bir orospunun hakettiği sonu

ben devam ettim. bu tatlım ama aşkısının orası acımaya başladı dedi. bana izin ver bak ben seni nasıl mutlu ediyorum dedi gene. sustum, devam ettim. beni kırmak istemiyordu ve sadece boşalmamı bekliyordu sanki. ben devam ettim ama boşalmadım. sonra bunun vajinası iyice acımaya başladı, hafiften acıdan dolayı inlemeye başladı. bana aşkım nolur, lütfen demeye başladı. inmiyordum üstünden, kollarını tutmuştum ve sadece devam ediyordum.

bunun acıları dayanılmaz olmaya başlayınca, in üstümden aşağı gibi artık daha sesli hatta hakaret eden sözlerle devam etti. ben inmedim devam ettim, vajinası soyulmaya başlamıştı, kanıyordu hafiften, biliyordum bu hafif kayganlık kanından dolayı geliyodu. bağırıp çağırmaya başladı, iki kolunu yukarıda bi elimle birleştirdim, nasılmış haaa, erken boşalınca güldün, şimdi de gülsene dedim. ve ağzını kapadım. devam ettim. bu kudururcasına bağrıyo, deliriyo, ayrılmak istiyodu ben bi türlü izin vermiyodum. bir buçuk saat olmuştu ve ben devam ediyordum. ilk defa bugün burada tekrar o rezillliği yaşamıyım diye geciktirici kullanmıştım. zaten yeterince iyi olan performansım katlanmıştı. hatun altımda acıdan kıvranıyodu. bunun kıvranması beni iyiden iyiye gaza getirdi. bunu istiyosun sen bunu demeye başladım. sürekli bu sözü tekrar ediyodum. bu sefer ellerimi boğazına zütürdüm, bunu istiyosun sen dedim. kollarımı çiziyodu tırnaklarıyla kanata kanata. ama durmam mümkün değildi. devam ettim, hem boğdum hem de tarifsiz acılar yaşattım. 5 dk içinde kollarımda can verdi. gözleri kocaman ve kan çanağı, vücudu perişan haldeydi.

geri çekildim, izledim bi süre hiç bişey düşünmeden. sonra kurtulmam lazım bundan diye düşündüm. arabam evin bahçesindeydi hemen. önce bunu arabaya koydum. sonra eve geri dönüp etrafı temizledim iyice. sonra babamın yatına gittim. denize açıldım bunla. ve denizin ortasında yaktım. böylece hiç iz bırakmadan kurtulmuştum. kimsesi olmadığı için, ve de ev buna ait olduğu için aylarca farketmediler bile. belki de hala farketmemişlerdir. bilmiyorum.

üstümden büyük bir yük kalkmıştı ama hala düşünürüm bu olayı, vicdan muhasebesi yaparım. hayatımın içine eden bu huurdan intikamımı almıştım. ama olay onun için belki de çok küçük ve o anlık engelleyemediği bişeydi. biliyorum olabilirdi böyle bişey mümkündü. ama bir insanın ilk tecrübesinde böyle bişeyin sonuçlarını tahmin etmeliydi. vicdanımı en çok rahatlatan şey ise, benim sayemde intihar edeceği günden yaklaşık 1 ay daha fazla yaşamış oldu. en azından hayatının normal insan gibi yaşadığı son 1 aydı.

ben onun çevresine göre, herkese göre yabancıydım, olayı kimse bilmeyecek belki de haberi bile olmayacaktı. çünkü o kimsenin giblemediği bi huurydu. ben hiç kimsenin beklemediği beklenmedik misafirdim. ayrıca yakında çok çok uzaklarda olacaktım. en yakınımdakilerin bile haberi olmamıştı bu olaydan. üstünden tam 70 gün geçtikten sonra ben bu hikayeyi paylaşmaya karar verdim. sırf kendi vicdanımı son kez bir daha rahatlatmış olmak için.

dinleyenler için teşekkür ederim.

• **son***

amın oğulları, hikayenin gerçek mi yalan mı olduğunu sorup sorup durmayım amk. aslında daha da bi gibim söylemicektim ama 600. entry den sonra bu hikayeyi neden yazdığımı söylicem. emin olun bi kere daha vay be amk diceksiniz. asıl daşak orada çünkü

kusura bakmayın hayal kırıklığına uğrayacaksınız.

olay tamamen bir iddiadan dolayı meydana geldi. iki yazar atıp tutuyoduk, amk hiç insanlıktan nasibimizi almadık muhabbeti yapıyoduk. sonra yok artık ya inci de olsa bi yere kadar, bi yerden sonra onların da vicdanı vs si vardır dedik. sonra yok öyle yok böyle dedik. en son bunu test etmek için fantezi ve içinde her türlü hayvanlık barındıran bi hikaye yazalım ve tepkiler ne olcak bakalım dedik. sonra mert oldu, dayısı oldu, huur oldu, topladık hikaye oldu. öğrendiniz de noldu amk şimdi, yalan oldu güzelim hikaye. neyse ileride gene bu tarz şeyler gelebilir. hadi eyw