bir loserin gunlugu

panpalarim bu baslikta sizinle 10 sene once yazmaya basladigim gunlugumu paylasicam. hayattan birsey beklemedigim gunlerden kalan hayal meyal hatirladigim anilarim var burda. ben de yillar sonra tekrar okuyacagim sizinle beraber.hem buraya yazicam hem de okuyacam. size tavsiyem beni takip edin.

bir loserin hayati baslasin...

28.08.2000

Hipodromda iyi bir gun. tahminlerimin tumu tuttu nerdeyse amk.ama yine de gibici olabiliyor burasi, kazaninca bile. iki kosu arasindaki 30dklik bekleyisler yuzunden; hayatin hiclige akip gidiyor. insanlar yannan gibi gorunuyorlar orada, dik kalkik, cignenmemis. ben de aralarindayim. iyi de nereye gideyim? muzeye mi? butun gun evde oturup yazarcilik oynamayi bir dusunun. kucuk bir esarp baglayabilirim amk. arada sirada ziyaretime gelen hayli dusmus yarragi yemis bir sairi animsiyorum. gomleginin dugmeleri kopuk, pantolonunda kusmus, saci yuzunde,eli gibinde, bagciklari cozuk,ama boynunda her zaman temiz uzun bir esarp. sairliginin simgesiydi o esarp. siiirleri mi? hic girmeyelim amk. yoksa cikamayiz.

eve dondum,dus aldiktan sonra banyoda oturup dusundum. ruhum tehlikede. hep oldu.
hande ile kanepede oturmustuk, iyi ve karanlik gece inmek uzereydi ki kapi caldi amk. hande gidip kapiyi acti.

"buraya gelsen iyi olacak ali.."
kapiya gittim. ustumde esofmanlar, ayaklarim yalin. sarisin bir genc, yarma gibi genc bir amli ve ortalama olculerde bir amli daha.

"evime insan kabul etmem," dedim onlara.
"size yeni bir urun tanitmak istiyoruz ogrenciyiz" dedi sarisin genc, " bir daha gelmeyecegimize soz veriyorum."

sonra elleri ile basini tutarak mal gibi kikirdamaya basladi. kizlar bakiyorlardi sadece.

"ama elinizde urun yok" dedim.
"sey" dedi genc ellerini cekerek, " baska zaman urun ile birlikte geliriz. daha uygun bir zamanda... "

yalin ayak ve esofman.amk liselisi beni eksantrik bulmus olmaliydi. oyleydim belkide.
"sabah gelmeyin" dedim

donup gittiler kapiyi kapattim.

simdi yukarida oturmus onlar hakkinda yaziyorum. sert davranmak zorundayim, yoksa acimasizdirlar. kapimi kapali tutabilmek icin korkunc seyler yasadim birkac kez. cogu onlarin elindeki cakma urunu alacagimi ve sicak evime davet edecegimizi sanir. yanliz takilmayi yeglerim. yazarin borcu yazarliginadir sadece. okuyucuya karsi sorumlulugu yazilarini bastirip sunmaktan oteye gecmez. ustelik kapimi calanlarin cogu arkadasim degiller. benim hakkimda birseyler duymuslardir.en iyi okur ve insan beni yoklugu ile odullendirendir.

29.08.2000

bugun hipodromda zaman gecmek bilmedi, lanet hayatim bir cengelin ucundan sarkiyordu sanki. orda calisan disinda baska kimseyi tanimiyorum.bir tur hastalik gibi galiba. bircok unlu paralarini kumarda kaybetti.ve son parana oynamiyorsan para degildir asil mesele. kumarbaz bir arkadasim bir keresinde bana, "kazanmak ya da kaybetmek umrumda degil amk,tek istedigim oynamak" demisti.ben paraya arkadasimdan daha cok saygi duyarim. suana kadar omrumun buyuk bir kismi yoksulluk icinde gecti.bir park bankinin, ev sahibinin kira istemek icin kapiyi calmasinin ne demek oldugunu bilirim. para sadece iki sekilde sorun teskil eder: cok fazla ya da cok azsa.

kendimize iskence etmek icin kullanmak isteyecegimiz bir sey hep bulunur sanirim. hipodromda baskalarinin hislerini paylasirsin: o umitsiz karanligi, pes edip vazgecmenin kolayligini. bahiscilerin dunyasi gercek dunyanin ufaltilmis seklidir; hayatin olumle kapismasi ve kaybetmesidir. sonucta kimse kazanmaz amk. sadece geciktirmek isteriz, ve o goz kamastirici igibtan gozletrimizi bir an kacirmak.amk amk allah kahretsin, amacsizlik ustune dusunurken sigaramin yanik ucu parmagima carpti. bu da beni uyandirip mala bagladigim havamdan cikardi. mizah gerek bize amk, kahkaha gerek. eskiden daha cok gulerdim, herseyi daha cok yapardim. yazmak haric. artik yaziyorum yaziyorum yaziyorum.

gunler gectikce daha fazla yaziyorum, sanki olumle dans ediyorum.o kadar yasli degilim ki ben cok gencim.iyi bir gosteri.iyi de yazdigimi dusunuyorum.bir gun " ali olmus" diyecekler ve gercekten kesfedilip degerlenecegim. * ne fayda amk? olumsuzluk fanilerin aptal bir icadidir.. hipodromun islevini anlayabiliyor musunuz? dizelerin yuvarlanmalarini saglar. talih kusu. bulbulun son otusu. agzimdan cikan hersoz am gibi mukemmeldir cunku yazarken kumar oynarim. cok fazla kisi cok dikkatli yaziyor. calisiyorlar ogretiyorlar ve basarisiz oluyorlar. alisila gelmis kaliplar ateslerini sonduruyor.

burada ikinci katta sag elimle mutluyum simdi. dostumla. ve radyoda one more cup of coffe caliyor amk. kolaylikla sizi derinden etkileyebilen derinden bir muzik. risk gereklidir bazen. simdi de o guclu uzun dalgalari gonderiyor. saol sag elim. sana cok borcum ama hic odemeyecegim onu.

cok fazla sigara iciyorum.cok fazla icki iciyorum.ama cok fazla yazmam mumkun degil. durmadan geliyor ve doyamiyorum ve hersey sag elime karisiyor. bazen durdururum kendimi.dur bi dakika derim.git yat ya da kopegini seyret ya da karinla duzus biraz. ya hipodromdasin ya da evde.ve dururum frene basip park ederim.

bu odanin kucuk bir balkonu var.su anda kapisi acik ve sokaktan gecen arabalarin igiblarini gorebiliyorum. sonu gelmeyen bir igib akisi.bu kadar insan.ne yaparlar? ne dusunurler? hepimiz olecegiz, hepimiz. bunu bilmek birbirimizi daha cok sevmemiz icin yeterli bir neden olmali, ama degil.son derece onemsiz seyler bizi gotumuzden gibip dumduz ediyor, yutuyor. devam et lan bob dylan devam et.amk koydun mukemmel ettin gecemi. durma oruspu cocugu durma. anasini gibtigimin pici durma : ahahaha

11.09.2000

ayak tirnaklarimi kesmeliyim. birkac haftadir ayaklarim agriyor amk. nedeni tirnaklar.ama yinede kesecek zaman bulamiyorum.her dakika icin savasiyor hic birseye vakit bulamiyorum. hipodromdan uzak durabilsem vakit bulacam tabi.ama omrumu kendime ayirabilecegim bir saat icin savasarak gecirdim sanki. kendimle basbasa kalmami engelleyen birseyler hep vardi.

bu gece ayak tirnaklarimi kesmek icin buyuk gayret gostermeliyim. biliyorum; kanserden olenler sokaklarda yatanlar var ve ben burda oturmus ayak tirnaklarimi kesmekten soz ediyorum. olsun yilda butun lig maclarini izleyen denyodan daha yakinim gerceklige muhtemelen. cehennemimi yasadim ben ve hala yasiyorum. kendimi ustun hissetmiyorum.

filozoflari okuyorum son gunlerde. gercekten tuhaf, deli matrak, kumarbaz adamlar bunlar. descartes cikip herkesin zirvaladigini, mutlak ve agibar gercekligin tek modelinin matematik oldugunu soyluyor. mekanizm.derken hume nedensel bilginin gecerliligini sorguluyor. sonra kierkagard "parmagimi varolusa daldiriyorum-kokusu yok. neredeyim? " diye soruyor. derken sartre ve varolusun imkansiz oldugu iddiasi. seviyorum bu adamlari amk. dunyayi salliyorlar.bu dusunceler beyinlerini gibmedi mi? ani bir kasvet kukremesi cikmadi mi dislerinin arasindan? boyle boyle adamlari sokakta karsilastigim ,kafelerde gordugum adamlarla kiyasladigimda fark o kadar acik ki icimde bir yer burkuluyor, bagirsaklarim dugumleniyor.

bu gece de ayak tirnaklarimi kesmiyecem amk. deli degilim ama aklim basimda da degil. hayir, deliyim belki. neyse gun isiyip saat ikiye geldiginde veliefendide yilin son kosusu yapilacak.bu ay hergun oynadim.her kosuda. gidip uyusam iyi olacak. jilet gibi tirnaklarim guzelim carsafi yirtacak. ahahah

yazma istedigi geldi.. hadi devam edelim

12.09.2000

bugun atlar kosmuyor. tuhaf bir normallik duygusu icindeyim. hemingway in boga gureslerine neden ihtiyac duydugunu biliyorum; resmi cerceveliyordu. onun icin gercegin nerede oldugunu ve ne oldugunu hatirliyordu. elektrik faturasi,yag degistirmek falan derken unuturuz bazen. cogu insan olume hazir degildir.ne kendi olumlerine ne de baskalarinin. soka girerler, odleri patlar, beklenmedik bir surprizdir olum onlar icin. olmamali oysa.ben olumu sol cebimde tasirim. bazen cebimden cikarip onunla konusurum. " selam yavrum nasilsin? ne zaman geleceksin beni almaya? hazirim oc."

bir cicegin buyumesi bizi ne kadar kederlendiriyorsa, olum de o kadar kederlendirmeli. korkunc olan olum degil, yasanan ya da yasanamayan hayatlardir. insanlar hayatlarina saygi duymuyorlar, isiyorlar ustlerine siciyorlar. geri zekalilar.tek dusundukleri gibismek, sinema,para ve gibismek.hic dusunmeden yutuverirler allahi.hic dusunmeden yutuverirler vatani.cok gecmeden dusunme yeteneklerini yitirir, baskalarinin onlar icin dusunmlerine izin verirler. pamuk beyinliler. gorunumleri cirkin, konusma bicimleri cirkin, yuruyusleri yannan gibi. yuzyillarin en iyi bestlerini calin onlara duymazlar. cogu insanin olumu bir aldatmacadir. olecek bir sey kalmamistir geriye.

goruyor musunuz picler atlara ihtiyacim var. yoksa mizahimi yitiriyorum. olumun tahammul edemedigi birsey varsa yuzune gulunmesidir. gercek kahkaha bire yirmi veren ati bulmaktir. gercek bir kahkaha atmayali 3 4 hafta oldu. beni cig cig yiyen bir sey var icimde. kasiniyor,geriniyor, etrafima bakiniyor,ne oldugunu bulmaya calisiyorum.ama bu avci zeki. gostermiyor kendini.

bilgisayar tamire gitmeli. ayrintilarla basinizi agritmayacagim. birgun bilgisayarlardan daha cok bilgi sahibi olacagimi dusunuyorum.ama simdilik makine beni tasaklarimdan kavramis durumda.

bilgisayara siddetle karsi iki editor var. onlardan birer mektup aldim. bilgisayara verip veristiriyolar. mektuplarin yansittigi nefret beni gotumden gibti.ve cocuksuluk. bilgisayarin benim yerime yazamayacagini biliyorum. yazabilseydi istemezdim.iki mektubun sahibi de konuyu fazla uzatmis.ana fikir bilgisayarin insanin ruhuna iyi gelmedigi. insan ruhuna iyi gelen o kadar az sey var ki.ben rahatliktan yanayim. uretkenligimi ikiye katlayabiliyor ve yazinin niteligi degismiyorsa bilgisayarda yazmayi yeglerim.bir yazarim ben. yazmak ucmaktir benim icin. ateler yakmaktir. yazmak olumu sol cebimden cikarip duvara atip tutmaktir.

bu herifler surekli kazigin ustunde istiyorlar insani, kanamiyorsa ruhun yok. yari kacik istiyorlar seni, salyalarin gomlegine akmis. yeterince kaldim kazigin ustunde ben, depom doldu. kaziktan uzak kalmayi basarabilirsem omrumun sonuna kadar yeter. artar bile. birazda onlar kaziga otursunlar, kutlayacagim amk.ama yaziyi yaratan aci degildir, yazardir.

neyse,bu bilgisayarin tamire gitmesi gerekiyor ve bu iki editor yazilarimin daktiloda yazildigini gorunce iclerinden "ali ruhuna kavusmus,bu metinler cok daha iyi okunuyor. " diye gecirecekler.

iyi de editorlerimiz olmasa napardik? hatta biz olmasak editorlerimiz napardi?

13.09.2000

hipodrom kapali. atlar bugun istanbulda kosmuyorlar. bu sicakta istanbuldan cikip at yarisi izlemeye gidersem gotumu gibsinler. neyse bilgisayar bir kez daha tamirden dondu.ama artik imlami duzeltmiyor. eski haline getirmek icin hayli cabaladim. muhtemelen tamirciyi arayip, "ne yapmam gerekiyor? " diye soracagim ve o da bana "kasayi yan yatir" saka lan " main diskten harddiske aktar" gibi birsey diyecek.ve soyledigini yaparken herseyi silecegim. daktilo arkamda oturmus "ben hala burdayim" der gibi.

olmak istedigim tek yerin bu oda oldugu geceler var. yine de yukari cikinca bos hissedebiliyorum kendimi. icip sarhos olsam ekranda sozcukleri dans ettirecegimi biliyorum ama yarin oglenden sonra havaalinina gidip handenin kiz kardesini karsilamam gerek. bizi ziyarete geliyor. adini yeter den merveye cevirmis. kadinlar neden ismini degistirirler anlamiyorum. degistiren cok, demek istiyorum. erkeklerin ad degistirdigini dusunun? birini ariyorum ve aramizda soyle bir konusma geciyor mesela:

-hey dursun. kemal ben.
-kim?
kemal. eskiden ismettim simdi kemalim. bundan sonra ismet diyenlere cevap vermiyecem.
-gibtir git kemal. gibtir git
dursun telefonunu yuzume kapatiyor.