yine burada oturmuş, uyanalı 3 saat kadar olmasına rağmen ancak 40 dakika kadar önce yataktan çıkabilmiş, yüzünü dahi yıkamamış ve bu kadar saattir ne yaptın sorusuna hiçbir cevabım olmadan oturuyorum. sabahtan beri içimden söylediğim müslüm gürses - affet şarkısı eşliğinde bu başlığı açmaya karar verdim. neden yazdığımı dahi bilmiyorum bu satırları. yani buraya neden yazdığımı bilmiyorum. sadece 1-2 ay kadar öncesinde içimdeki her şeyi dökebiliyordum çevremdeki yakınım dediğim insanlara. sorgulamalarımdan bahsedebiliyordum. ama şu andaki durumumu onlara dahi açıklayamıyorum. çünkü biliyorum yargılayacaklar. hem daha tam olarak ben bile ne olduğunu yüzde yüz bir şekilde kestiremiyorken, birkaç şiirim, yarım bir bestem ve panik ataklarımdan oluşan tanımsız bu şeyden ne kadar söz edebilirim ki onlara? ya da size ne kadarını anlatabilirim hiç bilmiyorum.

sorulması gereken onlarca hatta binlerce sorudan sadece birkaçına gücüm yetiyor. neden, niye?

bir de şu ikisi var. nasıl geldim bu hale?
nasıl izin verdim bu hale gelmeme?

bir şeyler atıştırdım, çıktım dışarı birkaç saat yürüdüm. geri döndüğümde romantik filmini (okan bayülgen ve teomanın oynadığı film) izledim.

ne oldu şimdi diye sorarsanız, 40 dakika kadar soru sormadım. 40 dakika kadar, neden ve niye demedim.

herkese iyi geceler..