Olay tamamen gerçek. Okuyun ve ders alın yeter.

Yıl 2014. Okul zamanı
Kısa boylu, zayıf, fiziği harika bir kızla tanıştım. O zamanlar Lise 2'deyim. Kız 9'a gidiyordu. Şimdi bunu liseli yazmış, okumaya gerek yok diyenlere sözüm; eyvallah kendiniz bilirsiniz. Kızın adı Elif olsun.

Elif'le gayet güzel konuşuyoruz. Aynı okuldaydık ve yeniydi daha ilişkimiz. O yüzden biraz utanma vardı. Çok sempatik, yeşil gözlü biriydi. Çok şirin sevecen bir tipi vardı. Belki de sadece gözlerine aşık olmuştum. Lakin Elif'den önceki sevgilimden ayrılalı 1.5 sene olmuştu. Evet, belki çok küçüktük ama çoğunuzun hayalindeki bir ilişkimiz olmuştu. Ama yaşın verdiği tutku mu diyelim, soğuduk ve ayrıldık. Herneyse.

Elif'i akşam üstü bir okulun bahçesine çağırdım. Buluşmaya, yanyana sarılıp oturmak gibi şeyler için. Klagib sevgili randevuları işte. Soğuk bir geceydi. Çıkmak için arkadaşları Ebru ve Meral'in yardımıyla çıkmıştı dışarı. Basit geliyor bunlar şimdilik sizlere. Ama anlatacaklarım harbiden dokunacaktır beyler.


Geldi buluşma saati. Heyecanlıyım tabiki hemde fazlasıyla. Anlamadım neden olduğunu. Artistlik olarak algılanmasın lütfen, gitardan dolayı sahne tecrübem de vardı aslında. Ufak yaşta sahnelerde gezdim ben. Herneyse. Buluştuk. Arkadaşları bahçede telefonlarıyla oynuyorlar falan. Güzel geçti akşam. Onu öptüm. Yanağından öptüm. Uzun zaman sonra bir kızı öpmüştüm. Ben de 1.76 78 boyunda hafif esmer orta tipli idare eder kaslı biriyim. Günler böyle giderken okulda onu öpme cesaretini göstermiştim. Tam merdivendeydik. Hemen öptüm çekildim sonra. Güldük bakıştık geçti sonra. Okul sonu bana ayrılmak istediğini söyledi. Şok oldum, anlayamadım. Uzun süredir bir kız arkadaşım olmadığından iki haftada kıza aşık olmuştum. Bu ağır koydu be. Ayrıldık. Ama sorun şu ki aynı okuldaydık ve birbirimizi hep görüyorduk. Çok zordu.


Birkaç gün sonra buluşmaya çağırdığım akşamında buna yardım eden kızlardan Ebru mesaj attı bana. Konuştuk baya. Bana sürekli Elif'in neler kaybettiğinin farkında olmadığını söylüyor, samimi sözler söylüyor, kıskanıyor, günaydın, iyi geceler mesajları atıyordu. Ebru da 1 72 boyunda, bir kıza göre uzunca biriydi. Ela gözlüydü. Fiziği tam yerinde, idealdi. Nasıl olduysa buna tutuldum ama söylemedim. Bana Elif'in aslında eski sevgilisi için benimle çıktığını söyledi. içim parçalandı. Belki yalan söyleyebilirdi elbet, ama Elif'in benden ayrıldıktan sonra eski sevgilisine dönmesi bunu doğruluyordu.


Ebru'yla samimi olmaya başladık. Bir gün buna şakasından dedim ki, hadi gece dışarı çıkalım saat 3 4 gibi. Güldüm sonra. Ama olur çok isterim diyince çok şaşırdım ve saatleri ayarladık. Gece saat 3 buçukta sessizce ikimiz de evden çıktık. Aile korkusu var tabi. Ben hadi neyse ama onun babası polisti. Yakalansaydı hayatımız biterdi.

Karanlığın hakim olduğu soğuk sokaklarda benim gözümde Ebru güneş gibi parlıyordu. Bir parka oturduk. Karanlık ve soğuktu. Yanında battaniye de getirmişti. Örttüm üstümüze onu yanyana oturuyoruz. Sevgili değiliz ama yanyana oturuyoruz. Bir battaniye altında buluşmak, hem de sevgili değilken ne garip değil mi?

Konuşuyoruz. Güzelce muhabbet ediyoruz. Ellerinin üşüdüğünü hissettim bir an.

+Ellerin üşümüş senin.
-Isıt o zaman.

O sözleri asla unutamam beyler. Tuttum ellerimi. Ama kalbim nasıl atıyor, heyecandan öleceğim. Öyle ellerini ovuşturuyorum falan. Isıtmaya çalışıyorum. Çok tatlı yumuşacık elleri vardı beyler. Adamakıllı elini tuttuğumda afalladım biraz. Toparlandım hemen. Bakıştık biraz. Konuştuk sohbet ettik. Sonra konu aşktan açıldı. Eskiler falan. Elif'le buluştuğumuz günü anlatıyor. Çok sinirli şekilde ama. Birden üşüyorum dedi bana.

+Isaac üşüyorum.
-Sarılmamı ister misin?
(Güzel bir tebessümden sonra)
+Olur.

Karanlık, soğuk, ıssız bir parktaki bankta yanınızda bir kız üşürse siz de aynısını yaparsınız beyler. Ben zaten hoşlanıyorum ama bunun bana karşı nasıl olduğunu bilmiyorum. Aklımda bir art niyet yoktu. Sarıldım buna. Gözgöze geldik. Bakıştık. Ve hepimizin dizilerden, filmlerden alışık olduğu o olay geldi başıma beyler. Yavaş yavaş yaklaştı bana. Nefesini hissettim ilk önce. Kimsenin olmadığı bir yerde. Soğukta karşınızda hoşlandığınız bir kız var. Dudaklarıma vuran buharı unutamıyorum. Çok güzel dudakları vardı. Görünüşü beni benden almaya yetiyordu. Onu kendi dudaklarımda hissetmeye başlayınca gözlerimi kapadım ve nazikce öpüşmeye başladık. Kibar olacaksınız beyler. Kızlar av gibidir. Korkutmayacaksınız, zamanı gelince atağa geçeceksiniz. Aceleci olmayacaksınız.

Öpüştükten sonra gözgöze geldik. Evlere gittik sonra. Uyuduk fazla konuşmadan. Ben ertesi sabah buna okkalı bir çıkma teklifi ettim. Kabul etti. Günler geceler böyle geçiyordu. Baya samimi olmuştuk. Arada cinsel sohbetler ediyorduk. Hem sevgili hem arkadaş hem abi kardeştik. Dertlerimizi paylaşıyorduk. Çok eğlenceli bi ilişkimiz vardı. Ta ki o geceye kadar.


Annesi işe gitti gece. Bir fabrikada çalışıyormuş. Gece vardiyasındaydı. Babası polisti dediğim gibi. O akşam gelmeyecekti eve. Kız tekti. Yine buluşacaktık. Ama bu sefer yağmur yağıyordu. Bir sitede oturuyordu. Bana ıslanmayalım diyerek eve çağırdı.

Birkaç kişi bana yeter beyler. Olayların gerisi harbiden güzel. Umarım yanlış yere açmamışımdır.

Tek partta bitireceğim

Şok olmuştum hayatımda bu kadar kırıldığımı hatırlamıyordum. Nedenini sordum söylemiyordu. Çok ağırıma gitmişti o kadar hayal kurduğum kızın beni birden bırakması. O geceyi dışarda geçirdim beyler. Dışarda. O soğukta banklarda sigara içmekten feriştahım gibildi ağlayarak sigara içmenin tadına o gece baktım.

Bir gün sonra, yine kendi evinde bir başkasıyla yattığını öğrendim. Benden ayrılır ayrılmaz. Bu da gücüme gitti. Kız tek başına hayatımı gibmişti. Bende de beyin tümörü var beyler. Allah kimseye vermesin. iyi huylu olduğundan ilaç ile kontrol edilebiliyor. Ne kendimi acındırmak için yazıyorum bunu ne de prim yapmak için. Beyler çok zor gerçekten. Sert hareketler yapamıyorsunuz. Kendinizi çok yoramıyorsunuz. içemiyorsunuz. Sigara bile çok tetikliyor ama tümörün sebebini yazınca anlayacaksınız.

Madem konusu açıldı, yazayım. 4 5 yıl önce yaz aylarında cami kuran kursuna gidiyorum. Hava çok sıcak o gün. Arkadaşım ibrahim'le dedik bir bigiblet turu yapalım. Bu da saftır hafiften. Tamam dedik düştük yollara. Gezdik gezdik en sonunda anayola çıktık güvenlik şeridincen gidiyoruz. Sağda bir yerde durduk ve karşıya geçtik. Park vardı bir porselen fabrikasının. Oraya gittik elimizi yüzümüzü yıkadık su içtik oturduk. Karşıya geçerken keşke olmasaydı dediğim ve hep diyeceğim bir şey oldu beyler. Yolun yarısına geldik. Çift git çift gel şeritli bir yol. Ortadaki demirlerden atladık. Bigibletlere bakıyoruz. Ben sağdayım, ibrahim solda. Sürekli gelen araçlar korna çalıyor. Ben de umursamıyorum. ibrahim'e de bakmıyorum beyler çok da riskli bir yer değil. Bir tane transit geliyor. Hızlı şeritten yani bize yakın olandan. Beyler bu çok uzun korna bastı selektör yapıyor falan. Ben düşündüm ki bu acemi sürücü çocuklar atlar diye yavaş gidiyor. Bu önümden geçer geçmez TAAK diye bir ses geldi. Gözlerim faltaşı gibi açıldı soluma döndüğümde hayatımın belki de en kötü görüntüsüyle karşılaştım. ibrahim yerde sürükleniyordu. Çok rahat 25 30 metre sürüklendi gözlerimin önünde. Pgibolojik açıdan mahvoldum o an. Ellerimi başıma koydum 10 saniye falan duraksadıktan sonra koştum yanına.

Gözleri açıktı ama hiçbir tepki vermiyordu. O kadar kötü bir manzaraydı ki anlatamam. Porselen fabrikasındaki işçilerden geldiler yardıma. Ambulans çağırdılar. Bunları yazarken içim daraldı beyler. Biraz hava alayım hemen geliyorum. Tek partta bitireceğim dedim çok kısa bi hava alayım

Ben atladım bigibletime döndüm ev yoluna. 3 4 km uzaktaydı kaza olan yer. Ben birçok insanın cesaret edemeyeceği bir şey yaptım ve ailesine haber verdim beyler. Bu cidden çok zor bir iş.

Balkondalardı annesi ve ablası.

Ben: ibrahim'in annesi siz misiniz efendim?
Annesi: Evet oğlum ne oldu?

Boğazım düğümlenerek cevap verdim:
Ben: Sakın telaşlanmayın. Oğlunuz bir kaza geçirdi. Lütfen yanına gidin ve sakin olun.


Feryat figan aşağı inen ailesini görünce içim yandı be.

Eve nasıl gittiğimi hatırlamıyorum. Girdim ve kimseye birşey söylemedim. Aslında en büyük hata oradaydı. Pgibolojiyi giben söylemememdi. Aslında suçum yoktu ama vicdan azabı çekiyordum. Korkuyordum. Paylaşamadım.

Tam 1 yıl sonra bunun etkileri ortaya çıkmaya başladı. Bir gün uyandığımda heryer kan içindeydi. Burnumdan gelmiş kan. Babam uyandırdı ve iyi olup olmadığımı sordu. iyiyim baba neden diyince yerlere baktı. Yerler, yorgan, tişörtüm, yatağımın yanındaki gardolap. Hepsinde kan lekeleri vardı. Dehşet içindeydim. Ağzımı oynatamıyordum. Geriliyordu kurumuş kandan.

Hemen hastaneye gittik. Bir röntgen istediler. Kafadan. Acaba bir darbe mi aldım diye herhalde. Bir tak çıkmadı sonra bende düşündüm acaba gece uyurken düştüm dolaptan destek alıp kalktım mı falan diye.

Küçük kız kardeşim kreşe gidiyordu. Annem ve babam çalıştığı için onu kreşe her sabah ben yolluyordum. 12 13 yaşındayken bunları yapıyordum. Çoğunuzdan daha zor bir çocukluğum oldu. Ama buna da şükür. Kardeşimi kreşe yollayınca kendim kahvaltı yapıp okula gidiyordum.

Bir gün uyanmamışım. Kardeşim zile basan servisçi abiye uyanmış gelmiş beni dürtmüş. Ben uyanmamışım. Ölü gibi yatıyormuşum lan. O çocuğun pgibolojisini düşünsenize. Belki de beni öldü zannetti. Ağlamış. Komşular gelmiş babamı çağırmışlar. Gözlerimi açtığımda odada 10 kişi vardı beyler annem ağlıyor. Beni öldü zannetmiş garibim.

Baya sarıldık ettik falan. Sonra babam beni nörolojiye zütürdü bu beyinle ilgilenen bölüme. Emar istediler. Çekildim ve beyinde bir kitle varmış. Ama bunu oradaki basit doktorlar çözemezmiş diye bizi Türkiye'nin en iyi doktoruna gönderdiler. Adamın özeline gittik. Tek seansa 600 lira istedi lan. içim cız etmişti o paraya.

Tümör var iyi huylu dedi ve bizi tomografiye yolladı ondan normal doktorların anlayacağını söyledi ve uzun uzun öğüt verdi. Tomografi dediğimiz emar makinesinin biraz değişiği dönüyor falan acayip bişe beyler. Gavur yapıyor.

Ondan da bir tak anlamadılar bu sefer Gamma Knife istediler.

Işın tedavisi. http://s12.postimg.org/s3jwa2dkd/image.jpg

Bu ablamızdaki gibi bir kafes takıyorlar kafaya. Ama o kadar acıtıyor ki beyler. Sanki kafanızın üstünde bir araba var. Bunları 14 yaşındayken yaşıyorum ufacık çocuğum daha o zaman.
Daha sonra beyin anjiyosu ameliyatına girdim defalarca emar çekildim çok zorlu bir süreçti. Ama çok şükür halime yürüyebiliyorum özgürüm.

Senelerdir ilaç kullanıyorum pazartesi emarım var kontrol amaçlı. Doktora ameliyat olmak istediğimi söyleyeceğim. ilk entry bu benim için. Belkide son olacak.

Herneyse kız konusuna geri dönelim.

Benim hayatımı giben, o gece soğuktan donmama sebep olan kız başkasıyla yatmıştı. Tam bir kaşarmış şimdi anladım. Benden önce de birçok erkeği evine almış ve vermemiş. Tam bir motormuş. Bunu bunca güzel şey yaşadıktan sonra öğrenmek çok acı veriyor. Şu da var, tecrübe oldu. Her kıza hemen güvenmeyeceksin.

Şu an beni Elif'le buluşturanlardan bir kız ile sevgiliyim. Keşke ilk önce onunla sevgili olsaydım. 7 ay oldu. Allah ayırmasın. Çok mutluyuz. Beraber düzenli olarak sevişiyoruz ve ben onu ciddi şekilde karım olarak görüyorum ailem biliyor ve destekliyor onun annesi biliyor ama nötr bu konuda. Allah hepinize doğru kişiyi bulmanızda yardım etsin. inşallah bu kız da beni bırakmaz.