Lisede 9. Sınıftan beri aynı siniftaydik ama ben onu yarıyıl tatiline kadar fark edemedim

Ben öyle okulla birlikte geziler falan filan giden biri değilim sevmem öyle şeyleri ama o her zamanki gibi organizasyon işlerini eline almış herkese sırayla soruyordu gelip gelmeyeceğini o güzel gözleriyle bana dönüp bakması bile yetmişti tamam gelirim demeye

Gideceğimiz gün okulda toplanacaktır. uyandım öyle ufak bir çantada kıyafetleri falan aldım heyecandan kahvaltı bile yapmadan koşarak yaklaşık 1 saat uzaklıktaki okula gittim . Çok sürmeden diğerleri de geldi . Araba çok büyük değildi 20 kişilik reno masterdi. Herkes bir yer secti ve arkadasiyla oturdu. Diğerlerini yoldan alacaktik . Bana da kapı açılınca direk görünen hemen sıfır arkası kalmıştı . Ben de yerimeoturdum .hoca şoförün yanına oturmuştu zaten diğerleri de bindik arkadaşlarıyla oturdu . Yalnızca biri kalmıştı almadığımız ve bir tek benim yakın boştu ben de sıkıntıyla keşke gwlmeseydim diye düşünmeye başlamıştım . Biraz sonra otobüs sağda durdu ve otomatik kapı yavaşça açılmaya başladı o kapinin açılışı ve onu görüşüm karnimda kelebekler uçuşlarına nabzimin 200 e çıkmasına hava biz gibi iken terlememe yol açmıştı . Ben o günü sadece onu seyrederek geçirmiştim . Belki de hayatiminen güzel günüydü . Ellerim dondu baksana dediğinde ona sarilasim gelmişti ama yok yapamazdım . O gün nasıl geçti o uzun yol ne çabuk bitti anlayamadım .
Artık derslerde sadece onu seyrediyordum . Ben derslerim biraz daha iyi olduğu için arada bana soru soruyordu . Atık sadece onun için ders çalışıyordum sanki . O bir kaç soru çözecek kadar yanimda durması bana inanılmaz mutluluk veriyordu .

Bir kaç ay sonra kafaya koydum acilacaktim .
;... Ben seniseviyorum;
diye mesaj attim o mesajın cevabını beklemek o kadar zordu ki . 3 4 saat sonra
olmaz tip okuyan adam aynı snifta falan diye cavap yazdi

. Aslında bahane bulmuştu . Artık bırak soru sormayı yanımdan bile geçmiyordu . Göz göze bile gelmiyorduk.

Sonra bari arkadaş kalalım dedim ufacık da olsa yumuşadı .

Beyler daha sonra da bizim sınıftan ayrıldı

Okulun bittiği gün herkes birbiriyle vedalaştı . Sıra onunla bana gelmişti cuma günüydü dışarda toplanmistik

ben görüşürüz ... ; dedim ve sarılmak için hamle yaptım o da belki son defa görüyorum ne olacak demiş olacak ki sarıldık
Hayatimin en zor aniydi belki ağlamaya başladım tüm okulun önünde hüngür hüngür okulun bitmesi umrumda değildi umut olmasa bile görüyordum onu ama artık yoktu . Gözlerinden yaşlar suzule suzule veda ettim ayrıldık

O gün bu gun bu daha görmedim ama sosyal medya watsapp falan bakıyorum hala hiç unutmadım ama o hiç aklına geliyor mu bilmiyorum hiç sanmıyorum . 6 ayda bir mesaj atar naber diye bir kaç mesaj daha ve son bu kadar ama ben sanki dönecek bir gün diye bekliyorum .

Ve hala ilk günkü gibi seviyorum

Watsapp ta cevrimici kime yazıyor acaba diye düşünüyorum

Sosyal medyaya attığı fotograflardaki gülücükler in nedeninin kim olduğunu düşünmekten
Belki bir gün bana da bir şans verir diye düşünmekten

Acaba hangi adamlara o güzel gözleriyle aşkla baktığını düşünmekten

Yakışıklı değilim 1.90 da değilim ama nerden kapildiysam onun da beni sevebilecegi fikrine kapıldım
Olmuyor artık 6 sene oldu . Beklemekten her gün kahrolmaktan yoruldum

Ben o kendi dunyamdaki sessiz akşama kadar bilgisayar başından kalkmayan telefonuna reklam mesajından başka mesaj gelmeyen asosyal hayatı seçtim .

Biraz uzun oldu ama iyi oldu be kimseye anlatamamak çok zor

4 sene sonra gelen edit : geçenlerde evlendi