bir kriko bir araba ve gitmemen için bir hikaye

Bu bir krikonun hikayesi. Benim hikayem.

14 nisan 1990'da bir fabrikada üretildim. Bana Mavi Kriko adını verdiler. Üretildiğim andan itibaren arabalarla ilişkim başladı. Onlar sadece arkadaştı benim için. Öyle hissediyordum. Onları kaldırırken çok eğleniyordum.

Yıllar geçtikçe arabalar değişmeye başladı. Teknoloji sayesinde artık çok farklıydılar. Onlarla birlikte ben de değişiyordum. Görünüşüm değişmese de duygularım değişiyordu. Arabalar geldikçe onlara ilgi duymaya başlıyordum. Onlarla daha değişik sohbetler ediyordum. Bana aşık oldukları krikoları anlatıyorlardı. Aşık olmanın ne olduğunu bilmiyordum. Onu da yıllar içerisinde öğrendim. Kriko ve araba dostlarım vardı - lastikleri her patladığında bana gelirlerdi - ama bir gün bir araba hayatımı değiştirdi.

edit: kimseye rezerve aldırmadan hikayemi yazdım beyler. okuyan okur. 14. entryde sonlandı.

Krikolar canlıdır. Ruhları vardır. Duyguları vardır. Aşık olurlar. Kıskanırlar. Ömürleri, kaldırdıkları yüke göre değişir. Ancak hepsi, en sonunda ölürler.

Bir kriko, doğduktan hemen sonra arabalarla iletişime başlar. Onlarla konuşur. Genelde iyi anlaşırlar. Çoğu zaman araba anlatır, kriko dinler. Arabanın derdine çare bulunması için onu kaldırır da kaldırır kriko. Onu yükseklere çıkarır.

Ancak yıllar ilerledikçe kriko bazı şeylerin farkına varır. Artık arabaları aynı duygularla kaldırmamaya başlar. Onlara farklı bakmaya başlar. Kendine engel olamaz. Arabalara aşık olur. Onları kıskanır, hem de çok kıskanır.