Öğretmenimiz okuldan atılmamak için mahkemeye kadar gitmiş ve en sonunda zafer direnenlerin olmuştu, öğretmenimiz okulda kalmıştı...
Bir ay herhangi bir sorun yaşanmamıştı, Hikmet beni arayıp Ankara'ya çağırıyordu, benimle birlikte istanbul'a geri döneceğini ve ailesinin yanına gideceğini söylüyordu. Bir Cuma gecesi otobüse atlayıp Ankara'ya gitmiştim, iki gün orada kalıp Hikmetin yoldaşlarının bazılarıyla da tanışmıştım. Ardından beraber istanbul'a​ gelmiştik ve Hikmeti evine Okmeydanına bırakmıştım. Okmeydanında değişik bir olayda olmuştu onu da anlatıyım, Hikmetin evine yarım uğrayıp babası ve Mahir Abiyle görüşmüştüm, akşama doğru tek başıma eve dönerken beni sokağın köşesinde üç çocuk çevirmişti. 15-16 yaşlarında olan bu genç arkadaşlar yaşça büyük olan bana kim olduğumu ve mahallelerinde ne aradığımı soruyorlardı. Ben bir şey yapmadan gülümseyip Hikmetin arkadaşı olduğumu söylemiştim, çocuklardan biri belinde ki küçük silahı çıkartıp bir eliyle saklayarak ters bir şekilde "Neye gülüyorsun lan sen Hikmet kim oğlum?" gibisinden bir şey söylemişti, Hikmeti tanımıyorlardı. Ben silahı görmeden önce gayet sakindim fakat silahı görünce biraz beklemelerini ve Hikmeti arayacağımı söylemiştim. Hikmetin gelmesini beklerken çocuklara benim de sosyalist olduğumu söylüyordum, tam çocuklarla olumlu olumlu konuşmaya başlamışken Mahir Abi ve Hikmet yanımıza gelmişti, Mahir Abi bana silah çekmiş olan çocuğa çok sert bir tokat atarak çocukları yollamıştı. Mahir Abiyi tanıyor olmalılardı ki hiç bir şey demeden hızlı hızlı gitmişlerdi, Mahir Abi çocukların uyuşturucu satıcılarına karşı nöbet tuttuklarını ama ergenliklerinden dolayı biraz heyecanlı olduklarını söyleyip benden onlar adına özür dilemişti. Ardından benim onca ısrarıma rağmen dolmuşa kadar benimle gelmişlerdi.

Bu sene okulda bizden farklı bir örgütlenme denemesi daha olmuştu. Halkevleri okulumuzda ki mücadeleyi görüp lise yapılanmaları olan Liseli Genç Umut örgütünü okulumuzda örgütlemek istemişti fakat 2-3 kişi ile pekte başarılı olamamıştı. Onun yanında okuldan mevzun olan yoldaşlarımızın gidişi bize kitlesel bir kayıp yaşatmıştı. Ben ve Hikmet ile birlikte 5-6 kişi takılıyorduk ve yeni gelen lise birinci sınıflara da örgütleme çalışması yapmamıştık. Okulda zaten gücün bizde olduğunu düşünüyorduk fakat parti binasında bizleri aktif olmamız için uyarıyorlardı. Bu sorunların önüne kimse geçmiyordu ve gayet pasifist takılmaya başlamıştık fakat bu suskunluğu bir din dersinde Hikmet bozacak ve bizlere tekrardan kolları sıvatıcaktı...

2016 1 Mayısı için IŞiD canlı bomba tehditleri burjuva medyamız tarafından ortalığa yayılmıştı, bunun yanında dünyanın gelmiş geçmiş en büyük antikomünist devleti olan ABD, vatandaşlarına Türkiye için 1 Mayıs uyarısı vermişti. Vermişti ki bizim işçimiz, gencimiz ve niceleri 1 Mayısa korkusundan gidemesin. Fakat sol örgütler bundan korkacak değildi, herkes 1 Mayıs için Bakırköy'de​ toplanacaktı. Kalabalık fazla kitlesel olmamıştı, DiSK harici işçiler zaten fazla yoktu, daha çok sosyalist kesimden gelenler vardı, normalde her 1 Mayıs onbinlerce o işçi meydanlarda kendi gününü kutlardı fakat bu sene medyanın saldığı korku ile DiSKten bile fazla bir katılım olmamıştı. Her sene olduğu gibi çok yoğun bir güvenlik önlemi alınmıştı, fakat çoğu sol örgütler bu 1 Mayısa gelmeme kararı almıştı, bu çok can sıkıcı bir durumdu. Meydana girerken yanımda Orhan ve Oktay yoldaşlar vardı, flamalarımızda çark çekiç yerine orak çekiç, TKP yerine KP yazıyordu, 2017'de KP tekrar TKP ismini ve çark çekiç logosunu geri alacaktı. O sene en büyük katılım HDPten olmuştu, onun yanında sadece; Halkevleri, Çarşı, CHP, SYKP, Haziran Hareketi, DiP, SGDF, TSiP, EMEP, ESP, DiSK ve KESK sendikalarının yanında biz de Türkiye Komünist Hareketi olarak alıyorduk fakat bizden bile çok fazla gelmeyenler olmuştu. Alana girdiğimizde o eski canlılığı göremesem de 1 Mayıs heyecanına yine kapılmıştım, halay ve horonlar çekiliyor, sloganlar atılıyor ve sohbetler ediliyordu. Devletin belirlediği alanda kutladığımız için herhangi bir polis müdahalesi olmamıştı fakat hayatımda gördüğüm en cansız 1 Mayıstı...
http://i.sabah.com.tr/sb/...ayis-kutlamalari/15_d.jpg

Bu olayı duyan FKF ve bazı örgütsüz Kemalist öğrenciler bizden önce imza standına gidip tepkilerini göstermiş fakat karşılık alınınca küçük bir arbede sonucu ÖGB tarafından tarafların ayrıldığının haberini almıştık. Bunun üzerine bizler de TKPli Öğrenciler olarak hemen toplanmıştık, tam hatırlamıyorum ama yaklaşık 15 kadar kişi örgütlü bir şekilde gidip o standı dağıtacaktık. Geçen gün standa tepki gösteren ve tartışan örgütsüz arkadaşların yanında FKFli yoldaşlarda bizlerle gelip gericilere haddini bildirmek istemişlerdi, örgütsüz öğrenciler arasında bir çok kız öğrenci vardı, ben çevreyi analiz etmeyi çok seven ve iyi de analiz eden biriydim, gözüme yan yana duran iki heyecanlı genç çarpmıştı. Biri şu 3 Mayıs afişlerini duvarlara yapıştıran arkadaştı, yanında da bir arkadaşı vardı ve onların da bizimle yürümeleri dikkatimi çekmişti...
Bizler kampüsün arka bahçesinden yürüyüşe başlamıştık, sloganlar eşliğinde yürüyorduk, bir slogan kesilince kısa süreli bir sessizlik olurdu, o an kalabalığın ayak sesleri duyuluyordu. Biz daha kurulan standa gelmeden ÖGBnin önümüze kurduğu etten siyah bir duvar görülüyordu, fakat biz hızımızı hiç kesmeden yürümeye devam ediyorduk, attığımız bazı sloganlara yürüdüğümüz kortejden bazı arkadaşların eşlik etmemesi dikkatimi çekmişti ve bana Gezi ruhunu hatırlatmıştı. Bizler kolluk güçlerinin barikatlarıyla çatışmaya alışıktık fakat kortejde ki çoğu kişinin alışık olmadığını düşünüyordum. Biz yaklaştıkça karşımızdan da bir ses yavaş yavaş tekbir sesleri yükselmeye başlamıştı, islamcıların bu kadar ses çıkartabilecek kadar kalabalık olmadığını düşününce ülkücülerle bir sağ dayanışması kurulduğunu anlamıştım, kollarımıza girerek hep bir ağızdan "Şeriata Faşizme Karanlığa Geçit Yok!" sloganlarıyla yürürken aklımda Nazım Hikmet'in dizeleri canlanıyordu;
Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar
Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır
Safları sıklaştırın çocuklar
Bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır.

Sosyalizm en mantikli sistem ama komunizm bir utopya tum dunya devletlerinin yikilip yerine tek dunya devleti kurmadigin surece komunizm kurulamaz ama sonuna kadar.

Yasasin tam bagimsiz turkiye,
Yasasin isciler ve koyluler

Bazı arkadaşlar özelden Nihal Atsız ve Rıza Nurun Mustafa Kemal hakkında ısrarla iyi şeyler düşündüğü savunuyor. Bakın arkadaşlar, kitap okumaktan sakın korkmayın, okuyabildiginiz kadar okuyun ki her seferinde bir sosyalistin karşısına mahcup durumda kalmayın. Ben bir komünist olmama rağmen Türkiye Milliyetçilik tarihi hakkında da çok fazla kitap okudum. Nihal Atsız, "Z Vitamini" romanında üstü kapalı bir şekilde CHP, Kemalizm ve Mustafa Kemal'i sert ve alaycı bir dille eleştirmektedir. Aynı zamanda yazdığı bazı makalelerinde de eleştirdiğini de çok iyi hatırlıyorum. Övdüğü sözleri de mevcut lakin bu sözler sadece askeri yönünü destekler niteliktedir, siyasi yönetimini ve partisi CHPyi eleştirmiştir. Rıza Nur ise Atsızın manevi babasıdır ve hatratlarında Mustafa Kemal'e çok sert eleştirilerde bulunmuş ve bir takım kendince iddialar ortaya atmıştır. Teker teker yazmakla uğraşmıyorum dileyen araştırıp bizzat kendisi de öğrenebilir. Benim burada kimseye bir saygısızlığım olmadı, özelden aciz aciz küfür edip durmayın rica ediyorum. He birde ideolojiniz ne olursa olsun A olan durumu B olarak algılamaya kendinizi zorlamayın lütfen...

Ne Mutlu Nasyonalist Sosyalistim Diyene (bkz: beyler yarın kavgam var taktik verin)

ben de asosyalim dertleşiriz diye gelmiştim çok yanlış gelmişim aq

Hikayenin sonuna geldik, finali bu akşam yazıcam arkadaşlar.

gibtir lan hiç lise tuvaletinin kapısında o yazmaz olursa akşam ara der telini yazar

Çok teşekkür ederim tişört geldi hayatım boyunca saklayıp her giydiğimde seni hatırlıycam güzel insan http://imgim.com/kbvgZD
Linke girerken imgim.com u silip hizliresim.com yapın öyle girin beyler imgim girmiyor amk

Rez amk heyecanlandım bin

Çok güzel bir hikayeydi. Sayende tkplilere bakışım değişti. 1 Mayıs'a katılmak istiyorum. Eğer inci korteji olursa mutlaka katılıcam. Bilgilendirme yaparsanız sevinirim. Bu güzel hikaye için teşekkürler.

Bu hikaye efsanelere girmesi gerekirken 3-5 kişi oluyor ya başka bir şey demiyorum amk

Senin için kaç gündür inciden çıkmıyorum kültür deposu adam iyi geceler

Yağma yok, sosyalizm var!

sanırım sözlük hayatım boyunca aşırı ilgi ile okuduğum tek hikaye. eline yüreğine sağlık.

Yaşasın marksist türkiye!

Ezin faşistleri yoldaş rez

Direniş gücümüzün birliğidir.