Bu devam edecek...

Okuyan var mı panpalar?

var mı kimseler?

Kitap okumayı hep sevdim. Sağolsun babam iyi karne getirdiğimizde falan hediye olarak gibsok şeyler yerine kitap alırdı. O yüzdendir daha orta okul çağlarında faaln klagiblerin büyük kısmını okumuştum. Tabi çocuklar için hazırlanan edisyonlarıydı falan. Herşey bir tarafa yaşım ilerledikçe çok kitap okumak benim için problem olmadı ama asıl problem kitapların pahalılığıydı. Lise çağlarında ise kütüphaneleri keşfetmiştim. Kitap okumayı seven arkadaşlar bilir iyi sessiz bir kütüphane adeta mabet gibidir. Hiçbir yer orada olduğunuz kadar mutlu etmez sizi.

ilgimi çekmesinin özel bir sebebi vardı çünkü bu zamana kadar en çok korktuğum şeydir deniz feneri. Nedense bir korku imgesidir bende deniz fenerleri

http://theringmovies.wiki...nd?file=Moesko_Island.jpg

Orasının ismini falan vermeyeceğim. Belki ileride veririm. En çok sevdiğim yönü sadece araştırmacılara açık bir kütüphane olmasıydı. Bir de güzelbir arşivi vardı. Biçok yazarın ve okurun kendi kitaplarını bağışladığı zengini bir kütüphaneydi. Artık zamanımın bir çoğunu burada geçirmeye başlamıştım. Hemen herşeyden okuyordum. Genelde belli bir konu üzerinde okuma yaptığım olur arada dinlenmek için başka başka şeyler okurdum.

işte böyle araların birinde elyazma eserlerin bulunduğu bölüme girmiş çok da anlamadan dolaşıyor en azından kitapların başlıklarını okumaya falan çalışıyordum. Osmanlıca'm çok olmasa da fena sayılmazdı. Ama işte akademik seviyede olduğu da söylenemezdi. Dana derisiyle ciltlenmiş, eski olmasına rağmen sırtı pek yıpranmamış, güzel bi kitap geçti elime. içinde minyatürlerle desteklenmiş güzel komposizyonu olan bir kitaptı. Sırlı kağıdın kokusu ve dokunduğunda hissedilen o kayganlık hayranlık vericiydi

Öyle öyle 1 yıl geçti. Yazın eve gittim ama duramadım. Çünkü durulacak gibi değildi sene içindeki performansımla daha fazla ilgilenir oldu herkes. Geri istanbul'a geldim. Bi arkadaşın evine yerleştim geçici olarak. Arkdaşım bi avukatın yanında çalışıyordu. Klagib köle kafası h.sonu bile çalıştırıyorlardı çocuğu. Yalnızdım okuyordum durmadan..

Ama yine de bişey olmadı. Kapının önünde bekliyordum öylece. Kapının sokak tarafından görülmesi de bahçede büyümüş birbirine girmiş çalılar yüzünden mümkün değildi. Bakışlarım aşağı kaymaya başladı. Evet eşiğe bakıyordum yer yer çürümüş, ortası kenarlarına göre daha çukur olan sağlam bir ağaçtan yapıldığı belli olduğu o eşiğe... Sökmem ve altından anahtarı almam gerekti güya. Kiş kapıyı açabileyim ve rüyamda beni son ümidi gören o adama ( nedense?) yardım edebileyim.

Sonra tabi ki kütüphaneler... ASlında neden 1 yıl boyunca çok fazla kütüphanelere takılmadığımı anlayabilmiş değildim. Neyse ki önümde koskoca 3 yıl veya daha fazlası vardı. Teker teker keşfe çıktım. Bilen bilir istanbul'da 24 saat açık kütüphane bulmak zordur. En azındna geç vakitlere kadar açık ve nispeten kaldığım yere yakın yerlere değişik değişik gidiiyordum. Ama en çok sevdiğim bir tanesi vardı. işte herşeyin yaşandığı yer...

panpalar nerdeysw her gun giriyorum ama yazmak icin acele etmiyorum. kusuruma bakmayin ama ozeniyorum gercekten

Bu arada o dönem okumaktan keyif aldığım yerleri şöyle sıralayabilirim: ÜSküdar Mihrimah sultan camiinin üstündeki sokak, haydarpaşa garının önündeki banklar, beykoz çayırı, pendik-kaynarca sahildeki tahta üstleri olan banklar, büyük çamlıcanın maltepe v.s tarafına bakan yamaçları, 3 5 tane daha böyle sote yerler.

ilk yıl okula bile gitmedim okunacak çok kitap var diye düşünüyordum. Elime burslardan falan iki üç kuruş para da geçmeye başlayınca kapattım kendimi yurda deliler gibi okumaya başladım. ARkadaş ortam falan hak getire hiçbişey yok. DErsler falan umrumda değil takılıyorum kendi kendime

Önceleri halk kütüphaneleri işimi görürken sonra daha fazlasını ister hale geldim. Tabi işin içine sadece okuyucu olmakla kalmayıp bi şeyleria raştırma hevcesi girince daha kapsamlı kütüphaneler aramaya bulmaya vakit geçirmeye başladım. Lisede arkadaşlarım erik gibi karı kız ayıklarken ben falan kitabın ilk baskısı filan kitabın yazarınınj söyleşisi diye gezip duruyordum. SAdece iyi bir kitap okuyucusu iseniz öyle dersler falan da çokd ert olmuyo nihayetinde nerdeyse hiç çalışmadan iStanbul'da hukuk fakültesini kazandım. ilk gittiğim yer tabi ki sahaflar çarşısı, Kadıköy'de sahaflar sokağıydı.

Cesaret falan toplama yok. Anahtarı soktum kapının deliğine. Paslanmış bir kapıdan bekleyeceğiniz gibi öyle beni yormadı hiç ne anahtar ne kilit ne de kapının kendisi yavaşça ve sessizce evet sessizce ardına kadar açıldı... Kapıdan sonra sahanlık gibi bir yer vardı. bu yaklaış 2 metrekarelik yerden sonra bir kağıda daha vardı camekanlı şık bir kapıydı. ilginçtir camları üzerindeydi onların da üzerinde 2 parmak toz...

Elimle kapının kolundan tutup ittim ve içeri girdim birkaç adımda. Önce karanlıkta gözlerim bişey görmedi. Dikkatimi ilk çeken şey görünen değil kokan şeylerdi. ilginçtir böyle baharat aromalı güzel bişey kokuyordu. Böyle bir yerde olmasam parfüm kokusu olduğunu söyleyebilirdim ama imkansızdı. Gözlerim alışsın diye bir süre bekledim... Açıkçası bikaç adım daha adım atmaya da cesaret edemedim. NEden sonra gözlerim ayrıntıları seçmeye başladı. Ve onu gördüm işte dimdik karşımdaydı. Bana bakıyordu. Yüzü ifadesizdi. Çünkü...

ve herşeye rağmen devam...
Anahatarı kullanıp kullanmamakta tereddüt ediyordum. Kapının arkasına ne olduğunu bilmemenin değil neden böyle birşey yapmaya kalkıştığımın endişesiydi tüm sırtımdaki. Maceracı bi tip değilim hiç olmadım ama beni çeken bana benden habersiz vazife yükleyen bir sorumluluk bulutu çevremi kuşatmıştı sanki... Sesleri bile daha az duyuyordum. Kokular tazelenmişti anahtar elimdeyken

Pek boyle seyler ilgimi cekmistir kasmadan anlatiyosun devam, beklemedeyim,ama kitap okumandan baska hic kendinden bahsetmedin karakterin nasil? korkmadin mi?bi de asosyal misindir? Bunlari merak ettim hazir pek fazla kisi de yok ne guzel

Burdayiz aga hadi gece oldu

okuyalim