bugün ve her zaman türkler, Kürtlerin fikirlerini hazmedememiş ve kabul etmemiştir. peki ben bir kürt olarak mazlumculuk yapmadan soruyorum, sen dağın alternatifi olarak kürtlere ne verebildin? kendi ırkını övüp benim ırkımı yermek dışında ? bizi asıl alternatifsiz bırakan, kan akan tarafa iten sen değil miydin? kürtler bölücü kürtler cahil kürtler vatansız dedin, seninle kurtuluşta savaşanların yerine ta japonu çini azerisi daha tatlı geldi. elektriğini(mi)zi çok bedava kullanmışız. ölen canlarımıza say be kardeş, yiten gençlerimize say be kardeş. kaç volt elektrik bir can eder ? çoğu zaman bizim geri kalmışlığımız ile alay ettiniz, çoğu zaman tebessüm ettim sizin beni cahil bölücü vatansız tek kaş şalvarlı molotoflu düşünmenize görmenize, ama ciddi ciddi beni sevmediniz be. sizden medet ummuyorum, size fakir edebiyatı da yapmıyorum. size bir realiteden bahsediyorum, aynayı sizin yüzünüze tutuyorum o kadar. siz bizim gerçekten yok olmamızı istediniz, empati zordur onu denemeyin ama celladına aşık bir toplum olmamızı da beklemeyin kardeş. uzay çağında halen ırkın ile övünüp, senin kardeşin aynı topraktan kardeşinin ırkını yerip sonra olayları çözmene çalışmanı anlamamı bekleme benden. ben senin kadar doğrudur, iyi şartlarda yetişmedim. asker görünce polis görünce senin baktığın gibi hiç bir zaman göremedim ama hislerim var benimde şalvarda giysem tek kaşta olsam şiveli de konuşsam bazı sağlam (beğenirsin bu tabiri) ilkel duygularım var benim. ben senin beni sevmediğini kesinlikle gördüm, hissettim. oysa bizimkiler öyle değildi, bizimkilere göre sen kardeşimizdin, sen dbakıra gelince ellerini bağlar hürmette kusur etmezlerdi, sen misafirdin. askerde olsan polis de olsan hoş gelmişdin sefalar getirmiştin. ama ben geldiğimde şivemden memleketimden ırkımdan dolayı, bir yük bir kin sebebiydim. polisin beni aramasından, insanların gözlerinde ki o küçümseyici, nefret dolu tavırlardan anlayabiliyordum istenmediğimi. ama kusura bakma kardeş bunlara rağmen humanist kalbim sevemez seni, sola doğru kayar çünkü ben ortadan kayan birisiydim terazide. sen hiç orta da olmamıştın, en çok da orta olursun. ben senin kadar bu vatanın sahibiydim, sen benden hesap soramazdın haklarım vardı sonraları anladım bunu. benden niye böyle yapıyorsun niye bunu seviyorsun bundan nefret ediyorsun diye bahsedemezdin çünkü benden ölümüne nefret ediyordun, bu yüzden buna hiç mi hiç hakkın yoktu senin. beni aslında bu hale sen getirdin, ortada nefret duyulacak insanlar varsa onlar bizim gibi alay ettiğin saf geri kalmış insanlar değil, senin gibi kafasında bin tilki ile gezen her olayı ti ye alan aşağılık çakallardı kardeş. kızma hakaret etmiyorum, övüyorum ben seni kardeş, sen gelişmişdin soyun sopun vardı sanki benim gibi 50 60 yıl değil 5000 6000 yıl yaşıyordun, atalarınla osmanlıyla, oğuzlarla, hunlarla, zortlarla o kadar övünüyor ve kibir saçıyordun ki benim senin kaynaklarında gömülü olan tarihim ile alay etmeni yok saymanı büyük şaşkınlıkla izliyordum. avrupa ve amerikanın yeni jeneresinde hamam böceği kadar popüler olmayan ve onun her şeyini zorlama olmamasına rağmen yiyip yutan sen, benim soysuz senin ulu hakan kul tigin sultan olduğunu yüzüme durmadan çarpıyordun. ve halen yeni nesillerin böyle yetişiyor, böyle devam ediyor kardeş. meraklanma o yok olmasını istediğin nesil yok olmuyor ve o da artık içi dışı daha da dolarak geliyor kardeş.