Okula mutlulukla geliyordum. Ama millet zombi gibi uykusuzluktan gözlerinin feri gibilmiş. Çoğu yürüyemiyor amk. Arkadaşa espiri yapıyorum soruyu çözdükten sonra gülüyor.

Benim mutluluğa ayak uyduran bir Nida vardı. Birlikte mutluluk yayıyorduk etrafa. Milletse sigara molasını vermek için lavaboya gitmeye üşenecek halle gelmişti.

N:Okya
B:Canıım(Yavşak)
N:Sıkıldım ya gezelim hadi.
B:Tamam dedim.
Öğle arası, Beldenin merkezine indik marketten bir iki şey aldık. Konuşa konuşa yürümeye başladık. Aslında çok güzel bir yerdi benim okuduğum yer. Öyle şehir merkezinde değil sadece yakın, etrafta bahçeler var ağaçlar, insanları çok iyi sırf o yüzden okunurdu orada.

Eskiden sigara içmeye indiğimiz yere oturduk. Konuştuk biraz işte. Sınava canı sıkılmış. ÖSYM’yi gibeyim, senin canın sıkılmasın. Ama ben yanlış anlamışım:
B:Yaparsın sen ya ne zamandır çalışıyorsun.
N:Sınavdan korkmuyorum ki ben. Sonrasından korkuyorum.
B:Nasıl yani ?
N:Düşünsene okya; 4 yılda çok arkadaş edindik bazılarıyla aramız bozuldu(50 lirası olan huur) bazılarıyla kavga ettik(Nida ya yavşayan lavuk) Çok güzel anılarımız oldu.
Sustu bir an
N: Unutulmaz futbol maçları yaptık. Bunların hepsi anıyla kalacak. Bir kaç kez aradıktan sonra kimse birbiriyle görüşmeyecek. Birbirimize verdiğimiz o gitmeyeceğim sözünü bozacağız. Ya ben gideceğim ya sen ya da ikimizde gideceğiz. Ne bileyim o kadar alıştım ki hiç beklemezdim böyle olacağını…

Ayağa kalktım, sonra keko oturuşu gibi dizlerimin üstüne çöktüm ona baktım.
B:Ben kovsan da gitmem ki Nida. Erkek adam sözünü tutar Nida. Ben gidemem ki.
N:Neden?
B:ÖSYM başkanını öldürdüğümde hapse gireceğim. Benim daha 30 yıllık anılarım olmadı ki. Belki ikimizde ayrı şehirlere gideceğiz. Ama arada bir buluşup arkadaşa( cafe) gidip otururuz. Yıllar sonra belki o geç kaldığımız sinemaya gideriz birlikte. Unutulmaz futbol maçlarımız olur. Senin için kavgaya da girilir. Ben seni birçok kez ararım, birçok kez dinlerim seni. Ama ne ben gideceğim ne de sen Nida. Çünkü…
N:Çünkü ne
B:Çünkü ders başlayacak yok yazılmamız lazım kalk dedim.

Bilmiyorum orda neden söylemedim. Neden konuşmadım. Aşağısından tak dolu bir su geçen. Bi yanı hep gübre olan ayağımızın altı çamur olan bu romantik ortamda söyleyemezdim diye. Ama biliyordu aşıktı yoksam neden tutardı ellerimi?

“Merhaba okya,
Bunu sana doğum günümde açmanı söyledim çünkü başlıca sebepleri var.
O zamanlar yani okuduğun sıralarda benim şehir dışına çıkmama ve üniversite hazırlıklarıma başlamış olurum. Kusura bakma ama bu çalışmanla sen ile ben aynı üniversiteye bile gidemeyiz.

Benim sana bazı şeyleri söylemem gerekiyor. Genelde bunu erkekler yapar ama bu seferlik ben yapacağım herhalde.
Ben seni sevdim. Lise 1 in sonundan beri sana aşığım ben. Hatırlar mısın? Birlikte kutladığımız ilk doğum günümü. Temmuz ayında ısrar ettirip çağırmıştın beni. Doğum günü tarihi unutmuştun. Yanlış günde kutlamıştın. Ama yine de kutlamıştın, o kadar samimi bile değildik ama yine de sen kutlamıştın doğum günümü. O zaman anladım bana değer verdiğini. Çocukça bir hayaller kurdum sürekli sende bana aşıksın. Bir sabah gelip “Seni seviyorum” dersin diye. Hayalde kaldı onlar.

Lise boyunca bekledim ben seni. Hiç belli etmedim sana arada bir konuşmaya çalıştım. Hiç kusura bakma da çok küfür ettim sana “Hadi be insafsız bekletme beni. Giderim bak.”kızgındım sana. Ya çok salaksın, körsün herhalde beni fark etmedin. Ah be okya.

Oysaki seninle çok güzel anılarımız vardı hatırladın mı o teyzeyi benim sana tavırlı olmama sebep olmuştu Nedenini hiç düşündün mü? Lise bitecekti ve ben seninle sadece arkadaş kalabilmiştim. içime oturmuştu. O zamanlar. Tamam, belki her gün farklı şeyler oldu farklı anılarımız oldu. Fakat lise bitimine ne kadar yaklaşırsak, o kadar içimi korku kapladı. Ben gidecek arkadaşlarımın hiçbirine üzülmedin. Seni kaybettiğime daha çok üzüldüm.
Gitmeni engelleyebilirdim ama tavır yaptım sen söyleyene kadar söylemeyecektim.

Bu mektuba yazdım ve artık ne olursa belki hiç istemezsin beni belki seninde bana karşı duyguların vardır. Konuş benimle o duygularını. Sevdiysen beni elimden tut. Anlat her şeyi. Biliyorum sende aşıksın bana, aşık olmasan tutar mıydın ellerimi?

Ben anneme bahsettim sana. Sizin ne kadar gururunuz varsa bizimde var işte. Bırak o konuşsun ilk yoksam kaybedersin dedi. Bundan korktuğum için sürekli söz verdirdim sana ne olursa olsun gitme diye. Söz dedin hep sözünü tuta gel artık.

Ben yoruldum artık birisi çok yakışıyorsunuz dediğinde geçiştirmekten. Sevgilisiniz dediler dışarıdan hep hayır içimden ise hep inşallah dedim sürekli.

Ben yoruldum okya. Kol kola oturalım bir banka senle. Başımı omzuna koyayayım. Bütün dünyalar benim olsun hem sen demez miydin? “Sen mutlu ol yeter ki, her şeye razıyım” Mutlu et beni bir gün papatya ile gel yanıma kapımda bekle beni. Bende naz yapayım hiç çıkmamayıyım.
Senin aptalığınla uğraşmaktan hayal bile kuramadım. Ama mutluydum. Mutluydun. Ama mutluyduk olmadı hiç.”Biz” olmadık.
Salak, aptal, öküz, en ağır küfürler. Kırgınım sana gel de gönlümü al.”

Ulaan.

Kusura bakmayın beyler bekliyorsunuz diye işimi olabildiğince erken bitirmeye çalıştım.

Mektubu okuduktan sonra, ağladım biraz mutluluktan tabii sonra defalarca ama defalarca okudum. Şuan bu hikayeyi yazarken mektup önümde. Katlanma yerleri yıpranmış artık bazı kelimeler gözyaşları yüzünden silinmişti. Her neyse o mutlulukla açık çiçekçi bulup papatya yaptırdım. Kapısının önüne gittim ve aradım aşağıya in diye. Geldi biraz sonra saçlarını toplamış altında pijaması var üstünde de bir tane penye. Ah ulan bir kızın o en doğal anı, aşık olmaya yetmez mi? Beni gördü duraksadı kapıda papatyalara baktı sonra bana baktı gülümsedi:
N:Okumuşsun demek
B:Okudum. Defalarca okudum. Koşarak geldim yanına. Beni mutlu ettin ya bir teşekkürü borç bildim
N:Sen erken davrandın ilk sen söyledin. Geç oldu ama güç olmasın değil mi canım?
Geldi bana sarıldı öptü yanağımdan, dudağımı çevirdim. Eliyle sıktı dudaklarımı “hayır olmasss” dedi.
Diz çöktüm önüne 10 dakika da hazırladığım konuşmamı söyleyecektim. Çiçeği uzattım aldı. Konuşmamı bekliyormuş gibi kaşlarını kaldırdı gözlerini bana dikti.
B:Benim senin gibi, mutluluktan ağlatacak mektubum yok. Veya aynı üniversiteye girmemi sağlayacak kadar edebiyat bilgimde yok. Ama nasıl teşekkür edileceğini iyi bilirim.
Ben senin neyi sevip neyi sevmediğini, senden daha iyi bilirim. Kusura bakma çok iyi arkadaş olamadım sana, belki çok iyi bir sevgili olabilirim. Bende hep yanlış düşünürdüm bu kızın sevgilisi neden yok diye. Erkekleri sevmiyor mu yoksam diye saçma saçma düşünürdüm. Benden başka erkeği sevememişsin onu söyledin. Ben senden başkasını sevemedim. Senden başkasına gidemem. Bırakıp gidersen diye söylüyorum bunları sana ben sana deliler gibi aşığım. Ben elini tutuyorum ya şu an senin yetmişimde tutmak isterim bu elleri. Gece gündüz çalışmaya da razıyım belki okumadım cahil kaldım. Prensesime, prensesler gibi hayat yaşatamam belki. Belki bu dediklerimin daha iyisi olur ya da daha kötüsü. Ama biz birlikte mutluyuz. Birlikte mutlu kalalım benimle sözlensene Nida?
N:Nasıl yani?
B:Sözlenelim işte birisi sorduğunda sözlüm var dersin. ilişkimize ad koyarız annenle babanla tanıştırırsın. Hem böylece hiç gitmem Nida. Hiç gitme demiştin bana ben gitmek istemem ki.
N:Ailemiz izin vermezse
B:Kaçırırım seni. Sen istedikten sonra bir engel çıkmaz ki karşımıza
Göz yaşlarını sildi. O hep gülerdi ama çok az ağlarken görürdüm.Bu sefer mutluluktan ağladı.Üzüntüsünü yaşatmak istemezdim ona.
N:Seni seviyorum
B:Bende seni seviyorum
Sarıldık binlerce kez sarılmıştık ama sanki bu çok içten gelmişti ikimiz aynı anda karar vermiştik. Sarıldık aynı anda. Aynı anda kokladık birbirimizi. Gözyaşlarını silip saçlarından öptüm. Helalimdi o kız. Sanki o yol bitmişte uçurumdan düşecekken elimden tutmuştu geri dönüyorduk o yolu. Bu seferde yol bitmiyordu.

Okula gitmesine yakın bir zamanda konuşmaya karar verdim. Konuştuk biraz tartıştık özür diledim:
B:Özür dilerim Nida senle bu noktaya geldiğimiz için Bu konuşmayı yaptığımız için.
N:Ben özür dilerim
B:Senin hatan yok ki ben beceriksizim seni üzmeyeceğim diye kendime söz verdim onu tutamadım dedim. Sanki dinlemiyordu beni. Parmağına taktığım yüzüğü çıkardı. Avucumu açtı ve oraya bıraktı.
N:Hoşça kal okya
Hiçbir şey diyemedim o an belki yüzüğü beğenmemişti diye düşündüm. Olduğum yerde kaldım.2 yıl taktığı yüzüğü neden beğenmesin amk. Ayrılmıştık işte. Beni orda bırakıp eve gitti. Ben kaldım orda ne hareket ettim ne kolumu indirebildim. Elimde ki yüzük düşünce kendime geldim
kafamda saçma saçma şeyler geçiyordu.

Yüzüğü aldım yerden. Avucumun içinde sıktım. Sinirliydim bir şeye sinirliydim neye sinirliydim bilmiyorum. Türlü türlü şeyler düşündüm. Başkası vardır hayatında. O başka şehre gitmiş ama ben onu koruyamamıştım başkasıylaydı belki de. Eve gittim ama evde durmadım. Geri geldim apartmana belki yüzüğü geri takmamı falan bekliyordur diye. Beklemiyordu sadece ben bekliyordum. Tekele gittim sigara aldım ilk gün. Cüzdanda ki resmimizi yere koydum. Elinin olduğu yere de yüzüğünü koydum. Gidemedim. Suç attım o gece kendime sevgi bile olamamıştım. O hayat felsefesi sandığım şeydeki “Adam gibi sevi” gerçekleştirememiştim. Sinirle bir şey yapmamak için alkolde almadım o gün. Gece boyunca baktım odasına erkenden uyudu. Rahatça uyuyabiliyordu artık. Fakat benim gecelerim yeni başlıyordu.

Birkaç gün sonra o kaldırım rakı masam olmuştu. Bira ile gittim sek rakı ile gittim. Benim en güzel pardon en güzel anılarımız o evin önünde olmuştu. Bir kaç gün boyunca dertlendim. Müslüm baba dinledim Neşet Ertaş dinledim. Müzik listem onun sevdiği şarkılar değil de acı ile dolmuştu. Bekledim sürekli o kapının önünde bir gün çıkarda artık yeter acı çekme benim canım açıyor diye bekledim. Köyüne su gelmesini bekleyen köylüler gibiydim. Veya askerde ki oğlunun gelmesini bekleyen baba gibiydim. Onlarda bekliyordu bende.

Nice şişeler kırdım o kapıda nice izmaritler gördü o kaldırım. Bağırdım uyutmadım mahalledekileri. Çöpçü abiler uğraşırdı benim çöplerimle. Temizlemezdim arkamdakileri. Geçmişim temiz bile değildi artık bende değildim. Gideceği zamanı biliyordum. Gizlice gittim o otagara. Otobüsün çıktığı yerde bekledim sürekli durduğu ışık vardı. Otobüs durdu beni heyecan bastı. Gözüm onu aradı gözgöze geldik. Sigaramı söndürüp yürümeye devam ettim. Sanki o sigara kadar değeri yoktu hayatımda onu söylemek istemiştim. Nasıl yoktu amk. Yılların anısı vardı lan.

Bunu söylemeyecektim sana ayrılırsak belki daha az üzülürsün hayatına devam edebilirsin. Kurtulabilme olasılığımda var. Kafam karışık. Ama beni ne kemoterapi nede başka bir şey kurtarır radyasyon tedavisi olmam lazım.(Beyler bilimsel terimlerle dıbınıza koymak istemiyorum hastalığı 4.dereceden ve tümör tüm ciğere yayılmış radyasyonla yok edebilme olasılıkları varmış diye devam ediyor yazı) Ben sana aşıktım ve aşık kalacağım ölmeden önce seni seviyordum ölürsem yine de severim. Fakat ben istemem ki hep bana bağlı kal. Önünde çok güzel bir hayat var. Ve o hayatı sigara içmeden bitirmeni isterim” yazmış. Ulan yanlış mı okudum diye defalarca tekrar tekrar okudum. Sonra yüzüğü de alıp koştum evine. Gözyaşları içinde. Kapısına kadar koştum çaldım zili ard arda babası açtı Nida dedim sadece. Babası çağırdı sonra gözyaşlarımı sildim üzülmesin diye.

Nida geldi o kadar süre görememiştim. 4 yıl boyunca hep aynı gelmişti bana gözleri hafif yerde saçları önüne düşmüş bir şekilde gelirdi. Sarıldım ona sarılırken ağladım. Yüzüğü taktım parmağına ben seni seviyorum diyebildim nedenir ki. Sarılı kaldık uzun süre ağladık ikimizde. Adımı söyledi sus dedim. Bastırdım onu kendime. Sanki gitmesine engel olabilirmişim gibi sarıldım ona. Annesi aldı onu kollarımdan. Konuştuk biraz kapı kapandı yüzüme. Gidemedim inemedim o merdivenlerden sürekli geri döndüm. Ulan. Hayat o kadar gibici ki. Ertesi gün koştum otagara aynı otobüse bindik yanına oturan abladan rica ettim yerlerimizi değiştirdik.

Yol boyunca el ele oturduk. Konuştuk eskilerden anılardan. Annesi babası arkadaydı hiç ses etmediler. Annesinin de babasının da ağlamaktan gözleri şişmişti hiç mi inancınız yoktu kurtulabilirdi. Yol boyunca kendimi tutum ağlamadım. Güldürdüm onu gülerken acı bir gülüş vardı yüzünde. Ah geldik Ankara’ya direk hastaneye. Gittik ailesi girdi içeri konuşmuşlar önceden kanser tedavisini başlatmak için Ankara dalarmış. Annesi dedi gel biz kardeşimde kalacaz sende gel kal dedi yok dedim halamlarda kalırım ben dedim. Her tedavi aşamasında her doktor görüşmelerinde beraber gittik. Ben üzgün durmamaya çalıştım ama korkuyordum Ankara da gezdik kızılayı çok sevdi. Çok gittik oraya. Ama yavaşça giderdik arada engelli arabası var ya onla zütürürdüm onu. Bir eli her zaman elimin üstündeydi belki öyle güvende hissediyordu kendisini. Kötü de olsa güzel geçti günlerimiz ve her günün sonunda aynı diyalog olurdu:
N:Yaptığın her şey için borçluyum sana
B:Hayatıma girerek ödedin borcunu
N:Kabul etmem ben o ödeme şeklini
B:Alman hesabı yapalım o zaman ben seni gelinlikle göreyim. Ödeşiriz.
N:Kabulumdür beyefendi. Sizden gelecek her şeye razıyım.
B:70 de tutmazsam bu elleri yakarım ben her yeri.
Gibi konuşmalar geçerdi aramızda yüzümüzde bir gülümseme sürekli güldüm güldürdüm moral olsun diye. içimizde bir korku vardı her şey onda bitiyordu.