bir sabah güneşin

ağır liseli

gözüne çarpması sonucu, gözleri ovuşturarak uyandığında ve perdeyi açıp "dünün aynısı lan" diyip kendini yatağa tekrar atıp sonsuza kadar uyumak istersin ama bunu sadece kalbin ister başka bir yanın ise o gün okula gitmen gerektiğini, sınavlara çalışıp derslerini geçmeni bla bla saçma sapan şeyler bekler senden. Bazen düşünüyorum da nedense hiç kalbimi dinlemiyorum ben bugun farklı bir şey yapmalıyım demiyorum, diyemiyorum. Bunun için sanırım biraz erken. Hayatı sıradan yaşamak zorundayım, hergun aynı sıradan şeyler okula git gel, ders çalış, onu yap bunu yap. Hayat sıkıcı okul zamanları daha da sıkıcı. Bence zamanınız varken eğlenin ilerde yaparım bunları derseniz geç kalırsınız, kendi gölgenizin önüne bile geçemezsiniz.