bir sosyopatın defteri

her insan hayatının bir döneminde, asla atlatamayacağını zannettiği olayları yaşar. bazen kötü, bazen kötünün de kötüsü.
ve en kötüsü de bazen bu tip olaylar, insanı sosyopatlığın eşiğine kadar getirir. işte ben bu kapının eşiğine kadar gelmiştim yıllar önce. ve zamanla, olaylar üst üste geldikçe o kapıdan girdim. nasıl mı kurtuldum? nasıl mı tekrar bu illeti başıma sardım? hepsini buraya dökeceğim. başlığın adını defter koymam da bir neden var, çünkü hepsi bir defterde kayıtlı. gibleyen olsun olmasın ben buraya içimi dökeceğim arkadaş, herkes bilir yazmanın ne kadar rahatlattığını, neyse dıbına çakayım.

sosyopatlık, sık sık pgibopatlıkla karıştırılsa da aslında aralarında büyük bir fark vardır. pgibopatlar doğrudan suç işliyorlar, ama bir sosyopat illa suç işliyor diye birşey yok. sadece suç işlemeye eğilimli. çünkü etrafında ki insanların duygularını, düşüncelerini, çektiği acıları zerre kadar umursamaz hale geliyorsun, aşık olamıyorsun. çıkar için insanlarla ilişki kuruyorsun v.s v.s bla bla buralar sıkıcı yazarken bile sıkıldım amk.

yazıma devam etmeden önce sözlüğe sövmeden edemeyeceğim. her 15 geçe atar mı dıbına koyayım böyle işin ben, siz ne iş yapıyorsunuz lan? o kadar yazı boşa gitti dıbına çakayım.

unutmadan geçmeden edemedim, insanlar karizmatik olduğunuzu düşünürler. herkese gibtir çekiyorsun çünkü. haksız da olsan özür dilemiyorsun, çünkü karşında ki zerre kadar gibinde değil. çıkarları için herkesi harcayacak bir adama dönüşüyorsun.
kalp kırıyorsun, ama senin kırılacak bir kalbin bile olmuyor. belki de tek iyi tarafı bu olsa gerek.

sosyopatlık, asosyalliğe benzetilmemeli ikisi çok farklı şeyler. çünkü ahmak bir insan ancak asosyal olabilir. sosyopat olmak ancak zeki insanların harcıdır. sosyopatlar aslında çok sosyal insanlardır. ama diğer insanlar onları zekalarından dolayı dışladıkları için yalnız kalmayı tercih ederler. ha kendi gibi zeki biri çıkarsa çokta iyi anlaşabilirler, vurur geçerler anasını satayım.

bir part daha atıp çıkacağım işlerim var. geldiğimde nasıl bu hale geldim, nasıl kurtuldum hepsinden bahsedeceğim uzun uzun.

sosyopati, bir akıl hastalığı değil bir duygu durumu bozukluğu. önce bunu bir bilmeli insanlar. ilaçla falan da tedavi edilmiyor, adamın dediği gibi kalıcı olarakta kurtulamıyorsun zaten. @20 ye söylüyorum bunları, merak içgüdüsüyle öldürüyorsa bu suç olmuyor mu? sonuç olarak merağı yüzünden suça meyilli olmuyor mu? biraz mantığını kullanarak okusaydın yazımı zaten böyle bir cümle kurma gereği duymazdın diye düşünüyorum. ön yargıyla okuyacak olan hiç okumasın.

ben bu gibik durumdan nasıl kurtuldum diyorum, adam dikkat çekiyorsun diyor. lan gavat ben sen oku diye mi yazıyorum bunları? gibtir git okuma o zaman adama bak lan. biri de 16 yaşımda farkettim demiş lan sütoğlan, ben anamın karnında doğar doğmaz fark ettim mi diyorum? saçma sapan şeyler yazıyorsunuz kirletmeyin başlığı. içimi dökeceğim diyorum dikkat çekmekten bahsediyor IQ seviyeni gibeyim senin. neyse hiç uğraşamayacağım devam.

@104 çok iyi yalan söyleyebiliyordum, ustaca. kimse anlayamazdı yalan söylediğimi, öyle ki utanma duygum yoktu. bunun sayesinde her türlü yanlış hareketi düşünmeye gerek kalmadan yapıyordum. hiç aşık olmayacağımı düşünürdüm ama nereden bilebilirdim ki tüm bu olanların değişeceğini?
bu senin yazın

gibik madem hikaye anlatacaksın yazılan her şeyi hafızana at salak salak şeyler yazma kendinle çelişme eleştiriyi kaldıramayıp ilgi çekmek istemiyorsan bu yazılanları günlüğüne de yazabilirsin kendinizi özel hissedeceksiniz diye zütünüzü bile verirsiniz sizin gibi dışlanmış ezikleri tanırım ilgi manyağı egosunu yenememiş basit bir varlıktan öteye gidemeyeceksin he değişmek istiyorsan pm ile benimle iletişime geçebilirsin istediğin takdir de değiştirebilirim seni

sherlock holmes okuyanınız-izleyeniniz var mı? adam cinayet vakalarını çözmekten zevk alıyor, ölen insanlar, onların aileleri umrunda bile değil. hatta bir sahnesinde çözecek cinayet kalmadığında kendi cinayetini kendi yaratacak deniyordu.
evet, suç işlemeye yatkın insanlar. sherlock holmes bunun en iyi örneklerinden bence.

Okulun ilk günü saat 7 de uyandım. elimi yüzümü yıkayıp hemen kahvalti yaptım. okul formasını giyip yola koyuldum. hava soğuktu, montumu almadığım için pisman oldum. durağa kadar da yürümem gerekiyordu.
bizim buralarda da düz liseli binler ağırlıklıydı. nereye baksam onları görüyorum. birde bakışları var, eşek gibecekmiş gibi. sözde kabadayılar, kendilerini bir tak sansalarda eli gibinde acı içinde öleceklerdi. yol boyu böyle tipleri izledim. hallerine gülüp geçtim, bir insan ancak böyle aciz olabilirdi.

adam galip derviş amk

aşk denen şey beyinsel bir kaç hormonsal şey dıbına koyum liseliler bile artık bu saçmalığa inanmıyor
sosyopatlıktan asla kurtulamazsın çünkü o bir hastalıktır ancak kişiliğini değiştirip mutlu taklidi yapabilirsin empati duyguları beyinde zarar gördüğü için asla iyileşmez sosyopatlar asla aşık olmaz çünkü saçma bir kavram olduğunu bilirler ve asla bunu değiştirmek istemezler çünkü insanların saçmalıklarını rahatça görüp kullanılabilir bir kukla olarak görürler mala bağlamazlar asla sosyopatlar suça meyilli değildir sadece merak iç güdüsüyle deney şeklinde öldürürler suç denen kavram zaten onlar için saçmadır

kavgaya müdahale etmek seçeneklerim arasında yoktu. neden mi? düşünmeden hareket edip müdahale etseydim muhtemelen işin sonu disiplinle sonuçlanacağı için benim de başım yanacaktı. ve neden basit yol varken kendimi yoracaktım ki?
şöyle bir camlara bakındım, öğretmenler odasının camı açıktı. avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım, bunu gören diğerleri de destek çıktılar sonra 30 saniye geçmeden öğretmen çıktı cama. kavga olaysız dağıldı, şayet düşünmeden hareket edip karışsaydım kavgaya iş uzayacakta uzayacaktı. kavga edenler teker teker çıktı yukarı, bende şahit olarak çıktım olanları anlatmak için. müdürden hayatında yemedikleri azarı yediler. ama çocukların gibinde değildi tabi. bizim ahmetin elindeydi kaderleri. eğer ahmet dilekçe yazarsa, bu muallaklerin sicili kayacaktı.

kardeşim, bu sosyopatlık hakkında en ufak bilgisi olmayan binleri kaale alma, her başlıkta bulunan muallakler işte bilmez misin. giblemeden devam et takipteyiz.

@114 inboxtan konuşabiliriz. neyse devam ediyorum.

panpa senle bi konuşalım lan galiba ben de sosyopatım ama benim hayatım da şöyle seninkinin tam tersi çok seviliyorum ama kimseyi sevmiyorum kimse beni anlamıyor bi ara benim gibi biri vardı okulun dıbına koyuyorduk sonra ayrıldık işte ve bunu şu cümleden sonra deme ihtiyacı buldum 'aslında ailem bana engel oluyordu nefret ediyor gibiydim ama seviyordum onları' bu tarz bi cümlen vardı işte ben de ailemden birinin öldüğünü düşününce baya yumuşarım vicdanım geri gelir onun dışında kimseyi giblemiyorum amk

Aksama kadar at 10 15 part okuyoz gibtigim...

takipdeyiz

sınıfta yine epey tartışıldı bu konu. sınıf öğretmenimiz derya hoca da zaten bizim tarafı haklı bulmuştu. ahmet elinde kağıtla bekliyordu, bende yaz gitsin gibimde mi kafasındaydım. sonra bir ihanet daha oldu, hatta toplu ihanet. bu defa fena satılmıştık.