Evet beyler anlatıyorum doluşun.

O gün uyandığımda başımda inanılmaz bir ağrı vardı. Aynaya baktım ve kafamda bir bandaj olduğunu gördüm. Sanırım biri beni çok kötü yaralamıştı. Sonra kalkıp salona gittim. Hatırlamaya çalışıyordum. Acaba ne olmuştu diye. Bir türlü hatırlayamıyordum. TV yi açtım yayın yoktu. Anons vardı sadece. Yaşayanların en yakın polis veya jandarma binasına gitmesi isteniliyordu. Hiçbir şey anlamamıştım. Apartmanda oturuyordum. 5. kattaydım. Pencereyi açıp baktım sokaklar boştu. Ne olmuştu acaba.

Sonra apartmanda yan komşumuza sorayım deyip kapısını çaldım. Kapıyı açan olmadı. Babamın ne olur ne olmaz diye bıraktığı bir tabancası vardı evde. Zaten o polisti. Tabancayı aldım ve yavaşça merdivenlerden aşağı inmeye başladım..

iniyordum yavaşça heryer karanlıktı asansör çalışmıyordu. Hırlama sesi geliyordu 2.kattan ben 3.kattaydım daha yavaşça iniyordum. 2.kata vardığımda insana benzeyen birkaç cisim gördüm sanırım bunlar zombiydi evet ta kendileriydi. Beni farkettiler.

Farkettikleri anda üstüme doğru yürümeye başladılar. ilk yavaş sonra hızlandılar ben kaçmaya başladım çıkışa doğru koşuyordum. Sonunda çıkışa varmıştım. Tabancayı tam kullanmasını bilmiyordum ama babam biraz öğretmişti. Birini vurdum. ikincisi duraksadı. Ve geri döndü. Noluyonuz amk felan diyordum içimden. Sonra silah sesini duyan zombiler gelmeye başladı. Ve de silah sesini duyan birkaç direnişçide geldi. Direnişçilerden birkaçtanesi zombileri uzak tutarken liderlerine sordum. Ne oldu bu amk şehrine diye. Dedi ki uzun hikaye beni takip et. Onunla gittim ve küçük bir mekana girdik. ilk tanıştık sonra bir masaya oturduk kapıları kitlediler ve perdeleri çektiler. Heryer karanlıktı. Ve yavaşça anlatmaya başladı.

lan dinliyosanız bi işaret verin amk

Neyse devam ediyorum. Adam anlatmaya başladı. işte 2 hafta önce laboratuvarda bir virüs geliştirdiler ve biz en baştan beri bu virüsü yok etmeye çalışırken adamlar son anda virüs örneğini patlatıp yaymaya başladılar ve şimdi virüs yayılıyor. Çok az kişi hayatta ve hayatta olanlarda askeriyede sığınıyorlar. Yaşama güvenceleri yok oraya her an virüs bulaşabilir. Biz ise 2 günde bir yer değiştiriyoruz şuan 12 kişiyiz başta 40 kişiydik çok kayıp verdik şimdi yeni birkaç adama ihtiyacım var. sende bize katılır mısın dedi evet tabii ki dedim. Sonrasında dışarı çıktık. Yiyecek ve su stoklamamız lazım dedi. benimle birlikte 13 kişi olmuştuk artık. adamlardan 8 i mekanda kalıp burayı koruyordu bizde 5 kişi dışarı çıktık. patron ilk işim olduğu için beni yanına aldı biz 3 kişilik bir takım olduk 2 kişide koşucu takımımı oldu. onlar su topluyordu. tabancayla gidiyorlardı üstlerinde ağır birşey yoktu. zor olan bizim işimizdi. yemeği biz topluyorduk. patron bana sadece tabanca verdi yanımızdaki 3.kişide ise mp5 vardı patronda ak47 taşıyordu. galiba ordudan çalmışlardı. sadece 1-2 şarjör vardı susturucu ve benzeri hiçbirşey yoktu. saat 15 ti patron 18:00 da herkes mekanda olsun dedi ve takımlar olarak işe koyulduk.

kendinizi belli edin devamı gelecek

Neyse beyler devam ediyorum ilk marketlere gittik arta kalan konserve cips ve benzeri bütün yiyecek maddelerini çantaya doldurduk. Az da olsa vardı makarna felan. Benim tüfeğim yok diye çantayı bana verdiler taşımam için aldım ve yürümeye başladık daha çok yer geziyorduk biraz daha toplamıştık çanta dolmaya başlamıştı sonra bir sürü ile karşılaştık. Yaklaşık 10-15 tane zombi vardı. Bizi görmediler hemen saklandık. Patron saate baktı. Saat tam 16:30 du dedi ki şimdi yola çıksak hava kararmadan anca varırız. Ama bir sorun vardı sürünün gerisinden daha küçük bir sürü daha geliyordu 5-6 tane vardı bu sürüde zombi. patron bişey olmaz dedi kalkın dedi ve yavaşça ilerlemeye başladık. sonra bizi farkettiler. üstümüze koşmaya başladılar ve kaçmaya başladık. silahla ateş edersek daha fazla olacaklarını biliyorduk ama başka şansımız yoktu. biraz daha ilerleyince yorulmaya başladık. 3. adam mp5 ile ateş açmaya başladı 3 ünü öldürdü mermisi bitti. tekrardan koşmaya başladık patron ak47 ile geriye kalanları vurdu ve dediki zamanımız az beyler acilen gitmemiz lazım yoksa hepimiz ölücez saatine baktı 17:40 geçiyordu 2 km mesafe vardı. koşmaya başladık. o kadar hızlıydık ki 20 dk da vardık ama koşucu takımı yoktu. buluşacağımız yerde bekliyorduk. buluşma yeriyle mekan arası 500 metre vardı. koşucuları bekliyorduk. mermimiz azdı tehlike olursa ölme ihtimalimiz vardı. bekliyorduk neredeydiler bilmiyorduk.

10 dk sonra zombilerin bize doğru yaklaştığını gördük mermimiz bunlara yetmezdi biliyorduk. koşucular gelmemişti patron yarın ilk iş onları aramaya çıkarız dedi şimdi kaçmamız gerek dedi ve benle o yola koyulduk. 3.adam gelmiyordu gelmek istemiyordu çünkü koşuculardan biri onun abisiydi. koşucuların gittiği yöne doğru koşmaya başladı onu durduramadık. patron yarın bizde aramaya çıkarız yapacak bişey yok dedi. kaçmasak ölecektik yiyeceklerle birlikte koşmaya başladık. en sonunda varmıştık. mekana geçtik patron bana şöyle dedi. bak alone yarın ilk iş jandarmaya gidecez orada ne var ne yok almamız lazım dedi. adamda toplarız askerlerden buraya destek gelecekmi onuda öğreniriz dedi peki koşucular dedim o anda senin oraya gitmemen için yarın ararız demiştim alone dedi. onlar öldü dedi arkalarından giden adamımızda öldü dedi artık 10 kişiyiz dedi. kalanlarla devam edicez dedi. artık yemek yiyip yatalım yarın düşünürüz dedi. kafamla onayladım ve odama gittim. yattım uyudum. sabah patron gelmişti ve beni kaldırıyordu. kahvaltıya gel orada işleri konuşacaz dedi ve gittik.

neredesiniz beyler belli edin kendinizi

Devam ediyorum kahvaltıyı yaptık ve konuşmaya başladık. bak alone dedi bugün senle ben jandarmaya gidecez oradan silah almamız lazım askerleri bize katılmaya ikna etmeye çalış edemezsek zorla alıcaz başka çaremiz yok dedi. gittik komutanla konuştuk ve bize katılmayı kabul etti patron bana bir m4 verdi ve hemen mekana git adamları topla mühimmat ve yiyecekleri toplayıp buraya getirin dedi yolda gidiyordum ki bir sürüye rastladım bizim elemanın birinin peşinden koşuyorlardı rahat 30 tane vardı. lanet olsun dedim. mekana koşmaya başladım içeri girdim kimse yoktu hemen mühimmatları doldurdum ve aldım. dışarı çıktığımda ise silahlar patlıyordu. bizim elemanlar zombilere direnmeye çalışıyordu fakat bu imkansız gibi birşeydi arada bir tane kız bağırıyordu 20 yaşındaydı benden 3 yaş küçük hemen yanına gittim ve elinden tuttum benimle gel dedim. koştuk koştuk canım çok yanıyor dedi ne oldu dedim ayağını gösterdi ısırılmıştı o an içim acıdı ve bunun bir çözümü olmalı dedim aslında var dedi laboratuvar şehrin 2 km ötesinde dedi oraya gidelim orada anti virüs o düzeltiyor dedi. bende ne kadar dayanabilirsin dedim. tahminen 4-5 saat dedi ben bilimde olacaktım zaten dedi kendini tedavi edebilirsin yani dedim evet dedi. hemen jandarmaya koştuk saat 13:30 du vardım ve patrona mühimmatları verdim ve sonra dedim ki benim hemen laboratuvara gitmem lazım ama dedi orası zombi kaynıyor alone nasıl gideceksin dedi bana bir araba lazım acil dedim seni yalnız bırakmam birlikte gidecez dedi ve kızıda alıp yola koyulduk..

hadi ama beyler belli edin kendinizi

Devam ediyorum vardığımızda orası zombi kaynıyordu ve kıza arabada kalmasını söyledim patronda arabanın orada bekleyecekti kıza sorup yerini öğrendim antivirusun sonra girdim iceri ama cok dikkatliyim felan zombilerin kafalarına bıçak soka soka gidiyorum. En son antivirusun olduğu yere vardım ve örneği aldim tam çıkıyorum derken laboratuvar kendini imha moduna aldı koştum koştum 15 saniyem vardı koştum en sonunda zar zorda olsa binadan cikabildim ve hemen arabaya binip yol aldık. Kiz kendine antivirüsu vurdu askeri usse geri döndük. Devam edicem rez alın