bir kürt fıkrası

iki kürt ankaraya gitmiş. yoldan geçen birine demişlerki biz türk olmak istiyoruz. adamda bunlarla daşşak geçmek istemiş ve şu tepenin zirvesine tırmanıp 3 kere ne mutlu türküm diyene ! diye bağırın türk olursunuz demiş.
ikisi gitmişler tepeye. tabi ikisi aynı anda çıkamayınca biri diğerine beni alttan destekle ilk ben çıkayım sonra seni yukarı çekerim demiş. ilki çıkıp hemen Ne mutlu türküm diyene diye 3 kere bağırmış. alttaki kürt yukarıdakine hadi beni yukarı çek bende türk olayım deyince zirvedeki yukardan bir tekme vurmuş ve demişki "hagibtir ulan pis kürt"

komik lan bence türklerlede taşşak geçilebilmeli tıpkı kürtlerle daga geçildiği gibi

not: tatarım

soko ban!

mağaradan çıkmış herhalde onlar (ve sen)

http://imgim.com/v5aQj4.jpg

bir diyarbakırlı, bir kayserili, bir trabzonlu aynı kazada ölürler. aileleri perişandır. cenaze evlerinde feryad figandan geçilmemektedir. cenaze günü gelir çatar. üç kader arkadaşının cenaze namazı aynı camide kılınmaktadır. hoca tam namaza duracakken mucizevi bir şey olur ve trabzonlu gökten iner. ayılanlar, bayılanlar... ahali kendine gelir gelmez trabzonlunun etrafını sarar, başta da kayserili ve diyarbakırlının ailesi. 

kayserilinin ailesi sorar: sen ne yaptın da geri gelebildin?

-meleklere rüşvet teklif ettim. kabul ettiler. bastım parayı saldılar beni...
-e bizim çocuk niye gelmedi?
-o hâlâ pazarlık yapıyor, anlaşabilirse gelecek.

diyarbakırlının ailesi de meraklanır: bizim oğlan nerededir?

-o biraz zor gelir.
-niye?
-rüşvet isteyen meleklere "ben ne verecem ya devlet versin" deyip duruyor...