normal silik sandım geldim

Takma panpa yeni hesap açarsın

Modların azabı..

Rezervasyonel

Reservasyon

ilk arkadaşım Sinan... Benden 3 yaş büyüktü. Ama aynı apartmanda yaşadığımız için çok iyi arkadaş olmuştuk. Sabahları birlikte dışarı çıkardık. Annelerimiz çağırana kadar oyun oynardık. Bir gün ablam ve abimi tatlı bir okulun ilk günü heyecanı sarmışken onunda aynı kıyafetlerle okula gittiğini gördüm. ilk arkadaşım okula başlamıştı.

Artık o gelene kadar tek başıma oynamam gerekiyordu. Allahtan evde zamanın en teknolojik aleti vardı. Bilgisayar... içinde Mario, Pinball gibi oyunlar vardı ama beni en çok kendine çeken oyun Fate Of The Dragon du. Biraz karmaşıktı. Ama çok zevkliydi. Sonra zamanla Midtown Madness de oynamaya başladım. Ama Fate Of The Dragon kadar bir heyecan oluşturmazdı içimde.

Tutacak bu rez

Bu tutar buryada rez alim

Rezerve

Evde sadece bilgisayar yoktu abime alınmış bir ateri de vardı. Çok güzel bir çocukluk geçirdim demiştim size. Ne 90 lı yılların çocukları gibiydim ne de milenyumlu çocuklar gibiydim. Ben 99 lu olarak arada kalmaktan ilk defa mutlu oluyordum.

Abimler ile dışarı çıkıp taso da oynardım Sinanla birlikte saklambaç da. Abimle oturup Pokemon da izledim ileriki zamanlar da çıkan Bakuganı da.

Eğer ki yanlış hatırlamıyorsam Age of Mythology'i ilk olarak abimle birlikte bilgisayara kurmuştuk. Daha doğrusu o kurarken ben onu izlemiştim.

Abim bana göre bir kahraman gibiydi. Teknolojik aletlerin içini açar geri kapatırdı. Bilgisayara oyun yüklerdi. Misket oynarken yenilmezdi. Ama beni hiç sevmezdi. Çünkü benden önce o evin en küçük çocuğuydu. Ben doğduğumda tüm ilgiyi kendi üzerime toplayınca benden nefret ettiğini düşünürdüm. Kardeşim doğduğunda onu daha çok sevdi. Çünkü benim tahtıma o geçti. Ama ben abim gibi davranmadım. Kardeşim olduğu için çok sevinmiştim. Daha 3 yaşında abi oldum...

Okuyan varsa kendini belli etsin isterim.

Annem beni çok severdi. Ama kardeşim doğunca onunla daha fazla vakit geçirmeye başlamıştı. Yine de benimle ilgilenmeyi ihmal etmezdi. Babam hep şehir dışında çalıştığı için çocukluğumda onunla ilgili pek bir anım yok. Olanlara da zamanı gelince değinirim. Ama sesinden bile korkardım. Telefondan yediğim azarların hepsi bana birer tokat gibi gelirdi. Aslında haşarı bir çocuk değildim. Ama yinede annem uğraşamayınca babamı arardı.

Babam aslında iyi birisiydi. Abimle birlikte satranç oynadıklarını görünce bende satranç öğrenmek istedim. Sağolsunlar hayatımın veli nimedini bana 4 yaşımda öğrettiler. Ama basit bir şekilde biliyordum satrancı. ileride hayatımın en önemli olaylarında rol oynayacak olan zeka oyunu... Fark ettiyseniz hep strateji ve zeka oyunları oynadım çocukken. Bunlar bugünkü benim temelimi attı.

Bilgisayara ilk satranç programı yüklediğimizde 6 yaşındaydım. Program çok hoştu. Satrancımı orada geliştirme fırsatı buldum. Bu geliştirme çok basit bir şeydi tabiki.

Anasınıfına geçtiğimde çok sevinmiştim. Yaşıtım bir sürü kişiyle aynı yerde olacaktım. Anasınıfında yaşıtlarımdan biraz uzun olduğum için onları döver ve ellerinden oyuncaklarını alırdım. Hatta herkes benden korkardı. Neden bilmiyorum ama başkalarının korktuğu kişi olmak hoşuma gitmişti.

Edit: imla

O zamanlar Hugo ve Tolga abi vardı. Saati geldiğinde 1 saat onu izlerdik. Çok keyifliydi. Legolardan oyuncak kılıç yapar arkadaşlarımla savaşırdım. Hatta sınıftan bir kıza da aşık olmuştum. Kıza onu sevdiğimi söyledim ve benimle evlenir misin dedim. Kız gidip ailesine yetiştirmiş. Onlar bizim kapıya dayanıp çocuğunuz böyle böyle dedi demişler. Allah kahretsin rezil olacağım bir şey yaptım. Ailem uzun yıllar bunun üzerinden benle dalga geçti. Ama suç benim değil çizgi filmlerindi. Orada hep öyle oluyordu. Ama ben çizgi filmde yaşamıyordum.

Birinci sınıfa geçtiğimde artık özendiğim öğrencilik ile tanışacaktım. Her sabah balkonda oturup okuldan çıkan öğrencileri izlemekten kurtulacaktım. 1. Sınıfta hocamız beni hep azarlardı. Hep ceza alırdım. Sınıftaki çocukları döverdim. Ve kimse bana bir şey yapamazdı. Çünkü abim 8. Sınıftı. Ve okuldaki herkese bunu göstermişti. Bu rahatlıkla 6. Sınıflara dalaşırdım. Topumuzu çalanlara gidip tekme atardım. Bu sayede sınıfın reisi konumuna geçmem uzun sürmedi. Okuldaki diğer sınıfla hep kavgamız olurdu. Ve genelde hep biz döverdik onların da öğretmenleri bizi döverdi.