bir katilin hayatı

döküldü elim ayağım ama iş aramaya devam ettim
nerede bi dükkan var sordum, işçi lazım mı diye
en sonunda kader yüzüme güldü de, bi dernekte çaycı olarak işe başladım
günlük üzerinden anlaştım patronla, içtiğim bi kaç bardak oraletle de akşamı edip paramı aldım

öyle pek bişey değil, zaten yarım günlük yevmiye
bi ekmek 250 gram peynir çeşmeden biraz su üzerine bi cigara, ohhh bi de benim palasa serdim mi kuş tüyü kartonları
ölmeden de sabaha sağ çıkarsam eğer, allah kerim

öyle üç beş gün daha yattım kartonların içinde
tabi o arada patron da deşiyor beni, nerede kalıyorsun, ne iş yapıyordun, kimsin
söylemesem de anlamış olacak ki, istersen akşamları içeride çekyat var, burada kalabilirsin dedi

kalacak yerimi de halledince tas tamam alıştım dışarıda olmaya
dernekte işler yoğun zaten, çay getir, boş zütür, sil, yıka
gün ben daha başladığını anlamadan akşam oluyor
böyle geçsin istemiyorum ama paraya da ihtiyacım var buralardan gidebilmek için
elimde olmadan katlandım bir ay
sonra patrona durumu izah ettim, sağolsun üç beş de haşlık attı bana, memlekete dedemin mezarına yola koyuldum

her şey ne kadar da değişmiş, ne kadar büyümüş, yaşlanmış
çocukluktan kalma arkadaşlarımı bile hatırlayamadım

sordum ettim, söylermiş arkadaşlarına ölürsem mezarım kendi arazimdir diye
eve çıktım, dedemi evin başına gömmüşler
öyle bi acizlik çöreklendi üzerime ki omuzlarımı yerinden söktü sanki
lan koca nasifoğlu ömer şu üstü tamamen ot kaplı, başında gibtiritaktan şekilsiz bi odun parçası olan bu mezarda mı yatıyor.
kimsesiz mezarı lan bu
mezar taşı bile kimsesiz, üzerinde ki tükenmez kalem hatırası yıllanmış yazı okunmuyor, ruhuna fatiha nasıl okunsun.

ali kemal abi benimle çok ilgilendi,
kalacak yerimi ayarlatıp cebime de üç beş bişeyler attı
bi kaç gün gez dolaş, istanbulu gör,
pazartesi başlarsın diyip ayrıldı yanımdan

ben yatar, saygılarımı sunarım

işte böyle halimin hiç olmadığı kadar iyi olduğu zamanları yaşıyordum
çok kısa zamanda çevremin beni kabul etmesi ve bana gösterdikleri saygı kendime güvenmemi sağlıyor, daha doğrusu egomu tatmin ediyordu.
sürekli yeni insanlar tanıyordum
en lüks arabalarla en lüks mekanlara gidip en iyi köşesinde en pahalı yemekleri fiyatlarına dahi bakmadan yiyebiliyordum
daha 20 li yaşlarına başlamamış ben, daha bir kaç ay öncesinde aç karnına köprü altlarında yatan ben, yani öksüz kimsesiz katil olan ben için kaderin yapmış olduğu imrenilecek bu cömertlikten dolayı hayranlık içinde allaha şükrediyordum.

lakin hayatın bi felsefesi varsa eğer karma bunu tam anlamıyla açıklıyordu
hiç beklenmedik anlarda pik yapıyordu kaderim
öngöremediğim bir hayat yaşıyordum
bir plan vardı evet, fakat planlayıcısı ben değildim
ve o yüce güç en alakasız zamanda yine yapacağını yaptı
meğerse en büyük kazığı en sona saklıyormuş
meğerse ruh iki türlü acı çekermiş
meğerse ben ölmüşüm

ali kemal abi, vedat, ben
bebekte mia mensa dayız
ali kemal abi, devlet adamlarıyla oturmuş harıl harıl sohbet ediyor, arada bir kahkaha kopartıyor
ben de vedatla beraber arka masada kendimi dünyadan soyutlamış önümdeki somona girişmişim
küçük dünyamda yemeğimle uğraşırken bi ürperti hissettim
başımı kaldırdığımda da vuruldum
ama ne yazık ki ölmedim

şimdi gel de anlat

durumumu zaten biliyorsunuz
aklımız kestiğinden bu yana kız diye bişeyin varlığını ilk, ceza evinden çıktıktan sonra öğrendim
ki şunun şurasında pek de bir şey olmuyor
istanbula gelene kadar hatta vedatla kalana kadar varlıklarını umursamıyordum bile
vedat bi kaç defa sordu milli oldun mu lan, gel mektebe zütüreyim, olmadı mektebi ayağına getireyim, özel hoca tutayım falan diye, hepsinde eyvallah ama gerekmez abi dedim.
sevgi, ilgi diye bişeyden ise zaten haberim yok
öyle bi kıza bakarken hayal kurayım, ilgi bekleyeyim, utanayım, kızarayım, benimle alakası olmayan şeyler bunlar
ergenlik nedir bilmemişim ki kız nedir bileyim

oysa bir saniye, ne bir saniyesi bir an kadar kısacık bir sürede, benden bi kaç metre ötede dolunay gecesi yakamozları gibi parıldayan o gözler ruhumu bedenimden alıp dünyanın en derin kuyusuna hapsetti ve esaretim başladı

reserved

re<erved

asayiş şubedeniz dengesiz baytarın dıbına koymaya gidiyoruz

rezerfet

hissettiklerime tarif yok, ancak arif olanlarınız anlar beni
lakin o an dışarıdan bakan birinin bende gördüklerini anlatabilirim size

ilk göz göze geldiğimiz an kaçırmadı gözlerini benden
bende vazgeçmedim o derinliğe dalmaktan
öylece kitlendik birbirimize
sonra aynı anda başka yönlere çevirdik bakışlarımızı
o yanındaki arkadaşlarına döndü
ben vedata dönecekken son anda vazgeçip, duygusallıktan daha fazla anlayan somonuma döndüm
her 10 saniyede bir belki daha da kısa sürelerde onunla hiç ilgilenmiyormuşum gibi yaparaktan bulunduğu masaya bakış attım
bana bakmıyorsa eğer, bi kaç saniye duruyordum masasında, sonra tekrar tabağımdaki somona
bir lokma dahi koymadan ağzıma bu ritüel 10 dakkadan fazla sürdü
bazen rast geliyordu gözlerim gözlerine,
daha kömür karası içlerini seçemeden kaçırıyordu bakışlarını
doyamıyordum bakmaya
insan bir başkasına, hem de hiç tanımadığı birine bakmaktan böyle zevk alabilir mi
kalbim nasıl çarpıyor, sanki yerinden çıkacak
o ve ben, başka kimse yok dünyada
işitmiyor, görmüyor, hissetmiyorum

sonra arkadaşlarından birinin bana baktığını farkettim
temiz yüzlü benim yaşlarımda bi eleman
belli ki durumu çakmış rahatsız olmuş
bi kaç saniyede onunla bakıştık ama bu sefer ki inatlaşma usulü
ilk kim vazgeçecek
ben antrenmanlıyım oğlum, gözlerimden yaşlar aksın, yine de kaçırmam
galip geldik haliyle, lakin fenerin bursaya kaptırdığı şampiyonluğu kadar kısa süreliğine
eleman önce bi telefon etti
5 dk sonra da arkadaşlarını ayaklandırdı
adisyona bakmadan içine bi tomar parayı atıp mekanın deniz tarafındaki kapısına yöneldiler
niye o tarafa gidiyorlar bilmiyorum ama kitlenmişim
aralarından içimi eriten beyazlar giymiş dilberimi görmeye çalışıyorum
bir an ya bir an daha gözlerine bakabileyim, başka bir şey istemiyorum
ben şekilden şekle girmiş aciz bir dilekte bulunmuşum
kaderin bana gülümsemesine bakarmısınız;

kocaman gemi gibi bi yat yanaştı mekana
içinden uzattılar merdiven gibi bişey
bizim eleman binmesi için yardım ediyormuş ayağına hayalimin beline attı elini

önce elemanla gözgöze geldik, önce o ezdi beni
sonra dilberimle gözgöze geldik o da öldürdü beni

allah daha da artırsın, kimsenin malında mülkünde gözümüz yok çok şükür
hele ali kemal abininkinde asla
bu adama yan çizmek şerefsizlikten de öte bişey olur
en zor günümde beni sorgusuz sualsiz yanına aldı, malını mülkünü emanet etti, aş verdi,
bir gün olsun cebimizden parayı sırtımızdan abayı ekgib etmedi
şimdi de ehliyete yazdırttı beni, söylediğine göre okullar açıldığında da akşam okuluna gönderecekmiş
daha ne olsun, kim kime böyle iyilik yapar, hele de bu kahpe dünyada

vedat ağadır, paşadır bi yana sadıktır da
ali kemal abi öl dese, kelimei şehadet getirecek kadar hemde

a tabi bir de işin ali kemal abi boyutu var
trabzonun maçka ilçesi nüfusunu kayıtlı bu abimizin eli nerelere kadar uzanır, istese neler yapabilir, valla neredeyse bir aydır yanındayım, kestiremedim henüz
ama aslını bilirim, vedat anlattı bi keresinde

ali kemal abi öyle pekte heves edilecek bi hayattan gelmemiş buralara
senin benim gibi olmasa da sıradanmış hayatı
babadan zengin falan da değil
istanbula ilk gelişi yirmili yaşlarına denk geliyor
fikirtepede trabzondan arkadaşlarıyla bekar hayatına başlıyor
gel zaman git zaman minibüslerde muavinlik şoförlük derken bişey oluyor ve aidatlar ali kemal abiye akmaya başlıyor
o arada ki sıçramayı sormama rağmen vedat anlatmadı, bende üstelemedim
ama ortada bi racon döndüğü belli
sonrası malum, para aktıkça güçleniyor ali kemal abi
ve çevresine hemşehrilerini topluyor
memur adamlarla tanışıp arasını her daim iyi tutmasını da biliyor
bugünkü durumu da ortada zaten
kuruçeşme, bebek, fikirtepe ve üsküdarda daireler, beykozda yapımı devam eden villa, lüks araçlar, hatlı minibüsler
yediği önünde yemediği arkasında anlayacağınız