-Çok geç olmuş, teyzen merak etmesin daha fazla
-Aramış zaten sessizdeydi. Gitsek iyi olur.
Elimi uzattım kalkarken düşmesin diye. Kayalar biraz kaygandır bilirsiniz. Beni öptüğü zamanki duyguların aynısı yine gelmişti. Elim önce titredi sonra da terledi birden. Kaldırıma çıkmamıza rağmen elini bırakmamıştım.O da bırakmamıştı.
-Çok teşekkürler çok güzel bir akşamdı benim için.
-Bir de bana sor onu deyip gülümsedim.
Elini hâla bırakmamıştım.El ele evlerine doğru gidiyorduk. Resmen sevgili gibiydik ama hâla söylememiştik bir birbirimize bir şeyler.Bir ufak öpücük vardı sadece.Ne yazıkki bu güzel an çok sürmedi telefonum çaldı. Buket elimi bıraktı. Arayan Hüseyindi. Gecenin bu saatinde niye aramıştı bu çocuk beni endişelendim hemen telefonu açtım.
-Alo
-Nerdesin kardeşim?
-Çarşıdayım ne oldu?
-Gelmen gerek kavga var acilen
-Ne kavgası oğlum ?
-Hemen gel okulun önündeki parktayız. Sesi çok telaşlı geliyordu.
Kafayı yiyecektim Hüseyin hiç kavga eden bir tip değildi biz üçümüzde hiç kavga etmezdik. Aklım çok takıldı. Buket halimden anlamış olacak ki ;
-Hakan ? iyi misin ne oldu ?
-Ya bir arkadaşımın yardıma ihtiyacı varmış da hadi hemen hızlı gidelim de seni eve bırakayım. Kusura bakma gerçekten.
-Hiç önemli değil ya kötü bir şey mi var ?
-Bilmiyorum ki işte
-Ben giderim zaten az kaldı sen git yalnız bırakma arkadaşını
-Bu saatte olmaz ya öyle şey hemen hızlıca gideriz dert değil dedim.5 dakika sonra geldik Buketgilin oraya.
-Tekrar kusura bakma iyi geceler Buket
-Tekrar önemli değil o zaman kahraman kurtarılacak birileri var yine hadi. dedi.
"Ah be Hüseyin " diye söylene söylene koşmaya başladım. Gittiğimde parktaydı Mehmet ile Hüseyin oturuyorlardı bankta Hüseyin'in burnu kanıyor yanağında hafif sıyrıklar vardı.
-Ne oldu lan kim yaptı oğlum. diye sordum
-Şu bizim Halil yok mu yanında bir kaç kişi vardı sataştılar işte.
-Hangi Halil ilkokuldaki mi ?
-Evet.
-vay huur çocukları ya ne işi varmış lan onun burda ? dedim.
-Ne bileyim amk gibecem alayını bir gelsinler buraya
Hiç bu kadar sinirlenmemiştik üçümüzde.O an kavga çıksa önüme geleni döverdim. Kolay kolay kavga etmeyen ama edince de sağlam edenler vardır ya biz onlardandık galiba.
Bu Halil muallaksi de sürekli bi aksilik çıkartıp karışan tipler vardır ya işte buda öyleydi.
-ilk okulda bir ara bunlarla tartışmıştık. Herhalde kuyruk acıları var.iyi misin ?
-iyiyim tamam boş ver.
-Ne yapıyordunuz bu saatte dışarıda ?
-Seni bekliyorduk.Bir hayırlı olsun diyelim. Biraz sohbet ederiz belki diye
Nasıl kötü oldum o an anlatamam size
-Benim yüzümden mi yedin oğlum bu dayağı sen ? diye sinirlendim.O muallak çıkar karşıma ama
-Lan yok tamam hadi yürüyün dağılalım boş ver olay büyümesin. Sonra hemen dağıldık evlere.
Öz kardeşimden farkı olmayan arkadaşım dayak yiyordu.Üstelik benim yüzümdendi belkide kendimi suçlaya suçlaya eve gittim.