mutluydu amk. belli ki o hippi kılıklı cocuk benım veremedıklerımı vermıstı. yanındaydı derdine sıkıntısına ortaktı ve bana ıhtıyacı yoktu. bunca zaman yokmusum gibi de davranmıstı bir kaç kez ayrılmaya calısıtıgında da elinde mi tutmak ıstedı bilmiyorum ayrılmamıstı işte kafamda bir sürü keşkelerde ordan ayrıldım. sonradan ögrendim ki o ailesiyle tanıstıran cocukmus bu yanındaki. memleketime geldim üstümdeki ölü topragını bir kenara atıp ailemin yanına öyle gitmem lazımdı beni mutsuz görmemelilerdi. arkadaslarımla bulustum sabahtan güzel vakit gecirdik keyfim de yerine gelmıstı gıdene uzulmemek lazımdı artık. evime gittim kardeşim tanımadı amk korktu benden ilk bas kapıyı acınca. sonradan anneme babama bi sarıldım ellerini öptüm. cok sevınmıslerdı dogudakı gorevımın bıtmesıne de az kaldıgından keyıflerı yerındeydı. her zamanki berberime gittim hem arkadaşım hem berberimdi. oooo kardeşim benim hoşgeldin gel otur dedi taze çayı da vardı dedim beni bi insana benzet birader. hos sohbet muhabbetten sonra trasıda olduk diğer arkadaslarla da gorustuk. iznimin tamdıbını artık memleketımde gecırme vaktım olmustu ve huzurlu geciyordu amk. ayşe aklıma geldıkce küfür ediyordum perişan olmasını istiyordum beyler o halini görmek en büyük dileğimdi ki şükür gördüm de. gün geldi tuncelıye gıtme vaktı geldı cattı gittim dogu gorevımı bitirdim artık batıya gelme zamanımız gelmıstı. istedigim yerler gelmedi dıbına koyim yokki torpilimiz. ankara cıktı o lanet ettigim şehre gidecektim ve işin kötüsü ayşe de ankarada yasıyordu amk. iyi kötü anılarla dolu 3 yılı orada bıraktım geldim ankaraya. hiç memnun degıldım çünkü burda durmamam lazımdı ayşeyle aynı havayı solumamalıydım. gun geldı çattı bana işi düştü aradı yalvarmadıgı kaldı yapmadım beyler ondan ıntıkam almalıydım. ailesiyle de arası bozulmustu neden oldugunu bılmıyorum yüzü çökmüş kilo almıstı beyler bildiginiz şişmişti amk kısa bir sürede. strestendir diye düşündüm ama iyi olmustu benım ıcın artk umurumda değildi. o hippi de bunu terketmıs uzerıne bir sürü sevgilisi olmus yapamamıstı. bir gün beni aradı aglayarak hiçkimse de senı bulamadım artık geldın gel tekrar deneyelım ne olur gel diye bıldıgınız yalvardı. yüzümde acayıp bı gulumseme olustu ama olmaz ben uzaktayken benı sevmeyen asıl benım zor zamanımda yanımda olmayan benı sırtımdan vuran yanına geldıgımde bana bunları dıyordu. yıne bı ayrılık vaktı gelse neler yapacaktı kı barısmak zaten aklımın ucundan bıle gecmemıstı. yalnız kalmalıydım beyler. kendın ettin kendin buldun ayşe asıl sen benım zor zamanımda yanımda olmadan sırtımdan vurdun ya orda bitti o iş aldattın lan beni itsoyu deyip kapadım telefonu huzurluydum artık. şu hikayeyi yazana kadar da aklıma gelmıstı biraz anılarım tazelendı ama inanın gibimde değil su an. ankarada az zaman gectıkten sonra arjantine 6 ay göreve gittim beyler ilaç gibi gelmişti. geri döndüm ve izmire geldim hala da arar huur konusmam.

önümüzdeki gruptan habersiz yolumuza devam etmeye basladık ayseyle 3 gundur konusamıyordum ve özlediğimi hissetmeye baslıyordum aceba ne yapıyordu. yine dinlenecegimiz bir yere geldıkten sonra ben telefonuma baktım az da olsa çekiyordu yakınımızda bir köy vardı. şeften izin alarak parkama kapandım yine ayşemi aradım değişiklik yoktu artık şüpheciydim çünkü kontrol etmeye baslamıstım artık. sıcak bölgeye de yaklastıgımız için konusmayı fazla uzun tutmadım her an her sey olabılırdı. ailemle de hemen konustuktan sonra yerime döndüm. orada bir süre beklememız söylenmişti köyü gözlem altında tutmaktı aslında amacımız çünkü bu serefsızler köylerden beslenen parazit sürüleriydi. köylerde bunların sempatizanı da vardı gönülsüz olarak malını veren de vardı. biz de acıkmıstık beyler yiyecek stogumuz tükenmişti. hayatı idame ettirmeyi de ögrenmiştik fakat etrafta yiyebilecegimiz hiçbir şey yoktu sadece çıplak araziydi bir kuş bile görememiştik ilerlerken. yanıbasımızda bulunan dereden su stogumuzu tamamladıktan sonra oturup yiyecek sorunumuzu nasıl çözecegimizi düşünmeye basladık. yanımıda para vardı fakat ınanın beyler o para aylardır cebımdeydı kurus eksılmemıs harcayacak yer bulamamıstık. maaşımız oldugu gibi yatıyor bundan habersiz cebimizdeki parayla dolanıyorduk yanımızda para tasımak zorundaydık cunku karsılastıgımız köylerden bucaklardan alısverıs de yapabılırdık. hava karamaya basladıgında şefin de talimatıyla köye gidip paralarımızı birleştirerek koyun kuzu ne bulursak onu satın alacaktık. o sıra beklemedıgımız bir helikopter sesi geldi telsızden de konustugumuz üzere bizle beraber hareket etmek ıcın jöh grupları da bize katılacaktı. onları da karsıladık aynı meslegı yaptıgımız ıcın hemen kaynastık gelenlerle o sıralar ben yenı mezun bır polis sayılırdım yasım da kucuktu hepsınden hepsını abim bilmiştim cok iyi adamlardı. aralarında hiyerarşiyi belli ediyorlardı bizim gibi samimi de değillerdi o kadar. yiyecek sorununu nasıl çözecegimizi onlara da anlattıktan sonra onlar da bizim gibi paralarını cıkarıp verdiler ve 8 kişi köye dogru yol aldık grupta bende vardım. ahırın yanındakı eve vardıgımızda kapısında sakalları goguslerıne kadar ınmıs aksakallı sayılır bi dayı oturuyordu. türkçe bilmiyodu adam. diyarbakırlı olan bi abimiz adamla konustu ve paraverip koyun kuzu almak ıstedıgımızı belırttık. fakat serefsız ben turk askerıne bişey vermem deyınce hepımızın morallerı bozuldu adamın gözleri de bir yandan tedirgindi bizi gammazlayabılırdı yine de köyü gözlemde tutacaktık. orada baska bir ahır vs. aradık adamın yanına gittik o zamanın parasıyla bin liraya yakın bir para verdık 2 tane koyun aldık adamdan onları bir güzel yeyip karnımızı doyurduk cunku artık kalabalıktık.