Güzel fragman içeriğide öyledir inş rez aliyim

o'na dedim.
o var mı emin bile değilim. ne zaman bulsam kaybediyorum o'nu.

yıllarca neyi aradığımı bilmeden aradım bir şeyleri. neyi ya da neleri arıyorum bilmiyordum.

bugünlerde aradığım şeylerden belki de en önemlisini buldum sanırım. buldum ama, bulduğumu sanarken bulamadığımı anladım. yine kaybettiğimi, kaybeden tarafta olduğumu anladım..

benim o'nu bulduğumu ama o'nun beni bulamadığını anladım.

bulduğunuz bir şey nasıl olurda sizi bulamaz? garip değil mi?

bence de öyle ama bulunmamışım..

umarım eskisi gibi devam edebilirim hayatıma en kısa zamanda.

eskiden metal dinlerdim. metal müzikler. sözler önemliydi tabiki ama yinede o heyecan, o ritm di beni çeken.

ama artık öyle değil. müslüm gürses dinleyen metalci mi olur diyenler var. diyemiyorum ki, hayatım çok uzun zaman önce değişti diye..

bunları yazarken bir yandan dinlediğim parça bu. bu gece zaten müslüm gürses dışında pek dinlemem sanırım, malum ölüm yıldönümü. sevgi, saygı ve rahmetle anıyoruz..

https://www.youtube.com/watch?v=LoaB4gwQEpk

sigarayı iyice artırdım bugünlerde. 3 günde 1 paket falan içerdim yaklaşık. ya da 2.5 günde. bu aralar günde 10 tekten az içmiyorum. sanırım artık duramıyorum.

nikotine değil karşı koyamayışım. düşüncelerime karşı koyamıyorum. her anmamla beraber, içimde hissedişimle bir şeyleri, bir tane daha yakıyorum..

siz hiç iç organlarınızın tamdıbının cayır cayır yandığını hissettiniz mi? aynı zamanda sıcak bir odada yalnızlığın soğuğuyla titrediniz mi?

peki ya düşünmekten yemeğiniz soğudu mu?

tek başınıza oturduğunuz kafede bardağınıza hiç dokunmadan çayınızın soğuyuşunu izlerken bu sigara son diye diye paketinizi bitirdiniz mi? hiç içmediğiniz halde neden durmadan yeni çay söylediğinizi anlayamayan garsonlara bir çay daha derken gözleriniz yaşardı mı?

umarım cevaplarınız hayırdır. çünkü, insanlar böyle şeyler yaşamamalı. insanlar böyle olmamalı..

Rezene

arada sebebsiz titrediğimi hissediyorum. fiziksel olarak titremiyor oluyorum çoğunda ama, içim titriyor oluyor. ruhum titriyor..

adolf hitler'in bir sözü var. yaşama hakkın mücadele gücün kadardır..

mücadele etmeye gücüm kalmadı. burada ne yaptığımı bile bilmiyorum. bu şehirde ne işim var benim? neden yatağımda değilde masa başında oturuyorum?

yaşamaya hakkım yok sanırım.

masumiyetimizi kaybettik. hiçbir kötülük yapmamış olsa bile biri, bir süre sonra kaybeder bence masumiyetini..

sadece 2-3 saat uyuyabildim gece. belki daha az bilmiyorum. o da pek derin değildi zaten. rüya mı yoksa uykuya dalmak üzereyken zihnimde canlandırdığım hayaller mi bilmiyorum o süre zarfına dair uyandığımda aklımda kalmış olanlar.

kendimi yakın hissettiğim birkaç arkadaşıma karşı güvenim azaldı. bir şeyler seziyor gibiyim. arkamdan bir şeyler çevriliyor sanki. umarım düşündüğüm gibi değildir.

birde yine gördüm. 2-3 masa önümdeki o benzer montlu kişiydi sanki aradığım. ama arkadan bakıldığında aldatıcı bir yansımadan ibaret olduğunu bildiğim halde yine düşüncelere daldırdı beni.

sızdığımda gördüğüm rüyalar ya da sızmak üzere zihnimde canlandırdığım hayaller kadar olmasada, yoğun şeyler canlandırdı zihnimde bu yansıma..

olmayacak işlerin peşinde hissederdim küçükken kendimi.

bana göre liseye geçmem, üniversite okumam bile imkansız gelirdi o zamanlar. kesin liseye geçemeden öleceğim, kesin üniversiteye gidemeden öleceğim dedim yıllarca. ama hepsi birer birer oldu. hepsi gerçekleşti. ama asıl olmasını istediklerim. onlar hep uzak bir hayal ve yoğun düşüncelerden ibaret kaldılar.

olmayan bir şeyle kendimi aldatıyorum. kendime soyut şeyleri düşünerek ihanet ediyorum. çizdiğim yoldan çıktım. ne eski yoluma geri dönebiliyorum ne de bu yolda ilerleyebiliyorum.

hep yaptım, yapıyorum. sadece bekliyorum. herkesin hayatındaki 2 ortak şeyden ikinci sırada gerçekleşenini..

ama korkuyorum. istemiyorum beklemeyi. bunu düşünmediğim bir hayatım olsun istiyorum. istiyorum ama benim dışımda isteyen yok sanırım. ve bilirsiniz, her şey istemenize ya da ne kadar çabaladığınıza bağlı değildir bazen. işte bu yüzden, istemenin yetmediği bir noktada asılı kalmış binlerce telaffuzdan ve hissiyattan ibaret bir duruş sergiliyorum. anlaşılma kaygısı taşımadan ama.. amasından emin değilim..

ha bu arada bu kız yuzunden sıgara alkol bılmeyen ben sıgaraya alkole basladım

durmuyor, durulmuyor..

bitti derken başlıyor, başladı derken bitiyor.

nabzım normale dönmüşken sol yanımı yine ağrıtıyor bu olanlar. uyuduğumda bile dinlenemiyorum.

en son ne zaman o güzel rahat uykulardan birini çektim hatırlamıyorum.

marilyn manson ın bir şarkısında şöyle diyor

i wish i could sleep
but i can't lay on my back
'cause there's a knife
for every day that i've known you

işte bu yüzden biraz da uyuyamayışlarım. tek bir kişi değil ya da tek bir olay. o kadar çok şey hissediyorum ki sırtımda, normal hissiyatım gibi oldu ve bu yüzden artık sayamıyorum..

bazen o kadar çok düşünüyorum ki olanları, bir kez anlatmaya başlarsam susamayacağımı düşünüyorum.

bu ara bulunduğum şehirde pgibolog aramaya başlayacağım. susamayacakta olsam artık dayanamıyorum. pgibiyatriste gitmem çünkü ilaçlarını zütlerine sokarlarsa daha faydalı olacaklarını düşünüyorum..

pgibolog arıyorum çünkü herkes anlatmam için bana kucak açmış durumda. anlat diyor herkes, anlat..

anlat ki yargılayabilelim. zaten şimdiden tahmin ettikleri şeylerle yargılar oldular beni. güvenim azaldı çevreme. bakışları beni korkutuyor ve üzüyor. içim ürperiyor ve daha fazla üşümeye başlıyorum.

sanırım biraz yürüsem iyi olacak. birkaç sigara, birkaç adım ve içim kadar karanlık olan bir gece.

belki gecenin içine çekerler beni.

ya da belki, ben geceye, karanlığa kaçabilirim bu kez..

geçenlerde eski konuşmalara bakıyordum oylesıne bı baktım cevremdekı herkes benı tanıyor benle konusmaya calısıyo su an ıse cok farklı degısen ben mıydım yoksa ben aynı kaldım da cevremı cok gelıstı anlamıyorum

ne karanlık çekti beni içine ne de ben kaçabildim karanlığa..

o kadar cesaretim bile yok. mutlak karanlıktan ya da bitimden korkuyorum. çünkü hala buradan beklentilerim var. saçma ama bekliyorum.

elimden daha iyisi gelmiyor, beklemeyi bırakamıyorum. beklentilerimden vazgeçemiyorum.

çevremin beni düşünmeden yargılamasından korktuğum kadar korkuyorum karanlığa adım atmaktan..

çok uzun zaman önce denedim. denemeyi denedim ama olmadı, yapamadım.

korkuyorum..

hissediyorum, yakında bir şeyler olacak.

umarım ak pak çıkarım bu işin içinden de sevdiklerimle birlikte..

uykularım kaçmaya devam ediyor.

bazen çok yorgun düşüp sızıyorum. o zamanlarda da en fazla 45 dakika uyuyup büyük bir çarpıntıyla uyanıyorum. sanki kabusların en büyüğünü görmüşüm gibi.

sadece çarpıntı olsa iyi aslında. bu sabah titremelerde başladı. git gide kafayı yediğimi düşünmeye başladım. düz mantık ve sığ bir şekilde düşünülünce böyle saçma sapan sebep(ler)den mi bu hale geldin diyorum kendime ancak bütün hayatımızın dizilimiş domino taşlarına benzediğini biliyoruz. şu anda kafamı kurcalayan yaşadıklarım ilerideki hayatımı büyük ölçüde etkileyecek türden şeyler anlayacağınız.

bugün bana sorulan bir soruyla bitireceğim bu entry mi.
ya da vazgeçtim. bu soruyu bana soran kişiyle aramda kalsın bu soru.

bazen mehdi gibi hissediyorum kendimi.

dün gece biraz kestiriyordum. sonra birden uyandım ve elimden sanki bir şeyim alınmış gibi hissettim. yatağıma oturdum ve bekliyordum. sadece 30 saniye kadar sonra, uyandıktan 30 saniye kadar sonra telefonum çalmaya başladı. çok sevdiğim bir abim aradı. bazı konularla alakalı olarak kendisiyle konuştuk 10-20 dakika kadar. saat gece 04:30-05:00 arası aradı beni. o saatte uyandım yani.

sanırım bu gün için diyebileceğim başka bir şey yok.

ancak şunu söylemeliyim ki, kendimi sertliğe vermeye çalışıyorum. eskiden nitelendirilişime geri dönerek belki bir çıkış yakalayabileceğimi düşünüyorum. ben artık ben olmayacağım ama..

ama bilemiyorum..

başka çarem yok gibi.

geçtiğimiz günlerde bana da mı, benle de mi sorularına maruz kalmaya başladım. tamam sorabilecek adam var ama bazıları kendilerini abartmaya başladı git gide.

salak yerine koymaya çalışıyorlar. ya da hiçbir şeyi farketmediğimizi düşünüyorlar.
onlara zamanı gelirse benim dönüş yolunda olduğumu uygun bir dille anlatacağım. işte o zaman suratlarını görmek istiyorum..