anlamak ne kadarda zor bir şey bazen sana o kadar yakın bazen ise bir o kadar uzak. bilmem hani gülümsemesiyle bir anda tüm havanı değiştirebiliyor, ufak değerler bile büyük anlamlar taşıyor senin için ama bilemiyorsun emin değilsin. tüm gün boyunca o masumiyeti görüyorsun karşında ama bunu anlatamıyorsun söyleyemiyorsun. bazen kıskanıyorsun gülümsemesini başkasıyla paylaştığı için o sesini başkasına sarf etmesi, bilmem garipler birinin sevgisini anlamak ona yaklaşmak korkuyorum ondan onu kaybetmekten korkuyorum çoğu zaman. ne kadar uzaksan o kadar hüzün veriyor belki süre geçicince anlıyor insan kimi vakit aptalca olduğunu düşünüyor böyle şeylerin önem vermiyorsun falan garip fazla söylenecek bir şeyde yok aslında. düşündürücü onca insan varken o neden başkası değil ? konuşması haz veriyor çoğu zaman karşılıklı bir diyalog halinde bulunmak ama belirttim korkuyorum ondan korkuyorum onu kaybetmekten sanki sevgime karşılık veriyor fakat ben anlayamıyorum karışık kafam...

özet: seviyorum ama sevdiğimi bir türlü belirtemiyorum dıbına koyayım ya

bugün ilk defa bir fotoğrafı elime geçti, en kötü gün boyu karşımdasın bakışlarınla her şeyi anlatıyorsun, tebessümün ama gidip ömerle fotoğraf çektirmen onunla en ufak muhattabınla azap eyliyorsun bana dalga mı geçiyor acaba diye düşünüyorum bazen öyle de durmuyor ki sanki bir şeyler anlatıyor gibisin gözlerinle belkide algılarım tercüme edemiyor o sözleri..?