mutluydu amk. belli ki o hippi kılıklı cocuk benım veremedıklerımı vermıstı. yanındaydı derdine sıkıntısına ortaktı ve bana ıhtıyacı yoktu. bunca zaman yokmusum gibi de davranmıstı bir kaç kez ayrılmaya calısıtıgında da elinde mi tutmak ıstedı bilmiyorum ayrılmamıstı işte kafamda bir sürü keşkelerde ordan ayrıldım. sonradan ögrendim ki o ailesiyle tanıstıran cocukmus bu yanındaki. memleketime geldim üstümdeki ölü topragını bir kenara atıp ailemin yanına öyle gitmem lazımdı beni mutsuz görmemelilerdi. arkadaslarımla bulustum sabahtan güzel vakit gecirdik keyfim de yerine gelmıstı gıdene uzulmemek lazımdı artık. evime gittim kardeşim tanımadı amk korktu benden ilk bas kapıyı acınca. sonradan anneme babama bi sarıldım ellerini öptüm. cok sevınmıslerdı dogudakı gorevımın bıtmesıne de az kaldıgından keyıflerı yerındeydı. her zamanki berberime gittim hem arkadaşım hem berberimdi. oooo kardeşim benim hoşgeldin gel otur dedi taze çayı da vardı dedim beni bi insana benzet birader. hos sohbet muhabbetten sonra trasıda olduk diğer arkadaslarla da gorustuk. iznimin tamdıbını artık memleketımde gecırme vaktım olmustu ve huzurlu geciyordu amk. ayşe aklıma geldıkce küfür ediyordum perişan olmasını istiyordum beyler o halini görmek en büyük dileğimdi ki şükür gördüm de. gün geldi tuncelıye gıtme vaktı geldı cattı gittim dogu gorevımı bitirdim artık batıya gelme zamanımız gelmıstı. istedigim yerler gelmedi dıbına koyim yokki torpilimiz. ankara cıktı o lanet ettigim şehre gidecektim ve işin kötüsü ayşe de ankarada yasıyordu amk. iyi kötü anılarla dolu 3 yılı orada bıraktım geldim ankaraya. hiç memnun degıldım çünkü burda durmamam lazımdı ayşeyle aynı havayı solumamalıydım. gun geldı çattı bana işi düştü aradı yalvarmadıgı kaldı yapmadım beyler ondan ıntıkam almalıydım. ailesiyle de arası bozulmustu neden oldugunu bılmıyorum yüzü çökmüş kilo almıstı beyler bildiginiz şişmişti amk kısa bir sürede. strestendir diye düşündüm ama iyi olmustu benım ıcın artk umurumda değildi. o hippi de bunu terketmıs uzerıne bir sürü sevgilisi olmus yapamamıstı. bir gün beni aradı aglayarak hiçkimse de senı bulamadım artık geldın gel tekrar deneyelım ne olur gel diye bıldıgınız yalvardı. yüzümde acayıp bı gulumseme olustu ama olmaz ben uzaktayken benı sevmeyen asıl benım zor zamanımda yanımda olmayan benı sırtımdan vuran yanına geldıgımde bana bunları dıyordu. yıne bı ayrılık vaktı gelse neler yapacaktı kı barısmak zaten aklımın ucundan bıle gecmemıstı. yalnız kalmalıydım beyler. kendın ettin kendin buldun ayşe asıl sen benım zor zamanımda yanımda olmadan sırtımdan vurdun ya orda bitti o iş aldattın lan beni itsoyu deyip kapadım telefonu huzurluydum artık. şu hikayeyi yazana kadar da aklıma gelmıstı biraz anılarım tazelendı ama inanın gibimde değil su an. ankarada az zaman gectıkten sonra arjantine 6 ay göreve gittim beyler ilaç gibi gelmişti. geri döndüm ve izmire geldim hala da arar huur konusmam.

neymiş kardeşim anlat da bileyim dedim ama aklıma da ayşe gelmişti açıkcası. bugun el ele birisiyle gördüm üstüne akşam da kafenın bırınde oturuyorlardı be kardeşim cok kötü oldum soylemeyım dedım ama uzaktasın gurbet eldesın senı boyle uyutsun ıstemedım eger halt ettıysem affet benı gozunu seveyim senin canını yerim ben kardeşim benim dedi aglayacak gibiydi. dost böyle günde belli olur bence kardeşlerim çünkü bana iyilik etmişti o huurnun benı ayakustu gibmesine izin vermeyecekti. lan ne üzülüyon be birader sen en iyisini yaptın can kardeşim dedim cocukluk arkadasımdı sonucta. o her zaman yanımda olacaktı. dur bakam ben sunu bi arayım sıkma canını cok tesekkur ederım sana eyvallah dedim içini rahatlatmıstım. kapattım telefonu ayşeyi aradım. açtı telefonu güzel bir ses tonuyla efendim canım dedi. olanları anlattım şok olmus gibiydi ve sonunda döküldü. bayadır da berabermıs beyler. yanında olmadıgım için benden intikam almıs aklınca yıllar once o universiteyı yazmadım diye. yanımda olmadın zor zamanımda gelmedın derdimi paylasamadın varsa yoksa işin dedi. peki diğer arkadaslarımızın eşleri neydi onlar burda görevdeyken onları evde bekleyenler neydi sabredecegı surda 6 ay kalmıstı. agzıma ne gelıyorsa saydım kapattım telefonu birdaha gorusmemek uzere. ama zoruma gitti lan aldatılmak zoruma gitti neyim ekgibti o etrafındaki sivrisinek kılıklı hippilerden. insanın böyle durumlarda bu haberlerı alması hiç iyi değildi beyler. ben ayrılmayı dusunuyordum tamam ama boyle bır sey aklımın ucundan gecmemıstı bunu hak etmemıstım ben vatanını seven onun ıcın kellesını koltuguna alıp cıkan adam sevdıgı bir anolsun aklından cıkmayana bu yapılmamalıydı. o yasanmıslıklar aklıma geldı arka arkaya bir kayanın uzerıne oturdum. kandırılmıs bir insandım ve ben buradayken yaptıgım emekler canım tehlıkedeyken bıle onu dusunmem aklıma geldıkce cıldıracak gibi oluyordum. ben bu durumdayken o orada keyfıne bakıyor benı aldattıgı herifle gününü gün edip üzerine benle konusmaya da devam ediyordu. bence bu dünyanın en alçakca davranısıydı. o kadar sevıncım bir anda kaybolmustu ve artık bize dönüş yolu gorunmustu. görevimizi basarıyla tamamlayıp merkeze döndük hemen izin istemeye gittim aldım da bu bir nevi de ödül niteligindeydi. memleketıme gıtmek ıstemıyordum cunku onu gorecek moralım bozulacaktı ama ailemi de görmeliydim. saç sakal birbirine karısık bir şekilde gittim memlekete tras olmadım öylece kaldım. ama memlekete ugramadan ayşeyi de uzaktan da olsa görmeliydim. takıldıkları kafelerı bıldıgımden kafama bı şapka gecirip gittim oradaydı.

sessizliği delip gecen bir ses ardından bir patlama. sonra tekrar atese devam ettıler kaçmadan önce son cırpınıslarıydı. seslerı azalmıstı. bulundukları yerlerı de buyuk ıhtımal mayınlayacaklardı. roket atmıslar ve kacıslarını kolaylastırmak ıcın taciz atısında bulunuyorlardı. o sıra birini gözüme kestirdim armut gibi belliydi. kaçıyorlardı. m60ı tekrar konusturdum. ordakı karartılar da yoktu artık tufek de hakkını vermıstı. olanı bıtenı haber verdıkten sonra yerımızden cıkıp o taraflara dogru gittik cesetler tuzaklı değildi bir sürü ceset vardı buyuk zayiat vermıslerdı orada bulunan buyuk gruplardan birisiydi ve biz yok ettigimizi düşünüyorduk çünkü kacıs ıstıkametlerınde de cesetler vardı. kendımle gurur duyuyordum istedigimi almıstım. önümdelerdi ve ne kadar güclü oldugumuzu gostermıstık onlara kahpelıklerı de fayda etmemıstı. hepimizde bir bayram havası vardı tebrıgımızı aldıktan sonra vadinin cıkıs kısmına dogru yol aldık. o taraf gercekten cehennemı andırıyordu. helıkopterler sureklı bombalıyor komando birliklerinin catısma sesleri kulaklarımıza geliyordu. burdakı olayınverdıgı mutlulukla yolumuza devam ederken ılerı tarafta birşey gormus olacak ki şef çök komutuyla hepımız sıper aldık. bıraz etrafı gozlemledıkten sonra bize bir magara gosterdı nobetcılerı ıyı kamufle olmus kapıda ıkı kısılerdı. belli ki askerlerın arkasına sızmayı planlayan farelerdı ve aldıgımız duyumlara gore buradakı magaraların cogu bırbırıyle baglantılıydı. oraya girmemiz gerektı ve fazla vaktımız yoktu planımızı yaptıktan sonra oraya dogru farkettirmeden ilerledik. neredeyse burun burunaydık kamufle olmak ıcın saklanmıs iki aptalın bizden haberi yoktu ve ölüm cok yakınlarındaydı. 2 tane abimiz oracıkta onları serdi fakat gümbürtü kopmustu magara bekledıgımız gibi bir yer değildi içerde cok kalabalıklardı ve hava cok karanlıktı. avantajımız girişi bizim tutmamızdı içerden yogun ates gelıyor etraftakı irili ufaklı magaralardan da atesler gelmeye baslamıstı konumumuz itibariyle avantajlıydık boşa sallıyorlardı. o magaranın girişi bizde olmalıydı dediğim gibi baglantılı oldugundan diğer itler de diğer magaralara kacmıs oradan ates edıyorlardı fakat yerlerını kolay bellı ettıklerınden dusmelerı zor olmadı. o sıra bulundugum kayaya bir kaç mermi sekmiş sacılan tas parcaları gozume ve alnıma gelmıs çizmişti. neye ugradıgımı şaşırdım kanı da görünce bi garip oldum ama mermi olmadıkları belliydi kısa süreli şokun ardından magaranın girişine bir kaç el bombasıyla ardından m60 la yogun atese tuttuk. sesler kesilmişti.

evet onlardı. bu zamana kadar şehir efsane sandıgımız adamlar özel kuvvetler komutanlıgının personelleri aslanlar gibi duruyorlardı. oraya daha hızlı varmamız için yolu açmışlar ve artık işleri bitmişti. onlar en kötü durumlarda orada olacaklardı ve artık bu onların işi değildi. hosgeldınız gardaşlar dedi aralarından bir tanesı astsubaydı. içimde garip bi mutluluk oldu sohbet etmeye basladık biraz sonra bizim burdaki işimiz bitti allaha emanetsiniz yolunuz bahtınız acık olsun gardaşlar kılıcınız keskin olsun dedi. adam gözümde yücelmişti. şefin de bi arkadası varmıs aralarında onla hasret giderdiler sankı oturdular konustular biraz. ardından bizim geldıgımız yone dogru gittiler kayboldular gozden helikopter gelip onları alacaktı. işlerini ekgibsiz yapmıslar uzerımızdekı yuku hafıfletmısler yolu acmıslardı. mukemmel ınsanlardı. yol bundan sonra tehlıkelıydı diğer birliklerin yanına gidene kadar bu cehennemden kayıpsız cıkmalıydık ve her yerde magaralar oyuklar vardı ileri taraflarda doga kosulları sertlesıyordu. asıl burada kendımı aşacak insan üstü mücadelemi verecek alnımızın akıyla buradan da cıkacaktık. hepimizin hayalleri vardı kiminin de bekleyeni vardı basımıza bısey gelmemelıydı ve herkes bunun bilincindeydi. gölge gibiydik sessiz sedasız ögrendiklerimizin hakkını vererek ilerliyorduk. en alt devre ben oldugum için m60 tasıyordum sırtımda m16 da vardı. m60 ı konusturdugumuzda hersey susardı gercekten bir efsaneydı. müsait pozisyonda olursak karsımıza cıkan herseyı rahatlıkla ezıp geceblırdık ve cephanemız de boldu. öyle ota taka cephane harcamazdık kursunumuz bosa gıtmezdı. ayşeyi hatırlamıyorum bile o anlarda keyfım de yerınde bu durumdan kendımı herseye hazırlamısım. ilerlerken ölü sessizliği bir anda bozuldu muthiş bir atıs vardı uzerımıze hemen oldugumuz yerde siper aldık ama bu diğerleri gibi değildi. pusuya düşmüştük fakat istediklerini alamamıslardı sabit hareket etmedıgımızden ilk atısta zayiat verdiremediler ve yerleri de artık belliydi. kim oldugumuzdan habersizlerdi ve oracıkta onları serecektık. duygularım tavan yapmıstı artık zamanıydı ölmelilerdi köpekler gibi can vermelilerdi. avantajın bize gecmesını saglayacak tek sey benım elımdeydı. oldugum yerde m60 ı kurduktan sonra atesın geldıgı yere muazzam atıslar yaptım. belli ki çekilme hazırlıgı yapıyolardı fakat yol tuzaklarla dolu olabilirdi. gruptaki abilerim de hakkını vermıs karsı tarafın atesını susturacak hamleler yapmıslardı. şef bir yandan grubu idare ediyor bir yandan benım atıs yaptıgım yönleri ayarlayıp söylüyordu. kafama göre atmıyordum. sonunda bitmişti ses soluk kesilmiş ortalık eskı halıne dönmüştü fakat mevzılerımızden cıkmadık. iyi ki de cıkmadık.

anadan babadan gecmıstık de yardan da gecmıstık artık. ben de hissizleşmiş gözüm meslegımden baska hıcbırseyı gormez olmustu. artık tek ıstedıgım yaptıgım görevlerde basarılı olmaktı ayşe aklımın ucuna bile gelmıyordu. ayrılmak da istiyordum hatta. su gorevlerı bıtırelım hemen memlekete gıdecektım gıtmeden de ayseye ugrayıp son konusmamı yapacaktım artık benı ıkna etmesı imkansızdı. üzerimdeki ölü topragını tamamen atmıstım bu hissizlik bana nerden geldıyse ıyı de gelmıstı aslında onu dusunmeden gorevlere gıtmek cok guzeldı ve o gun milattı benım ıcın. vadiye yakın bir yerde indik ve guvenlıgımızı aldıktan sonra etrafı kolacan etmeye basladık. bekledıgım gibi değildi cok sessizdi fakat burası vadinin henüz girişiydi ve orası pusularla kanlı çatısmalarla dolu bir kaç zehir zemberek gunden ibaret olarak hafızama kazınacak ve ömrüm boyunca da cıkmayacaktı. etrafın bu kadar sessiz olması dikkatimizi çekmişti. şef burayı hiç böyle görmemiştim dikkatli olun dedi çünkü bu serefsızler helıkopterın sesını duydummu oralarda pusulanır beklemeye koyulur en zayıf an olan anda da saldırırlardı ama kımsecıkler yoktu etrafta. tepede bir sürü magara vardı o kadar fazlaydı ki dag oyuk oyuk olmustu muthis bir cografyaydı fakat tehlıkelıydı. aceba hangı magaradan cıkcaklardı. biraz ilerledikten sonra korunaklı bir yukseltıye şefle beraber cıkıp baktıgımızda magaraların kenarlarında is lekelerini gorduk o onumuzdekıler kımlerse buradan da gecmıslerdı belli ki ama guvenlık ıhmale gelmezdı hepsıne teker teker bakacaktık yeterlı cephanemız de vardı. magaraları sıradan dolanmaya basladık cogu bostu sadece 2 magarada parcalanmıs cesetler vardı ve hayvanlar tarafından yenılıyorlardı. ögrenmemız lazımdı kimdi bu adamlar şef de iyiden iyiye merakını bellı etmıstı ve ustlerle konusup kım olduklarını ogrenmeye calıstı. gelen cevap su sekıldeydı. guzergahınızda sizi beklıyorlar yolun guvenlıgını alarak devam edin kendı guvenlıgınızı ıhmal etmeyın. merakım iyiden iyiye artmıştı sonunda bu profesyonelleri görecektik. bize zamanında anlatılan eski kurtlardan mıydı aceba önümüzdekiler yoksa tamamen farklı kişiler miydi çünkü eskiler hep batıdalardı ve cogu meslegı bırakmıştı. magaraları kontrol edıp bıtırmemız aksamı bulmus yola gece devam edecektik. bu gecenın sonunda unutamayacagım o kişileri de görmüştüm sonunda. karşımızdalardı gözlerime inanamadım gercekten bunlar onlar mıydı?

aklımda yine ayşe vardı özlemiştim. uzun zamandır görüşemiyorduk ve su olayların da ardından içimde bir tedirginlik olusmustu. sanki ayşe kötü durumdaydı ama içim içime sıgmamıstı bu duygu da bı anda geldı ıcıme beyler anlık ayşe aklıma gelınce canım sıkıldı. yoldaydık ilerliyorduk fakat girmişti işte aklıma hem de en taktan yere artık gelmısken. konusmalıydım merak etmıstım gercekten. telefonu elıme aldım ve cekebılecegı yer arıyordum gibtigimin cografyasında telefon ceken bir yer bulmak su bulmak altın bulmak gibi bir şeydi artık benim için. telefona muhtac olmustum 2 3 dakıka bile konussam yetecekti. helikopterın bizi alacagı yere vardık ve bekleyecektık helıkopter gelecek bizi alacak ve atesın ıcıne bırakacaktı diğer arkadaslarımız da ordaydı uzun yolculugun sonunda en cok merak ettıgım bu zamana kadar bunca sehıt verılmıs o vadiyi görecektim. telefon cekıyordu ne hıkmetse o geldıgımız noktada buyuk ıhtımal yukseltısınden olacak. hemen aysemı aradım uzun uzun caldıktan sonra actı telefonu yanıtı ne oldu olmustu. şaşırdım haliyle merak ettim aşkım aramayımmı dedim konusmadık mı biz senınle her fırsat buldugumuzda konuscaz haberlescez diye dedim. hıı evet dıye bır yanıt aldım. ne oldugunu sordum hocaların cok ustune geldıgını canının sıkkın oldugunu soyledı fakat yine benı ınandıramamıstı. ınanmadıgımı da soyledım ne deyım ne anlatayım sana dedi olan bu işte dedi fakat hocaların yuzunden bunalmıs olan sevdıgım bunu bana yansıtmamalıydı. kendısıne bunları soyledım canım sıkkın işte ne yapayım sana hersey duzgunmus gibi mi konusuyum dedi. hersey duzgunmus gibi değil de olanları sakin sakin anlatsan ben de olanlardan haberdar olurdum varsa yapabılecegım birşey destek olurdum dedim. o sıra odasındakı uyuzların sesı duyuldu. hadi cıkıyoruz napıyosun sen dıye. nereye cıkıyorlardı aceba. sordugumda gideriz bir yerlere kafamı dagıtmam lazım dedı. tamam dedim fazla dagıtma. o bölgede bile ayseyle tartısabılıyodum artık kendımı nasıl ınandırmıssam herseyın yolunda olduguna aslında degıldı aysenın sadece bana duzgun bı bahane bulana kadar oyaladıgını anlamak gec olmayacaktı artık suclu olan ben olmalıydım kı vicdan azabı olmasın ki vicdanın da pek oldugunu sanmıyorum ama maksat kendısını kandırmaktı. telefonu yüzüne kapadım ailemi aramaya fırsatım olmadı arkadaslardan birisi geldi tamam salla gitsin ugrasma böyle seylerle buralarda batıya gidince kime ne yapıyosan yaparsın guzel kardeşim kendıne yazık dedi haklıydı da. aysenin önüne canımı serebılecekken artık hissizleşmeye baslamıstım.

etrafıma baktıgımda arkadaslarımın bir mermi bile sıkmadıgını gordum elim tetıkteydı fakat kayanın arkasına nasıl gectıysem kalmısım orda bir kaç sanıye kadar uzerımdekı şoku atlattım abilerimizden bir tanesi bana güldü olacak olacak bundan da dedi. cok soguk kanlılardı anlam verememıstım adamlar uzerımıze yagdırıyorlardı fakat bizimkiler gayet sakin benimle dalga gecıyolardı. atesın nerden geldıgını ogrendık ve abımızın belırttıgı yonde kendı guvenlıgımız aldıktan sonra kaçırmak amacıyla bız de karsılık verdık. fakat aptallar orda kayıp vermısler o kadar uzak mesafelerden bile avlanmaları kolay oluyodu gidecegimiz yön o taraf değildi aslında ama catısma oldugu ıcın mecburen orayı kontrol altına alıp öyle yolumuza devam edecektik. yarım saat kadar karsılık verdıkten sonra sesleri kesildi ve biz bulundugumuz mevziden cıkmadan oraya onlara hissettirmeden yaklasacaktık. abimizin toplan komutuyla korunaklı kayanın arkasında toplandık ve planımızı yaptık catısma bölgesine vardıgımızda 2 ceset vardı diğerleri coktan gıtmıslerdı her zamankı gibi kancıklıklarını yapmıs cesetlerı tuzaklamıslardı. fakat bu planları artık tutmuyordu ilk başlarda yaptıkları gibi. kancalı ipimizle cesetlerı cektık paramparça oldular. kaçmışlardı kaç kişi olduklarını kestiremedik fakat o bölge guvenlı sayılırdı artık vadiye göre ters ıstıkametteydı. buradan ayrılmalıydık artık bu olayın yuzunden de gidecegimiz yere de bize verilen vakıtten gec gidecektik fakat olanlardan yetkılılerı haberdar ettikten sonra sıkıntı kalmamıstı. ilk kez gercek anlamda çatısma deneyımımı yasamıstım beyler oyle uzun soluklu agır bir çatısma degıldı ama milli olduk sayılırdı artık amk. burdakı arkadaslarımdan ogrenecegım de cok seyler vardı. gercekten cok sogukkanlılardı gözümde yücelmişlerdi herseyi anlık dusunup olayı bır çırpıda halletmısler o dag farelerıne fırsat verdirmemişlerdi. zaten o salaklar bizi normal asker grubu sanmıs olacaklar ya da mesafeye guvendıklerınden boyle ates acmıslardı yoksa jandarma özel harekattır polis özel harekattır gercekten adını duydumu gördümü kaçacak delik ararlar onlar için zayiat vermemek daha önemlidir çünkü sayıları az ve gerilla taktıgıyle savasırsan minimum kayıpla cıkmalısındır. artık sogukkanlı olmanın buyuk onem arz ettıgını ogrenmıstım ve bundan sonra oyle davranmam gerekıyordu. anlık silah seslerine aşina sayılırdım öyle birkaçsaniyelik şoklar artık olmayacaktı çünkü ne oldugunu gormustuk.

olduğumuz yerden ayrılırken yine eskisi gibi kendi grubumuzla ayrılacaktık. jöhler bizden ayrılacak diğer birliklerine takviye olacaklardı vadiye kadar yine yalnızdık. ordaki köyden ayrıldıgımızda artık vadiye az kalmıstı yolda ilerlerken bir sürü magara ceset vs gördük bizim önümüzde giden bir grup vardı ve önümüzü açmışlardı hala anlayamamıstık bu grubun kim oldugunu ve her kimlerse cok yardımları dokunmustu eger biz orada bu farelerde ugrasacak olsak cokvakıt kaybedecek belkı zaiyat verecektik. ayrıca pusuya cok da elverişli yerler vardı ve bu adamlar hiö kayıp vermeden bu yaratıkları bir güzel temizleyip yollarına devam etmişlerdi ve cok profesyonel oldukları belliydi bu polis operasyonuna benzemıyordu ve orada bizden baska polis olsa bilirdik. ögrenecektık bu adamları merakım da git gide artıyordu. vadiye varmadan önce son duragımıza gelmıstık artık burada da dınlenıp tekrar intikalimize devam edecektik. dinlenecegimiz yere kurulduktan sonra yine cevre guvenlıgımızı aldık fakat ne telefon cekıyordu burdan ne de telsızımız duzgun calısıyordu. pusuya elverisli bir yerdi etrafını anlatacak olursam ova gibi bir yerdi ve uzaksayılacak mesafede yukseltıler vardı saldırı olsa da o kadar uzun mesafeden zaiyat vermezdik. fakat bu dag farelerı arazıyı bıldıgı ıcın ıletisimin zayıf oldugu bir yer onlar ıcın avantajlı sayılırdı ama bize verilen koordinat boyleydı ve burdan ayrılamazdık. hepimiz yerlerimizi aldıktan sonra nöbeti değiştirip az da olsa dinlenmek ıcın geldım arkadaşlarla sohbet ediyorduk. ben henuz yeni oldugum için hepsi birer nasihat veriyor hep bir beni koruma niyetindelerdi. iyi niyetleri için mutluydum fakat ben de onlar gibi olmalıydım aramızda gercekten cok tecrubelı abilerimiz vardı pisligin kokusunu kilometrelerce öteden alır ona göre hareket ederlerdi. çünkü terörle mücadelenın en etkın zamanlarında bu adamlar herseylerınden vazgecıp buralara gelmıslerdı ve kan kusturmuslardı. bir abimiz nöbetcilere söyle daha dikkatli olsunlar altan tedirginim bugun dedi. peki abi dememe kalmadı ki o dediğim tepelerden kıyamet gibi ates edılmeye baslandı. yine bilmişlerdi adamlar tecrube abidesiydi adeta. oracıkta arkadaşlarla siper aldık oturdugumuz yerde insan boyunda birkaç kaya vardı bizim için dogal siperdi ve korunaklıydı. abilerimiz bu yuzden burayı seçmişlerdi. evet ilk çatısmamdı ne oldugunu nerden kımın ates ettıgını bılmıyordum insanın oyle bir ortamda ne yapacagını bilmemesi kadar kötü birşey yoktur...