oğlum tarayıp paylaşsan daha kolay millete ne işkence çektiriyosun

ajan burada ne gib arasın demeyin. hollandalı ajanlar van'da kahvehane işletiyor dıbına koyim

Günlüğü bırak eski işine devam et derim dostum *

toplum yapısını bozmaya çalışma dıbına koyduğumun ajan huur evladı seni. bunu burada okuyan minik huurlar önemli bir şey sanıp domalmaya başlayacak. dışlayın şu huur evladını.

ÜNiVERSiTE

artık üniversiteye geçmiştim. annemden uzakta ilk defa başka bir şehirde yaşayacaktım. aslında korkuyordum. istanbula gider gitmez ilk işim yurda yerleşmek oldu. istanbul sandığımdan büyüktü. yurttaki oda arkadaşlarımla tanıştım. canım anamın cebime sıkıştırdığı biraz para vardı. gel zaman git zaman okuluma ve yeni arkadaşlarımada alışmaya başlamıştım. annemle günde 3-4 kere konuşuyorduk. o da hiç alışkın değildi benden uzakta kalmaya. ve tek başına yaşıyordu. bir hafta sonu anneme sürpriz yapmak için annemin çalıştığı otele gittim. annem beni görür görmez gözleri doldu. ana kız ağlaya ağlaya birbirimize sarıldık ve annem izin alıp o gün erken çıktı. birlikte gidip biraz alış veriş yaptıktan sonra evimizin yolunu tuttuk. birlikte güzel bir akşam yemeği hazırladık. fakat birazdan annemin söyleyecekleri pek hoşuma gitmeyecekti...

rez aldım seri ol oç

Rezerved

LiSE-4

artık lise sonuncu sınıftaydım. ufaktan başlayan bir üniversite telaşesi içerisindeydim. annem benden daha heyecanlıydı. ikimizde benim iyi bir üniversite kazanmamı istiyorduk. o yokluk içerisinde annem beni dershaneye yazdırmıştı. arada bir dedemlerinde desteğiyle ayakta durabiliyorduk çok şükür. analarımıza iyi davranalım. analarımızın hakkı ödenmez. o yıl canla başla çalışıp sadece derslerime odaklandım ve istanbul üniversitesini kazandım. haberi alır almaz annemde bende havaya uçmuştuk. o yaz annem mahçup olmayayım diye bana bir sürü kıyafet aldı çalıştıklarıyla ,kıyıya köşeye attıklarıyla. annem kocaelide yaşamaya devam edecekti. bende istanbula gidip yurtta kalacaktım. bir de burs çıkarsa annemede çok fazla yük olmadan okulumu okuyabilecektim. kocaeliye yakın olmasıda benim için ayrı bir avantajdı zaten.

halidaki önceki pekekentlik anıları gibi sonu fos olmaz inş

yav he devam

Kocaelideki o 1 yılım o kadar güzel geçmişti ki... (bu yıla ait kayda değer bir şey yok. sıradan bir insan gibi geçirilmiş bir yıl, günlükte okudum kadarıyla. özetledim, sizleri sıkmamak adına) yeni yeni arkadaşlıklar edinmiştim. tüm yaşadıklarıma rağmen samimiyetin dozunu arttırmayacak şekilde erkek arkadaşlarımda vardı. ama sevgili falan artık hayatıma sokamazdım. temiz değildim ben. düzgün bir kız değildim. sürekli bekaret arayan , geçmişiyle yargılanan bir toplumda potansiyel bir huurydum. fakat bende insandım. benimde arayışlarım vardı. benimde gönül ortağı istemek en doğal hakkımdı. ama kendime hiçbir zaman mutlu olamacayacağımı , hiç bir erkeğin elini tutamayacağımı empoze etmiştim. geçmişimle bir erkeği kirletemezdim.

bu yıl içinde annem 1 oda bir salon bir eve çıkmıştık. annem otelde çalışmaya devam ediyordu fakat artık kendim mahremimiz vardı. içinde ikinci el eşyalarla dolu ama noksansız denilebilecek bir ev.

bence başlığa huur yazmak bile yanlış amk olm hiç içiniz sızlamıyor mu lan harbiden bir kadının çaresizliğinden daha kötü ne olabilir ki şu dünyada

reserved :D

çok güzel bin seri yaz

Sen daha ölmedin mi be olum

huurlara acımayın gibin geçin huurnun geçmişi olmaz

6-7 otelde kaldık. annemle hergün çalışabileceğimiz yerler aramaya başladık. bir büfe buldu annem. orada gözleme falan yapacaktı. arada getir zütür işlerine bakacaktı. fakat sahibi olacak heriften hoşlanmadığım için annemin orada çalışmasını istemedim. bu ara bizim otelin sahibiyle muhabbetimiz artmıştı. ufak tefek selamlaşmalar yerini uzun ve kahve eşliğindeki sohbetlere bırakıvermişti.

uzun bir konuşmanın sonrasında yüzeysel olarak patron bizim hayatımızı az çok biliyordu. ve bize birazdan hiç karşı koyamayacağımız bir teklif yapacaktı. otelin sahibi annemi işe alarak bize hayatımızın belkide en büyük kıyağını yapmıştı. küçük bir oda da annemle birlikte kalacaktık. normal yerlerden normal personel asgari ücretten 200-300 fazla çalışıyorsa annem asgari ücrete çalışacaktı. fakat kalacak bir yerimizde vardı. hemen hemen her şey dengelenmişti. gel zaman git zaman hayat akıyordu ve yaz artık tamamen bitmişti. ben lise3e kocaelide başlamıştım. heyecanlıydım. pis geçmişi geride mi bırakacaktım ? yoksa benle mi gelecekti ?

Rezerved

Ulan necip olayında kız masumsa seni giberim amk o zaman okurken ağlamıştım

Niye başıma geldide açtın lan