bir mafya günlüğü

reseverd

up up up up

sabah kalktım yine saat 6.30 otobüsüne yetiştim hızla bindim. cebimdeki sony walkman'ı çıkardım. öyle teres teres gidiyorum işe.
etraftaki insanlar da benim gibi yarı uykulu yarı sinirli gibi. neyse sonunda vardık iş yerinin olduğu yere. indim gidiyorum dükkana doğru. sabah bilirsiniz kuşlar cıvıl cıvıl ötüşürler. birden içime bir dinginlik, mutluluk doldu.
her böyle hissettiğimde öyle olacağını sanmam benim sorunum du ..

baktım dükkanın önünde bekliyor usta. elinde de bir parliament tüttürmüş, ayağını tempolu şekilde titretiyor. sinirli olduğu her hareketinden belli oluyor.

kapının önünde durdum bana bakıyordu. durdum yanında bir sigara da ben yaktım. "ne oldu usta?" dedim meraklı bir şekilde.
"sen daha iyi bilirsin." dedi. çok şaşırmıştım cidden .
usta benimle daha önce hiç bu şekilde konuşmamıştı. "yoo usta benimle ne alakası var?" dedim. "olum sen bana dün akşam telefonda küfür ettin ya, şimdi bilmiyormuş ayaklarına yatma." dedi.

telefondan birine küfrettiğimi anımsamıştım. ama kafa güzel ne yaparsın.
"usta kafam güzeldi" falan diyorum anlamıyor bizim usta biraz kalın kafalı .
neyse öyle böyle barıştık, günün sonunda eve doğru yol aldım. otobüse bindim. mahalleye doğru ilerliyordu "şurda ineyim de yeniden çıkmak zorunda kalmayayım" dedim kendi kendime. otobüsçüye "müsait bir yer" dedim fren sesini duyduktan sonra indim bakkala doğru ilerledim. lazım olan malzemeleri aldım , çıktım. ara sokaklardan gitmek fantezimdir.

yine eve doğru ilerliyorum ara sokaklardan geçiyorum falan akşam 21.30 civarı.

1 hafta nın sonunda kendimi gerçekten yorgun ve ilk defa o kadar yalnız hissediyordum.
dışarı çıktım aşağı tekelcinin yanından bile geçemiyordum. o yüzden süpermarkete gittim. bir kaç şişe bira, bir şişe J-B, 2 paket marlboro touch aldım çıktım kafamı dağıtıp kurtulacaktım bu histen öyle düşünüyordum.

gecenin sonunda sızmaya yakın telefonumun çaldığını anımsıyorum. arayana ana avrat küfretmişim ama kim olduğunu bilmiyorum...

https://www.youtube.com/watch?v=4PG9jcJejMY

fırına vardığımda usta kapının önündeydi. girdim içeriye üstümü falan değiştirdim, iş kıyafetlerimi giydim. geçtim ocağın başına. ben gelene kadar usta durmuş ocağın başında. geçtim çevirmeye başladım. çalıştıkça kafam dağılıyor daha fazla iş yapma isteği duyuyordum.

bu öyle iyi gelmişti ki eve vardığımda hemen bir duş alıp uyudum. gerçeği yorgunlukla saklamaya çalışıyordum resmen. ama olmayacağını en başta biliyordum. ama nereye kadar gideceğimi merak ediyordum. 1 hafta boyunca kendimi işime verdim. sabah 06.30 otobüsüne binip akşam 09.00 otobüsüyle geliyordum eve. kronik bir iş-kolik olmuştum resmen ama benim derdim işi sevdiğimden veya paraya ihtiyacım olduğundan değil. yaşadığımı unutma isteğimdi...

devam panpa dinliyorum

up amk up

tuttum çocuğu omzundan "n- ne yapıyorsun ya?" dedi korkarak. yumruğumu sıktım , tam vuracaktım ki. tuttum kendimi "daha çocuk lan ne yapıyorsun" tarzında kendimce konuşuyorum kendi kendime.
ama çocuğu tutmuşum bırakmıyorum. sonra çekti elimi gitti. şaşırmadım aslında ben olsaydım bende öyle yapardım."delinin teki." diye düşünürdüm karşımdaki kişi hakkında.

çocuğu bıraktım fırına doğru yola koyuldum...

up up up up up upupu

up amk up hadi devam yarım kalan işi bitirmek lazım

reservedd

hadi la yok mu devam

bu kadar mıydı gibik ara vericeksende yarın devam ederim de öyle gibtir git

nerdesin amk bi ses ver

reserved sigara içip geliyorum

yok amk bekle huur çocuğu

he amk bir önceki akşam bacağından bıçaklandın ve ertesi gün açılmak için bol bol yürüdün öyle mi sie

--spoiler--

--spoiler--

up amk up

reserved okurum bi ara