Eskiden güzel gözünde ben çok özeldim
ya da nasıl deyim işte öyle zannederdim
şimdi sen sen değilsin, her şey çok değişti
güneşe gölge yapmak sadece serzeniştir.!
kalem kağıdı dansa kaldırır son hatıra
gözyaşımı ucuza verdim yok mu artıran
evet nazilli belki beni hatırlatır
benim için çekinme kör bıçağını batır kadın
gözünde oyundu bu ben kaç puandım
ışıklar kapandı gitti mutluluğum yol aldı
açtım bütün perdeleri karanlık mı doğaldır
güneş gözüme vurdu o an sanırım morardı
gece hasretinle yarıştığım yol uzun
senin vefa neymiş öyle tanıştırdı boynuzu
çıldırmamak elde mi daha dün bi bütündük
sarıldığımız caddelere nasıl öyle tükürdün?

rezzzurs

Hey yo legıs

lan bi yerden kopyala yapıştır mı yapıyon sen? 2 dakkada bu kadar part atılmaz muallak

Yaklaşık 2 hafta burada kalacak sonra Bodruma geri döneceğini söyledi ve hemen hemen her gün birlikte zaman geçirdik birbirimizden ayrı olan o 3 ayın acısını 2 haftada çıkarmış gibiydik.Onu çok özlemiştim bunu fark ettim. Ayrılık zamanı geldi okuldan çıkmıştık akşama doğru okulun orada servise binecekti, okulun parkının oraya gittik ve buluştuk. Benim yanımda 16 yıllık arkadaşım olan Asım onun yanında ise çok samimi olan arkadaşı Beyza vardı. Dakikalarca sarıldık ağlamaya başladı benimde gözlerim yaşardı ama ağlamadım. Artık güçlü bir insandım ve mesafelerin 2 dostu ayıramayacağını düşündüm. Artık sarılmaktan kollarımız ağrıyacak duruma gelene kadar sarıldık. Sadece sarıldık ve gitti, arkasını döndü ben ona bakıyordum bana doğru koşmaya başladı ve bana tekrar sarıldı, bana sarılırken ben her zaman yanındayım beşikten mezara kadar dedim bu sefer tamamen ayrıldık ve gitti. Asıma döndüm ve her şeyim o lan benim dedim. Yüzüme bakıp kavuşursunuz kardeşim dedi biraz yürüdükten sonra evlere dağıldık.Ona adadığım her kelimesinde bizi gördüğüm şarkıyı dinleyerek uykuya daldım. Günlerim sürekli bir melankoli havasında geçmeye devam ediyordu ama mutlu gibiydim çünkü Irmak yanımdaydı. Melankoli benim artık hayat felsefem haline gelmişti, bir türlü bu ruh halinden çıkamıyordum, melankolinin içindeyken yaşadığım her güzel an benim için eşsiz zevk veriyordu ve bittiğinde tekrar karamsar bir insan oluyordum.
Onunlayken dünyanın en mutlu adamı
O yokken bir hiçtim
Aşık mı oluyordum lan ben ?

hizli yaz panpa

Rez bakalım

Rezervatullah

Rezerveee

Rez alıyorum

Yarım bırakma

Devam et baba

Reserved

Genelde bu yazılarda hep gördüğüm vazgeçilmez madde:Yazmasam delireceğim çünkü artık.

Rezerve okuyacam

Bu durum sayesinde çok gece uyuyamadım ama yaşadığım şeylerin anlamlarını ve önemini sorgulamaya başladım. Irmakla sürekli konuşuyorduk mesajlaşmadığımız günümüz yoktu hemen hemen her gün birbirimizin sesini duyardık. Günaydın mesajlarımız artık bir rutin haline gelmiş durumdaydı. Yaklaşık 3 ay daha bu şekilde geçtikten sonra Irmak çok heyecanlı bir sesle beni aradı ve Antalya'ya geldiğini artık temelli olarak burada kalacağını eski yaşantısına devam edeceğini söyledi. Gerçekten hayatımın en mutlu olduğum anlarından biriydi bu gözlerimden yaş gelmiş bir şekilde sesim titreyerek Irmakla konuşuyordum. Irmağın dışında Buse diye bir arkadaşım vardı kardeş gibiydik onunla da. Irmakla pek iyi anlaşamıyorlardı eskiden yakın arkadaş olmalarına rağmen bir olaydan dolayı tartıştılar ve birbirlerinin suratına bakmaz hale geldiler ve Irmak Buse ile konuşmamı Buse ise Irmakla konuşmamı kıskanıyordu ama önceliğim her zamanki gibi Irmaktı bir süre sonra Buse'nin arkadaşı Ebru sayesinde Buseyle olan kardeş ilişkimiz flört aşamasına gelmişti. inanmazdım o zamanlara kadar kardeş ayağı züt ayağı derlerdi de inanmazdım. inanmak gerekirmiş…Bu durumu Irmağa anlattığımda pek hoşuna gitmedi ama mutlu olmamı istiyordu ne diyebilirdim ki. Her zaman ne olursa olsun yanımda olacağını tekrar söyledi bana, Buse kilolu tombul yanakları sevecen bir kızdı.

Kaptan pREZe

rezz okucamm

Okurum rez

Buseyle sevgili olduktan sonra bir süre iyi bir şekilde gittik. Ama son zamanlarda tartışmaya başladık. Ben her zamanki saf kalbimle ona bağlanmıştım ve bunun farkındaydı.Onu kıskandığım için benden ayrılmıştı ve ben yine tak gibi hissediyordum. Irmak olmasa hayatımın bir anlamı kalmayacaktı gerçekten. Yaklaşık 2 hafta Buseyle uzak kaldıktan sonra bana mesaj atıp özür diledi ve yapmaması gereken bir şey yaptığının farkına vardı. Her zamanki saf ben söylediklerine kandık ve tekrar barıştık eskisi gibi olduk. Bu sefer bazı şeyler farklıydı bana değer verdiğini üzerime titrediğini fark ettim. Beni kaybettiğini anlamıştı ve özlemişti. Aslında ben öyle sanmıştım... Irmakla o zamanlar aramıza bir mesafe girmişti nedenini hatırlamıyorum ama eskisi kadar konuşmuyorduk ve bu durum canımı sıkıyordu bu can sıkıntısını da Buseye istemsiz bir şekilde yansıtıyordum. Ben değer verdiğim insanları her zaman kıskanmışımdır gerek fazla gerek yeteri kadar ama elbet kıskanmışımdır. Ve sadece bende olan bir olay var sanırım ben en çok değer verdiğim insanları birbirinden kıskanırım. Kız arkadaşımla kardeşim dediğim bir çocuğu konuşturmaktan çekinirim her zaman. Bunun sebebi de Irmaktı.
Biraz burayı açmak istiyorum…