bu yaslıdan ben kıllanmıstım beyler adam gözleriyle sanki nefret kusuyordu bize karsı ve sanki sakladıgı bırsey vardı. yavas yavaspolis olmaya baslıyorum dıyordum içimden fakat yaptıgımız iş polislik degil de askerlige daha yatkındı. işlerimizi bitirdikten sonra canımız çay istedi beyler sonucta gunlerdır arazıdeyız cay falan gordugumuz yoktu fırsatımız yoktu demlemeye. cantalarımzıdan malzemelerı cıkardık her zaman demlık tasırız nöbetciler yerlerini aldıktan sonra bir ates yakıp cay demlemeye koyulduk jandarmalarla da arayı ıyıce yapmıstık fakat adamlar bir an olsun dalgınlıga gelmiyor sürekli temkinli duruyolardı. cayını içen nöbeti değişiyordu benım nobet yerımde 3 kısıydık ve koyu gozetlemek bızım gorevımızdı. adam hala ahırın önünde oturuyor bizi gormuyordu ona göre uzak sayılırdık. pür dikkat adama odaklanmıstımkesin altından bir halt cıkacaktı. ahırı izlerken ısıgın yandıgı yerde siluetler gormeye basladım ilk bas hayvanlardır falan diye gecistirdim fakat ahırın içinde bir hareketlılık vardı. en baba inegin bile boyu sonucta ınsan kadar olamazdı. pencerenın onunden gecenler kafaydı bellı oluyodu. içerde birileri vardı ve hummalı bi calısma yurutuyolardı sankı. biraz zaman sonra adam elınde varıltasımaya basladı ahırın ıcıne fakat kesınlıkle ıcerden kımse cıkmıyordu adam getırıp bırakıyor gidiyor tekrar gelıyordu. durumu şeflerimize haber verdıkten sonra jandarmalarla beraber ızlemeye koyulduk. termal kameraları vardı techızatları bizden iyiydi. jandarmanın dedıgı içerde adamların olduguydu saydıgı 7 kısıydı. fakat ben ordakılerın varlıgını coktan kestırmıstım bile. karsılasmak ıcın sabırsızlanıyordum fırsat elıme gecmıstı fakat koyun baska yerlerınde de bu gavatlardan olabılırdı o yuzden orayı direk basmayacaktık. sonra adamın kablo kutu vs. tasıdıgını gorduk nıyetlerı bellıydı artık bomba yapıyorlardı içerde bir pusuya hazırlanıyorlardı. bu kansızlara bu sefer ızın vermeyecektık. sonra içerden iki tanesi cıktı sigara yaktılar ahırın önünde bizim gittigimizi sanmıslardı gercekten de. ne yapacagımızı kararlarstırdıktan sonra tam harekete gecmeye hazırlandık ki içerden apar topar cıktılar bombaları dısarıya tasıdılar bellı ki gideceklerdi işi şansa bırakmadan bunları pusuya düşürmüştük. oracıga hepsını serecektık. hıssettırmeden yaklastık fakat bize emir geldi ve beklememız söylendi jandarmalar gidecekti kalabalık olabılırlerdı ve helıkopterde yoldaydı.biz arkada beklerken yine bi gürültü koptu fazla sılah sesı duyulmadı jöhler işi şansa bırakmadan adamları sermişti 2 tane kadar da arkadan cıktı onları da serdiler fakat büyük bi gürültü koptu bomba infilak etti ahırın yanında adama birşey olmadı fakat hayvanları ölmüştü 7 8 tane kadar. yanına gittigimizde bizim abi bişeyler anlattı adamın pişmanlıgı yuzunden bellıydı fakat yıne de ucuz atlatmıs ahırı tamamen havaya ucmamıstı. artık buradan da ayrılma zamanımız gelmişti.

etrafıma baktıgımda arkadaslarımın bir mermi bile sıkmadıgını gordum elim tetıkteydı fakat kayanın arkasına nasıl gectıysem kalmısım orda bir kaç sanıye kadar uzerımdekı şoku atlattım abilerimizden bir tanesi bana güldü olacak olacak bundan da dedi. cok soguk kanlılardı anlam verememıstım adamlar uzerımıze yagdırıyorlardı fakat bizimkiler gayet sakin benimle dalga gecıyolardı. atesın nerden geldıgını ogrendık ve abımızın belırttıgı yonde kendı guvenlıgımız aldıktan sonra kaçırmak amacıyla bız de karsılık verdık. fakat aptallar orda kayıp vermısler o kadar uzak mesafelerden bile avlanmaları kolay oluyodu gidecegimiz yön o taraf değildi aslında ama catısma oldugu ıcın mecburen orayı kontrol altına alıp öyle yolumuza devam edecektik. yarım saat kadar karsılık verdıkten sonra sesleri kesildi ve biz bulundugumuz mevziden cıkmadan oraya onlara hissettirmeden yaklasacaktık. abimizin toplan komutuyla korunaklı kayanın arkasında toplandık ve planımızı yaptık catısma bölgesine vardıgımızda 2 ceset vardı diğerleri coktan gıtmıslerdı her zamankı gibi kancıklıklarını yapmıs cesetlerı tuzaklamıslardı. fakat bu planları artık tutmuyordu ilk başlarda yaptıkları gibi. kancalı ipimizle cesetlerı cektık paramparça oldular. kaçmışlardı kaç kişi olduklarını kestiremedik fakat o bölge guvenlı sayılırdı artık vadiye göre ters ıstıkametteydı. buradan ayrılmalıydık artık bu olayın yuzunden de gidecegimiz yere de bize verilen vakıtten gec gidecektik fakat olanlardan yetkılılerı haberdar ettikten sonra sıkıntı kalmamıstı. ilk kez gercek anlamda çatısma deneyımımı yasamıstım beyler oyle uzun soluklu agır bir çatısma degıldı ama milli olduk sayılırdı artık amk. burdakı arkadaslarımdan ogrenecegım de cok seyler vardı. gercekten cok sogukkanlılardı gözümde yücelmişlerdi herseyi anlık dusunup olayı bır çırpıda halletmısler o dag farelerıne fırsat verdirmemişlerdi. zaten o salaklar bizi normal asker grubu sanmıs olacaklar ya da mesafeye guvendıklerınden boyle ates acmıslardı yoksa jandarma özel harekattır polis özel harekattır gercekten adını duydumu gördümü kaçacak delik ararlar onlar için zayiat vermemek daha önemlidir çünkü sayıları az ve gerilla taktıgıyle savasırsan minimum kayıpla cıkmalısındır. artık sogukkanlı olmanın buyuk onem arz ettıgını ogrenmıstım ve bundan sonra oyle davranmam gerekıyordu. anlık silah seslerine aşina sayılırdım öyle birkaçsaniyelik şoklar artık olmayacaktı çünkü ne oldugunu gormustuk.

aklımda yine ayşe vardı özlemiştim. uzun zamandır görüşemiyorduk ve su olayların da ardından içimde bir tedirginlik olusmustu. sanki ayşe kötü durumdaydı ama içim içime sıgmamıstı bu duygu da bı anda geldı ıcıme beyler anlık ayşe aklıma gelınce canım sıkıldı. yoldaydık ilerliyorduk fakat girmişti işte aklıma hem de en taktan yere artık gelmısken. konusmalıydım merak etmıstım gercekten. telefonu elıme aldım ve cekebılecegı yer arıyordum gibtigimin cografyasında telefon ceken bir yer bulmak su bulmak altın bulmak gibi bir şeydi artık benim için. telefona muhtac olmustum 2 3 dakıka bile konussam yetecekti. helikopterın bizi alacagı yere vardık ve bekleyecektık helıkopter gelecek bizi alacak ve atesın ıcıne bırakacaktı diğer arkadaslarımız da ordaydı uzun yolculugun sonunda en cok merak ettıgım bu zamana kadar bunca sehıt verılmıs o vadiyi görecektim. telefon cekıyordu ne hıkmetse o geldıgımız noktada buyuk ıhtımal yukseltısınden olacak. hemen aysemı aradım uzun uzun caldıktan sonra actı telefonu yanıtı ne oldu olmustu. şaşırdım haliyle merak ettim aşkım aramayımmı dedim konusmadık mı biz senınle her fırsat buldugumuzda konuscaz haberlescez diye dedim. hıı evet dıye bır yanıt aldım. ne oldugunu sordum hocaların cok ustune geldıgını canının sıkkın oldugunu soyledı fakat yine benı ınandıramamıstı. ınanmadıgımı da soyledım ne deyım ne anlatayım sana dedi olan bu işte dedi fakat hocaların yuzunden bunalmıs olan sevdıgım bunu bana yansıtmamalıydı. kendısıne bunları soyledım canım sıkkın işte ne yapayım sana hersey duzgunmus gibi mi konusuyum dedi. hersey duzgunmus gibi değil de olanları sakin sakin anlatsan ben de olanlardan haberdar olurdum varsa yapabılecegım birşey destek olurdum dedim. o sıra odasındakı uyuzların sesı duyuldu. hadi cıkıyoruz napıyosun sen dıye. nereye cıkıyorlardı aceba. sordugumda gideriz bir yerlere kafamı dagıtmam lazım dedı. tamam dedim fazla dagıtma. o bölgede bile ayseyle tartısabılıyodum artık kendımı nasıl ınandırmıssam herseyın yolunda olduguna aslında degıldı aysenın sadece bana duzgun bı bahane bulana kadar oyaladıgını anlamak gec olmayacaktı artık suclu olan ben olmalıydım kı vicdan azabı olmasın ki vicdanın da pek oldugunu sanmıyorum ama maksat kendısını kandırmaktı. telefonu yüzüne kapadım ailemi aramaya fırsatım olmadı arkadaslardan birisi geldi tamam salla gitsin ugrasma böyle seylerle buralarda batıya gidince kime ne yapıyosan yaparsın guzel kardeşim kendıne yazık dedi haklıydı da. aysenin önüne canımı serebılecekken artık hissizleşmeye baslamıstım.