Sabahın ilk ışıklarıyla hafif genleşmelerin üzerimde yarattığı çıtırtı seslerine uyandım kahvaltı için çağlar hıyarının üzerime oturmasını korkuyla bekliyordum.

Yine terlemiş baksırından yayılan kokuların benliğimi bugün de titreteceğinden emindim. Alarmının çalmasıyla az zamanımın kaldığına emin oldum. Kendi içimde rahatlamaya ve sakin bir ruh haline girmeye çalıştım. Fakat ne mümkün yazın en sıcak günleriydi ve zütünün o buruk kokusunu kolay atlatamayacağımdan emindim.

Düşünceler aklımda süregelirken Üzerimde bir baskı ile irkildim ayağını bana dayamış açma germe yaptığını gözlemledim derin bir nefes aldım ve olacakları beklemeye başladım kahvaltısını hazırlamadan üzerime oturmayacağına emindim hala vaktim vardı.

O an tek varlığım vaktimdi ne hareket edebilme ne de konuşabilme yeteneklerine sahiptim. Ama düşünebiliyordum. Orta ölçülerde osurulmaktan korkan basit bir sandalyeden başka bir şey olduğuma emindim. Çok yakında durumları tersine çevirecek planlarımı işleme koymam gerektiğinin farkındaydım..

Artık dur deme zamanı geldi fakat nereden başlamalı. Kafamda çok farklı işler dönüyor neyi yakalamalı neye karar ve... ah evet... geldi sabah gazı... sanki yeterince tak yokmuş gibi... ananı gibiyim bu koku ne ..gerçi şaşmamalı kahvaltıda ton balığı yiyen bir yaratık o...

hangi sandalyenin