Bundan tam 8 yıl önce birini sevdim. Nasıl bir sevda olduğunu sorarsanız hani Fuzuli derya ;
Mende Mecnûn'dan füzûn âşıklık isti'dâdı var
Âşık-i sâdık menem Mecnûn'un ancak adı var
Hah işte böyle bir sevdaydı benimki de. O da Leyladan daha güzeldi zaten. . .
.
Yeşil, yemyeşil gözleri vardı. Baktıkça bakmaya kıyamamak ve baktıkça doyamamak ikileminde kalıyordu yüreğim. Rüzgarın suskunluğunda can bulan gözleri vardı işte. . . baktıkça can buluyordu bedenim.
.
O kadar çok seviyordum ki; rüyanın dizginleri insanın elinde değildir ya hani işte rüyalarımı bile dizginleyecek kadar çok sevmiştim onu. Rüyada dahi olsa bir başkasına bakmaya başladığım an uykudan uyanırdım, nasıl ihanet ederdim ona. Sonra nasıl bakardım yüzüne diye. Kader işte aldı zütür benden, kolumu kanadımı kırdı, kimsesiz bir çocuk gibi kaldım ortada. Kalabalık içinde yalnızlığın dibine vurmuş, hasretin en koyusunu yaşıyordum. Evlendi (zorla evlendirildi) gitti yalnızlığım bin kat daha arttı kendi evime yabancılaştım. Aradan uzun zaman geçti unutamıyor(d)um. Onu hatırlatan ne varsa her şeyi attım hayatımdan. Gönülde ki kişi ile elini tuttuğun kişi aynı olmayınca da tutulmaz o el dedim bir çok teklifi reddettim. Şuan küçük bir kızı var, diyorum ki kendi kendime yeter lan bu kadar evlendi gitti bak çocuğu var vazgeç !!! Tam vazgeçtim diyorum bir dilenci “ALLAH seni sevdiğine kavuştursun diyor.”
Ben nasıl unutayım nasıl silip atayım içimden onu ?
içimde ki sevda ateşini nasıl söndüreyim?
Mumdan yapılmış sandalla ateş denizinden nasıl kurtulayım ??