bir katilin hayatı

lan bi gün izin aldım vedattan gittim sabahtan akşama kadar bekledim, yok
dedim heralde okula gelmemiş
ikinci gün dedim vedata ben hastayım, yataktan kalkamıyorum, telefonu kapar kapamaz gittim üniversteye, yeri göğe kattım, girmediğim kantin bakmadığım sınıf kalmadı yine yok
ama özgeyi görüyorum bu sırada
lan dedim kızın başına bişey mi geldi acaba
özgeye sorcam, bozucak beni milletin yanında diye cesaret edemedim

ertesi gün dedim nasıl olsa bi yerden çıkacak kokusu
bari ben anlatıyım da sonradan boynumuz bükülmesin
geçtim vedatın karşısına, dedim böyle böyle abi, izin versen de vermesen de benim işim bu kızı bulmak, yok yani başka bişey düşünemiyorum, iki gündür yalan söylüyorum sana zaten, kafamı toparlayana kadar bana izin ver.
klimacı da yanındayken böyle konuşmamı pek hoş karşılamadı tabi ama halim gözlerimden belli, ne dese benim yolum izem, başka yolu yok.
izini aldık almasına da bi saat nasihat dinledikten sonra.
o bitti çıktım dışarı serkan başladı bu sefer
o da bitince attım kendimi izemin yoluna

atmasına attım da izem yine yok
sanki yer yarılmış da içine girmiş
lan öyle kocaman da değil amk üniverstesi
yarım saat sürmüyor güney kampüsünü turlamam
ya bişey değil bi de özgeyi görüyorum sürekli
ee o da beni görmüşse, izeme haber vermişmidir lan yoksa, ee arkadaşı sonuçta, beni tanımışsa kesin haber vermiştir, hay amk yoksa kız o yüzden mi gelmiyo amk
yok yok bu iş böyle olmayacak, iyisimi özgeyle konuşayım

kız yalnız kalmıyor hiç
başka çare bırakmadı bana, mecbur bunun grubun yanına gittim
öyle serilmişler banklara kimi de geçmiş karşılarında tellere uzanmış, hisar boğaz manzarasında demlene demlene takılıyorlar.
geçen defadan dersimi almışım, olayı dolandırmak yok, daldım aralarına, endirek...

- afedersiniz, rica etsem konuşabilirmiyiz
lan kız da sağolsun odun çıkmadı amk
- tabi
diyip ayaklandı

sessiz sakin bi köşede her şeyi anlattım özgeye
yani izemi gördükten sonraki herşeyi
zaten anlatmama bile gerek yok, sesim titriyo adını zikrederken
kör olsan anlarsın o derece seviyorum
hadi lan seviyorum mu dedim
vay anasını seviyorum lan

neyse özge de sağolsun harbi mi harbi kız çıktı
ben aranıza giremem, izem çok inattır, yapabileceğim tek şey onu nerede bulabileceğini söylemek, dedi

kafamı skim ki nerden girmişse aklıma, ben kızı burda okuyor sanıyorum
meğer arada bir özgenin yanına uğramaya geliyormuş

acele et dengesiz gün bitmeden yetiş izeme
istikamet itü maslak kampüsü
kampüs değil şehir sanki amk
allahtan bölümü biliyorum
aradım
aradım ve en sonunda buldum

onu gördüğümde yalnız başına oturmuş kitap okuyordu
oturdum uzağında bir yere
ve ne hissettim biliyor musunuz

lan olm beni sevmesine gerek bile yok, o orada yalnız olsun ben onu bir ömür uzaktan seyredeyim buna bile razıyım
varsın sesini duymayım, gözlerimin içine bakmasın, saçlarının kokusunu içime çekemeyeyim ama ben onu hep seyredeyim, yine de razıyım amk

lakin bu gökçe yürek varya bu gökçe yürek,
ne badireler atlatmıştır da anason kokusuna bulaşmadan ahhh bilem etmeyen
bir izem uğruna ne gizemlere dalmış bu gökçe yürek
debreştikçe debreşti, büyüdü, içime sığmadı

daha fazla dayanamadım, gittim, sessizce yanına oturdum

bakışlarını bir an kitabından kaldırıp üzerime çevirmesini ve beni tanıdığını toplanmasından anladım

tam ayağa kalkıyordu...

saygılar

http://www.youtube.com/watch?v=zvZWGmExhEE

binlerce defa dinlemişimdir

- gitme, dedim

sessizliği bozuşum sadece bir saniye kadarcık duraksattı onu
ama kararından vazgeçiremedi.

tam arkasını dönecekti ki ne kadar kararlı olduğumu göstermek için yükselttiğim ama bir o kadar da titrek ses tonumla

- beni dinlemek zorundasın, dedim.

çantasını kafama geçirmedi, yanıma da oturmadı, sadece

- dinliyorum, ama çok vaktim yok

demekle yetindi.

evet dinliyor, ee, ne anlatacaksın, ya da ne anlatayım, benim yerimde sen olsan ne söyleyebilirsin
seviyorum ulan
bi sktir git, başka
seni düşünmediğim bi anım bile yok, gecemde gündüzümde, attığım her adımda karşımdasın
eee
adını sayıklıyorum, odamın hayaletisin(sagopa sağolsun)
eee
esi böyle işte, bu kadar, vay be derdim iki üç satırda anlatılacak kadar azmış

böyle geçmedi diyaloğumuz tabi
kendimce derdimi anlatmaya çalıştım
aslında her cümleme sen diye başlayıp herşeyimsin diye bitirmek geldi içimden ama bir kez olsun yapamadım
olmuyor be beyler
insan içinden geçeni söyleyemiyor
hoş içimden geçenin fersah fersah ötesinde ufacık bi hissimi anlatabilsem belki de oturup halime ağlayacak
ama diyemedim

ona, onu sevdiğimi söyleyemedim

bu mu lan aşk acaba, bir gününü ele al mesela, sabah daha gözünü açmadan o aklında zaten, gün boyu da seni bi an olsun yalnız bırakmıyor, suratındaki anlamsız gülümsemenin sebebi o, içiyosan onun için, ağlıyorsan onun için, daha niceleri hep onun için
ama gel anlat desem derdin ne,
seviyorum abi,
olm onu anladık, başka
o kadar abi, seviyorum daha ne olsun
anlatamadığın sevgini bi de ona söyleyemediğini düşün
kızın senden rahatsız olduğunu ekle
çarp şimdi 10 la 20 yle
işte ben tam da o bulduğun sonucum

hep ben konuştum
sadece dinledi
ben söyleyebilecek başka söz bulamayınca sustum.
ve ilk sözü

- bitti mi

oldu.

- bitti, dedim.

tek nefeste o uzun cümle döküldü dudaklarından

- sana, bir daha seni etrafımda görmek istemediğimi söylemiştim, çünkü benim erkek arkadaşım var, umarım anlamışsındır.

bu kadar.
ve gitti.

başımı yerden kaldırıp arkasından bakamadım
sanki oradaki herkes aramızda geçenleri biliyormuş ve bana bakıp kahkaha atıyormuşcasına utandım
nefret ettim, hayatımdan, kaderimden, kendimden ve de ondan
tiksindim aldığım nefesten
sanki az önce cennetin kapısından cehenneme itildim de halen düşüyorum, boşluktayım
damarlarımdan kanımı ne kadar da hızlı çektin be celladım

orada öylece ne kadar oturdum, ne kadar sigara içtim ki paketimde hiç kalmamış
şimdi ne yapacağım, nerden başlayacağım hayata
lan sanki bir yanım ölmüş, öbür yanımsa felçli, kımıldayamıyorum, kımıldayasım gelmiyor

kalktım, bir kaç adım attım, peşi sıra bir kaç adım daha
esrarlı kafamla rüzgar beni nereye zütürürse o yana devrildim o gece
güneşin doğuşunu seyrettim yarı baygın gözlerle
sıcaklığını hissedemeden de bayılmış kalmışım

güne onsuz başlamadım, değişen bir şey yoktu bende, ona dair
ama kaderime razı olmasını da bildim

umursamadığım işime sarıldım
arkadaşları da bir hayli boşlamışım zaten, ne hal ne hatır kaç gündür belki de kaç haftadır
onlar nerde ben orada, pek belli etmesem de ne halde olduğumu bildiklerinden fazla üstüme de gelmiyorlar

yine tahsilatla uğraşıyoruz
ben ellemeyince, serkan kalkamamış altından, malum çocuk napsın daha yeni bu işte, vedat ta karışmayınca defterler iyice çorba olmuş
onları düzelttim, kimden ne alınmışsa tekrardan kontrol edip deftere geçirdim, aradaki ekgibleri kah serkanla kah tek başıma tahsil ettim
bana o nu unutturması için nefes almaktan bile vazgeçtim

günler eski rutinine dönmüştü diyebilirim
hoş bizim rutin anlayışımız biraz deli dolu ayrı mesele
tahsilat, tehdit, dayak, içki, gece hayatı ve her sabah nerede ve nasıl uyuduğunu hatırlamadan aynı hayatın tekrarı
ta ki alikemal abi kalp krizi geçirene dek
meğer cidden abi gibi seviyormuşum onu
hastaneye kaldırıldığını duyduğumda içim nasıl da cız etti,
ne yapacağımı, ne yapabileceğimi kestiremedim.
zor attım kendimi hastaneye

ortalık mahşer yeri
iğne atsan yere düşmez o misal
seven de orda imkan olsa bi kaşık suda boğacak olan da
klimacıyla aynı anda gelmişiz, beraber abinin yanına çıktık
bi de ne görelim, abi; kolundaki serumu kontrol eden hemşire yanında, vedatla doktoru dikmiş ayağa bişeyler anlatıp birilerine sövüyor
içeri girmemizle keyfi daha da bi yerine geldi tabi, biz daha geçmiş olsun demeden daha da bi gürlemeye başladı
anlayacağınız ilerde olacak 9.1 için artçı uygulamış vücut, lakin beyine kadar gelememiş