“Merhaba okya,
Bunu sana doğum günümde açmanı söyledim çünkü başlıca sebepleri var.
O zamanlar yani okuduğun sıralarda benim şehir dışına çıkmama ve üniversite hazırlıklarıma başlamış olurum. Kusura bakma ama bu çalışmanla sen ile ben aynı üniversiteye bile gidemeyiz.

Benim sana bazı şeyleri söylemem gerekiyor. Genelde bunu erkekler yapar ama bu seferlik ben yapacağım herhalde.
Ben seni sevdim. Lise 1 in sonundan beri sana aşığım ben. Hatırlar mısın? Birlikte kutladığımız ilk doğum günümü. Temmuz ayında ısrar ettirip çağırmıştın beni. Doğum günü tarihi unutmuştun. Yanlış günde kutlamıştın. Ama yine de kutlamıştın, o kadar samimi bile değildik ama yine de sen kutlamıştın doğum günümü. O zaman anladım bana değer verdiğini. Çocukça bir hayaller kurdum sürekli sende bana aşıksın. Bir sabah gelip “Seni seviyorum” dersin diye. Hayalde kaldı onlar.

Lise boyunca bekledim ben seni. Hiç belli etmedim sana arada bir konuşmaya çalıştım. Hiç kusura bakma da çok küfür ettim sana “Hadi be insafsız bekletme beni. Giderim bak.”kızgındım sana. Ya çok salaksın, körsün herhalde beni fark etmedin. Ah be okya.

Oysaki seninle çok güzel anılarımız vardı hatırladın mı o teyzeyi benim sana tavırlı olmama sebep olmuştu Nedenini hiç düşündün mü? Lise bitecekti ve ben seninle sadece arkadaş kalabilmiştim. içime oturmuştu. O zamanlar. Tamam, belki her gün farklı şeyler oldu farklı anılarımız oldu. Fakat lise bitimine ne kadar yaklaşırsak, o kadar içimi korku kapladı. Ben gidecek arkadaşlarımın hiçbirine üzülmedin. Seni kaybettiğime daha çok üzüldüm.
Gitmeni engelleyebilirdim ama tavır yaptım sen söyleyene kadar söylemeyecektim.

Bu mektuba yazdım ve artık ne olursa belki hiç istemezsin beni belki seninde bana karşı duyguların vardır. Konuş benimle o duygularını. Sevdiysen beni elimden tut. Anlat her şeyi. Biliyorum sende aşıksın bana, aşık olmasan tutar mıydın ellerimi?

Ben anneme bahsettim sana. Sizin ne kadar gururunuz varsa bizimde var işte. Bırak o konuşsun ilk yoksam kaybedersin dedi. Bundan korktuğum için sürekli söz verdirdim sana ne olursa olsun gitme diye. Söz dedin hep sözünü tuta gel artık.

Ben yoruldum artık birisi çok yakışıyorsunuz dediğinde geçiştirmekten. Sevgilisiniz dediler dışarıdan hep hayır içimden ise hep inşallah dedim sürekli.

Ben yoruldum okya. Kol kola oturalım bir banka senle. Başımı omzuna koyayayım. Bütün dünyalar benim olsun hem sen demez miydin? “Sen mutlu ol yeter ki, her şeye razıyım” Mutlu et beni bir gün papatya ile gel yanıma kapımda bekle beni. Bende naz yapayım hiç çıkmamayıyım.
Senin aptalığınla uğraşmaktan hayal bile kuramadım. Ama mutluydum. Mutluydun. Ama mutluyduk olmadı hiç.”Biz” olmadık.
Salak, aptal, öküz, en ağır küfürler. Kırgınım sana gel de gönlümü al.”

Ulaan.

Kusura bakmayın beyler bekliyorsunuz diye işimi olabildiğince erken bitirmeye çalıştım.

Mektubu okuduktan sonra, ağladım biraz mutluluktan tabii sonra defalarca ama defalarca okudum. Şuan bu hikayeyi yazarken mektup önümde. Katlanma yerleri yıpranmış artık bazı kelimeler gözyaşları yüzünden silinmişti. Her neyse o mutlulukla açık çiçekçi bulup papatya yaptırdım. Kapısının önüne gittim ve aradım aşağıya in diye. Geldi biraz sonra saçlarını toplamış altında pijaması var üstünde de bir tane penye. Ah ulan bir kızın o en doğal anı, aşık olmaya yetmez mi? Beni gördü duraksadı kapıda papatyalara baktı sonra bana baktı gülümsedi:
N:Okumuşsun demek
B:Okudum. Defalarca okudum. Koşarak geldim yanına. Beni mutlu ettin ya bir teşekkürü borç bildim
N:Sen erken davrandın ilk sen söyledin. Geç oldu ama güç olmasın değil mi canım?
Geldi bana sarıldı öptü yanağımdan, dudağımı çevirdim. Eliyle sıktı dudaklarımı “hayır olmasss” dedi.
Diz çöktüm önüne 10 dakika da hazırladığım konuşmamı söyleyecektim. Çiçeği uzattım aldı. Konuşmamı bekliyormuş gibi kaşlarını kaldırdı gözlerini bana dikti.
B:Benim senin gibi, mutluluktan ağlatacak mektubum yok. Veya aynı üniversiteye girmemi sağlayacak kadar edebiyat bilgimde yok. Ama nasıl teşekkür edileceğini iyi bilirim.
Ben senin neyi sevip neyi sevmediğini, senden daha iyi bilirim. Kusura bakma çok iyi arkadaş olamadım sana, belki çok iyi bir sevgili olabilirim. Bende hep yanlış düşünürdüm bu kızın sevgilisi neden yok diye. Erkekleri sevmiyor mu yoksam diye saçma saçma düşünürdüm. Benden başka erkeği sevememişsin onu söyledin. Ben senden başkasını sevemedim. Senden başkasına gidemem. Bırakıp gidersen diye söylüyorum bunları sana ben sana deliler gibi aşığım. Ben elini tutuyorum ya şu an senin yetmişimde tutmak isterim bu elleri. Gece gündüz çalışmaya da razıyım belki okumadım cahil kaldım. Prensesime, prensesler gibi hayat yaşatamam belki. Belki bu dediklerimin daha iyisi olur ya da daha kötüsü. Ama biz birlikte mutluyuz. Birlikte mutlu kalalım benimle sözlensene Nida?
N:Nasıl yani?
B:Sözlenelim işte birisi sorduğunda sözlüm var dersin. ilişkimize ad koyarız annenle babanla tanıştırırsın. Hem böylece hiç gitmem Nida. Hiç gitme demiştin bana ben gitmek istemem ki.
N:Ailemiz izin vermezse
B:Kaçırırım seni. Sen istedikten sonra bir engel çıkmaz ki karşımıza
Göz yaşlarını sildi. O hep gülerdi ama çok az ağlarken görürdüm.Bu sefer mutluluktan ağladı.Üzüntüsünü yaşatmak istemezdim ona.
N:Seni seviyorum
B:Bende seni seviyorum
Sarıldık binlerce kez sarılmıştık ama sanki bu çok içten gelmişti ikimiz aynı anda karar vermiştik. Sarıldık aynı anda. Aynı anda kokladık birbirimizi. Gözyaşlarını silip saçlarından öptüm. Helalimdi o kız. Sanki o yol bitmişte uçurumdan düşecekken elimden tutmuştu geri dönüyorduk o yolu. Bu seferde yol bitmiyordu.

iş çıkışı Nida aradı beni
N:Aç mısın?
B:Bu saatte aç olunur zaten.
N:iyi bir şey yemeden bize gel.
B:Anlamadım. Aloo, alooğvvv.
Sonda balgam sökmüş olabilirim. Ama haber vermeden çağırdı sinirden bağırdım. Leş kokuyorum terden çoraplar sırılsıklam ayaklar kokacak. Saçım başım düzgün değil sakalda var. Baktım 1 saate yakın bir vaktim var.

Eve koştum hemen minibüs beklerken zaman kaybetmedim iyi ki beklememişim eve girdiğimde minibüs daha mahalleden yeni geçiyordu. Direk duşa girdim nefes nefese duş aldım. Çıktım sakalı kestim. Çorapları değiştirdim. 40 dakikada hazır olmuştum. Onlara giderken bir hediye almak gerekir ne zütüreyim diye düşündüm. Yine çiçek aldım amk. Çiçek mi çikolata mı diye tereddüt ettim.20 lira bayılıp o Ece çikolatasını aldım. Çiçeği apartmanın yakınına bir yere bıraktım. Merdivenleri yavaş yavaş çıkıyorum kaçsam mı diye? Zili çaldım. Kapı açıldı annesini gördüm. Dışarı çıkacakmış gibi süslenmişti sandım ki gidecekler Nida ile ben yemek yiyecem. Patavatsızlık edip iyi ki sormadım benim için süslenmişler amk. Annesi içeri buyur etti çikolatayı aldı Nida geldi merhabalaştık baba daha yok.
içeri girdik assolist yayılmış koltuğa maç izliyordu. Beni görünce Hafif bir doğruldu elini uzattı hoş geldin dedi maça devam etti. Kadınlar kalktı masa kurmaya gittiler. Hayda ne yapacağım lan ben nerden bileyim tanımadığımla muhabbet kurmayı Nida mıyım ben. Biraz maça baktım Baba bağırdı “Ne oldu yemek açlıktan ölüyoruz amk” dedi. Böyle rahat küfür eden yayılıp maç izleyen adam babalık yapıyordu o kıza. Onun babalığını gibeyim. Zaten geç kalmamı ima etmişti bağırarak. gibeyim böyle karşılayacaksan hiç gelmem amk. Adamı hatırladıkça sinirleniyorum amk. Kalktık masaya oturduk. Yemek başladı çekiniyorum ben yiyemedim bir türlü Nida bana bakıp kaşlarını çatardı. Assolist cellada çalmasını söylemiş
konu açmıştı (babasına s diyecem beyler.)
S:Ee okya annen baban nasıl ?
B:Rahmetli oldular.
S:Kimle yaşıyorsun la sen
B:Teyzemlerle.
S:Tamam işte onlar nasıl
B:(iyiler ananı gibmeye gelecekler) iyiler efendim siz nasılsınız?
S:iyi iyi.
Biraz sesizlik oldu zaten herifi tanımadan öncede uyuzdum tanıdıkça yine uyuz oldum. Konu değişti başka şeyler açıldı konuşuldu bende müsaade isteyip kalktım.

Nida da aşağıya kadar geldi. Eşlik etti bana. ilk sınav bitti falan dedim sarıldı teşekkür ettim beklemesini söyledim. Apartman önüne koyduğum çiçekleri aradım onu da çalmışlar amk. Deli oldum sinirli sinirli eve gittim. Neyse önemli olan ömür boyu katlanmaktı.