Bugün yine kalemim elimde bazı pişmanlıklarımın üstünü karaladım altına ufak notlar aldım bi daha yapma diye bilirim keşkelerim acımaz vurur yüzüme.

iranlı bir abi türkiyeye gelmiş iki çocuğunu eşini bırakıp, az türkçesiyle iş yok diyor biraz bitkin biraz solgun para yok reisicumhur kendine çalışıyor diyor sırtımı yaslayabileceğim bir devletim yok ki diyor sigara yakıyor sık sık arada bir telefonla konuşuyor o yüzündeki gülümseme var ya insana şükür nedir çaresizlik nedir öğretiyor... öğrendim

Eski bir imamla tanıştım bugün neden dedim neden bıraktın bu mesleği. Anlatsam sen dayanamassın ki kimse dayanamaz dedi içten içe... gözleri hafif dolmuştu ha ağladı ha ağlayacak kendini zor tutuyordu 12 yaşında bi bebiş geldi dedi musalla taşına babası ile beraber yıkadık ben ben suyla yıkadım babası gözyaşları ile. bir daha bu durumu yaşamamak için bıraktım dedi bu sadece göz pınarları dolana kadar anlatabildikleri kim bilir içi nasıl yanıyor anlatamıyor hayat kolay değil hiç bi zamanda kolay olmayacak.

Geçmişin bizlerde bıraktığı gözyaşları belki bir tutam mutluluk biraz aşk olabilir... hayalleri vardır her insanın her hayal bir mutluluk sebebi olsada her hayal kırıklığı üzer insanı biz üzülelim diye mi hayal kuruyoruz yoksa gerçekleşsin diye mi bir ihtimalde olsa gerçekleşsin diye değil mi? ihtimaller her zaman güzeldir... uyuyalım mı artık şairin dediği gibi uyuyalım hiç birşey olmazsa sabah olur.

71 gün sonra günlükte bir kaç satır bırakalım cümlelerim kalbimden geçsin hep öyle yazmak isterim kelimeler kalbimden geçsin isterim hep öyle konuşmak kimseyi kırmamak isterim .çok mu kolay kırılır insanlar sandığımızdan daha mı narin içten mi kırılır acaba görmeyiz ... insanlar çok ufak şeylerle mutlu olur mu en zor zamanlarda bir tebessüm ederler mi .. insanlar çok mu sever bazen o sevmesede bakmasada yüzüne yine de sever mi insan uzaktan sevebilir mi ismi lazım değil mısraları güzel bir şair der sevgi emekmiş emek ise vazgeçmeyecek ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş... sevgi gerçek mi ki acaba bilmiyorum ben tanımıyorum ki insanları gerçekten çok mu kolay...

Uyumam lazım ama kafanı yastığa koyduğunda ne güzel düşünmek uyku yarı ölümdür uykunda varmıdır bir dert çare ölüm müdür her derdin devası ölüm mü varmı etrafınızda biri ölü sorun güzel mi ölmek yok ama yok. ya çok mutluysalar bilmiyorum biraz karamsarım çok mu zor mutlu olmak çok mu zor ağlamak ama mutluluktan ağlamak hani sahip olamadığımız o mutluluk gözyaşları falan...

Yine bir günün akşamından yazıyorum ya da basıyorum klavyemin tuşlarına. Ne yazsam ki acaba ne kadar uzun yazsam sığarmı satırlara. Bakmayın hep karamsar yazmışım mutluyum aslında sahip olduğum paha biçemediklerim var ellerimde biraz sağlık biraz huzur biraz güven belki. Hala aşıkta olamadım birine gerçi hiç aşık olmadım hiç sevmedim ama olsun. Dünya çok büyük değil mi çok insan var her insanın bir hikayesi var her insan acılar içinde büyümüş çok ağlamış ... o dudaklarından gülücük ekgib olmayanlar aslında ne de çok ağlamış sen görmesende belki içinden... bir takım sorularım var hayata ama benle konuşmuyor ki bu aralar susuyorum tartışmıyorum kimseyle de çok bilen değil çok dinleyen oluyorum ne de güzel

Ne diyelim hep iyi olalım kimseyi kırmayalım bir insanın kalbini kırmak varya sana bakışları biraz kin ve öfke biraz üzgün bir de gözleri doluyorsa sen yaşama be . Çok uykum var uyuyalım artık uyuyalım mı?