1. 51.
    0
    rezerved
    ···
  2. 52.
    0
    Çıkmadan elastgib'e de cevabını verecegm. sen hayatında kaç kere pgibologlarda süründün? bu gibik şeyin kesin bir tedavisi yok evet. ilaç falan işlemiyor.
    bir sosyopat olsam da ailemi seviyordum. ama ailemden birini kaybettiğim zaman herşey değişti lan. kaybettiğim vicdanım gelmişti bildiğin. sen gelipte tanımadığın adam hakkında yorum yapma oldu mu kardeş? sonradan toparladım biraz ki nedeni de bariz belli, gelip burada itiraf ediyorum sen neyin kafasındasın? bu sana çok bile bundan sonra entrylerini giblemem bilesin.
    ···
  3. 53.
    0
    bana da benziyor gibi gibi ama benzemiyor gibi gibi de aq . Takipteyim ipne ilk defa böyle uzun okudum bak kıymet bil güzel yaz giberim elinin ayarını . Hadi öptüm :*
    ···
  4. 54.
    0
    çocukken.. ne kadar da masumdum. iyilik yapmayı hayatıma kazımıştım. güler yüzlüydüm, insanların beni seveceğini düşündüm.
    filmlerde ki gibi mutlu bir sonla hayatımı noktalayacağımı düşünürdüm. çünkü hiçbir şeyin farkında bile değildim, bu dünyanın zalim olduğunu, insanların zalim olduğunu. ve iyi biri olursam hep ezileceğimi bilmiyordum.
    ···
  5. 55.
    0
    her seferinde bana gibtir çekmelerine rağmen sürekli yeni bir şans verdim. umut etmiştim, belki bu defa farklı olur diye.
    çok kolay güveniyordum, ama hep ezilen oluyordum. sürekli benimle taşşak geçtiler. sürekli şiddet gördüm, sürekli hakaretler işittim. dertleşebileceğim kimse bile yoktu, bunun için arkadaş arayışına giriyordum ve ihanetle sonuçlanıyordu.
    mutlu günlerim de oldu elbet, ama mutluluk nadiren gelen bir his.
    ···
  6. 56.
    0
    Beklemedeyiz aga
    ···
  7. 57.
    0
    Tatil bu şekilde geçmişti. sosyallik açısından hiçbir şey yapmadim. zorunda kalmadıkça da dışarı çıkmadım zaten.
    ···
  8. 58.
    0
    Okulun açılmasına bir gün kala düşündüğüm herşeyi derleyip topladım. ama içimden gitmek gelmiyordu açıkçası. birkaç gerekli bilgi dışında beyni gereksiz şeyle doldurmaktan başka işe yaramıyordu okul. sınıfta herkes kendi telinde çalıyordu zaten. herkes sıradandi, beni anlayabilecek kimse yoktu. ve açıkçası hiç gitmek istemiyordum bu yüzden.
    ···
  9. 59.
    0
    sıkıldım artık kısa kesiyorum, lise 1 in 2 dönemi biraz daha toparlamıştım, eskisi kadar taşak geçmiyorlardı. insanlar daha bir hoş davranmaya başladılar, intikam planım hızla ilerliyordu. kayda değer birşey olduysa da, ece ve tayfasının ayağımıza kadar gelip özür dilemesiydi. işte beklediğim şey de buydu.
    ···
  10. 60.
    0
    iyice içime düştüklerini gördüğümde, kabul ettim. yani etmiş gibi yaptım. bunun dışında kayda değer birşey olmadı. az kaslın bir dersten kalıyordum, ondan da hocayı ikna ederek geçtim. ailem azarlamadı bu sefer, çünkü hitabet yeteneğim eskisine göre gelişmişti. bir şekilde notlarımı kabullendim, değişim hızla devam ediyordu.
    ···
  11. 61.
    0
    bitirecen mi lan?
    ···
  12. 62.
    0
    @155 kısa kısa yazıp bitireceğim.
    ···
  13. 63.
    0
    sonra yaz tatilinde kuzenlerin yanına gittim. bana eskisinden de sıcak davrandılar, ama ben genel olarak daha soğuktum. evet, düşündüklerim gerçekten doğruydu. iyi çocukken kaybediyordum, ama şimdi kazanan oluyorum.
    ···
  14. 64.
    0
    10. sınıfta bambaşka biri oldum, kimse taşak geçemiyordu. hatta bazıları beni yanlış tanıdıklarını, pişman olduklarını söyledi. kızlarda adeta benimle konuşmak için can atıyordu. bu hoşuma gitmiyor değildi elbet.
    ···
  15. 65.
    0
    10. sınıfın sonlarına doğru sevgili yaptım. beni çok iyi anlayan biriydi. ne bileyim, içimde kalan son duygu olan sevgiyi derinden hissediyordum bu kıza karşı. çok mutluyduk, ama ne yazık ki onu kaybettim. girdiği ameliyattan sağ çıkamadı. ve ben, ben adeta delirdim.
    ···
  16. 66.
    0
    kafayı yemiş gibi, durmadan dolaşıyordum. ve küfrediyordum, neden böyle oldu? severekte mi kaybetmiş oldum? sevmekte mi kaybetmek demek? artık dünya bana öyle taktan görünüyordu ki.. o ölüm tamamen beni benden aldı. 1 ay sonra, üzüntüm falan gitti, bütün duygularım gitti. insanlarla ilişki kurmamın tek sebebi kendi çıkarlarımdı.
    ···
  17. 67.
    0
    duyguları zayıflık olarak görüyordum. ve insanların, beni gibi acı çekmesini o kadar istiyordum ki. içimde ki nefreti tarif edemem. aile zoruyla pgibologlara zütürüldüm, ama bir taka yaramadı. bu taktan şeyin ilaçla falan tedavisi yoktu. tedavi yine sendin.
    ···
  18. 68.
    0
    nasıl mı biraz toparladım? bir ölümdü beni benden alan, ve bir ölüm oldu beni kendime getiren. vicdanımın sönmüş olan ateşi bir an yeniden kıvılcımlandı o 2. ölümle. ve sağlık sektöründe işe başlamıştım, sürekli ölümler görüyordum, sürekli ağlayan insanlar. bir aralar bu zerre kadar beni etkilemiyordu. ama yakınımdan birini kaybettiğimde, çok şey değişti hem de çok.
    ···
  19. 69.
    0
    evet bu kadar. bitti çok şükür oh dıbına çakayım.
    ···
  20. 70.
    0
    bu kadar mı yani muallak?
    ···