O gün okula geldiğimde Hikmet ve bir kaç kişi ile selamlaşıp ilkerin yanına oturdum. Hikmet yeşil parkasının içinde yine bir şeyler ile meşgul görünüyordu. Bir arkadaşı ile biraz hararetli hararetli konuştuktan sonra dışarı çıktılar. Recep, Hikmet gidince bana dönüp Ne ulan o yoksa bu Allahsızlarla mı takılıyorsun gibisinden bir şey dedi. Ben durup düşündüm ama Allahsızlık ne alakaydı ki? Henüz ne diyalektik materyalizmi ne de herhangi bir felsefe kitabı okumamıştım. Komünist bir insanın her zaman okuması gerektiğini söylemişlerdi Kadıköy'de önceki gün, bu sözün ne kadar haklı olduğunu o an anlamıştım. Recebe bir şey demedim ve ilkerle konuştuk biraz, dün neler olduğunu ve okuduğum kitabı falan anlattım. Aleyna ile Recepte o aralar biraz yakınlaşıyordu arkadaşlar bunun politik bir anlamı yok ama detay olsun diye ekliyorum. Bu arada bizimkiler tuvaletlerde yazılamalar falan yapıyordu, ben de gidip kurşun kalemle bir özentilikle Oç dexer yazmıştım. Hikmetle de ilkerle de aramı iyi tutuyordum okulda. Aleyna ve Recep ile de konuşurduk ama Recebe karşı içten içe bir sinir besliyordum.
Bir gün sınıfımıza gözlüklü, beyaz tenli, alnında büyük bir ben olan bir çocuk girdi. Çocuk bizden büyük gözüküyordu ve daha önce hiç görmemiştim. Bizim yanımıza gelip selamün aleyküm dedikten sonra bizi bir eve çağırdı, iddia ettiğine göre bu evde ücretsiz ders veriyorlar ve halı saha etkinlikleri falan düzenliyorlarmış. Bizden bir geri dönüş olmadı ama Recep biraz sıcak bakıp çocukla tokalaştı, hatta çocuk gidince Beyler ne düşünüyorsunuz gider miyiz olum bedava diyor lan gibisinden konuşmuştu...

Devam et güzel

Kardeşim istersen daha düzgün bir kaynaktan araştırabilirsin ya da yıllarını verir kitaplardan okuyabilirsin her iki seçenekte wikiden iyidir. Yaşayıp gördüm sol adı altında insanları kullanmaktan tut gaz verip istediklerini yaptırıp bunlar. Açısıyla tadıyla geride kaldı ama ışte..

rez devam

Rezarvasyon

devam et yoldaş *

Eve gittiğimde tıpkı dolmuşta yaptığım gibi evde de Hikmetin verdiği kitabı saklıyordum. Odama gidip kapıyı kitledim ve oturup kitabı okumaya başladım. Kitap çoğu sosyalistin başlangıç kitabı olan Leo Huberman'ın Sosyalizmin Alfabesi isimli kısa ama öz eseriydi. Anlayamadığım kavramlar karşıma çıkıyordu, anlamlarını internet yardımıyla öğrenip okumaya devam ediyordum. Zaten kitabı bilgisayar açık olarak bitirmiştim. Kitabı okurken kafamda bir şeyler yavaş yavaş şekillenmeye başlamıştı, muhtemelen babamın bir torna işçisi olmasından kaynaklanacak ki kitabı okurken burjuvaziye karşı içimde bir nefret ve hırs büyüyordu. Kitabı 4-5 saatte bitirmiştim o gün. Beynimin biraz yandığını fakat sınıf mücadelesini de az çok kavradığımı hissediyordum. Kitap biter bitmez hemen Hikmete mesaj atmıştım ama o gün hiç cevap gelmemişti...
Sabah uyanıp kahvaltı ettim ve dişlerimi fırçaladım, okula gitmek için dolmuşa bindiğimde başımı dolmuşun cdıbına yaslayarak dışarı seyrettim. O 10 dakikalık yolculuk boyunca kapitalist sistemin oluşturduğu toplumu görmüştüm. Bir yerde inşaat işçileri ter içinde çalışıyor, hemen binanın altında 18 yaşlarında ki genç kızlar baba paralarıyla aldıkları cep telefonlarıyla mesajlaşıyor, bir kaç metre gittikten sonra sokağın ortasında bir dilenciyle karşılaşıyor, onun yanından takım elbiseleriyle geçen şık görünüşlü göbekli kel adamı görüyordum. Aslında kitaplara ihtiyacımın olmadığını, her şeyin canlı canlı gözümün önümde olduğunu görüyordum ve bütün eğitim yaşamımın sonunda bir kaç bin lira maaş ile çalışmak amacıyla okuluma, derin düşünceler içinde gidiyordum...

Aga yaz da okuyak amk

Tek yol devrim len mq

niye cuguluyonuz amk

Ne kadar sosyalizmi desteklesem de sosyalizm bir ütopyadan başka birşey değildir. Günümüz şartlarına göre düşünerek kararlar alıp mantık çerçevesi içinde uygulamaya koymamız gerekir

Rezerve

Rezerve

Cumartesi günü ilkerle MSN'den konuştuk, ilker gelmeyecekti. (ilker'in örgütlenme korkusunu 3 sene boyunca Gezi Direnişine kadar adam akıllı kıramadık zaten) Bütün çabalarıma rağmen getiremediğim ilker bana Hikmet'ten çekindiğini ve fazla konuşmamam gerektiğini de söylemişti. O akşam tüplü bilgisayarımda sosyalizmin ve komünizmin ne olduğunu öğrenmek için internette gezip duruyordum ama Deniz Gezmiş fotoğrafları ve orak çekiç bayraklarından başka bir şey göremeyerek başa sarıyordum derken MSN'in o mesaj bildirim sesi geldi, sağ altta 144p TKP logosunu görünce hemen mesajı açtım ve Hikmet ile yaklaşık bir saat kadar konuşup o NHKM'nin tam olarak nerede olduğunu öğrendikten sonra yattım ve gece boyu yatakta kızıl düşler kurdum. Hikmet bana kendini, ailesini ve saçma sapan Knight Online anılarını anlatıyordu. Hikmetin Alevi olduğunu o gün öğrenmiştim...
Sabah erkenden kalktığımda kahvaltımı edip babamın bıraktığı emek kokan o bir kaç kuruş harçlığı alıp Kadıköy'e gittim. Nazım Hikmet Kültür Merkezi'nin önünde taşlık duvarların önünde Hikmet sigara içiyordu, Hikmetin sigara içtiğini de o gün öğrenmiştim. içeri girdiğimizde 5-6 kişi bizi karşıladı ve bana kahve ikram ettiler. Yaklaşık bir saat konuştuktan sonra Hikmet bana bir kitap hediye etti, bu kitabı okuduğum taktirde ideolojinin temelini ve kapitalizmin nasıl bir sistem olduğunu kavrayacağımı söyledi. 30 yaşlarında bir kadın ise bana bu işin çocuk oyuncağı olmadığını ve her şeyi öğrendikten sonra mücadeleye hazır olup olmayacağıma benim karar vereceğimi söyledi gayet nazik bir şekilde. Benim ise gözüme içeride ki Che Guevara, Deniz Gezmiş, Nazım Hikmet gibi komünistlerin tabloları çarptı. Che Guevara ve Deniz Gezmişi az çok tanıyordum fakat hepsini, her şeyi öğrenmek istiyordum...

Okumayın anarşist oldum

Yıllardır bunu bekliyodum heralde

Rezistans

Liseli deselerde senin geçtiğini yollardan geçiyorum şuan komünizm hayaleti burdada dolaşıyor büyük bir ateş yakacak ve yaktığı ateş hiç sönmeyecek

Reze4ced

Cuma günü eve giderken ideoloji hakkında hiç bir teorik bilgim olmamasına rağmen kendimi komünist gibi hissediyor, ve ergenlik çağının verdiği heyecanla Hikmetin parkasının tam olarak aynısından almak istiyordum, sanırım komünizm hayaleti bu sefer benim etrafımda dolaşıyordu...
Eve geldiğimde annem ve babam çok soğuk davranıyorlardı, perşembe gün ki eylem olayını öğrenmelerinden korkarak odama geçtim. Bu arada ailem Kemalist, fazla muhafazakar olmayan, laik ve seküler bir aileydi anlayacağınız tipik bir CHPli aileye sahiptim. Fakat marksizme hangi gözle baktıklarını ya da komünizm hakkında ne bildiklerini kestiremiyordum. Akşam yemeğini yedikten sonra ilk işim MSN'e girmek oldu, Hikmetten istek gelmişti, hemen ekledim tabii. Hikmetin MSN fotoğrafı TKP logosuydu ama 144p piksel piksel bir çark çekiçti o logo. Çevrimiçi değildi Hikmet, çevrimiçi olana kadar bekledim ve bir yarım saat kadar sonra girdi MSN'e. Ben hemen mesaj attım Slm Hikmet iyi aksamlar diye (o mesajı Hikmetle çok iyi hatırlıyoruz ve hala gülüyoruz.) Hikmetle biraz havadan sudan konuştuktan sonra Hikmet, ilker ve beni tanışmak için Pazar günü Kadıköy'de ki Nazım Hikmet Kültür Merkezine çağırmıştı. ilk başta çok düşünsem de ergenlik ateşiyle oraya gitmeyi çok istiyordum. Bize sürprizinin olduğunu falan da söyleyince hemen ilkere mesaj attım. ilker siyasetten korksa bile ben bu ideolojiyi öğrenmek ve ciddi ciddi bir komünist olmak istiyordum, pazar günü oraya gidecektim...

Rez aliyim