bir kızı ilk kez öpmek

“ ne küfür ediyorsun be” diyor bi de. “ yav bi sus amk! Sana dedim ki telefonla konuşuyorum seslenme bağırma dedim senin yaptığın ne amk” diye bağırdım. Zaten o an ne yapacağımı bilmiyordum. Bi an senaya tekme tokat dalmak geldi içimden. “ ne bilim unuttum.” Dedi. Arıyorum telefon kapalı, ordaki evin telefonunu da bilmiyorum. Ne yapacam diye düşünürken aklıma Selçuk geldi. Aradım. “ Selçuk benim sizin siteye gitmem lazım, nerdesin” dedim. “pubtayız da noluyor lan” dedi. “ ya boşver amk anlatırım nasıl gidecem sizin siteye?” bir saat sonra personel servisi var onla gidecem ben beraber gideriz” dedi. “ tamam oraya geliyorum” deyip kapattım telefonu. Sena kapı önünde bana bakıyor. “görüşürüz” deyip çıktım. Yanıma hiçbir şey almadım. Zaten eşofman t shirt hırka var üstümde, yürüyerek Selçukların olduğu pub’a geldim.

3 kez tek yakaladım çocuğu. Birinde kaçtı, birinde adam gibi konuşmak istedim, suratıma tükürdü kaçtı. Abisinin kafesine gittim. Adam beni görünce “yine mi sen lan” diye üstüme yürüdü. Bi dur dinle deyip olayı anlattım. Kardeşinin sevgilime yavşamasını, benim gelip konuşmamı, üç gün sonra kardeşinin devam etmesini, ilk kavgadan sonra yine karşılaştığımı ilkinde kaçıp ikincisinde yüzüme tükürdüğünü anlattım adama. “ gibtirip gidip napıyorsanız yapın ona da bunu söyle” dedi. Çocuğu üçüncü kez yakaladığımda abisinin dediklerini söyledim. Kavgaya başlamadan tamam bir daha aramam mesaj falan atmam dedi. Bıraktım.

Biraz rahatlamıştım nedenini bilmiyorum ama öyle. “ anladım. Çok haklısınız ama bende onu kırmayı, üzmeyi kesinlikle istemem. Verdiğim değeri ben biliyorum özgede biliyor. Lisenin ilk yıllarından beri arkadaşım ve o kadar yıl hiç üzmedim ya da kırmadım. istesem de yapamam. Dediğiniz gibi yaşımız daha genç ama bazı şeyleri biliyoruz ikimizde. ” dedim ve sözüm yine yarım kaldı. “ tamam evladım. Anlıyorum seni. Ama sende beni anla. Özge anlatmıştır birkaç şey biliyorsundur hakkımızda. O yüzden kızımın üzülmesini istemiyorum. O yüzden bu konuşmayı onun yanında yapıyorum.” Dedi. Sonra biraz daha nasihat verdikten sonra kalktım. Annesi geldi kapıya kadar. “ inanmam lazım sana yoksa görüşmenize izin vermem.” Dedi. Derler ya kalbim sıkışıyor diye öyle oldu işte. Bir şey diyemedim kapı suratıma kapandı. Gidene kadar düşündüm; insan sevdiğini nasıl kanıtlayabilir?

O gece birbirimizin olduk. Sonrasında başını göğsüme koyup sarıldı bana. Teni tenime değerken şarkı devam ediyor, bir yandan denizin sesi geliyordu. Saçlarıyla oynuyordum. “hiç ayrılmayalım” dedi kısık sesle. Tekrar ettim “hiç ayrılmayalım ama hiç” öylece sessizce kaldık bir kez daha. Uykuya daldı sevgilim biraz sonra. Yavaşça inip kalkıyordu göğsü. Aşk sadece karşılıklı çekim değildir ya da karşılıklı sevgi. Birden çok duygu hissedersiniz. Sevgi, şefkat, korku, mutluluk, onu koruyacağınızı hissedersiniz ya da ona sığınacağınızı. Ben o gece onu sığınağım olarak gördüm. Tüm umutsuzluklarımdan tüm korkularımdan kaçış noktam olarak. O gece ona şefkatle baktım, korumam gerekiyor gibi hissettim. O gece huzurla ve korkuyla uyudum.

Sabah uyandığımda her zaman beraber uyandığımız zaman olan şey oldu; saçıyla burnumu kaşındırarak uyandırmaya çalıştı beni. Bir kızı uyurken ya da uyandığı ilk halde izlerseniz gerçek masumiyetini görürsünüz. Bu sefer yavaşça açtım gözlerimi. Bir kolunun üzerinde doğrulmuş saçını yüzümde gezdiriyor. Üzerimde benim gömleğim. “ günaydın uykucuuu” deyip öptü dudaklarımdan. Günaydın demek yerine “ ben sana çok aşığım lan” dedim. “bende sana lan” dedi. Güldük. Her an gülsün istiyordum zaten. Güldürmek için fırsat kolluyordum. Giyindik beraber aslında ilk o giyindi, giyinirken izledim. Cinsellik anlamında değil, ne kadar muhteşem bir şey olduğunu izledim. “ sevgili sapığım sıra sende “ dedi. Ben giyinirken o izledi. Rahatsız edici bir durummuş o zaman anladım. Beraber çıktık. Eşyaları sonra toplayacaktım, kahvaltı yapmaya gittik. Kahvaltı tost ve meyve suyundan ibaretti ama benim için en zengin sofraydı. Sevgilimin dudaklarıyla başladım yine.

@40 seri yaz diyorsunuz da panpa. iş yerindeyim bir yandan işle ilgilenip bir yandan yazmaya çalışıyorum. ne yapayım amk

Başı omzumda eli elimde saçmaladık bir süre. Sonra yorgunluktan uyuyakalmışız orada. Gece uyandım. Etraf sessiz. Sevgilim iyice sokulmuş bana. Aslında orada uyumaya devam edebilirdik ama boynu ya da beli tutulur diye kıyamadım. Sessizce kalkıp içeri girdim. Kanepeyi açıp yatağımızı hazırladım. Sonra dışarı çıkıp uyandırmaya çalıştım onu ama nafile. Kucağıma alıp içeri taşıdım. Kanepeye yatırıp uzandım yanına. Uyurken onu izlemek lüksümdü, elime zor geçen bir fırsattı. Kaçırmadım bu fırsatı, izledim. Dudakları hafif aralık, saçları yüzüne düşmüş, göğsü hafifçe kalkıp inerken bir eli yastığın altında diğer eli elimde. Alnından öptüm, burnundan öptüm, yanağından öptüm, omzundan öptüm, elinden, dirseğinden baktığım her yerden öptüm. Yanına uzanıp onu izlerken uykuya daldım.

Gittim. Ama deli gibi heyecanlıyım. Elim ayağım titriyor resmen. Kapıyı özge açtı. Gözleri biraz kızarmış. Dayısı giderken atar yapmış anlaşılan o’da ağlamış. içim acıdı. Benim yüzümden ağlamıştı. Kendime kızmam bir işe yaramıyordu ama kızdım. O bana kızmış mıydı? Büyük ihtimalle evet ama konuşamadık ki hiç bilmiyorum durumunu. Girdim içeri. Burada geçirdiğim gece aklıma geldi. Tabi annesi bilmiyordu. Girdik salona annesi oradaydı zaten. “hoş geldin oğlum” dedi. “hoş buldum” teyze mi desem efendim mi desem bilemedim o yüzden bir şey demedim. Hem titriyorum hem terliyorum. “iyi misin evladım, hasta mısın?” dedi. “yok bir şeyim iyiyim” dedim. Oturdum koltuğa, sevgilim ve annesi karşımda. Nasılsın falan hal hatır sorduktan sonra “abim yani özgenin dayısı serttir, geri kafalıdır biraz. Özge seni anlatmıştı liseden arkadaşıydın ilk zamandan beri değil mi?” dedi. “evet “ dedim. “bak oğlum gençsiniz daha yanlışı doğruyu ilerde öğreneceksiniz. Yanlış bir şey yapmanızı istemiyorum. Daha yolun başındasınız her anlamda, birbirinizi kırmanızı, üzmenizi istemem. Önünüzde üniversite var. Bu sene olmadı, diğer sene. Birbirinize mani olmayın. Bak kızımı benden iyi tanıyamazsın. Sana çok değer veriyor. Eğer sende değer veriyorsan bir şey diyemem. Ama vermiyorsan kızımın üzülmesini istemem daha çok gençsiniz. Ben biliyordum sevgili olduğunuzu kızım mutlu olduğu için bir şey diyemedim. Ama bu konuşmayı hep yapmak istedim seninle. Çünkü yanlış bir şey yapmanı istemiyorum. Anladın mı?” dedi.

“Ne arıyorsun burada” dedi. “ seni.” Dedim. “ yüzünü bile görmek istemiyorum.” Dedi bu sefer. “ ya açıklamama biri izin versen her şeyi anlata…” sözümü kesip “defol” diye haykırdı. Sonra kapıyı suratıma çarptı. Sen bilirsin dedim. Olduğum yerde dönüp etrafa baktım; karanlık, ağaçlar, uzaklardan gelen dalga sesi. Oturdum kapının yanına yere. Gecenin kaçı olduğu, havanın ne kadar soğuk olduğu ya da burada ölmek beni ilgilendirmiyordu. Bekleyecektim. Ya ailesi gelene kadar evden çıkmayacaktı, ailesi geldiğinde babası benimle ilgilenecekti ya da dışarı çıkıp benimle konuşacaktı. Ne olursa olsun bekleyecektim. Saat ilerledikçe soğuk arttı, karanlık arttı. Üşüdüğümü ilk o zaman fark ettim. Devam ettim oturmaya, bir yandan üşüyor bir yandan uyumamaya çalışıyordum. Sonuç güneş doğmasına yakın uyudum.

Ertesi gün telefonun sesine uyandım. Arayan oydu. Açtım telefonu. “günaydın uykucu, sevgili uyandırma servisinden arıyorum.” Dedi. Gel de âşık olma. “ sana da günaydın sevgilim” dedim. Biraz konuştuktan sonra çıkardı ağzında ki baklayı. “dayımlar geliyor hayatım, ailecek geliyorlar ve bizde kalacaklarmış.” Dedi. Anlamıştım da anlamazlıktan gelip “e yani?” dedim. “ yanisi onlar gidene kadar gelebileceğimi pek sanmıyorum. Bir de dayım biraz geri kafalıdır telefonla falan fazla uğraştığımı görürse kurcalamadan durmaz. Çok fazla görüşemeyeceğiz onlar gidene kadar.” Dedi. Sesinden isteksiz olduğu belliydi yani o da hoşnut değildi bu durumdan. Benim durum tahmin edileceği gibi sinirli. Ama yine de ona belli etmemeye çalışarak “olsun hayatım sorun değil.” dedim. “seviyorum seniiii” dedi. Sonra biraz daha konuşup kapattık telefonu. Akşama doğru mesaj atıp misafirlerinin geldiğini söyledi. Gece yatarken mesaj atacak o zaman biraz konuşacaktık.

Yaz sonuna kadar ara sıra o geldi ara sıra ben gittim. Üniversite bu sene olmamıştı, gelecek sene tekrar deneyecektik. Dershane senesiydi bu sene. Daha da önemlisi 18 gün sonra yıl dönümümüz olacaktı. Geldiğinde çarşıya gider mağazaları gezerdik, beğendiği bir şey varsa hediye olarak almak için. Ne yapmaya çalıştığımı anladığı için bilerek söylemiyordu bir şey kendi başıma karar vermemi istiyordu. Şiir yazıyordum ama bu konu da odundum işte. Bizimkiler bu sefer buradaydı evde sürpriz hazırlayamazdım. Başka şeyler düşündüm. En mantıklısı sadece gündüz takılmaktı. Konu özge olunca ben mantıklı düşünemezdim ki. Oturdukları sitede bir şey yapmayı düşündüm. Selçuk vardı ama o da müsait değildi onda kalamazdım. Umurumda değildi zaten. O gün orada, sahilde ona güzel bir sürpriz yapabilirdim ve yapacaktım

“nerdesiniz ya kaç dakikadır, Ozan nerde?” dedi. “karnına kramp girdi galiba” dedim arkaya bakarak sonra oturdum yanına. “yapmadın değil mi?” dedi sert bir ifadeyle. Olanları anlattım bende aynı şekilde ne bir ekgib ne bir fazla. “ ya hayatım dayıma dese işler karışacak. Zor durumda kalacağız ikimizde az sakin olsan nolurdu?” dedi. Ben daha bir şey demeden ozan karşımda belirip “kalk lan ayağa” dedi. “ Ozan uzatma” dedi özge ama nafile illa uzatacak, illa sınırlarımı zorlayacak. Kalktım ayağa. “bak Ozan sınırı..” yine lafımı tamamlayamadım amk. Suratıma yumruk attı. Sinirli olursam kolay sakinleşemem. Elim ayağım titrer. Sinirlenince hemen kavgaya sarılmam ama sınırım zorlanırsa bütün sinirim boşalana kadar duramam. Ya kavga ederim ya küfrederim. Sınırı geçmiş miydik? Bence evet.

Ertesi gün öğlene kadar ses çıkmadı. Günaydın mesajı attım ama cevap yok. Mesaj atıp Selçuk ile beraber döneceğimi söyledim ama yine cevap yok. Biz servise bindik çıktık yola. Birkaç mesaj attım ama yine cevap yok. Arasam mı diye düşündüm ama annesi açar telefonu diye aramadım. Eve gidip duş aldım sonra uzandım yatağıma, oğuz atay okurken mesaj geldi. Annesiyle beraber geliyorlarmış, annesi çarşıya gidecekmiş bizde buluşalım mı diyor. Tamam dedim ama içimde kötü bir his vardı. Nerede buluşacağımızı kararlaştırmaya gerek yoktu. Evden çıkıp her zaman buluştuğumuz parka gittim. Bankımıza oturup bekledim. Ben geldikten yarım saat sonra onu gördüm gelirken. Her zaman ki gibi çok güzeldi. Yanıma geldi. Belinden tutup alnından öptüm. Utandığı zaman başını eğer bakardı gözlerime. Yüzü kızarırdı. Yine öyle baktı.

Öğlen uyanıp duş alıp hazırlanıp çıktık evden. Dolaştık, dolaştırdı beni. iyi biliyordu zaten çevreyi. ilk ve belki de son gelişimdi buraya. Etrafın güzelliği, sevgilimin güzelliği… Nasıl anlatılır bilmiyorum; içine huzur doldurulmuş cam bir fanusun içinde gibiydim. Arkadaşlarıyla tanıştırdı. 5-6 kişi vardı onlarla oturup sohbet ettik. Akşam beraber balık yemeye gittik. Güzel bir gün geçirip döndük eve. Evde televizyon yoktu. Laptopu getirmişti. Sevgilinizle beraberken sıkılmam derseniz sırayla birbirinizin dizine yatıp içinizden geleni söyleyin. O gece öyle yaptık. “ çok seviyorum. Saçlarını, gözlerini, parmaklarını, gülüşünü, utanınca başını sağa doğru eğmeni, seviyorum lan işte her halini” dedim sinirlenmiş gibi. Yanaklarımı sıkıp “ bıkmadan söylüyorsun ya ben bunu seviyorum işte” dedi. Ben kalktım o yattı dizime. Saçlarıyla oynamaya başladım, hayatımda yapmadığım bir şeydi. Sonra radyo açtık telefondan. Kulaklığın bir ucu bende diğeri ondaydı.

Kutuyu açarken “ melek takımı derken?” dedi. “ela gözler, sarı saçlar, yumuşak ten, ses tonun, dudakların” saymaya devam edecektim ama “tamam anladım âşıksın bana” deyip sözümü kesti. Devam etti “ ve bende sana, hemen de tahmin edemeyeceğin bir şekilde” dedi. Sonra açtı paketi elbiseyi görünce yüzü kızardı “ ya çok pisliksin ya” dedi. “üstünde görebilecek miyim acaba” dedim. “ hay hay gidelim hadi” dedi. El ele çıktık. Nazan’ın evine gittik. Ben dışarıda bekledim o içeri girip elbiseyi giydi. Kapıdan çıktığında kalbim durabilirdi. Şu an bile yazarken aklıma gelince heyecanlanıyorum. Böyle bir güzellik yoktu.

Kahvaltıdan sonra eşyaları toplayıp eve gittim. Muhteşem bir gündü. Hep böyle olmasını diledim. Uzun zamandır bir şey dilemiyordum. insanı gerçekten değiştirebilecek çok az şey vardır. Benim değişmem için yeterliydi bu. Her anlamda değiştim. Hayat o kadar kötü değil, yaşamak güzel diyordum. Ailemle aram pekiyi değildi, hep bozuk olmuştu ve ben düzeltmek için çabalamadım hiç ama artık çabalamaya başlamıştım. Bu bile değişim adına atılmış bir adımdı. Güzel bir birlikteliğim vardı neden başka şeylerde güzel olmasın ki?

Zaman geçti aynı dershaneye gidiyor yine her gün görüşebiliyorduk. Bir ara 10 günlüğüne bir yere gittiler. 10 gün boyunca görüşmedik. Telefonla bile zor görüşüyorduk. Çok özlemiştim onu. Döndükten sonra görüştük hemen. Ailem yoktu düğün için izmir’e gitmişlerdi. Bizim eve geldi. Oturduk odamda müzik dinliyoruz, konuşuyoruz, 10 gün boyunca neler yaptığımızı anlatıyoruz birbirimize. Arada telefonla mesaj atıyordu arkadaşına. “ ya hayatım 10 gündür görüşemedik bak çok özledim seni, telefonla uğraşmasan olmaz mı?” dedim ses tonum tahmin edilebilir. “tamam hayatım” dedi. Telefonu sessize alıp kenara koydu. Güldük, konuştuk yine. Zaman çok çabuk geçti iki saat falan olmuştu galiba telefonu kenara koyalı. Bir ara telefonu alıp mesaj falan var mı diye baktı. “oha” dedi. Kalktım dizinden “ne oldu hayatım?” dedim. “ 14 cevapsız arama babamdan ve Aysel teyzeden” tam arayacaktı ki babası aradı, açtı. Normal bir şekilde efendim baba diyecekti ki laf ağzından çıkmadan kaldı. Bir şey diyemedi sadece “ ne” deyip ayağa kalktı.

Elimde olsa, geçmişe dair her ayrıntıyı düzenleyebilecek gücüm olsa onunla geçirdim vakitler dışında her şeyi silerim. Bitmesini istemediğimiz bir an daha bitiyordu. Toplandık. Geldiğimiz yoldan döndük geriye. Ben servise binip ilçeye o kendi sitesine gitti. Olmuştur belki size de bir an için bile olsa yaşadığınız yer bomboş gelir. Öyle hissettim işte daha yola çıkar çıkmaz. Sonra eve döndüm. O gece devam ettik konuşmaya telefondan, internetten. Hayatımın en güzel doğum günüydü. Hatta gerçekten doğum günüm gibiydi. Günler öyle devam etti. Sonrasında daha çok sınav telaşı oldu. Ders çalıştık. Ve yazın yapacağımız tatili kararlaştırdık. Antalya da yazlıkları vardı. O gidecek 3 gün sonra ben gidecektim. Beraber kalacaktık. Orada olan arkadaşları var ailesine onlarla kalacağını söyleyecekti.

“ ne oldu?” dedim. “hiçç” dedi, oturduk banka. “hayatım?” dedim. “yazdıklarını okudum da meğerse odun olan benmişim.” Dedi. Devam etti sonra “ okudum, hepsini ve çok beğendim. Bilmiyorum çok seviyorum seni. Anneme de okuttum.” Dedi. Asıl olay şimdi başlıyordu işte. “ ne dedi peki?” diye sordum. “ sorun yok o da beğendi, hatta çok beğendi. Annem zaten gençken edebiyata çok meraklıymış her neyse işte bir sorun yok yani.” Dedi. Bir şey diyemedim daha doğrusu diyemedim. Suratına baktım öyle. “o zaman…” diyebildim sadece. O’da “evet o zaman beni öpebilirsin” dedi. Öptüm dudaklarından, aşkı en iyi gözler anlatır belki ama dudakların ayrı bir tarzı vardır.

Hele şükür geldin panpa seri devam et elimizde peçeteler bekliyoruz
yanlış anlamayın amk bu sefer peçeteler o yuzden değil
duygulandım oç