yurtta kaldıgı oda arkadaşlarından birisiydi ve bu kızı ben hiç sevmezdim o kızdan kıskanıyordum ayseyı beyler. ne oldu diye actı telefonu ayşe nerde dıye sordum yanımda dedi. telefonu neden onun actıgını sordugumda ıse bı arkadasıyla onun telefonundan konustugunu o yuzden el alıskanlıgı actıgını soyledı. inanmamıstım beyler cunku biraz düşünüp söyledi bu yalandı. ayseyı verdı telefona agzıma ne gelırse soylemek ıstıyordum ben burda kelle koltukta gezıp bır sanıye onu aklımdan cıkarmadan ılk buldugum fırsatta arayıp konusmak ıstememe ragmen o benı sallamamıstı gercekten cok koymustu beyler. ama yapamadım bırıkenlerı soyleyemedım bogazımda dugumlendı üzerine suclu muamelesı yapmaya basladı bana. şoktaydım karsımdakı ayse olamazdı sankı baskasıyla benden nefret eden bırısıyle konusuyordum. sureklı arayıp rahatsız ettıgımı arkadaslarına mahcup oldugunu o ne zaman ısterse o zaman arayacagını soyluyordu bana. aradan 8 gun gecmıstı ve nedense o ıstek hıc dogmamıstı aysede. ölsem yeriydi yerin dibine girdim. adeta itin zütüne soktu cıkardı beni. ne desem bilemedim neden boyle oldugunu sordugumda herhangı bır sorunun olmadıgını benım geldıgımde konusmamızın daha faydalı olacagını soyluyordu. ben durumları anlattıgımda ise acır gibi baktı bana o zamana kadar kimseye eyvallahı olmayan ben ayse karsısında acizdim kendimden utanıyordum fakat elimden de birşey gelmiyordu. o agzına gelenlerı bana sayarken ben durumu kurtarma pesındeydım oyle olmalıydı yanına gıdene kadar idare etmelıydık. herseyi alttan alıyordum. aysenın bundan haz aldıgını bıle dusunmeye baslamıstım beni ezerek kendi egosunu tatmin ediyordu sanki. bu ben olmamalıydım konustuklarını dinlerken kendimden gectim adeta yüzüm kaskatı kesılmıstı soyleyeceklerın bunlar mı dedım evet canım dedi dalga gecer gibi. bense hersey guzel olacak az kaldı izine gelıyorum yıne plan yapcaz guzel vakıt gecırcez dıye zırvalarken o hadı hayatım benım kapatmam lazım yurda gecicez arkadaslarla deyıp lafı agzıma sokmasıyla tekrar şok oldum fakat ordakı hayatım kelımesı bıle bana bı umut vermıstı o kadar rezıl olan ben bı kelımeyle bıle umutlanmıs ulan belkı de normalı budur sevmese ısmımle hıtab eder ayrılık konusması gibi konusur gider diyerek kendime züürt tesellisi veriyordum. telefonu kapattıktan sonra 1 gunumuz kalmıstı ertesı gun de kısa bır konusma yaptık ıyı gıbıydı fakat ben yıne ıstedıgımı alamamıstım soguktu işte. sanki ayrılık yaklasıyor gibiydi ve ben bunu tekrar kaldıramazdım. o bir gün de gecmıs pülümürden ayrılıp tekrar araziye cıkma vakti gelmişti yine herşeyden habersiz dağlarda itin köpeğin peşinden gidecektik...

evet onlardı. bu zamana kadar şehir efsane sandıgımız adamlar özel kuvvetler komutanlıgının personelleri aslanlar gibi duruyorlardı. oraya daha hızlı varmamız için yolu açmışlar ve artık işleri bitmişti. onlar en kötü durumlarda orada olacaklardı ve artık bu onların işi değildi. hosgeldınız gardaşlar dedi aralarından bir tanesı astsubaydı. içimde garip bi mutluluk oldu sohbet etmeye basladık biraz sonra bizim burdaki işimiz bitti allaha emanetsiniz yolunuz bahtınız acık olsun gardaşlar kılıcınız keskin olsun dedi. adam gözümde yücelmişti. şefin de bi arkadası varmıs aralarında onla hasret giderdiler sankı oturdular konustular biraz. ardından bizim geldıgımız yone dogru gittiler kayboldular gozden helikopter gelip onları alacaktı. işlerini ekgibsiz yapmıslar uzerımızdekı yuku hafıfletmısler yolu acmıslardı. mukemmel ınsanlardı. yol bundan sonra tehlıkelıydı diğer birliklerin yanına gidene kadar bu cehennemden kayıpsız cıkmalıydık ve her yerde magaralar oyuklar vardı ileri taraflarda doga kosulları sertlesıyordu. asıl burada kendımı aşacak insan üstü mücadelemi verecek alnımızın akıyla buradan da cıkacaktık. hepimizin hayalleri vardı kiminin de bekleyeni vardı basımıza bısey gelmemelıydı ve herkes bunun bilincindeydi. gölge gibiydik sessiz sedasız ögrendiklerimizin hakkını vererek ilerliyorduk. en alt devre ben oldugum için m60 tasıyordum sırtımda m16 da vardı. m60 ı konusturdugumuzda hersey susardı gercekten bir efsaneydı. müsait pozisyonda olursak karsımıza cıkan herseyı rahatlıkla ezıp geceblırdık ve cephanemız de boldu. öyle ota taka cephane harcamazdık kursunumuz bosa gıtmezdı. ayşeyi hatırlamıyorum bile o anlarda keyfım de yerınde bu durumdan kendımı herseye hazırlamısım. ilerlerken ölü sessizliği bir anda bozuldu muthiş bir atıs vardı uzerımıze hemen oldugumuz yerde siper aldık ama bu diğerleri gibi değildi. pusuya düşmüştük fakat istediklerini alamamıslardı sabit hareket etmedıgımızden ilk atısta zayiat verdiremediler ve yerleri de artık belliydi. kim oldugumuzdan habersizlerdi ve oracıkta onları serecektık. duygularım tavan yapmıstı artık zamanıydı ölmelilerdi köpekler gibi can vermelilerdi. avantajın bize gecmesını saglayacak tek sey benım elımdeydı. oldugum yerde m60 ı kurduktan sonra atesın geldıgı yere muazzam atıslar yaptım. belli ki çekilme hazırlıgı yapıyolardı fakat yol tuzaklarla dolu olabilirdi. gruptaki abilerim de hakkını vermıs karsı tarafın atesını susturacak hamleler yapmıslardı. şef bir yandan grubu idare ediyor bir yandan benım atıs yaptıgım yönleri ayarlayıp söylüyordu. kafama göre atmıyordum. sonunda bitmişti ses soluk kesilmiş ortalık eskı halıne dönmüştü fakat mevzılerımızden cıkmadık. iyi ki de cıkmadık.

anadan babadan gecmıstık de yardan da gecmıstık artık. ben de hissizleşmiş gözüm meslegımden baska hıcbırseyı gormez olmustu. artık tek ıstedıgım yaptıgım görevlerde basarılı olmaktı ayşe aklımın ucuna bile gelmıyordu. ayrılmak da istiyordum hatta. su gorevlerı bıtırelım hemen memlekete gıdecektım gıtmeden de ayseye ugrayıp son konusmamı yapacaktım artık benı ıkna etmesı imkansızdı. üzerimdeki ölü topragını tamamen atmıstım bu hissizlik bana nerden geldıyse ıyı de gelmıstı aslında onu dusunmeden gorevlere gıtmek cok guzeldı ve o gun milattı benım ıcın. vadiye yakın bir yerde indik ve guvenlıgımızı aldıktan sonra etrafı kolacan etmeye basladık. bekledıgım gibi değildi cok sessizdi fakat burası vadinin henüz girişiydi ve orası pusularla kanlı çatısmalarla dolu bir kaç zehir zemberek gunden ibaret olarak hafızama kazınacak ve ömrüm boyunca da cıkmayacaktı. etrafın bu kadar sessiz olması dikkatimizi çekmişti. şef burayı hiç böyle görmemiştim dikkatli olun dedi çünkü bu serefsızler helıkopterın sesını duydummu oralarda pusulanır beklemeye koyulur en zayıf an olan anda da saldırırlardı ama kımsecıkler yoktu etrafta. tepede bir sürü magara vardı o kadar fazlaydı ki dag oyuk oyuk olmustu muthis bir cografyaydı fakat tehlıkelıydı. aceba hangı magaradan cıkcaklardı. biraz ilerledikten sonra korunaklı bir yukseltıye şefle beraber cıkıp baktıgımızda magaraların kenarlarında is lekelerini gorduk o onumuzdekıler kımlerse buradan da gecmıslerdı belli ki ama guvenlık ıhmale gelmezdı hepsıne teker teker bakacaktık yeterlı cephanemız de vardı. magaraları sıradan dolanmaya basladık cogu bostu sadece 2 magarada parcalanmıs cesetler vardı ve hayvanlar tarafından yenılıyorlardı. ögrenmemız lazımdı kimdi bu adamlar şef de iyiden iyiye merakını bellı etmıstı ve ustlerle konusup kım olduklarını ogrenmeye calıstı. gelen cevap su sekıldeydı. guzergahınızda sizi beklıyorlar yolun guvenlıgını alarak devam edin kendı guvenlıgınızı ıhmal etmeyın. merakım iyiden iyiye artmıştı sonunda bu profesyonelleri görecektik. bize zamanında anlatılan eski kurtlardan mıydı aceba önümüzdekiler yoksa tamamen farklı kişiler miydi çünkü eskiler hep batıdalardı ve cogu meslegı bırakmıştı. magaraları kontrol edıp bıtırmemız aksamı bulmus yola gece devam edecektik. bu gecenın sonunda unutamayacagım o kişileri de görmüştüm sonunda. karşımızdalardı gözlerime inanamadım gercekten bunlar onlar mıydı?

önümüzdeki gruptan habersiz yolumuza devam etmeye basladık ayseyle 3 gundur konusamıyordum ve özlediğimi hissetmeye baslıyordum aceba ne yapıyordu. yine dinlenecegimiz bir yere geldıkten sonra ben telefonuma baktım az da olsa çekiyordu yakınımızda bir köy vardı. şeften izin alarak parkama kapandım yine ayşemi aradım değişiklik yoktu artık şüpheciydim çünkü kontrol etmeye baslamıstım artık. sıcak bölgeye de yaklastıgımız için konusmayı fazla uzun tutmadım her an her sey olabılırdı. ailemle de hemen konustuktan sonra yerime döndüm. orada bir süre beklememız söylenmişti köyü gözlem altında tutmaktı aslında amacımız çünkü bu serefsızler köylerden beslenen parazit sürüleriydi. köylerde bunların sempatizanı da vardı gönülsüz olarak malını veren de vardı. biz de acıkmıstık beyler yiyecek stogumuz tükenmişti. hayatı idame ettirmeyi de ögrenmiştik fakat etrafta yiyebilecegimiz hiçbir şey yoktu sadece çıplak araziydi bir kuş bile görememiştik ilerlerken. yanıbasımızda bulunan dereden su stogumuzu tamamladıktan sonra oturup yiyecek sorunumuzu nasıl çözecegimizi düşünmeye basladık. yanımıda para vardı fakat ınanın beyler o para aylardır cebımdeydı kurus eksılmemıs harcayacak yer bulamamıstık. maaşımız oldugu gibi yatıyor bundan habersiz cebimizdeki parayla dolanıyorduk yanımızda para tasımak zorundaydık cunku karsılastıgımız köylerden bucaklardan alısverıs de yapabılırdık. hava karamaya basladıgında şefin de talimatıyla köye gidip paralarımızı birleştirerek koyun kuzu ne bulursak onu satın alacaktık. o sıra beklemedıgımız bir helikopter sesi geldi telsızden de konustugumuz üzere bizle beraber hareket etmek ıcın jöh grupları da bize katılacaktı. onları da karsıladık aynı meslegı yaptıgımız ıcın hemen kaynastık gelenlerle o sıralar ben yenı mezun bır polis sayılırdım yasım da kucuktu hepsınden hepsını abim bilmiştim cok iyi adamlardı. aralarında hiyerarşiyi belli ediyorlardı bizim gibi samimi de değillerdi o kadar. yiyecek sorununu nasıl çözecegimizi onlara da anlattıktan sonra onlar da bizim gibi paralarını cıkarıp verdiler ve 8 kişi köye dogru yol aldık grupta bende vardım. ahırın yanındakı eve vardıgımızda kapısında sakalları goguslerıne kadar ınmıs aksakallı sayılır bi dayı oturuyordu. türkçe bilmiyodu adam. diyarbakırlı olan bi abimiz adamla konustu ve paraverip koyun kuzu almak ıstedıgımızı belırttık. fakat serefsız ben turk askerıne bişey vermem deyınce hepımızın morallerı bozuldu adamın gözleri de bir yandan tedirgindi bizi gammazlayabılırdı yine de köyü gözlemde tutacaktık. orada baska bir ahır vs. aradık adamın yanına gittik o zamanın parasıyla bin liraya yakın bir para verdık 2 tane koyun aldık adamdan onları bir güzel yeyip karnımızı doyurduk cunku artık kalabalıktık.

olduğumuz yerden ayrılırken yine eskisi gibi kendi grubumuzla ayrılacaktık. jöhler bizden ayrılacak diğer birliklerine takviye olacaklardı vadiye kadar yine yalnızdık. ordaki köyden ayrıldıgımızda artık vadiye az kalmıstı yolda ilerlerken bir sürü magara ceset vs gördük bizim önümüzde giden bir grup vardı ve önümüzü açmışlardı hala anlayamamıstık bu grubun kim oldugunu ve her kimlerse cok yardımları dokunmustu eger biz orada bu farelerde ugrasacak olsak cokvakıt kaybedecek belkı zaiyat verecektik. ayrıca pusuya cok da elverişli yerler vardı ve bu adamlar hiö kayıp vermeden bu yaratıkları bir güzel temizleyip yollarına devam etmişlerdi ve cok profesyonel oldukları belliydi bu polis operasyonuna benzemıyordu ve orada bizden baska polis olsa bilirdik. ögrenecektık bu adamları merakım da git gide artıyordu. vadiye varmadan önce son duragımıza gelmıstık artık burada da dınlenıp tekrar intikalimize devam edecektik. dinlenecegimiz yere kurulduktan sonra yine cevre guvenlıgımızı aldık fakat ne telefon cekıyordu burdan ne de telsızımız duzgun calısıyordu. pusuya elverisli bir yerdi etrafını anlatacak olursam ova gibi bir yerdi ve uzaksayılacak mesafede yukseltıler vardı saldırı olsa da o kadar uzun mesafeden zaiyat vermezdik. fakat bu dag farelerı arazıyı bıldıgı ıcın ıletisimin zayıf oldugu bir yer onlar ıcın avantajlı sayılırdı ama bize verilen koordinat boyleydı ve burdan ayrılamazdık. hepimiz yerlerimizi aldıktan sonra nöbeti değiştirip az da olsa dinlenmek ıcın geldım arkadaşlarla sohbet ediyorduk. ben henuz yeni oldugum için hepsi birer nasihat veriyor hep bir beni koruma niyetindelerdi. iyi niyetleri için mutluydum fakat ben de onlar gibi olmalıydım aramızda gercekten cok tecrubelı abilerimiz vardı pisligin kokusunu kilometrelerce öteden alır ona göre hareket ederlerdi. çünkü terörle mücadelenın en etkın zamanlarında bu adamlar herseylerınden vazgecıp buralara gelmıslerdı ve kan kusturmuslardı. bir abimiz nöbetcilere söyle daha dikkatli olsunlar altan tedirginim bugun dedi. peki abi dememe kalmadı ki o dediğim tepelerden kıyamet gibi ates edılmeye baslandı. yine bilmişlerdi adamlar tecrube abidesiydi adeta. oracıkta arkadaşlarla siper aldık oturdugumuz yerde insan boyunda birkaç kaya vardı bizim için dogal siperdi ve korunaklıydı. abilerimiz bu yuzden burayı seçmişlerdi. evet ilk çatısmamdı ne oldugunu nerden kımın ates ettıgını bılmıyordum insanın oyle bir ortamda ne yapacagını bilmemesi kadar kötü birşey yoktur...