Kokusunu, bana sarılışını gözlerinin güzelliğini özlemeye başlamıştım. Ne yapacağımı bilmez bir halde yaşamaya devam ediyordum ama hayat devam ediyor, kalbimde kocaman bir ekgiblikle yaşamaya daha doğrusu yaşarken ölmeye devam ediyordum.Irmağın yokluğunda sürekli melankolik bir havanın içindeydim ve sürekli buna uygun şarkılar dinlerdim ama bir tanesi var benim konuşmama gerek kalmadan bizi anlatan bir şarkıydı...
https://www.youtube.com/watch?v=Lh6K6CvbFFs Bu şarkıya tutunup Irmağın yokluğuna alışmaya çalışıyordum.Zor dönemler geçirdim beyler,kimsem olmadığı zamanlar geceleri tek başıma ağladığım günler.Bu yaşta fazla ağır duygusal şeyler yaşamıştım,birçoğunuz için önemli bile değil ama ben gerçekten duygusal bir adam oldum her zaman,bundan dolayı mutluluğumu da acımı da dibine kadar yaşadım.Yaklaşık 3 ay geçtikten sonra biraz daha iyi hissediyordum kendimi ama her gün her gece aklıma gelmesine engel olamıyordum hiçbir zaman. Okuldan çıktım eve doğru yürürken onu gördüm.Bana doğru yürüyordu, neye uğradığımı şaşırmış bir halde yoluma devam ettim.Bana bakarak yanımdan geçti ben ise ona bakmaya bile kıyamadığımı fark etmiştim tekrardan. Eve gittim ve olanları düşünmeye başladım, akşama doğru mesaj attı bana beni çok özlediğini söyledi.Seni görünce kalbim acıdı dedi bana. Çok değer veriyordum, her şeyimdi o benim yaptığı bir hatadan dolayı onu silmek istemedim ve tekrar birlikte olmaya başladık

Günler bu şekilde devam ederken aynı zamanda spor yapıyor kendimi geliştiriyordum. Geçen yılki halimden eser yoktu fiziğim ciddi anlamda ortalamanın üstüne çıkmaya başlamıştı ve vücuduma sürekli dikkat ediyordum. Hayatım Irmak ve spor arasında gidip geliyordu beni hayata bağlayan 2 şeydi sadece bu. Irmak ailesiyle sürekli problem yaşamayı başlamıştı Irmağın annesi babasından ayrıydı babası zamanında annesini yabancı uyruklu bir kadınla aldatmıştı, annesi iyi bir insan oldu benim gözümde her zaman. Bana çok fazla güveniyordu ve Irmağı koruyabileceğimin ona karşı bir yanlışım olmayacağının her zaman farkındaydı. Gerçekten de öyleydi Irmağa gerçekten muazzam derecede değer veriyordum oda bana aynı şekilde. Günler bu şekilde devam ediyordu Irmağa yazan çocuklar vardı ve ben onu kıskanmaya başladığımı fark etmiştim, ama bunun sadece dostuma zarar geleceğinden üzüleceğinden dolayı olduğunu düşünüyordum. Irmakla beni her zaman sevgili olarak görüyorlardı ama öyle bir durum yoktu ortada, konuştuğum kızları kıskanır onunla ilgilenmemi isterdi ve ben bu durumdan memnundum. Hayatımda sadece o bile olsa bana yetebileceğini düşündüm.

Eskiden güzel gözünde ben çok özeldim
ya da nasıl deyim işte öyle zannederdim
şimdi sen sen değilsin, her şey çok değişti
güneşe gölge yapmak sadece serzeniştir.!
kalem kağıdı dansa kaldırır son hatıra
gözyaşımı ucuza verdim yok mu artıran
evet nazilli belki beni hatırlatır
benim için çekinme kör bıçağını batır kadın
gözünde oyundu bu ben kaç puandım
ışıklar kapandı gitti mutluluğum yol aldı
açtım bütün perdeleri karanlık mı doğaldır
güneş gözüme vurdu o an sanırım morardı
gece hasretinle yarıştığım yol uzun
senin vefa neymiş öyle tanıştırdı boynuzu
çıldırmamak elde mi daha dün bi bütündük
sarıldığımız caddelere nasıl öyle tükürdün?

Spordan çıktığım bir gün...
Yorulmuş, bezmiş bir şekilde eve doğru yürürken arkadaşım Betül'ü gördüm.
Eskiden baya muhabbetim olduğu için hemen ona doğru yürümeye başladım,o da beni görünce gülümsedi ve sarıldık.
Ayak üstü muhabbet ettikten sonra
Ben:işim varmı ?
Betül:Yok ya eve gidiyordum bende bir şeyler yapabiliriz aslında.
Ben:Olur hem ne zamandır görüşemiyoruz dedim ve arkadaşça gülümsedim
Betül:Sizin ev boş mu ?
Ben:Boş istersen bize gidebiliriz
Betül:Olur birşeyler içeriz diyip güldü
Eve doğru yürümeye başladık...

Beyler herkese iyi geceler yarın devam ediyoruz.
Dinleyen panpalarıma teşekkür ederim.

Beyler işlerim var yazamıyorum kusura bakmayın, yarın devam edeceğim.

En değer verdiğim insan, benim tanıştırmığım kişiyi bana tercih etmişti...
Kolay değildi beyler hiç kolay değildi,bu olayın ardından bende kalıcı bir hasar oluştu.
2 insana çok değer veriyorsam o 2 insan yakın olmayacaklar...
Hikayenin eski akışına devam ediyorum.
Dediğim gibi Irmakla aramıza biraz mesafe girmişti
Buseyle birlikte normal olmayan bir ilişkimiz vardı, ilişkilerde genel olarak baskın karakter erkektir.Ama bizim ilişkimizde baskın taraf Buseydi.Bir erkek ilişkisine bile ağırlığını koyamıyorsa ne anlamı var beyler ?
Burda ağırlıktın kastım alfalık veya otorite kurmak değil bunu belirtmek istiyorum.
O ne derse o olurdu nereye gitmek isterse oraya giderdik ne yemek isterse onu yerdik vs...
Irmakla arama mesafe girmiş ve mutsuz olduğum bir ilişki içerisindeydim.
Buse bana 2. Defa postayı koymuştu
Artık Buse de yoktu Irmakta...

Irmakla aramı düzeltmiştim, Busenin bana tekmeyi basmasından 1 hafta geçmişti.
Bir gün Buse mesaj attı ve tekrardan özür diledi. Barışmak istiyor muş hanımefendi,ama atladığı bir konu var ben artık eskisi gibi iyi niyetli bir insan değildim.
Bu sefer ağır bir dille ben geri çevirdim onu
Bir nevi kırılan gururumu onaracaktım.
Buseye postayı koyduktan sonra tarifsiz bir huzur hissettim,bir sadistin kurbanını keserken ki aldığı huzur gibi,bir mazoşistin kendine verdiği zarar gibi...
O zamanlar sadece kırılan gururumu onarmanın verdiği mutluluk sanıyordum
Öyle değilmiş ama beyler
Yıllar boyunca açığa çıkmayan duygularım-özelliklerim olduğunu farkedememiştim o zamanlar.
Tek düşündüğüm şey artık tekmeyi yiyen değil o tekmeyi o kaşarlara atan olmak istediğimdi...

Aylar bu şekilde devam ediyordu...
Spor yapmayı hiç bir zaman bırakmadım şu anda hala ciddi anlamda sporla uğraşıyorum.
Irmakla birlikte iyi vakit geçiriyorduk, onun dışında Efe Ve Atilla en yakın arkadaşlarımdı.
Atillayı anlatmak istiyorum biraz...
Kendisi benim şu an da dahil olmakla birlikte en yakın arkadaşım olur, zaten hikayem bitince ona da okutacağım.
Zor zamanımda her zaman yanımda olan bir adam oldu
Biraz garip bir çocuk saflığına veriyorum .
Söylediğim gibi hayatım Irmak Efe Atilla ve spor salonu arasında gidip geliyordu, artık yeni ilişkiler yaşamaya devam etmem gerekiyordu...
Yakın zamanda bir arkadaşımla bir şeyler yaşayacağımı nerden bilebilirdim ki ?
Kardeş ayağı züt ayağı...
Size o günü anlatacağım.
Kardeşim dediğim kızla yattığım günü...

ilişkilere karşı bakış açım tamamen değişmişti, kızları bir karşı cins olarak değil de sadece bir ihtiyaç olarak görmeye başlamıştım(fiziksel-duygusal).
Beyler sadece gözlerinizi kapatın ve 2 dakikalığına söylediklerimi düşünün...
Sosyal ilişkilerimiz
Hepsi bir menfaate bağlı değil mi sizce ?
Bakın istisnasız, sevgiliniz vardır belki çok seviyorsunuzdur.
Size duygusal tatminlik sağlamasa onunla birlikte olur musunuz ?
Peki ya fuckbody niz ?
Çok yakın bir örnek vereyim, aileniz...
Annemiz babamız bizim karnımızı doyurmasa, ihtiyaçlarımızı giderip karnımızı doyurmasa
Onlara karşı bir sevgi besler miyiz ?
Doğduğundan itibaren sokakta yaşayan adamlara sorsanıza hangi birisi ailesini seviyor ?
Sosyal ilişkilerin sadece menfaat üzerine kurulmasını farketmem çok uzun sürmedi...

Yaklaşık 2 hafta burada kalacak sonra Bodruma geri döneceğini söyledi ve hemen hemen her gün birlikte zaman geçirdik birbirimizden ayrı olan o 3 ayın acısını 2 haftada çıkarmış gibiydik.Onu çok özlemiştim bunu fark ettim. Ayrılık zamanı geldi okuldan çıkmıştık akşama doğru okulun orada servise binecekti, okulun parkının oraya gittik ve buluştuk. Benim yanımda 16 yıllık arkadaşım olan Asım onun yanında ise çok samimi olan arkadaşı Beyza vardı. Dakikalarca sarıldık ağlamaya başladı benimde gözlerim yaşardı ama ağlamadım. Artık güçlü bir insandım ve mesafelerin 2 dostu ayıramayacağını düşündüm. Artık sarılmaktan kollarımız ağrıyacak duruma gelene kadar sarıldık. Sadece sarıldık ve gitti, arkasını döndü ben ona bakıyordum bana doğru koşmaya başladı ve bana tekrar sarıldı, bana sarılırken ben her zaman yanındayım beşikten mezara kadar dedim bu sefer tamamen ayrıldık ve gitti. Asıma döndüm ve her şeyim o lan benim dedim. Yüzüme bakıp kavuşursunuz kardeşim dedi biraz yürüdükten sonra evlere dağıldık.Ona adadığım her kelimesinde bizi gördüğüm şarkıyı dinleyerek uykuya daldım. Günlerim sürekli bir melankoli havasında geçmeye devam ediyordu ama mutlu gibiydim çünkü Irmak yanımdaydı. Melankoli benim artık hayat felsefem haline gelmişti, bir türlü bu ruh halinden çıkamıyordum, melankolinin içindeyken yaşadığım her güzel an benim için eşsiz zevk veriyordu ve bittiğinde tekrar karamsar bir insan oluyordum.
Onunlayken dünyanın en mutlu adamı
O yokken bir hiçtim
Aşık mı oluyordum lan ben ?

Beyler 1 saatlik işim var.
1 saat sonra buradayım geceye kadar yazacağım.

Üzerine titrer olmuştum canının yanmaması için onu mutlu etmek için elimden geleni yapıyordum bu yüzden Irmağın çevresindeki insanlara karşı her zaman sert olmuşumdur. Bir babanın kızını korumak istemesi gibi onu korumak istiyordum. Buğraya eğer Irmakta isterse benim söz söylemeye hakkım olmadığını söyledim. Sadece Irmağı üzme o benim canım dediğimi hatırlıyorum. Irmakla konuşmaya devam ettiler ve Irmakta ona karşı boş olmadığını fark etti ve birlikte olmaya başladılar.Bir yere oturduğumuzda Buğranın yanına oturur sürekli onunla konuşur hale gelmişti.
Beyler düşünsenize en çok değer verdiğiniz insan bir anda başka birisinin oluyor. Pişman olmuştum onları tanıştırdığıma. Gerçekten kıskanmaya başlamıştım Irmağı ve bir şeyler yapma isteği vardı içimde,ama mutlu olduğunu gördükçe içten içe seviniyordum. işte bir insana gerçekten değer verince böyle oluyor beyler ne olursa olsun mutlu olması her şeyin önüne geçiyor. Benim olsun veya olmasın Irmak mutlu olsaydı yeterdi…

https://www.youtube.com/watch?v=iLENL7hgy3Y
Gerçekten de öyleydi biz birbirimize yeter birbirimizin hem sevgilisi hem dostu hem annesi babası olabilecek potansiyelde bir ilişkimiz vardı. 1. Dönem bu şekilde geçti Irmak ciddi anlamda annesiyle problemler yaşamaya başladı ve buradan gideceğini Bodruma babasının yanına taşınacağından bahsediyordu, ben ise her zaman bu düşüncesinden onu vazgeçirmeye çalışıyordum ve işin ciddiyetinin farkında değildim. Bir gün okula geldi ve direk yanıma gelip babam biletimi aldı ben bodruma gidiyorum dedi. Bunu söylerken kalbimin acıdığını hissettim ve gerçekten Seden den sonra hatta Seden'in bile bu kadar vermediği zararı Irmak tek bir cümleyle vermişti bana.Arkadaşlarıyla vedalaşmaya gitti ben ise oturduğum yere sanki çiviyle çakılmış gibi oturup ağlamaya başlamıştım,insanlar Irmakla olan ilişkimizin ne kadar kuvvetli olduklarını bildikleri için yanıma gelip teselli etmeye çalışıyorlardı beni ama umurumda değildi. Her şeyim dediğim kız gidiyordu ve bir şeyler yapmam gerekiyordu, Irmağın yanına gittim ve annenle konuşmak istiyorum dedim. istemedi ve kesin bir tavırla gideceğini artık geri dönüşünün olmayacağını söyledi,ben ne yapacağımı bilmez halde onu kaybetmek istemediğim için telefonunu aldım ve annesinin numarasını alıp kendi telefonumdan aradım

Irmağa olan aşkımı zamanla kabullenmiştim.
Bu kabullenişten sonra da artık ona karşı davranışlarım değişmiş, daha bir üzerine titrer hale gelmiştim.
Daha fazla kıskanıyor, yanında erkek olmasını istemiyordum.
Daha bir benimsemiştim Irmağımı...
Her fırsatta sarılmaya, öpmeye,koklamaya başlamıştım...
Beyler aranızda gerçekten aşık olan varsa duygusallığın cinsellikten çok daha ön planda olduğunu biliyordur.
Ben yobaz bir insan değilim cinselliğe karşı değilim birbirini seven 2 insanın hem duygusal hem de fiziksel anlamda bir şeyler paylaşması bana göre yanlış olmadı hiçbir zaman.
Ama aklıma bile gelmiyordu...
O an bana dünyanın en güzel kadınını verseler 1 saat boyunca istediğini yap deseler, diğer tarafta da Irmağıma 1 saat sarılmayı teklif etseler.
Tereddüt etmem beyler.
Bunu size samimi olarak söylüyorum hemen gider karıyı domaltır giberim.
Şaka lan şaka...
Cevabımı zaten biliyorsunuz söylememe gerek yok.
Doğum günüm yaklaşıyordu, dostlarımla ve özellikle Irmakla vakit geçirmek istiyordum bu özel günde. Hiçbir hediye o gün Irmağın bana bir tebessümü,bir sarılışı kadar anlamlı olmayacaktı...
Çok sevdim beyler, benliğimden ödün verecek, kendimi kaybedecek kadar sevdim...
Deliler gibi içtim deliler gibi ağladım deliler gibi güldüm onunlayken...
Dediğim gibi doğum günüm yaklaşıyordu.
Doğum günümden önceki gece dışarı çıktım arkadaşlarımla...
Atilla, Burak,Efe, Mustafa,Aktuğ ve ben.
Burağın babası gittiğimiz civarlarda tanınan bir adam olduğu için bir meyhaneye gittik.
Açtık bir 100 lük hafif hafif demlenmeye başladık.
Güzel vakit geçiriyorduk aynı zamanda Irmakla konuşuyordum.
Ne kadar yanımda olmasa bile yanımda olduğunu hissettiriyordu bana.
Planımıza göre gece oradan ayrıldıktan sonra benim yazlığıma gidecektik, orada bir arkadaşımızın getirdiği ot ile takılacaktık...
Daha önce 2-3 kere ot içmiştim çok alışık değildim ama yabancı da değildim bu merete...
Geceye doğru kafalarımız güzel olmaya başlamıştı, biralarımızla cilalarımızı da yaptıktan sonra yazlığıma doğru yola koyulduk...

Değiştiğimi hissediyordum, lisenin ilk yılına nazaran bendeki değişimleri çevremde farketmişti...
Kara bir gün...
Irmakla okullarımız farklıydı o zamanlar Irmak Atilla ile aynı okulda ben ise başka bir okuldaydım.
Bir gün okula gittiğimde 4.ders Atilla beni aradı sinirli bir şekilde, huur çocuğunun birisi Irmağı sınıfta tek yakalamış, üstüne yürümüş, taciz etmiş...
Beyler anlatamam neler hissettiğimi gerçekten, yaşadığım öfkeyi...
Çok nadir kontrolden çıktığım anlardan biridir. Atilla bana gelmene gerek yok ben halledicem dediyse de Irmaktan sonrasını duyamaz hale gelmiştim. Telefonu kapattım ve okuldan çıktım, arkamdan hocaların ve özellikle müdür yardımcısının sesini duyuyordum ama gibimde değildi...
Irmağın okuluna doğru koşmaya başladım.
Kan çıkacaktı beyler...

ikimiz de kendimizden geçmiş bir şekilde inliyorduk, yaptığımız şeyin doğru olmadığını bildiğimizden dolayı heyecanlıydık ve bundan kaynaklı olarak daha fazla zevk alıyorduk.
Yasak şeyler hep daha cazip gelmemiş midir bize beyler ?
Pantolonunu çıkardım, külodunun üstünden vajinasını okşamaya devam ediyordum, inlemelerimiz ve nefeslerimiz artık birbirine karışmış durumdaydı...
Pantolonumu çıkardım artık nerdeyse ikimiz de çırılçıplaktık.
Külodunu çıkardım dudaklarından başlayarak yavaş yavaş aşşağı doğru inmeye başladım, nefes alışverişi çok değişmişti, inliyordu...
Bacaklarını ayırdım ve gerekli özeni göstermek için dilimle içine girmeye başladım.

Değişmeye karar verdiğim günler,iyi şeyler yaşamadığım kendi kendimi bitirdiğim günler...
ilişkiler konusunda daha başarılı olacaktır artık.
Irmakla konuştum bir problem olmadığını sadece ailesiyle problemler yaşadığını bana yansıtmak istemediğini söylemişti.
Bende ona ne olursa olsun yanında olduğumu söylemiştim.
Hatırlıyor musunuz beyler ?
Ben her zaman yanındayım beşikten mezara...
Belki de o yaştaki bir çocuk için fazla büyük bir cümle ama o anki yaşadığım duygu yoğunluğum ve melankoli havamdan dolayı kendimi kaptırmış durumdaydım.
La bebe 9.sınıfta ne bu laflar diyenleriniz oluyordur elbet...
Bende şu an kendime söylüyorum inanın
Herşeyin bir sonu varmış.
Ama daha pes etmeye niyetim yok
Yeni başlıyoruz...

Okula doğru yürüdüm, sınıfımı bulup sınıfa girdim. Geldiğim okuldaki insanlarla bulunduğum ortamdaki insanları kıyasladığımda yeni okulumun daha sosyal ve düzgün insanların oluşturduğu kanaatine vardım. Sırama girdim ve yeni arkadaşlarımla tanışmaya başladım. Tenefüste ise Irmağı gördüm ve onunla konuşmaya onunla sohbet etmeye başladım. Artık sürekli Irmakla birlikte takılıyorduk. Irmaktan bahsetmek gerekirse. Uzun boylu, hafif sarıya çalan saçları, iyi bir fiziği olan bakımlı, fazla makyaj yapmayan ve doğal güzelliği muazzam olan bir kızdı. Irmakla gerçekten çok iyi anlaşıyorduk. Birbirimizi anlıyor, yaptığımız ince esprileri anlayabiliyorduk. Irmak kültürlü bir kız oldu her zaman, kitap okur, siyaset-bilim konusunda mantıklı yorumlar yapabiliyordu ve bu özelliklerini çok beğeniyordum. Irmakla birbirimize her zaman saygı duyardık diğer insanlar gibi değildik birbirimize güveniyor ve ne yaşanırsa yaşansın birbirimize olan saygımızı yitirmiyorduk. Bu şekilde Irmakla yakınlaşmaya başladık ama birbirinden hoşlanan 2 insan gibi değilde birbirini gerçekten tanıyan 2 dost gibiydik biz. Doğayla dışarıda da görüşmeye başladık ve bu durumdan çok memnundum, insanın güvenebileceği ve karşılıklı dostluğunuzun olduğu bir karşı cinsin olması çok güzel bir durumdu.

Neye uğradığımı şaşırmıştım, bana mı güvenmiyordu ,bana nasıl güvenemiyordu ben onun saç teline zarar gelse ömrümden ömür gidecek kadar seviyordum, uzun bir sessizliğin ardından ben bunları hak etmedim dedim. Evet hak etmedin dedi ve beni teselli etmeye başlamıştı, söylediği şeylerden hiçbir şey anlamamaya ve sadece Seden bakire değil cümlesini beynime kazımıştım. Eve gidip saatlerce ağladım, kimseyle konuşmak insan içine çıkmak istemiyordum. Ben ne yapmıştım farkında bile değildim eskiden yaptığım hatalar yüzünden zaten sevilmeyen bir çocuktum.Tam mutlu oldum demişken böyle bir şeyi atlatamayacağımı düşündüm ve kendi köşeme çekildim. Okula gidiyor konuşmuyordum kimseyle sadece yatıyordum Melisa Seden'in yanına gidiyordu Ama Irmak genelde benim yanımda oluyordu. Beni o okula bağlayan tek şey Sedendi ve o olmadan o okulun benim için hiçbir anlamı yoktu, nakil aldırmak istedim ama o durumdayken bile Seden'in bu insanların arasında yapamayacağını onu rahatsız ediceklerini hissettiğimden dolayı bu kararımdan vazgeçtim. 2 gün sonra Seden'in nakil verdiğini söyledi bana Irmak ve tekrardan yıkıldım. Ben sadece onun için burada kalırken onun okulunu değiştireceğini ben Irmaktan öğreniyordum, ailemi aradım ve naklimi vermelerini söyledim.