Neyse her zamanki gibi hayal kura kura eve gittim.Üstümü değiştirdim girdim yatağa.
Başlayan sınavlar aklıma geldi. Yarın pazardı ve yarın tüm gün ders çalışayım bari dedim.
Sabah ne olduysa saat 8'de kalktım. Gittim hemen markete depoladım cips, kola,kahve ne bulduysam ders çalışırken iyi gidecek şeyleri. Sonra Hüseyin ile Mehmet'i de aradım.
Tüm gün ders çalıştık beraber.O gün de akşama doğru aradı Buket ve buluşmak istediğini söyledi."Bugün çıkmasak biraz ders çalışsam iyi olur sınavlar başlıyor." dedim."Tamam" diyerek kapattı. Acaba kırdım diye düşündüm bir an için. Neyse onun gönlünü alırdım ben daha sonra.
Pazartesi oldu gittik okula.ilk ders bitti derken Mehmet ile Hüseyin'in ısrarı üzerine tenefüse çıktık. Normalde gibsen yerimden kalkmam. Hatta sıra da yosun tutar sıranın şekli değişir.
Gittik bir banka oturduk izliyoruz öyle etrafı. Gözüm az ilerideki banktaki bir kıza takıldı.
Arkası dönüktü simsiyah saçları vardı Buket gibi. Bizim okula geleceği aklıma geldi.
-Beyler dün dedim ya Buket gelecek diye okula.
-ee ne oldu ? dedi Mehmet
-Şu ilerideki kız Buket olmasın çok benziyor saçları. Sonra birden arkasını döndü gerçekten Buket'ti o kız. Yanımıza doğru geldi selamlaştık filan.
-Bu kadar çabuk geleceğini beklemiyordum dedim.
-Sürpriz olsun istedim söylemedim sana.
-iyi yapmışsın dedim gülümseyerek. Saçım yüzüm incintı daha yeni uyanmıştım. Normalde hiç değilse saçımı filan yapar da çıkardım kızın karşısına utancımdan yerin dibine girecektim.
-ee hangi sıınftasın? diye sordu Hüseyin
-12e
-Yukarı kattaydı demi o ? diye sordum
-Evet yukarıda. Sizinki hangi şube?
-12 b diye cevap verdim.
Zil çaldı sınıflara doğru giderken yanyanaydık.Bir an durdum ve gülümseyerek ;
-iyiki gelmişsin çok sevindim dedim.
-Burda da rahat bırakmayacağım seni desene diyip güldü.
-Anlaşılan artık tüm tenefüslere çıkacağım.
-Hele bir çıkma rahat bırakmam yine seni kurtuluşun yok benden Hakan.
Buket ile aynı okulda olduğumuza sevinmiştim ama artık uyku yoktu, her gün sabah giderken saçları da yapmak zorunda kalacaktım yine. Düşündüğüm şeylere bak neyse o yanımda ya gerisi önemli değildi.

Okul bitti çıktık okulun önüne. Hüseyin ve Mehmet "Sen Buket'i yalnız bırakma" dediler.
"Eyvallah görüşürüz" dedim. Buket'i beklemeye başladım. Yanında gözlüklü bir kız ile konuşa konuşa yanıma geldi. Yanındaki kızı göstererek;
-Tanışıyormusunuz siz ?
-Yok tanışmıyoruz dedim.
Buket bizi tanıştırdı kızla işte adı Zeynep'miş. Zeynep'e görüşürüz yarın dedi. Beraber yürümeye başladık eve doğru.
-ilk günden arkadaş yapmışız bakıyorum da
-Evet çok tatlı kız
-Kaç kişi sizin sınıf? diye sordum
-30 galiba sizin?
-Bizimde 36
Buket'i ilk defa kıskanmayı düşündüm bir an kafamda.
Acaba kaç erkek vardı sınıfta? ,Nasıl baktı erkekler Buket'e acaba diye düşünmeye başladım. Acaba onu kaybeder miyim diye düşündüm bir an için. Neyse okul hakkında öğretmenler hakkında konuştuk biraz. Hangi öğretmen iyi hangisi sinirli filan sordu söyledim derken bizim evin oraya geldik.

Edit:Beyler 2 part aynı anda attım hadi yaz demezsiniz hemen umarım

-Baba ben gecikecem biraz beklemeyin beni dedim
-Daha ne kadar gecikeceksin diye bağırdı.Çabuk eve gel
-Baba bir arkadaşımın ailesi trafik kazası geçirdi hastanedeyim
-Kim geçirdi Hüseyinle Mehmet'mi yoksa ?
-Yok baba tanımazsın ya ben iyiyim arkadaşın yanında durayım yanında kimse yok durumu iyi değil.
-Devlet hastanesinde misiniz ? hemen gelelim abinle
-Evet devlet hasntanesi'de gerek yok baba
-Geliyoruz olmaz öyle şey diyip telefonu kapattı.
Tekrar odaya girdim hâla uyuyordu kız. Oturdum düşünmeye başladım. Acaba başka akrabası yok mu adı ne diye saçma sapan düşüncelere daldım.O kargaşada panikte hiç doğru dürüst fark etmemiştim bile.Ama çok masum bir güzelliği vardı. Siyah ve uzun
saçları vardı. Telefonu çıkardım zaman geçsin bari biraz diye mesaj gelmişti abimgilden babam aramadan önce atmıştı
-Neredesin babamgil soruyor ? diye. Telefona bakarken tahminimce doktor olan orta yaşlarında bir adam girdi içeri.
-Yakını mısınız ailenin?
-Hayır değilim yolda gördüm bir yardımım olur diye geldim
-Yazık kızcağıza ikisini de ne yazıkki kaybettik. Başka bir tanıdığı akrabası yok mu ?
-Bilmiyorum. diyebildim sadece şok olmuştum. içimi tarif edemeyeceğim bir hüzün kapladı. Daha hiç tanımıyordum ama bir an çok kötü oldum. Doktor halimden anlamış olmalıki
-iyi misin ?
-iyiyim. tamam sağolun bir şeyim yok
-Tekrar geçmiş olsun. diyip dışarı çıktı doktor. Kıza baktım hâla uyuyordu her şeyden habersiz kim bilir ne kadar üzülecekti uyanınca.10 dakika sonra telefonum çaldı. Arayan babamdı.
-Hangi oda kaçıncı kattasınız ?
-Dur geliyorum baba girişe dedim.Ben de bilmiyordum ki nerde olduğumuza dikkat etmemiştim telaştan. Aşağı inip babamla abimi buldum. Babam her zamanki gibi
kaşlarını çatıp
-Nasıl durumları iyi mi ? diye sordu.
Baba annesi de babası da ölmüş.Şimdi söyledi doktorlar.
-Yapma be oğlum arkadaşın nerede ?
-Baba aslında arkadaşım değil kızma ama yolda gördüm trafik kazası oldu.Bir kız geldi ağlayarak ölen işte onun anne ve babası yalnız bırakmak istemedim.
-iyi yapmışsın gel hadi nerede yanına gidelim yalnız bırakmak olmaz. Sonra yukarı çıktık.
-Baba hastane işlemleri varmış galiba kıza sakinleştirici verdiler uyuyor biz halledelim hiç akrabası tanıdığı yok.
-Dur ben gidip bir sorayım diyip gitti babam.
Bizde abimle kızın başında beklemeye başladık. Abim çok geçmeden sessizliği bozdu;
-Nasıl oldu nerede oldu kaza gördün mü ?
-Yok görmedim sesini duydum yakını filan sandılar diye beni aldılar ben de geldim yardım etmek için
-Yazık ya daha bilmiyor demi öldüklerini ?
-Yok bilmiyor abi bilse ne kadar üzülecek be.Zaten hiç susmadı ağlamaktan perişan oldu.