Okula gitmesine yakın bir zamanda konuşmaya karar verdim. Konuştuk biraz tartıştık özür diledim:
B:Özür dilerim Nida senle bu noktaya geldiğimiz için Bu konuşmayı yaptığımız için.
N:Ben özür dilerim
B:Senin hatan yok ki ben beceriksizim seni üzmeyeceğim diye kendime söz verdim onu tutamadım dedim. Sanki dinlemiyordu beni. Parmağına taktığım yüzüğü çıkardı. Avucumu açtı ve oraya bıraktı.
N:Hoşça kal okya
Hiçbir şey diyemedim o an belki yüzüğü beğenmemişti diye düşündüm. Olduğum yerde kaldım.2 yıl taktığı yüzüğü neden beğenmesin amk. Ayrılmıştık işte. Beni orda bırakıp eve gitti. Ben kaldım orda ne hareket ettim ne kolumu indirebildim. Elimde ki yüzük düşünce kendime geldim
kafamda saçma saçma şeyler geçiyordu.

Yüzüğü aldım yerden. Avucumun içinde sıktım. Sinirliydim bir şeye sinirliydim neye sinirliydim bilmiyorum. Türlü türlü şeyler düşündüm. Başkası vardır hayatında. O başka şehre gitmiş ama ben onu koruyamamıştım başkasıylaydı belki de. Eve gittim ama evde durmadım. Geri geldim apartmana belki yüzüğü geri takmamı falan bekliyordur diye. Beklemiyordu sadece ben bekliyordum. Tekele gittim sigara aldım ilk gün. Cüzdanda ki resmimizi yere koydum. Elinin olduğu yere de yüzüğünü koydum. Gidemedim. Suç attım o gece kendime sevgi bile olamamıştım. O hayat felsefesi sandığım şeydeki “Adam gibi sevi” gerçekleştirememiştim. Sinirle bir şey yapmamak için alkolde almadım o gün. Gece boyunca baktım odasına erkenden uyudu. Rahatça uyuyabiliyordu artık. Fakat benim gecelerim yeni başlıyordu.

Birkaç gün sonra o kaldırım rakı masam olmuştu. Bira ile gittim sek rakı ile gittim. Benim en güzel pardon en güzel anılarımız o evin önünde olmuştu. Bir kaç gün boyunca dertlendim. Müslüm baba dinledim Neşet Ertaş dinledim. Müzik listem onun sevdiği şarkılar değil de acı ile dolmuştu. Bekledim sürekli o kapının önünde bir gün çıkarda artık yeter acı çekme benim canım açıyor diye bekledim. Köyüne su gelmesini bekleyen köylüler gibiydim. Veya askerde ki oğlunun gelmesini bekleyen baba gibiydim. Onlarda bekliyordu bende.

Nice şişeler kırdım o kapıda nice izmaritler gördü o kaldırım. Bağırdım uyutmadım mahalledekileri. Çöpçü abiler uğraşırdı benim çöplerimle. Temizlemezdim arkamdakileri. Geçmişim temiz bile değildi artık bende değildim. Gideceği zamanı biliyordum. Gizlice gittim o otagara. Otobüsün çıktığı yerde bekledim sürekli durduğu ışık vardı. Otobüs durdu beni heyecan bastı. Gözüm onu aradı gözgöze geldik. Sigaramı söndürüp yürümeye devam ettim. Sanki o sigara kadar değeri yoktu hayatımda onu söylemek istemiştim. Nasıl yoktu amk. Yılların anısı vardı lan.

Bunu söylemeyecektim sana ayrılırsak belki daha az üzülürsün hayatına devam edebilirsin. Kurtulabilme olasılığımda var. Kafam karışık. Ama beni ne kemoterapi nede başka bir şey kurtarır radyasyon tedavisi olmam lazım.(Beyler bilimsel terimlerle dıbınıza koymak istemiyorum hastalığı 4.dereceden ve tümör tüm ciğere yayılmış radyasyonla yok edebilme olasılıkları varmış diye devam ediyor yazı) Ben sana aşıktım ve aşık kalacağım ölmeden önce seni seviyordum ölürsem yine de severim. Fakat ben istemem ki hep bana bağlı kal. Önünde çok güzel bir hayat var. Ve o hayatı sigara içmeden bitirmeni isterim” yazmış. Ulan yanlış mı okudum diye defalarca tekrar tekrar okudum. Sonra yüzüğü de alıp koştum evine. Gözyaşları içinde. Kapısına kadar koştum çaldım zili ard arda babası açtı Nida dedim sadece. Babası çağırdı sonra gözyaşlarımı sildim üzülmesin diye.

Nida geldi o kadar süre görememiştim. 4 yıl boyunca hep aynı gelmişti bana gözleri hafif yerde saçları önüne düşmüş bir şekilde gelirdi. Sarıldım ona sarılırken ağladım. Yüzüğü taktım parmağına ben seni seviyorum diyebildim nedenir ki. Sarılı kaldık uzun süre ağladık ikimizde. Adımı söyledi sus dedim. Bastırdım onu kendime. Sanki gitmesine engel olabilirmişim gibi sarıldım ona. Annesi aldı onu kollarımdan. Konuştuk biraz kapı kapandı yüzüme. Gidemedim inemedim o merdivenlerden sürekli geri döndüm. Ulan. Hayat o kadar gibici ki. Ertesi gün koştum otagara aynı otobüse bindik yanına oturan abladan rica ettim yerlerimizi değiştirdik.

Yol boyunca el ele oturduk. Konuştuk eskilerden anılardan. Annesi babası arkadaydı hiç ses etmediler. Annesinin de babasının da ağlamaktan gözleri şişmişti hiç mi inancınız yoktu kurtulabilirdi. Yol boyunca kendimi tutum ağlamadım. Güldürdüm onu gülerken acı bir gülüş vardı yüzünde. Ah geldik Ankara’ya direk hastaneye. Gittik ailesi girdi içeri konuşmuşlar önceden kanser tedavisini başlatmak için Ankara dalarmış. Annesi dedi gel biz kardeşimde kalacaz sende gel kal dedi yok dedim halamlarda kalırım ben dedim. Her tedavi aşamasında her doktor görüşmelerinde beraber gittik. Ben üzgün durmamaya çalıştım ama korkuyordum Ankara da gezdik kızılayı çok sevdi. Çok gittik oraya. Ama yavaşça giderdik arada engelli arabası var ya onla zütürürdüm onu. Bir eli her zaman elimin üstündeydi belki öyle güvende hissediyordu kendisini. Kötü de olsa güzel geçti günlerimiz ve her günün sonunda aynı diyalog olurdu:
N:Yaptığın her şey için borçluyum sana
B:Hayatıma girerek ödedin borcunu
N:Kabul etmem ben o ödeme şeklini
B:Alman hesabı yapalım o zaman ben seni gelinlikle göreyim. Ödeşiriz.
N:Kabulumdür beyefendi. Sizden gelecek her şeye razıyım.
B:70 de tutmazsam bu elleri yakarım ben her yeri.
Gibi konuşmalar geçerdi aramızda yüzümüzde bir gülümseme sürekli güldüm güldürdüm moral olsun diye. içimizde bir korku vardı her şey onda bitiyordu.

Teyzemi aradım Ankara’da kalacağımı söyledim anlayış gösterip kabul ettiler. Halama da yük olmak istemedim okulu da bırakmıştım zaten. Bir iş buldum restoran gibi bir yerde günlüğü 30 liraya fazla iş olmazdı ama yinede ustam paramı tamı tdıbına verirdi. Allah razı olsun. 5 ay boyunca Ankara da kaldık birlikteydik ama çok çıkmazdık. Genelde bir yerde otururduk sonra taksiyle eve dönerdik param biterdi yürürdüm düşüne düşüne yürürdüm. Uzatmıcağım beyler o çok acı çekiyordu 5 ayın sonunda kaybettim ben onu. Hastane odasında uyurken kaybettim onu öksürürdük kanlı bir şekilde. Elerim kan olurdu. Konuştuk bir ara gücü yettiği kadar konuştu
N:Ben aslında hastalığımı anlama diye öksürmezdim yanında.
B:Keşke zahmet etmeseydin sana aşığım ben peşini bırakamam ki.
N:Olsun üzülürdün. Kıyamam ki sana dedi. Yanaklarını ellerimin avucuna aldım gülümsedi. Gözyaşımı sildi.
Sona yaklaşıyorduk artık. Sesiz kaldık bir süre. Uyudu sonra. Öksürükle uyandı birkaç saate.
N:Bana bir söz verir misin?
B:Elbette.
N:Ben..Ben gidince. Hayatına devam et bir başkasını bul o sigarayı bırak 1 sene içmeme rağmen ne haldeyim ben. Söz ver bana devam et hayatına
B:Buna evet diyemem ben.
N:Ne olursun
B:Benim gelinlikle görmek istediğim bir sen varsın. Bir başkasını öyle göremem ben bir başkasına bağlanamam. Bir başkasını sevemem ben. Bir başkasına veremem yılarımı. Ben bir başkasını hayatıma sokamam ki.
N:Ben seni çok sevdim. Sende beni sevdin. Teşekkür ederim bana en güzel yılları yaşattığın için dedi.
B:Ben aşığım sana kapında bekledim ben seni. Pes etme işte kalkalım buradan o teyzenin yanına gidelim de o teyzeye ben bu serseriden çok çektim. Ama artık birlikteyiz de. Gidelim o liseye ilişkimize izin vermeyen hocaların önünde el ele gezelim. Bu konuşmayı yaptırma bana pes etme sen. Düğünümüz olsun bizi sevip sevmeyenler gelsin. Oynayalım birlikte. 70 inde tutayım ellerini. Hem sen bana söz verdin 30 yıllık anım yok benim hala. Gitmeye kararlısın sen herhalde. Hayallerim vardı benim Nida, hayal kalmasın dünyayı gezelim. Tekrar tatile gidelim seninle. Spora yazıl derdin bana spora gideyim ben. Senin çok isteğin vardı masumca çocukça isteklerini gerçekleştiremedim Nida ben sana sevgili de olamadım-
N:Oldun okya. Hayatımın en güzel günleriydi zaten son günleriydi ben teşekkürü borç bildim sana. Ödemeden gitmek istemiyorum ben dedi.
Bu konuşmadan 1 gün sonra kaybettim onu. Toprak atma sırasında toprak atamadım beni de alın o mezara da demedim bağırmadım ailesinin acısına acı eklemek istemedim. Sessizce içime ağladım. Mevlit olup bitene kadar ailesine yardım ettim. Sonra helallik istedim daha da o mahalleye gitmedim. Beraber gittiğimiz yerleri gezdim. Aynı cafelere gittim tek başıma o yüzüğünü çıkarmıştı bir kere ama ben hiç çıkarmadım. Sinirliydim neye sinirliydim adaletsiz dünyaya mı sinirliydim bilmiyorum. Duvarlara vurdum sürekli eskisi gibi olamadım ortamlarda espri yapıp milleti güldürmeye devam edemedim. Gerekli olmadıkça da kızlarla konuşmadım. Hiçbir kıza da yakınlık kurmadım. Herkese acımdan bahsetmedim. Bazı arkadaşlarım büyütüyorsun bazen dediler. Her şeyi anlatırdım onlara özür diler pişman olurlardı. Sigarayı bırak demişti Bırkmadım kanser olurum belki bir gün bende onun çektiği acıları tadarım. O kadar acı çektiki tedavi olurken. Kurtulamayacaksa acı neden çekti lan adaletini gibtiğimin dünyası. Teyzemle amcama eyvallah edip tek başıma yaşamaya başladım işe girdim. Hayatım biraz düzendeydi. Sol yanım ekgibti sadece. Arkadaş bildiklerim beni kızlarla konuşmaya çalıştırırlardı onlara sürekli kızardım. “La olum erkek adam tek bir kızı sever la tek bir kızı.”(Behzat amirim)Bilmiyorum belki hayat felsefemi tamamladım adam gibi sevmiştim herhalde.
Baba gibi koru
Dost gibi dertleş
Adam gibi sev.
Beyler benden size söylemesi sevdiğiniz kız varsa aranızı kurun söyleyin ona hiç açılamazsanız çok koyar belki olur işiniz kaybettiğiniz zamana yanmayın sonra.
Hepinize okuduğunuz için teşekkürler. Konu kilit iyi forumlar.