aynı gün akşam oldu, mağazayı kapattık yola koyuldum.. telefona bakarak ilerliyorum, önümden geçenlerden birisi iyi akşamlar bysavas dedi.. bir an durdum arkama baktım, bu alice di.. şaşırmıştım.. daha önce gram muhabbetim olmayan, hatta o güne kadar varlığından bile bir haber olduğum alice bana iyi akşamlar demişti.. bende gülümseyerek iyi akşamlar alice diyerek cevap verdim..
eve geldiğimde her zaman olduğu gibi mary ile yazışıyorum, diğer yandan alice e instagramdan takip isteği gönderip onaylamasını bekliyordum.. çok geçmeden isteği onaylayıp beni takibe aldı.. bir anda mary benim için 2. planda olmuştu artık.. çünkü aylardır içinde bulunduğum durumdan bir çıkış yolu bulmalıydım..
alice le bir süre yazıştık ama çok geç cevap veriyordu.. abartmıyorum; 1 saat sonra cevap atıyordu.. hatta şu an tam hatırlamıyorum, bir soru yöneltmiştim kendisine, cevabını ertesi gün yazmıştı.. o derece yani.. e artık benim de canım sıkılmaya başlamıştı.. alice işin varsa ben seni rahatsız etmeyeyim, çok geç yazıyorsun dedim.. gene abartmıyorum arkadaşlar yaklaşık 6 saat sonra işim yok aslında ama öyle sürekli telefonu elime almıyorum tarzında bir cevap yazdı.. telefonu elime çok sık almıyorum diyen alice 5 dk da bir fotoğraf beğeniyordu.. bu cevaba çok sinirlendim.. peki alice, görüşmek üzere dedim ve o günden sonra hiçbir şey yazmadım.. hoş, o da yazmadı tabii.. çevremdeki insanlar bu kız milletine akıl sır ermez derlerdi hep.. şimdi ne demek istediklerini anlamaya başlamıştım..
tüm bunlar yaşanırken alice olayını duyan mary bana tripler atmaya başladı.. o kızla nasıl konuşursun demiyordu ama garip davranıyordu.. en sonunda dayanamayıp; alice le nasıl gidiyor diye sordu, bende konuşuyoruz işte dedim (nah konuşuyoruz).. mary iyice bozuldu, yüzü düştü.. ama bir şeyleri anlaması gerekiyordu artık.. sen hem gel benimle gönlünü eğlendir, hem de sevgilinin yanına git onunla takıl.. yok öyle bir dünya.. asıl amacım bir an önce sevgili yapıp mary nin bana karşı davranışlarını gözlemlemekti.. aynı şeyleri ben yapınca nasıl olacaktı bakalım.. ama olmamıştı..
olayın özüne gelirsek arkadaşlar, alice daha hayatıma girmeden ebediyen çıkmıştı.. gene mary ve onun şımarık davranışlarıyla baş başa kalmıştık.. evet şımarık davranıyor çünkü ben onun için her zaman hazırdım, öylece bekliyordum.

aralık ayına girmiştik artık. günlerden bir cumartesi sabahı. evet toplantıdayız.. toplantı konumuz; mağaza düzeni, yeni gelecek kampanyalar, o ay verilen hedefler, vs. vs. olması gerekirken ben ve mary di.. bay eddy lafına; avm ortdıbının ne kadar dedikoducu insanlarla dolu olduğunu söyleyerek başladı ve devam etti; arkadaşlar dışarıda molalarınıza çıktığınızda çok farklı insanlarla oturup, muhabbet ediyorsunuz.. çeşitli dedikodular dönmekte ve bu dönen dedikodular beni gerçekten rahatsız ediyor.. dışarı da muhabbet ettiğiniz insanlara, hal ve hareketlerinize dikkat edin diyerek anlatıyordu. yani; mary ve bysavas çok samimi takılıyorsunuz birazcık çeki düzen verin kendinize demeye getiriyordu.. 1 saatlik toplantımızın ana gündemi aşağı yukarı buydu.. toplantıdan sonra mary ve ben o gün beraber sabahçıydık.. toplantıyı bitirip mesaiye başladıktan sonra bay eddy mary i depoya çekip konuşmaya başlamış.. yarım saatlik bir konuşmanın ardından mary depodan çıktı ve inanılmaz derecede kötüydü.. ağlamamak için kendini zor tutuyordu.. halbuki bay eddy ile konuşmadan önce neşesi gayet yerindeydi.. bay eddy e baktım o gayet sakindi, hatta bana şakayla karışık bir şeyler anlatıyordu.. mary nin yanına gittim, neyin var senin dememle gözlerinden yaşların süzülmesi bir oldu.. lütfen dedi, lütfen bysavas sonra konuşalım, beni yalnız bırak dedi.. gerçekten kötüydü daha da üstüne gitmemek için yanından ayrıldım.. ama ileriden adeta bakışlarımla, gözlerimle motive etmeye çalışıyordum.. çok meraklıydım evet ama daha çok sinirlenmiştim.. gerçekten çok sinirlenmiştim.. mary i tanıdığımdan beri hiç bu kadar kötü görmemiştim..
1 saat geçmişti, mary biraz toparlamıştı ama olay neydi, mary neden bu kadar çok üzülmüştü.. kim üzmüştü onu.. bu arada jane in mesaisi başlamıştı.. jane in gelmesini fırsat bilen bay eddy soluğu molada almıştı.. jane in yanına gidip; sabah bişeyler oldu mary ile konuşmam lazım dedim.. jane; tamam siz ikiniz molaya çıkın, ben idare ederim diyerek bizi gönderdi..
mary nin karşısına; oturup bekliyorum dedim.. eddy toplantıdaki anlattıklarının üzerinden mary e; bysavas la çok samimisiniz, bu kadar yakın olmayın.. dışarıda, başka mağazalarda çok dedikodunuz dönüyor. üstelik senin bir sevgilin var adını kötüye çıkarma.. ericden bahsederek; o çocuğa yazık edersin.. ben de bir kız babasıyım, benim kızım hakkında böyle bir dedikodu çıkarsalar ben çok üzülürdüm.. özetle bu tarz şeyler söylemiş.. mary bunları anlatırken gene ağlamaya başladı.. beni nelerle yargılıyor ya, bysavas söyle, gerçekten ben böyle bir insan mıyım diyerek bana soru sorarcasına yakındı.. dayanamadım, kendimi tutamayıp, önce gözyaşlarını sildim sonrasında yüzünü ellerimin arasına alarak; mary, eddy gibi insanların söylediklerini ciddiye alıp lütfen kendini üzme.. ağlamanı istemiyorum.. karşındaki adama bak lütfen, ne kadar ciddiyetsiz bir insan olduğunun farkına var ve söylediklerine kulak asma, seni çok seviyorum, lütfen ağlama.. gibisinden birkaç teselli edici cümleden sonra mary iyiki varsın diyip gülümsedi.. ağlaması geçmişti artık.. o gülümseyince ben de mutlu olmuştum..
bahsettiğim gibi, mağaza müdürümüz olan eddy cidden boş boğazlı, ne söylediğini bilmeyen düşüncesiz bir insandı.. nefret etmiştim eddy den.. bunun sebebi de; sevdiceğimi, mary yi bu kadar üzmesiydi..
o günden sonra eddy e bakış açım değişmişti.. artık, kendisine karşı yaklaşımlarım daha farklı olacaktı..