bir katilin hayatı

Içim burkuldu be panpa

nerdesin ocu

- selamü aleyküm
- aleykümselam, buyur kardeş
- abi ben dengesiz, rahmetli hacı abinin içerden bi arkadaşıyım, yolun düşerse ali kemal kardeşime uğra, selamımı ilet bi çayımızı iç demişti vakti zamanında, kısmet bugüneymiş, hazır istanbula gelmişken yanına bi uğrayım dedim.
- eyvallah kardeş, hacı abinin dostu bizim de dostumuzdur. olum rıfat hala dikiliyosun, iki çay kap gel...

- demek hacının dostusunnn. hacı büyük adamdı kardeş, gerçi sen daha iyi bilirsin. hacının çok faydası dokundu bana çokkk, hem de bir canla ödenmeyecek kadar çok...

adamın gözleri doldu bunları söylerken, daldı gitti bi an, sonra tekrar döndü bana

- ee dengesiz kardeş anlat bakalım, hacıyı ne kadar tanıdın, sen kimsin

anlattım bende

cezaevinden, hacıyla tanışmamızdan başladım
o sordukça da devam ettim
fazla derine girmek istemesem de zaten neyim var, ne sorduysa söyledim

deştikçe deşti beni ali kemal

sonra rıfatı çağırdı

- olum rıfat arabayı hazırlayın çıkıyoruz

ben öyle mal mal bakıyorum, nereye çıkıyoruz ne yapıyoruz ama bu arada da ayaklandık tabi
baktım muhabbetin sonu gelmiş ali kemal abiye

- abi tanıştığımıza memnun oldum, sohbet için teşekkürler

dedim, ki hani adamlar gidiyor bari ayak üstü vedalaşalım

- dur kardeş nereye, bırakmam seni valla, kırk yılın başı hacı abimin selamıyla bir dostu geliyor, valla bırakmam. hem daha sohbetimiz bitmedi nereye gidiyorsun

ben yok, ık, gık etmeye çalışsam da zaten adamdan iş istemeye gelmişim, böyle ilk selamdan benimle ilgilenmesi hoşuma bile gitmişti

çıktık dışarı, kapıda kamyonet gibi jip, şoförlü falan

resmen içimden geçmedi değil o an, ulan acaba ben de buna mı bineceğim, yok yani ben şuraya gidiyorum sen minibüsle gel dese adama bişey demezdim valla, araba o derece lüks

tabi o jiple de öyle normal bi yerde yemek de olmaz.

ali kemal abicim sağolsun, kız kulesine sıfır, uzatsan elini denizi tutabileceğin boğaz kenarında bi yere zütürdü beni.

sabah haremde tost yerken seyrettiğim manzaraya öğlen ismini bilmediğim yemekler önümdeyken bakıyordum

ama bi yandan da utanıyordum
oraya ait olmadığım her halimden belli
ali kemal abi zaten şık adam, yan masalara bakıyorum onlarda aynı, bi defa herkes takım elbiseli
benimse üstümde taktan mı taktan bi elbise
ne altı üstüne uygun ne üstü altına

ali kemal abi anladı tabi benim halimi, duraksadım çünkü
yaktı bi sigara uzattı bana da bi tane

- bak dengesiz kardeş, hacı abinin dostu bizim de dostumuzdur. ben öyle lafı dolandırmayı sevmem. kabul edersen benimle çalışmanı isterim.

- eyvallah abi, de ne iş yapıcam ben hiç bişeyden anlamamki
- buluruz sana yapacak bişeyler, sen hele bi he de
- tamam abi sen bilirsin
- hayırlı olsun kardeşim, şimdi yemeğini soğutma, manzaranın tadını çıkar
- eyvallah abi

istanbullll gocaaa istanbul
ankarayıda görmüştüm emme gayri bura oraya hiç benzemiyor

daha otobüsten inmemle maceram başladı
harem ki öyle koca bi yer
herkes bi taraflara gidip gelir
bense yol bilmem iz bilmem
zaten denizdir almış aklımı benden

mezarın o hali çok etkiledi beni
çok bozuldum feleğe
ne yapmışsa büyüklerimiz vakti zamanında üzerimize bi ölü toprağıdır sinmiş
ne yapsak ne etsek bulutlar çekilmiyor üzerimizden
sadece bunu düşünerek bağda bahçede, köylülerin işlerinde kuru ekmek belki yanına biraz peynir zeytin, bir ayı tamamladım köyde
bu bir ay ne yapmam gerektiğini öğretti bana

plan artık değişmişti, zayıf olduktan sonra bana dostlarımla da rahat yok

istanbulda cezaevindeyken hacı abinin bahsettiği bi arkadaşı vardı
tarif de etmişti bana, yolun düşerse bi uğra, selamımızı söyle, çayını iç diye
bulabilirsem onun yanına gidip iş istemekti amacım

muhtarda dedemin üstünden çıkan üç beş kuruş vardı, köye geldiğimde vermişti bana
biraz o, biraz köylünün işini yaptığımdan kazandıklarım, birazda evdeki bakır tas tabaktan gelen parayı koydum cebime, bir ufak valizle istanbulun yolunu tuttum.

reserve

ankaraya gitmek vardı aklımda
oradan dedemin mezarına
sonra bir iş bulup amasyaya gidecektim
klimacıyı bulup birbirimize yaşadıklarımızı anlatacaktık
hep dost kalıp beraber yaşlanacaktık

lakin ben daha sincandan çıkamadım
bırak çıkmayı, azıcık yüksek biyer bulsam cezaevini bile gösterebilirdim

aç aç gezdim sokaklarda
sanki köy yeriymiş gibi beni görenlerin yüzündeki ekşimeye aldırmadan

hah yarraa yedik 10 günlük yazıyı yazdı gitti lan bin kitabın adını versene
şaka panpa kızma anlat anlat

baktım olmayacak vakit akşama geliyor, normalde olsa dayanırım ama içimde öyle bi açlık var ki midem deliniyor, daha fazla dayanamadım
hem ne olacak sanki insanlık ölmüş mü
altı üstü bi tas çorba, bi dilim ekmek
kapındaki köpek istese acıyıp vereceğinden fazlası değil

girdim lokantadan içeri
heybetimle girdim ama her adımda bin kere battım yerin dibine
yok kardeş olmayacak, isteyemem, diyemem ben,
vazgeçtim tam çıkıcam
- buyur kardeş
- yok bişey birader, birine baktım
biraz da kendime sinirimden nasıl bi ses tonuyla dediysem artık, adam sormadı bile kime baktın diye
ya da belki adam gün görmüş biri, belki halimizden de anladı, bırak amk ısmarlasın sevabına,
yok yokkk heriflik yapıcaz ya gık dese dalıcam adama muhtaç mı sandın lan beni diye.
yaptın adamlığı şimdi aç gez madem

aç gezdim aç geceledim
geceledim de, tek o geceyi anlatmaya kalksam bir geceden uzun sürer
meğer ankara ne soğukmuş da biz zevk sürüyormuşuz
ya da koğuş da olsaymış şimdi yanımda ne güzel sarılıp uyurmuşuz

zaten hep birilerinden kalma eşyalarımı da adettir diye çıkarken orada bıraktım
şimdi üzerimde tek kat elbise, bi de benden dökük bi kaban
kendimi sıkıyorum artık titrememek için ama kar etmiyor, engel olamıyorum dişlerime
olacak gibi değil, yürümek gerek yoksa donacağım
yürüyüp biraz kendime gelince, uyuyacak yer aradım

nerede yatacaksın, nasıl yatacaksın
felek çemberi ateşe vermiş, elinde kırbaç, geç amk diye bağırıyor
baktım olacak gibi değil
bi marketin oradan geçerken çöp gibi bişey yapmışlar, kıyısı kenarı karton dolu
ne kadar varsa aldım oradan

sonra bi üstgeçit vardı, daha önce bi kaç defa yanından geçtiğim
onun ayağının iç tarafına, o en dar yere doğru kartonları serdim
sağını solunu ne kadar kapatabildiysem artık
inan börtü böcek zerre kadar aklımda bile değil o an
tek derdim karton yetecek mi acaba
yetmedi de idare ettim gibi
daracık küçücük sağı solu kapalı tam da kutu gibi bi yer yaptım kendime

girdim içine, ilk beş on dakka titrememin kesilmesi için bekledim, sonra beş on dakka duyduğum sesleri umursamamak için sonrasını hatırlamıyorum bile
nasıl rahat uyumuşsam artık gece bir kez bile uyanmadan sabahı ettim

bu gecelik bu kadar, saygılar

panpa bu hikayenin devdıbını getirme bildiğim bütün küfürleri ederim bilmediklerimdede panpalar yardımcı olur

Reserved 7.sayfa.

sabahında sağ salim donmadan uyanabildim
nerede üç beş adam dikilmişse yanlarına gittim, belki biri gelir beni de işe alır diye
o zamana kadar çalışmışlığım yok tabi, bu işlerin nasıl yürüdüğünü kemal sunal filmlerinden görmüşüm bi tek
köşedeki kalabalığın içinde beklersin, kamyonet yanaşır, sen gel, sen gel, sen de gel...
ben de, servisini, minibüsünü bekleyen herkese amele gözüyle bakıp aralarına yanaştım
olmadı tabi, amele bile olamadım lakin amele gibi ortada kaldım