Milliyetçiyim rizörvıd

O orak ve çekiç zütüne girsin *

Yaz ln solcu bin

Gururlandım be yoldaş devam

Bu olayın sonrasında eve gittiğimde ruh gibiydim kimseyle konuşmadım ve sürekli düşünüyordum. Eve her geldiğimde MSN'e girerdim ama o gün bilgisayarı dahi açmadım. Ertesi gün okula gitsem mi gitmesem mi diye çokça düşündükten sonra gitmeye karar verdim. ilker o gün okula gelmemişti, Recep ve Aleyna sürekli dün neler olduğunu soruyordu, okula polisin geldiğini ve olanlardan haberleri olup olmadığını bilmediğim için hiç bir şey söylemiyordum ve sürekli lafı değiştirmeye çalışıyordum. 2-3 dakika sonra yanıma Hikmet geldi ilkerin sırasının yanına çantasını koydu. Merhaba Sinan arkadaş dedi. Recep ve Aleyna birbirine ağızları açık bir şekilde bakıyorlardı çok şaşırmışlardı. Hikmet fazla konuşmazdı sessiz ve olgun bir çocuktu, fakat her zaman gözlerinde asi bir bakış vardı. Hikmet yanıma oturunca Recep ve Aleyna önüne döndü. Hikmet çantasından Sabahattin Ali'nin içimizdeki Şeytan eserini çıkartıp okumaya başladı sanki dün hiç bir şey yaşanmamış gibi oturup kitabını okuyordu, oysaki ben ondan bir şeyler söylemesini bekliyordum. Hikmet ile ne kadar konuşmak istesemde o gün boyunca hiç konuşamadık, ta ki son derse kadar...
Hikmet bana O yanında oturan arkadaşını alıp bu hafta sonu bizimle tanışmak ister misin Sinan arkadaş? demişti. Bana yine o lanet heyecan gelmişti, Olur ya düşünürüz biz ilkerle falan demiştim sakin olduğumu hissettirmek için. Hikmet gülümseyerek bana telefon numaramı vermek istediğimi sordu ben ise utana sıkıla Benim telefonum yok diyerek MSN adresimi verdim. Hikmet Baban ne meslek ile uğraşır? diye sordu. Ben ise aklıma dağıtılan bildiride ki yazanlar geldiği için utanmadan tornacı dedim heyecanla, Hikmet o an dudaklarını ısırdı, nefesini derince çekerek göğsünü kabarttı ve O boynunu eğme sakın Sinan arkadaş, bir gün güneş babana, babalarımıza, bütün proletaryaya doğacak demişti. Proletaryanın ne olduğunu bile soramamıştım utancımdan Hikmet yoldaşa, o yaşından beri belliymiş gerçek bir devrimci olacağı...

Rezervasyon

Rezerved

Okunur ama

Jklşlllll

Devam et yoldaş dinliyoruz rez

5-10 Dakika boyunca slogan atıyorduk. Bir slogan bitiyor diğeri arkadan yükseliyordu, Hırsızlardan Hesabı Komünistler Soracak, Yağma Yok Sosyalizm Var, Gençliğin Ateşi Sermayeyi Yakacak Sloganlarını atmıştık, aramızda Dev-Lis'lilerde vardı onlar da arada sessizlik olunca Biz biz biz Dev-Lislileriz Liselerde Faşizmi Yok Edeceğiz sloganıyla giriyordu. Onlara TKP'li Hikmetlerde eşlik edince ilkerle bende bağırıyorduk. işin komik yanı bütün bunları yaparken ilker ile ben tek bir Marx kitabı bile okumamıştık...
Yumruklar havada sloganlar atarken siren ışıkları okul kapısının önünde yanıyordu, koluma dazlak saçlı aşırı beyaz tenli bir çocuk girdi (sanırım bir tür deri hastalığı vardı) okuldaki temizlik emekçileri ve kapının yanına güvenlik diye koyulan saçlarına ak düşmüş Kemal Abi bizi izlerken polis apar topar içeri girip bizi yaka paça dağıttılar. Hikmet ve yaklaşık 15 kişi polise direnmeye başlayınca polis bizden yaşça büyük bir çocuğu jopladı. ilker ile ben bunu görünce kesildik kaldık zaten hiç bir şekilde müdahele edemedik. Polis jopladığı çocuğu sürükleye sürükleye ekip arabasına zütürürken çocuk hala slogan atmaya devam ediyordu, slogan ise belki de hayatım boyunca en fazla duyacağım slogan olacak olan Türkiye solunda efsaneleşmiş Faşizme Karşı Omuz Omuza sloganıydı...
Daha sonra öğrendiğimize göre müdür bizlerin örgütlü gücüne karşı polisi kullanmıştı. işte ilk o gün polislerin sesini çıkartan halka karşı ne gibi bir misyon aldığını, bu misyonu kimler tarafından nasıl aldığını ve polis faşizmini az da olsa anlamıştım.

Rezervasyon

Rezervasyon

Rezervasyon güvenlidir.

Devam panpa çok güzel amk

Dinlemekteyim..

Perşembe günüydü, hava biraz esiyor ve hafif kararmıştı. Ben bütün gün ilkerin başını patlatarak onu da yürüyüşe ikna etmiştim ama ilker baya baya korkuyordu bu çok belli oluyordu. Sınıftan çıkarken ben Hikmetin yanına gidip bizimde gelmek istediğimizi söylediğimde Hikmetin bir gülümsemesi vardı ki ilkerle hala birbirimize hatırlatır o gülümsemeyi anarız. Bizimle birlikte bizim sınıftan bir kişi daha geliyordu, toplam 4 kişi çıkmıştık sınıftan. Herkes çıktıktan sonra Hikmet bizi kantinin olduğu alt kata indirdi ve kantinin önünde beklemeye başladık, Hikmet telefonla birilerini arıyordu. Ben heyecandan altıma işeyecek şekilde sessiz sessiz düşünüyordum, ya polis gelirse? ailem öğrense ne der acaba? gibilerinden. Yaklaşık 5 dakika sonra uzun koridorun karşısından 15-20 kişilik bir kalabalık geldi yanımıza. Çoğunun üstünde yeşil ve lacivert parkalar vardı ve bizden yaşça büyük sınıflardandı. Kızıl saçlı bir kız yanıma yaklaşıp elini uzattı ve merhaba yoldaş dedi. Elini sıkıp merhaba dedim sesim titreyerek. O gün hayatımın ilklerini yaşıyordum...
Okuldan çıkarken merdivenlerde müdür bizi gördü ve ters ters bakarak nereye böyle çocuklar? dedi. O kadar kişi arasından çıt ses çıkmadı biz de ilkerle bir şey söylemeyip devam ettik. Okulun bahçesine geldiğimizde Hikmet hızlı adımlarla dışarıya bakan tellere doğru gidip birinden bir şeyler aldı. Ardından kalabalıktan bir kişi Hikmetin yanına giderek dışarıdan aldıkları pankartı alıp iki tahta sopaya taktılar. Kırmızı bir pankartın üzerinde sarı renkle Sermayeye Verecek Paramız Yok! yazıyordu. Hikmet ve arkadaşı bahçenin müdürün odasına bakan kısmına gidip pankartı açtılar, tam o anda önümden bir ses yükseldi Hırsızlardan Hesabı Komünistler Soracak! ilkerle biz birbirimize bakarak sürü pgibolojisiyle yumruklarımızı havaya kaldırıp sloganı haykırmaya başladık. Bacaklarımın titrediğini hatırlıyorum, bize birden tuhaf bir cesaret gelmişti sanki bütün gücümüzle bağırıyorduk, bir ara ilkere baktığımda onun bağırmaktan kısılan gözleri aklımdan çıkmayacak manzaralardan diğeriydi...

Arkadaşlar küçük bir işim var gelince devam edicem.

rez amk hızlı yaz güzel

Çok detaya giriyorum dinleyen de yok ilk seneyi biraz hızlı geçicem arkadaşlar. ilk sene pek bir olay olmuyordu, okulda az sayıda ülkücü vardı onlarla arada bir Hikmetler kavga eder biz izlerdik ama hiç bir anlam veremezdik. Sağ görüş olarak Ülkü Ocaklarından gelen tespih çekip kravatlarını gevşetip racon kesen öğrenciler vardı ama geneli bizden büyüktü, Sol görüşlü olarakta TKP'li ve Dev-Lis'liler vardı, TKP'liler yaklaşık 10 kişiydi Dev-Lis'lilerden 5 kişi falan vardı. Recep bir gün bize Hikmetlerin terörist destekçisi olduğunu falan söyledi ben hemen araya girip bildiride gördüğüm her şeyi saymaya başladım. ilker araya girip sende mi anarşist olacan lan yoksa hahahahaha gibi bir espri yapıp arayı ısıtmaya çalıştı...
Okulun son günlerine doğru bizlerden okul aidatı istediler. Biz sızlanıp küfür etmeye başladık ama sonuç olarak boyun eğip o parayı getirecektik.

Daha o gün sıcağı sıcağına Hikmetler sınıfa kalabalık bir şekilde girdi. Devlet okulunda aidatın verilmemesi gerektiğini, okul yönetiminin bizi sömürdüğünü iddia edip bu konu için yarın okul çıkışında yürüyüş yapacaklarını söyledi. Hikmet ve arkadaşları tek tek bütün sınıfla konuşmaya başladı, bize gelince zorlamayla bizi yürütmediklerini ve sadece tepki göstermek isteyenlerin gelmesini söylediler. Recep somurtkan bakışlarla baktıktan sonra çocuklar gittikten sonra bize işte bu solcular böyle her şeye sorun çıkartıyorlar oğlum falan dedi. Fakat benim kanım kaynıyordu ve Hikmetin söyledikleri beni ateşli bir şekilde gaza getirmişti. Recebin zırvalarını dinlemeyip kararımı vermiştim, hayatımın ilk devrimci yürüyüşünü o gün bir şeylerin farkında olarak yapacaktım...

Devam devam devam