Beyler 1 saatlik işim var.
1 saat sonra buradayım geceye kadar yazacağım.

Beyler gecikmeden dolayı özür dilerim beklenmedik sebepler oldu.
5 dakikaya başlıyorum

Irmak bunu fark etti ve ben sana ne söyledim neden bunu yaptın diye bağırmaya başladı bana.Hem ağlıyor hem bağırıyordu bende ağlamaya başladım ve sarıldım ona, beni itip arkasına bile bakmadan gitti. Çıkışta onu bekledim ama yüzüme bile bakmadı okulun sokağında kolundan tuttum ve konuşmaya başladım, bana yapmamam gereken bir şey yaptığını artık gideceğini ve artık birlikte olmamızın bir anlamı olmadığını söyledi. Son bir defa ona sarılmak istedim ama buna izin vermedi, bunu bana çok gördü. Kaldırıma oturdum ve kafamı dizlerime koyup ağlamaya başladım. Yaklaşık 1 saat boyunca ağladıktan sonra ayağa kalktım ve eve yürümeye başladım. Neden sürekli insanları kaybediyordum, neden sürekli değer verdiğim insanlar bana bunu yapıyor diye düşünmeye başladım. Neden benim kalbim huur oldu neden gelen geçen gibip atıyor benim kalbimi kendi kendimi yemeye başladım. Artık yalnızdım, değer verdiğim her şeyim dediğim insan artık bu şehirde değildi.

Kokusunu, bana sarılışını gözlerinin güzelliğini özlemeye başlamıştım. Ne yapacağımı bilmez bir halde yaşamaya devam ediyordum ama hayat devam ediyor, kalbimde kocaman bir ekgiblikle yaşamaya daha doğrusu yaşarken ölmeye devam ediyordum.Irmağın yokluğunda sürekli melankolik bir havanın içindeydim ve sürekli buna uygun şarkılar dinlerdim ama bir tanesi var benim konuşmama gerek kalmadan bizi anlatan bir şarkıydı...
https://www.youtube.com/watch?v=Lh6K6CvbFFs Bu şarkıya tutunup Irmağın yokluğuna alışmaya çalışıyordum.Zor dönemler geçirdim beyler,kimsem olmadığı zamanlar geceleri tek başıma ağladığım günler.Bu yaşta fazla ağır duygusal şeyler yaşamıştım,birçoğunuz için önemli bile değil ama ben gerçekten duygusal bir adam oldum her zaman,bundan dolayı mutluluğumu da acımı da dibine kadar yaşadım.Yaklaşık 3 ay geçtikten sonra biraz daha iyi hissediyordum kendimi ama her gün her gece aklıma gelmesine engel olamıyordum hiçbir zaman. Okuldan çıktım eve doğru yürürken onu gördüm.Bana doğru yürüyordu, neye uğradığımı şaşırmış bir halde yoluma devam ettim.Bana bakarak yanımdan geçti ben ise ona bakmaya bile kıyamadığımı fark etmiştim tekrardan. Eve gittim ve olanları düşünmeye başladım, akşama doğru mesaj attı bana beni çok özlediğini söyledi.Seni görünce kalbim acıdı dedi bana. Çok değer veriyordum, her şeyimdi o benim yaptığı bir hatadan dolayı onu silmek istemedim ve tekrar birlikte olmaya başladık

Eskiden güzel gözünde ben çok özeldim
ya da nasıl deyim işte öyle zannederdim
şimdi sen sen değilsin, her şey çok değişti
güneşe gölge yapmak sadece serzeniştir.!
kalem kağıdı dansa kaldırır son hatıra
gözyaşımı ucuza verdim yok mu artıran
evet nazilli belki beni hatırlatır
benim için çekinme kör bıçağını batır kadın
gözünde oyundu bu ben kaç puandım
ışıklar kapandı gitti mutluluğum yol aldı
açtım bütün perdeleri karanlık mı doğaldır
güneş gözüme vurdu o an sanırım morardı
gece hasretinle yarıştığım yol uzun
senin vefa neymiş öyle tanıştırdı boynuzu
çıldırmamak elde mi daha dün bi bütündük
sarıldığımız caddelere nasıl öyle tükürdün?

Yaklaşık 2 hafta burada kalacak sonra Bodruma geri döneceğini söyledi ve hemen hemen her gün birlikte zaman geçirdik birbirimizden ayrı olan o 3 ayın acısını 2 haftada çıkarmış gibiydik.Onu çok özlemiştim bunu fark ettim. Ayrılık zamanı geldi okuldan çıkmıştık akşama doğru okulun orada servise binecekti, okulun parkının oraya gittik ve buluştuk. Benim yanımda 16 yıllık arkadaşım olan Asım onun yanında ise çok samimi olan arkadaşı Beyza vardı. Dakikalarca sarıldık ağlamaya başladı benimde gözlerim yaşardı ama ağlamadım. Artık güçlü bir insandım ve mesafelerin 2 dostu ayıramayacağını düşündüm. Artık sarılmaktan kollarımız ağrıyacak duruma gelene kadar sarıldık. Sadece sarıldık ve gitti, arkasını döndü ben ona bakıyordum bana doğru koşmaya başladı ve bana tekrar sarıldı, bana sarılırken ben her zaman yanındayım beşikten mezara kadar dedim bu sefer tamamen ayrıldık ve gitti. Asıma döndüm ve her şeyim o lan benim dedim. Yüzüme bakıp kavuşursunuz kardeşim dedi biraz yürüdükten sonra evlere dağıldık.Ona adadığım her kelimesinde bizi gördüğüm şarkıyı dinleyerek uykuya daldım. Günlerim sürekli bir melankoli havasında geçmeye devam ediyordu ama mutlu gibiydim çünkü Irmak yanımdaydı. Melankoli benim artık hayat felsefem haline gelmişti, bir türlü bu ruh halinden çıkamıyordum, melankolinin içindeyken yaşadığım her güzel an benim için eşsiz zevk veriyordu ve bittiğinde tekrar karamsar bir insan oluyordum.
Onunlayken dünyanın en mutlu adamı
O yokken bir hiçtim
Aşık mı oluyordum lan ben ?

Bu durum sayesinde çok gece uyuyamadım ama yaşadığım şeylerin anlamlarını ve önemini sorgulamaya başladım. Irmakla sürekli konuşuyorduk mesajlaşmadığımız günümüz yoktu hemen hemen her gün birbirimizin sesini duyardık. Günaydın mesajlarımız artık bir rutin haline gelmiş durumdaydı. Yaklaşık 3 ay daha bu şekilde geçtikten sonra Irmak çok heyecanlı bir sesle beni aradı ve Antalya'ya geldiğini artık temelli olarak burada kalacağını eski yaşantısına devam edeceğini söyledi. Gerçekten hayatımın en mutlu olduğum anlarından biriydi bu gözlerimden yaş gelmiş bir şekilde sesim titreyerek Irmakla konuşuyordum. Irmağın dışında Buse diye bir arkadaşım vardı kardeş gibiydik onunla da. Irmakla pek iyi anlaşamıyorlardı eskiden yakın arkadaş olmalarına rağmen bir olaydan dolayı tartıştılar ve birbirlerinin suratına bakmaz hale geldiler ve Irmak Buse ile konuşmamı Buse ise Irmakla konuşmamı kıskanıyordu ama önceliğim her zamanki gibi Irmaktı bir süre sonra Buse'nin arkadaşı Ebru sayesinde Buseyle olan kardeş ilişkimiz flört aşamasına gelmişti. inanmazdım o zamanlara kadar kardeş ayağı züt ayağı derlerdi de inanmazdım. inanmak gerekirmiş…Bu durumu Irmağa anlattığımda pek hoşuna gitmedi ama mutlu olmamı istiyordu ne diyebilirdim ki. Her zaman ne olursa olsun yanımda olacağını tekrar söyledi bana, Buse kilolu tombul yanakları sevecen bir kızdı.

Buseyle sevgili olduktan sonra bir süre iyi bir şekilde gittik. Ama son zamanlarda tartışmaya başladık. Ben her zamanki saf kalbimle ona bağlanmıştım ve bunun farkındaydı.Onu kıskandığım için benden ayrılmıştı ve ben yine tak gibi hissediyordum. Irmak olmasa hayatımın bir anlamı kalmayacaktı gerçekten. Yaklaşık 2 hafta Buseyle uzak kaldıktan sonra bana mesaj atıp özür diledi ve yapmaması gereken bir şey yaptığının farkına vardı. Her zamanki saf ben söylediklerine kandık ve tekrar barıştık eskisi gibi olduk. Bu sefer bazı şeyler farklıydı bana değer verdiğini üzerime titrediğini fark ettim. Beni kaybettiğini anlamıştı ve özlemişti. Aslında ben öyle sanmıştım... Irmakla o zamanlar aramıza bir mesafe girmişti nedenini hatırlamıyorum ama eskisi kadar konuşmuyorduk ve bu durum canımı sıkıyordu bu can sıkıntısını da Buseye istemsiz bir şekilde yansıtıyordum. Ben değer verdiğim insanları her zaman kıskanmışımdır gerek fazla gerek yeteri kadar ama elbet kıskanmışımdır. Ve sadece bende olan bir olay var sanırım ben en çok değer verdiğim insanları birbirinden kıskanırım. Kız arkadaşımla kardeşim dediğim bir çocuğu konuşturmaktan çekinirim her zaman. Bunun sebebi de Irmaktı.
Biraz burayı açmak istiyorum…

Irmak bodrumdayken ben bir cafede arkadaşımın yanına gidiyordum. Başka bir arkadaşımı gördüm ve beni masasına davet etti. Bira içiyorlardı bende kendime bir bira söyledim. Karşımdaki çocuktaki bira dikkatimi çekti Bomonti Filtresiz içiyordu ve benim o zamanlar en sevdiğim biraydı kendisi.. Sevecen bir şekilde adama bak içeceği birayı biliyor dedim ve oradan onunla tanışma faslı başladı. Adı Efe sadece adı Efe değil kendisinin de çok Efe bir çocuk olduğunu anlamam uzun sürmedi. Bira muhabbetinden biz onunla baya iyi anlaştık ve birbirimizin numaralarını aldık ve masadan kalktım. Sonraki hafta Efeyle buluşup bira içme kararı aldık ve aynı mekana gittik. Bir süre sonra bir arkadaşıyla konuştu ve onunda gelmesinin bir sorun yaratıp yaratmayacağını sordu. Ben yeni insanlarla tanışmayı seven biri olmuşumdur her zaman gelsin sıkıntı yok dedim ve biz biralarımızı yudumlarken Efenin arkadaşı Buğra geldi. Buğraya Efeye olduğu gibi ilk dakikalarda kanım kaynamıştı gerek konuşma tarzı gerek yeni tanıştığı bir insanla arasındaki mesafeyi koruyarak gösterdiği yakınlık hoşuma gitmişti. Artık biz çok güzel 3 lü bir ekip olmuştuk

Ben Efe ve Buğra...
Ben Efe ve Buğraya Irmaktan bahsetmiştim benim için ne kadar önemli bir insan olduğunu saatlerce onlara anlatmıştım. Ve onlarda benim hislerime ortak olmuşlardı. Irmak o zamanlar bodrumdaydı.Ben onlara Irmağı anlattım onlar dinledi. Anlattıkça içtim içtikçe anlattım. Irmağın buraya geldiği zaman ikisi de tanışmak istedi ve bende kesinlikle tanıştıracağım sizi diye söz verdim. Ben olsam bende tanışmak isterdim tabi... Günler bu şekilde geçmeye devam etti. Irmağın bodrumdan geldi, tekrardan hayata dönmüş gibi oldum. Bir insan bir insanı bu kadar özleyebilir diye düşündüm. Irmak bodruma geldikten sonra sürekli günlerim onunla geçmeye başladı. Artık hasretimizi gidermiş duygularımızı tazelemiştik. Irmağı Efe ve Buğrayla tanıştıracağım zaman geldi.Bir yerde buluşup biralarımızı alıp yat limanına gittik. içiyorduk güzel bir muhabbetimiz olmuştu Irmağa sıcak davranmışlardı. Ama sonradan Irmakla Buğranın birbirine çok yakın davrandıklarını anladım. Birbirlerinden hoşlandıklarını fark etmiştim ve istemsiz bir şekilde kötü hissetmiştim. Biralarımızı içip kalktıktan sonra Irmak ve Buğra önden ben Efeyle arkadan yürüyorduk. Efeyle konuşmalarımızdan hiç bir şey anlayamaz sadece karşımda yeni tanıştığım arkadaşım ve her şeyim dediğim kızın samimiyetine tanıklık ediyordum .Bir süre daha bu şekilde devam ettikten sonra evlerimize dağıldık. Birkaç gün sonra Buğra benimle konuşmak istedi ve Irmaktan hoşlandığını söyledi.Ne diyeceğimi bilemedim ama eğer Irmak mutlu olacaksa bir önemi yoktu, Irmağın zamanında çok canını yaktıkları için ne kadar hassas bir insan olduğunu biliyordum ve en ufak bir duygusal travma yaşadığı zaman benim canım yanıyordu.

Üzerine titrer olmuştum canının yanmaması için onu mutlu etmek için elimden geleni yapıyordum bu yüzden Irmağın çevresindeki insanlara karşı her zaman sert olmuşumdur. Bir babanın kızını korumak istemesi gibi onu korumak istiyordum. Buğraya eğer Irmakta isterse benim söz söylemeye hakkım olmadığını söyledim. Sadece Irmağı üzme o benim canım dediğimi hatırlıyorum. Irmakla konuşmaya devam ettiler ve Irmakta ona karşı boş olmadığını fark etti ve birlikte olmaya başladılar.Bir yere oturduğumuzda Buğranın yanına oturur sürekli onunla konuşur hale gelmişti.
Beyler düşünsenize en çok değer verdiğiniz insan bir anda başka birisinin oluyor. Pişman olmuştum onları tanıştırdığıma. Gerçekten kıskanmaya başlamıştım Irmağı ve bir şeyler yapma isteği vardı içimde,ama mutlu olduğunu gördükçe içten içe seviniyordum. işte bir insana gerçekten değer verince böyle oluyor beyler ne olursa olsun mutlu olması her şeyin önüne geçiyor. Benim olsun veya olmasın Irmak mutlu olsaydı yeterdi…

Irmak ciddi anlamda değişmeye benim tanıdığım kızdan çok farklı davranışlar sergilemeye başlamıştı, giyinişi yaptığı makyaj, oturup kalkması...
Bundan dolayı artık bir gece dayanamadım ve bunlardan bahsettim ona, tabi oda geri adım atmayınca büyük bir tartışma yaşandı.
Nerede olduğunu sorduğumda cevap vermedi ve suratıma kapattı telefonu.
Efeyi aradım ve durumu anlattım. Birlikte dışarı çıktık Irmağı aramaya.Hep gittiğimiz mekanların birinde Buğrayla sarmaş dolaş gülüp eğleniyorlardı.
Lan ben orada cinnet geçirmiş durumdayım sen burada sevgilinle eğleniyorsun.
Bir şeyler yapmam gerektiğini hissettim.
Yanlarına gittim, birden Irmağın yüz ifadesi değişti ve korkmaya başladı.
Ben:Buğra 2 dakika dışarı gel konuşacaklarımız var
Irmak:*** Saçmalama ne yapıyorsun ?
Buğra:Gel konuşalım kardeşim tamam
Efeye Irmağı almasını ve başka bir yere geçmesini söyledim. Buğrayı aldım ve dışarıda kimsenin göremeyeceği bir yere zütürdüm.

Beyler 1 part daha atıp müsadenizi istiyorum. Yarın işlerim var.
Yarın gün içinde belli aralıklarla yazmaya devam edeceğim.
Bu hikaye yarıda kalmayacak...

Buğra:Ne oldu kardeşim neyin var ?
Ben:Senden tek bir şey istiyorum Buğra
Buğra:Ne istiyorsun ?
Ben:Tüm gücünle vur bana
Buğra:Ben kardeşim dediğim adama vurmam çok istiyorsan sen vur kardeşim.
Yumruğumu sıktım ama vuramadım beyler ne olursa olsun kardeşim dediğim adama vuramazdım ben.
5 metre önümde atm ler vardı birden yürüdüm ve hepinizin dıbına koyayım diye bağırarak atm ye yumruk atmaya başladım.
Buğra yanıma gelip bağırdı bana napıyorsun lan sen diye ?
Gel konuşalım biraz dedi ve yürümeye başladık, falezlere doğru geldiğimizde oturdum bir sigara yaktım ve konuşmasını bekledim.
Buğra:Kardeşim bak, Benim Irmağa karşı bir yanlışım olmaz, senin bu kadar değer verdiğin bir kıza ben yanlış yapabilir miyim ?
Buğra:Eğer istiyorsan hemen şimdi ayrılayım gidip ama bana tavır koymaya hakkın yok.
Ben:Haklısın senlik bir durum yok ama kendimi kaybettim kanka Irmağın yaptığı bu sefer cidden kaşarlıktı
Buğra:Ben orasına karışamam kardeşim, kimse karışamaz konuşun aranızda halledin.
Ben:Eyvallah kardeşim
Yürümeye başladık...

Beyler herkese iyi geceler yarın devam ediyoruz.
Dinleyen panpalarıma teşekkür ederim.

Günaydın arkadaşlar
Birazdan 1 part atacağım.
Gün içinde müsait olduğum zamanlar aralıklı olarak yazmaya devam edeceğim.

En değer verdiğim insan, benim tanıştırmığım kişiyi bana tercih etmişti...
Kolay değildi beyler hiç kolay değildi,bu olayın ardından bende kalıcı bir hasar oluştu.
2 insana çok değer veriyorsam o 2 insan yakın olmayacaklar...
Hikayenin eski akışına devam ediyorum.
Dediğim gibi Irmakla aramıza biraz mesafe girmişti
Buseyle birlikte normal olmayan bir ilişkimiz vardı, ilişkilerde genel olarak baskın karakter erkektir.Ama bizim ilişkimizde baskın taraf Buseydi.Bir erkek ilişkisine bile ağırlığını koyamıyorsa ne anlamı var beyler ?
Burda ağırlıktın kastım alfalık veya otorite kurmak değil bunu belirtmek istiyorum.
O ne derse o olurdu nereye gitmek isterse oraya giderdik ne yemek isterse onu yerdik vs...
Irmakla arama mesafe girmiş ve mutsuz olduğum bir ilişki içerisindeydim.
Buse bana 2. Defa postayı koymuştu
Artık Buse de yoktu Irmakta...

22.01.2013
Ne yapmam gerektiği hakkında hiç bir fikrim yok.
Mutlu olamayacağımı hissediyorum.
Değişmem lazım
Ya zirvede olacağım ya da dibi boylayacağım.
Ben artık değişmek istiyorum.
Artık ben can yakmak istiyorum.
Her seferinde neden üzülen taraf ben oluyorum ?
Belki de kural budur...
Seveni giberler
gibeni severler

Değişmeye karar verdiğim günler,iyi şeyler yaşamadığım kendi kendimi bitirdiğim günler...
ilişkiler konusunda daha başarılı olacaktır artık.
Irmakla konuştum bir problem olmadığını sadece ailesiyle problemler yaşadığını bana yansıtmak istemediğini söylemişti.
Bende ona ne olursa olsun yanında olduğumu söylemiştim.
Hatırlıyor musunuz beyler ?
Ben her zaman yanındayım beşikten mezara...
Belki de o yaştaki bir çocuk için fazla büyük bir cümle ama o anki yaşadığım duygu yoğunluğum ve melankoli havamdan dolayı kendimi kaptırmış durumdaydım.
La bebe 9.sınıfta ne bu laflar diyenleriniz oluyordur elbet...
Bende şu an kendime söylüyorum inanın
Herşeyin bir sonu varmış.
Ama daha pes etmeye niyetim yok
Yeni başlıyoruz...

Irmakla aramı düzeltmiştim, Busenin bana tekmeyi basmasından 1 hafta geçmişti.
Bir gün Buse mesaj attı ve tekrardan özür diledi. Barışmak istiyor muş hanımefendi,ama atladığı bir konu var ben artık eskisi gibi iyi niyetli bir insan değildim.
Bu sefer ağır bir dille ben geri çevirdim onu
Bir nevi kırılan gururumu onaracaktım.
Buseye postayı koyduktan sonra tarifsiz bir huzur hissettim,bir sadistin kurbanını keserken ki aldığı huzur gibi,bir mazoşistin kendine verdiği zarar gibi...
O zamanlar sadece kırılan gururumu onarmanın verdiği mutluluk sanıyordum
Öyle değilmiş ama beyler
Yıllar boyunca açığa çıkmayan duygularım-özelliklerim olduğunu farkedememiştim o zamanlar.
Tek düşündüğüm şey artık tekmeyi yiyen değil o tekmeyi o kaşarlara atan olmak istediğimdi...