanamayıp;
+ sana ne oluyor lan? çekil şuradan.
dedim. pişman değilim, o bakışı hala aklımda. yeminim hala ve hala geçerliydi, kendi ayaklarıyla gelip pişman olduklarını söyleyeceklerdi gün geldiğinde, yine bize kalacaklardı.

işler yoğun, vakit buldukça yazıyorum.

yaz panpa

yaz bin

Yalan veya değil ilgi bekliyor veya bekşemiyor gibim hepinizi yaz panpa sen ilgimi çekti sosyopatsan umursamazsın zaten amk beklemedeyiz

Bu ece sayesinde diğer kızlarla da sağlam bir ilişki kurdum, ne kadar sağlam ileride göreceksiniz.
ama dönemin sonuna doğru bizim sınıfta gruplaşma oldu, ve bende bu durumda tarafsız olmak olmaz deyip kurnazca sınıfta iyi denebilecek adamların grubuna katıldım. kızlar daha çok bizimle konuşuyorlardı .

kaybetmeyeyim burayı

Hatta kızların bana ve diğerlerine fiziksel temas yaptıklarını bile gördüm zamanla. bende zaman geçsin diye bunlarla takılıyorum tabi. diğer kızların isimleri öykü, ebru, burçak ve burcu. erkeklerin isimleri de ahmet, barış ve berk.

Hava da ne sıcak lan. bi cam açayım ben.

15 Dkye sözlük atar zaten. birazdan devam ederim.

Ilk dönemin sonu gelmek uzereydi ki gruplar arası kavga çıktı. büyük bir kavga. belki de sınıfta bir dönüm noktası olacaktı. benimle taşak geçen elemanlar ahmete laf attılar. ahmette saldirgan biriydi hemen kalktı ayağa biraz tartıştı bunlar. öğretmen gelince bitti tartışma. yani biz öyle sanıyorduk.

Son bi part daha atıp çıkayım, sıkıldım.

@24 önyargılı bir şekilde yaklaşmıyorum kardeşim dediğin şeyde haklısın ama suça meyilli kelimesini orada yanlış şekilde kullandın ayrıca dediklerimden bir tek onu çıkarman senin işine geldi biliyorum ama saçma şeylerle insanların zamanını harcama dediğim gibi bir sosyopat asla ve asla aşık olmaz sadece merak ve ilgi duyar bu ilgisi de geçici bir şeydir