bir piçin hayat hikayesi

evet binler benim bu yazımı okumanız için hiç bi sebebiniz yok.ben dolmuşa bindiğimde camdan dışarısını bomboş bakışlarla süzen hayatta hiç bir baltaya sap olamamış kısacası hayatı daha doğarken kötü başlamış biriyim.bu sözlükte daha üyeliğimi dün aldım ve amacım sıkıldıgım ve mutsuz oldugum bu hayatı burada ta en başından anlatıp içimi dökmek. okunması ya da dinlenmesi umurumda d3eğil. Sadece anlatıcam kendimi kelimelere döküp sözde rahatlıycam.
dinliycek binler reserve alsınlar gerçekten çok uzun bi yazı olucak.

Annem analtıyor; Sene 1989 un kasım ayı hamileleiğinin 7. ayı doktora kontrole gittiğinde doktor benim öldüğümü söylemiş ve alınması gerektiğinden bahsetmiş tabi yıkılmışlar. çok ciddi şekilde doktor hazırlıklara hemen başlanması gerektiğinden bahsediyormuş. daha sonra 7 aydır kontrole gittikleri ve güvendikleri bu doktorla babam bu yüzden kavga edip tartışıyor ve annemi alıp başka bi doktora gidiyor tabi bu arada anneminde ölüm tehlikesi akıllarda geç kalınmaması gerekiyor. apar topar gittikleri doktor yaşıyor olabilecegimi söylüyor ve 8. ayda erken doğum gerçekleşiyor. evet zor bi ameliyattan sonra ben sapasağlam doğuyorum ama erken doğmuş oluyorum

22 aralık günü dogum gerçekleşiyor ama daha en baştan bu hayata gelmemen gerektiği sanki bir şekilde anlatılmak isteniyor.Ama babamın inadı ve doktorua inanmamasıyla ben dünyaya geliyorum. gerçek doğum günüm 22 aralık ama ailem bunu 9 aylık süreç mantıgıyla ve dedemin nufüsa geç yazdırın askere geç gitsin düşüncesiyle doğum tarihimi ocagın 2 sine kaydetiriyorlar. dogduktan cok sonra çekilmiş bir resim ama işte bu cocuk dünyaya geliyor.

http://imgim.com/5c1xt.jpg buda yalanına sokuyumculara gelsin

ömrümün 7 senesi sokaklarda top oynayarak hayattan bi haber çok boş ama çok güzel geçti. herşeyden bi haber olmanın tadını çoktan unutmuşum şimdi düşünüyorumda o günler ne kadar uzak kalmış lan. neyse kendimi yavaş yavaş bilmeye başladıgımda ailemin durumunu farkettim annem ve babam durmadan çalışıyolar çalıştıgı paraları oldugu gibi borçlara yatırıyorlardı evde sürekli bir kavga sürekli bir tartışma. ozamanlar tartıştıklarında korkup erkenden yatmaya giderdim. ellerinde avuuçlarında para olmaması onlarında gençliklerini yaşayamamalarına neden olmuştu.ama beni çok severlerdi bana kızmazlardı sülalemizin en küçük ve tek sarışın çocuguydum. ailem gibi herkez beni çok severdi.

günü geldi çattı okula başlıyacaktım ama okula bile 1 sene geç başlamıştım. bununda nedeni tahmin edebileceginiz gibi parasızlıktı. hala evde çok kötü tartışmalar yaşanıyordu ve sebebi herzaman aynıydı para okulun ilk günü ögretmen tahtaya çizgili kagıda benzemesi için çizgiler çekti aralarına harfleri yazmaya basladı bende önümdeki çizgili defterdeki çizgilerin üzerinden kalemle geçmiştim hoca yaptı diye. neyse ögretmen gülmüş çizgiler zaten var evde bidaha yap demişti. akşam eve geldim ödevimi yapıyorken babam geldi bu olayı anlattıgımda bana ilk tokadını atmıştı. o belki hatırlamaz belki ama ben hala unutamadım ne kadar boş bir şey için tokat yemiştim.

parasızlıgın verdiği huzursuzluk aileyi tamamen sarmıştı. babam ve annem okumamstı ikiside ortaokuldan terkti. babam ayyakabıcılıkla geçimimizi saglamaya calısıyordu anemde bi fabrikada calısıyodu. ama borcları ödemeye yetişemiyolar borcları ödemek için borç alıyorlardı. bitmek bilemeyn bi devir daim gibiydi sanki.

yıllar böyle akıp giderken babamın işleri çok iyi gitmeye başladı. şu dıbına soktumu çinlileri ayakkabı piyasasına el atana kadar babam haftalık 300-400 tl para getirmeye başlamıştı. hersey yoluna girmişti. borçlarımız bitmiş. hayatımız düzene girmiş refah içinde yaşamaya başlamıştık. hatta bir sene tatile gittiğimiz yerde kendimize villa kiralamıştık.

buda yalanına sokuyumculara gelsin http://imgim.com/5c2t6.jpg

bildiğin refah içinde yaşıyorduk ilk ozaman gazinoyla pavyonun ne oldugunu görmüştüm gittiğimiz tatil mekanında tavernalara gider eglenirdik. lisesi binler bilmez tabi bu tavernaları görmemişlerdir onlar. neyse hayat taktan aka dönmeye başlamıştı. bi snye tuvalete gidip geliyom

neyse ilk okul 5. sınıfa kadar karnemde bütün derslerim 5 oldugu için o yıl babam bana gözünü kırpmadan 2 bucuk milyar verip bilgisayar bile almıştı. sokakta ilk bilgisayarı ilk atarisi ilk bigibleti olan adam olarak tarihe geçmiştim. ortaokula geçtiğimde ögretmenler tarafından çok sevilen bi ögrenciydim çok konusurdum derslerde ama bilmiyorum herhalde sevecen oldugumdan bana kızmazlardı notlarım kötü gelse bile karnede notumu 5 olarak görürdüm. anlıycanız hocalrla aram cok iyiydi. orta 1de hülya diye bi arkadasım vardı bana esra diye bi arkadası oldugunu ve cok yakısıcagımızı söyledi. bende kızı görmek istedim tabi yavas yavas ergenliğe girmiştik ve kızlar ilgimi çekmeye başlamıştı.

tenefüs arasında esranın sınıfına gittik ve çaktırmadan bana kızı gösterdi. aman allahım kızın yemyeşil gözleri vardı resmen bir afetti ve görür görmez aşık olmuştum. acilen tanısmam gerekiyordu bişeyler yapmam gerekiyordu. ama herkesle muhabbetim sadece o kız üzerineydi ve bir şekilde tanısmalıydım. tabi ben her ortamda esra muhabbeti yapınca bununda kulagına gitmiş ve benden haberi olmuş ama hiç bir şekilde hakkımda yorum yapmıyo. ozamanlar ortaokula basladıgımda okulun voleybol takımına katılmıstım ve istediğim her ayrıcalıkta yararlanabiliyordum. bende müdürün odasına gidip sınıfımdan rahatsız oldugumu ve değiştirmek istediğimi söyledim tahmin edebileceginiz gibi esranın sınıfına gitmek istemiştim müdürde tamam diyip ertesi gün o sınıfla girmeye başla derslere demişti

ertesi gün okula gittiğimde direk onların sınıfına geçtim ilk dersleri resim dersiydi hiç unutmuyorum sürekli gözlerim esranın üzerinden gözümü alamıyordum. yan sırasına oturmustum zaten. hoca bi konu verdi herkesi serbest bıraktı resim çizmemiz için. bende yanına gittim gülümseyrek ve yardımcı olabilirmiyim? diye sordum.

cevap vermedi sadece güldü. yanına oturdum bi yandan sohbet ediyorduk bi yandanda resim çizmeye calısıyordu ben tabiki bişey çizmiyordum amacım sadece onu etkilemekti. bende şaka olsun sempatiklik olsun diye resiminin üzerinde bende bişiler çizmeye çalışmıştım. kız aniden gülmeyi bıraktı amk. naptın yaa resmi mahvettin dedi. şok oldum dıbına koyiiim ne diyeceeğimi şaşırdım kusura bakma falan derken utanıp yanından sessizce kalktım. içimdende diyorum al aq naptın şimdi. gibicem belanı tarzında kendime sövüyorum.

neyse sonra geldi yanıma özür falan diledi yavastan arkadaslıgımız baslamıstı bende hemen vakit kaybetmeden sevgili olmamızı istiyordum.Ama bu ilk olucaktı hayatımda gidip karsısına seni sveiyorum diyemiyordum demeye utanıyordum ama hareketlerimle çok belli ediyordum sevdiğimi. Ki okulun voleybol takımındaydım vbe okulda gözde bi ögrenciydim. o da calıskanlıgı ve güzelliğiyle okulun en gözde kızıydı havalıydı. kabul etmezse naparım diye düşünüyordum sürekli. aklıma hülya geldi.

hülya gidip benim yerime onunla konusmustu oda arkadas olarak gördüğünü falan söylemiş kabul etmemiş yani anlıycagınız ama ben tatmin olmadım ve vazgecemedim ondan hala seviyordum bazen bana karsı davranıslarından onunda hoslandıgını düşünüyordum. 1 yılı gerde bırakmıstım 7. sınıfa gecmiştim. ben hala esra esra diye ölüp bitiyordum sürekli onun ortamındaydım o nerdeyse bende ordaydım.

bir gün okulda en arka sıraya oturduk yine resim dersiydi çok samimi davranıyoduk birbirmize okadarki resmen gibilmiş tavuk gibi kıpkırmızı olmustum elllerimiz ellerimize değiyordu, kaçamak dokunuslar yasıyorduk. okul bitti eve gittim açtım evde radyoyu slow sarkıların oldugu bi kanal açıp dinlemeye başladım. hakan altunun bir şarkısı çıktı hiç duymamıstım o zamana kadar sözleride acayip beni anlatıyordu şimdi hatırlamıyorum ama hemen sözlerini kagıda yazıp sabah okula zütürmüştüm ve esraya sana şiir yazdım diye verdim kagıdı. çok mutlu ve sevinçli bir şekilde kagıdı aldı elimden sarılıp yanagımdan öpmüştü. uh dıbına koyiim o nasıl bir duygudur öyle sanki boşaldım dıbına koyuum. o an yaşadıgım duygularıanlatmaya imkan yok. sevinçten pegasus gibi ucuyodum.ve bu işin kesin olacagını düşünüyordum hatta oldu bile diyodum içimden arkadaslarıma ayarladım lan sonunda falan demeye başlamıstım

@22 gibiş çok var daha başındayız panpa

neyse biz okuldan o gün ilk defa beraber cıkmıstık evine kadar bırakmıstım tabi ozamanlar cep telefonum falanda yok öyle herkezde yoktu cep telefonu liseliler o gibimsonik zamanı hatırlamaz. ertesi gün okula gitmek için erkenden kalktım sacları jöleledim giyindim süslendim parfümümüm sıktım gittim okula. dıbına koyiim ders 7:30da baslıcaksa ben 7de okulun kapısındaydım nasıl bi heyecan yasadıysam artık. neyse esrayı babası arabayla okula getirdi bende beni görmesi için ayaga kalktım yanıma gelecegini düşünüyordum ama zank gelmedi amk yüzüme bile bakmadan direk geçti yanımdan

@26 tamam panpa dikkate alıcam amuha koduuum

lan dıbına koduum suratıma bile bakmadı bende şaşkın ördek yavrusu gibi arkasından paytak paytak sınıfa gidip ne oldugunu ögrenmek istedim. tam yanına yaklastım aniden bana bakıp eline dün verdiğim kagıdı uzattı bana
'canım çok güzel şiir yazmışsın ama ben aynısını radyoda dinledim'' dedi ne diyecegimi şaşırdım lan. utandım kızardım bozardım tuvaltte sıcarken yakalasa bukadar utanmazdım amk. çünkü kıza o şiiri ben yazdım demiştim. sonra şakayla karısık tamam bu şarkı ama bu kagıda yazan benim diyip gülmüş ve o anda kendimi esranın gözünde resmen karanlık kuyulara atmıstım. tabi arkadasların ve okulun da alay konusu olmustum

neyse voleybolun yanında ben okulun tiyatrosunada katılmıstım. lan ben baya sosyal bi binmişim ozamanlar. neyse esraya olan sevgim hala devam ediyordu ama bi tak olmuyacagını anlamıstım sadece saplantı gibi bi his kalmıstı içimde zaten esrada o günden sonra bana hiç pas vermemişti. hülya sayesinde tiyatro koluna girip calısmalara baslamıstık. cok sevdiğim samimi oldugum bi panpam vardı okuldan onunda sevdigi kız tiyatro kolundaydı cocuk kızla cıkmak istiyordu bende aralarını yapmaya calısıyodum.