Gerçek bir olaydır...

Yürüdüğümüz patika yolun birkaç metre aşağısında dümdüz kayaların arasında ince bir su yolu vardı ve su akıyordu. Kayalar o kadar düzgündü ki sanki makinelerle kesilmiş ve oraya yerleştirilmiş gibiydi. Oraya doğru inmeye başladık. Salih ve oğuz yine muhabbetlerine devam ediyordu. Su yolunu suyun aktığı yöne doğru takip etmeye başladık. Çevresi nemliydi ve yemyeşil yosunlar kaplamıştı her yeri ama o düzgün taşların üzerinde yosun yoktu.

Çam ağaçlarının ince uzun kurumuş yaprakları yerlerdeydi ve her basışımızda bir çıtırtı sesi geliyordu. Salih ve oğuz önden yürüyorlardı bense en arkadan. kendi arlarında konuşuyorlardı klagib kar kız muhabbeti işte neyse uzaktan bir su sesi duyduk . bu yaz vakti 40 derece sıcakta çoktan kurumuş olması gerekiyordu derelerin ama bunu o zaman düşünemedik ya da farkedemedik belki de can sıkıntısı yüzünden.

tatilin üçüncü günü çadırımızı kurduğumuz ormanın daha üst kısımlarına çıkmaya karar verdik, çünkü denize girmekten sıkılmıştık ilk iki güne sürekli yüz sürekli yüz nereye kadar ? çıkacağımız yer eğimliydi ve yılan akrep falan olur diyerekten spor ayakkabılarını giydik ve yürüdük yukarıya doğru.

para vermemek için çadırımızı kamp alanından uzakta bir koyun hemen dibindeki ormanlık alana kurmuştuk. ben ve iki arkadaşım çam ağaçlarından oluşan ormanda sessiz sakin bir tatil yapıyorduk. sabah erkenden denize giriyor ve acıktığımızda da yanımızda getirdiğimiz eşyalardan bir şeyler hazırlayıp yiyorduk

el fenerinin aydınlattığı yuvarlak alan siyah kayanın üzerindeydi. ince su yoluna devrilmişti biraz önce duyduğum ses bu devrilme sesi olmalıydı. peki arkadaşlarım neredeydi ? bu taşı devirip oyuğun yolunu mu açmışlardı? karanlıkta ellerinde fenerleri bile yokken- tek el feneri benim elimdeydi- bu oyukta ne arıyorlardı? ben oyuğun önünde bunları düşünürken bir ses daha duydum ama bu sefer bir insan sesi- daha çok çığlık gibiydi- <yardım et> diyordu.

dayanamadım ve yanlarına gitmek için olduğum yerden doğruldum yanımdaki el fenerini yaktım. korka korka ilerliyordum çünkü bu ıssız yerde üçümüz vardık sadece ve onların gece gece bu garip yere gelmeleri beni rahatsız etmişti. aklıma getirmek istemediğim şeyler vardı.

bi girseydin biraz hikayeye güzel kardeşim ona göre rezervlicektim.

bir kömür parçasıyla çizilmiş gibi duran şekiller vardı. ilk çağlardaki mağara resimlerine benziyorlardı ama arapça harfler de yazıyordu şekillerin altında. elimdeki feneri duvara tutarak incelemeye başladım. ilk şekiller bütününde bir grup insan vardı ve karanlık bir silüetin etrafında bir daire oluşturmuşlardı önlerinde de birer kitap vardı. karanlık silüet insanlara göre daha büyük çizilmişti ve insanlar ona doğru bakmıyordu...

gece birden uyandım aslında birden uyandım denemez, salih ve oğuzun ayak seslerine uyandım. çadırdan dışarı çıkmışlar ve kendi aralarında konuşarak yürüyorlardı. merakıma yenik düştüm ve ve çadırdan çıkıp onları takip etmeye başladım. gündüz çıktığımız dağa doğru gidiyorlardı.

Rezervasyon

yaz panpa yaz

gecenin kör bir vakti geldiğine göre yazmaya devam edebiliriz

o sesi duyunca irkildim size de olmuştur böyle bir irkilme mutfaktan bir ses duyarsınız ve boş bulunup irkilirsiniz ya ! benim durumum sizden biraz farklıydı, ben gecenin kör saatinde kimsenin olmadığı ıssız bir ormanda arkadaşlarımı izlerken onları kaybetmiş hemen ardından uğursuz bir oyuktan gelen yardım et sesini duymuştum. üstelik bu ses arkadaşımın yani oğuzun sesiydi. <salih bayıldı çabuk yardım et> diyordu. <tamam geliyorum> diyebildim o panikle ve feneri oyuğun içine tuttum aydınlanan ufak bir kısıma doğru yürümeye başladım

ilerlerken bir yandan da küfrediyordum <gecenin bu saatinde ışıksız bir şekilde tak mu var da buraya geliyorsunuz deli mi gibti sizi> diye ama bu sözlerime cevap alamıyordum sadece <yardım et diyordu>

duvarlara tutunarak ilerliyordum düşmemek için çünkü oyuğun içi o kadar karanlıktı ki sadece feneri tuttuğum yer aydınlanıyordu yani daire şeklinde bir alan diğer yerlere az da olsa bir ışık süzmesi bile gitmiyordu. duvara tutunan elim ıslandı herhalde duvardan su sızıyor diye düşündüm ama elime bakmaktan da kendimi alamadım. diğer elimle tuttuğum el feneriyle ıslanan elimi aydınlattım. elim simsiyah olmuştu

kendi başıma yazıp duruyorum aq

Bir gün evde tek başımaydım korku filmi izliyordum. dışarıda lapa lapa kar yağıyordu bir ara cama baktım. Elinde bıçak ağzı kanlı olan adam gördüm bana bakıyordu çok korktum Hemen üstüme yorganı çektim telefonumu alıp polisi aradım şans bu ya polis de devriye geziyormuş hemen eve aldılar baktılar kimse yok aradılar taradılar sonra koltuğun arkadasından ayak izi buldular meğer adam arkamdaymış dışarda gördügüm yansımaymış.

Bir çift çocukları olmadıği için evlatlık almaya karar verirler. Yetimhanedeki bir çocuğu evlatlık alacaklardır. Fakat bir sorun vardır çocuk hic uyumamaktadır. Yetimhane müdürü de uyku probleminin sebebini sormamalarini istemistir.

Bir ay geçtikten sonra duruma üzülen ve sinirlenen anne çocuğa nedenini sormaya karar verir.

- Oğlum sana bisey soracağım. Neden hiç uyumuyorsun ?

Ve çocui cevap vermiş

- imçiçi uyur mu amk Qweqweqee

Diğer başlığımın resmi olmadığı ve modların ilgisizliğinden dolayı tekrar açma kararı aldım.

Giriş

Merhaba arkadaşlar benim adım Alperen ve üniversite 3 sınıfını bitirmek üzereyim, sizlere anlatmak istediğim olay bundan uzun zaman önceydi(bir de tarihimi aklımda tutacam amk) burada yazılan olayların aksine ben onları ne gördüm ne de konuştum. Bu ne dıbına kodumun çocuğu neyi anlatacaksınız derseniz, bu benim lise sonda kaldığım 30 kişilik pansiyonda ki dostlarımın yaşadıkları.

-Hikaye-

Lise sona geldiğimde ailem dershaneye yakın olmam ve etütleri kaçırmamam için beni küçük bir pansiyona kaydettirdi. Önceden klinik olarak kullanılan bina bir kurum tarafından kiralanmış ve dershanenin öğrencilerini barındırmaya başlamış. Okul Eylülde açılıpta yurda yerleşince ilk önce arkadaşlarla kaynaşmayı reddettim. Çünkü benim kitaplarımdan başka dostum yoktu. Ancak arkadaşlar o kadar samimi ve ikram sahibiydiler ki kısa sürede onlardan biri olmamak elde değildi. Zamanınızı almak istemiyorum ve asıl olaya geliyorum. Hafta sonları çoğu ögrenci evine gittiğinde yurt hiç kimsenin olmadığı kadar sessiz olurdu. Yine sıradan bir hafta sonu yurtta 8 öğrenci vardı ve de bizim yemeklerimizle, temizliğimizle ilgilinen 30'lu yaşlarında hiç evlenmemiş ve benim en iyi dostum olan Selvi kalmıştı.