zaten hoşlandığım kızada açılamıyorum, yaşım 25, kız öküz gibi bakıyor bende bakmaya çalışıyorum utanmadığım zamanlarda, gidip diyecek bişey bulamıyorum muhabbet edemiyorum amk.

toplum içerisinde çekinik değilim, rezil olurum falan diye takılmam çok öyle rahat sayılırım ama konu 1 e 1 ilişkilere geldiği zaman erkekte olsa kadında olsa zorlanıyorum samimi olamıyorum, o yüzden çok arkadaşım yok.

edit: kardeşlerim var mı benim gibi olan insanlarla samimiyet kurmakta zorlanan?

saolun hacılar ama benim en büyük derdim hoşlandığım kızla gidip konuşamıcak kadar cesaretsiz bi insan olmam

sauln beyler