bir katilin hayatı

yine mi sen amk ya...

rıfatla beraber haremde minibüsçülerin yazanesine, vedatın yanına gittik.
vedat ta vedat hani
ikiye beş diye bir tabir vardır ya, işte bu adam olsa olsa yarıma bir
benim eller de pek büyük olmamasına rağmen tokalaşırken kendimi s. o'neal gibi hissettim.
ülkücü bıyıkları, tıraşlı dazlak kafası, jilet gibi takım elbisesi olan bi abimiz
lakin cenabı mevla, minyatür gibi bu adama bi ses vermiş, ağzımdan salya akmasın diye peçete elimde bekliyorum
lan bildiğin aslan kükremesi gibi bi ses, böğürse ortalık karışır o derece
belki zebellah gibi bi adam olsa allah esirgememiş sesi de vermiş dersin garipsemezsin, de vedatın durumu murat 131 e abartı egzos takmak gibi bişey, iki sokak öteden sesi duyduğunda sanırsın boeing 737 geliyo, sonra bi bakarsın bizim vedat, gelde yarılma amk

rıfatı da gönderince baya bi sohbet ettik orda,
vedat altımdan girdi üstümden çıktı, garip garip sorular sordu bana
kendisinden pek bahsetmedi ama anladığım kadarıyla geçmişi karanlık belli
öyle egosu da yok, içten mi içten

böyle başladı vedatla dostluğumuz
sonra da hiç bitmedi zaten

ertesi günden itibaren sabahtan akşama vedatın peşinde gezmeye başladım
adam pire gibi dur durak bilmiyor
telefon elinde gebze, harem, kadıköy, fikirtepe geziyoruz istanbulun yarısını
o geziyor ben arkasında çanta taşıyorum
işimiz tahsilat

istanbulun bi yarısının tüm minibüs aidatlarını biz topluyoruz
vedatla ben
aidat dediysem cüzdan da taşınacak üç beş lira değil
düzeltip katlamakla uğraşamadığımızdan çantayla geziyoruz
akşam olunca da hepsi fikirtepede ali kemal abiye

devam et panpa elimde bira takipçinim. bu gece uzun yaz

rezerved niye anlatmıyorsun züt artık

aralarda ufak molalar olacaksa da bi kaç gün daha küfür yememek için saat 5 e kadar yazabildiğim kadar yazıcam
her daim saygılar

vedatla ben nerde akşam orda sabah, istanbulun bir ucundan girip bir ucundan çıkıyoruz hergün
daha bir ay olmadı istanbula geleli ama taa gebzesinden kadıköyüne kadar her bi yerini milim milim arşınlamışlığım vardır.
diğer tarafta da akşam sefalarından öğrendiğim, gündüz gitsem bulamayacağım etiler, taksim, beyoğlu ...

vedat tam bi keyif adamı
müdavimi olduğu yerler var, her gittiğimiz yerde masası hazır
ilgi alaka o biçim
oldu da bi akşam içmedi diyelim
ertesi gün vay milletin haline
barut fıçısı gibi gezer akşama kadar
hele biri yan çizmeye kalkışsın
zaten yoktan maraz çıkarmaya meyilli bu küçücük adam da nasıl yürek varsa artık,
karşısındakinin raconla keser makbuzunu
karşısındaki dediysem, gariban minibüsçüler falan değil
bu aidat işi çetrefilli iş
çok para var
vergisi falan da yok
var da yok yani, kafana göre kesiyorsun aidat fişlerini
kaba bi hesapla sadece gebze harem minibüslerinden, gerçi şuan aidat miktarını tam bilmiyorum ama bugünün parasıyla 150 tl olsa, 400 minibüsten ayda 60 bin temiz para kaldırıyoruz.
sadece gebze haremden bu kadar, gerisini siz düşünün.
e para böyle çok olunca çakalı da çok oluyor
haliyle ittir çakaldır, bunları da bir şekilde susturmak gerekiyor
işte tam da burada bizim aslan yürekli vedat ve yaveri olarak ben devreye giriyoruz
bi de vedatın, yerin yedi kat altındaki dostları tabi
bu adamın seldıbının geçmediği yer yok gibi
hal böyle olunca çanağımıza çomak sokacak babayiğit sayısı da azalıyor
ama yine de yok değil
e o da işin tadı tuzu desek fena olmaz hani

canımızı kendimizi bilmeden elimize almışız bi kere
gayri bundan sonra huzur, zevk vermiyor

vedat ağadır, paşadır bi yana sadıktır da
ali kemal abi öl dese, kelimei şehadet getirecek kadar hemde

a tabi bir de işin ali kemal abi boyutu var
trabzonun maçka ilçesi nüfusunu kayıtlı bu abimizin eli nerelere kadar uzanır, istese neler yapabilir, valla neredeyse bir aydır yanındayım, kestiremedim henüz
ama aslını bilirim, vedat anlattı bi keresinde

ali kemal abi öyle pekte heves edilecek bi hayattan gelmemiş buralara
senin benim gibi olmasa da sıradanmış hayatı
babadan zengin falan da değil
istanbula ilk gelişi yirmili yaşlarına denk geliyor
fikirtepede trabzondan arkadaşlarıyla bekar hayatına başlıyor
gel zaman git zaman minibüslerde muavinlik şoförlük derken bişey oluyor ve aidatlar ali kemal abiye akmaya başlıyor
o arada ki sıçramayı sormama rağmen vedat anlatmadı, bende üstelemedim
ama ortada bi racon döndüğü belli
sonrası malum, para aktıkça güçleniyor ali kemal abi
ve çevresine hemşehrilerini topluyor
memur adamlarla tanışıp arasını her daim iyi tutmasını da biliyor
bugünkü durumu da ortada zaten
kuruçeşme, bebek, fikirtepe ve üsküdarda daireler, beykozda yapımı devam eden villa, lüks araçlar, hatlı minibüsler
yediği önünde yemediği arkasında anlayacağınız

allah daha da artırsın, kimsenin malında mülkünde gözümüz yok çok şükür
hele ali kemal abininkinde asla
bu adama yan çizmek şerefsizlikten de öte bişey olur
en zor günümde beni sorgusuz sualsiz yanına aldı, malını mülkünü emanet etti, aş verdi,
bir gün olsun cebimizden parayı sırtımızdan abayı ekgib etmedi
şimdi de ehliyete yazdırttı beni, söylediğine göre okullar açıldığında da akşam okuluna gönderecekmiş
daha ne olsun, kim kime böyle iyilik yapar, hele de bu kahpe dünyada

işte böyle halimin hiç olmadığı kadar iyi olduğu zamanları yaşıyordum
çok kısa zamanda çevremin beni kabul etmesi ve bana gösterdikleri saygı kendime güvenmemi sağlıyor, daha doğrusu egomu tatmin ediyordu.
sürekli yeni insanlar tanıyordum
en lüks arabalarla en lüks mekanlara gidip en iyi köşesinde en pahalı yemekleri fiyatlarına dahi bakmadan yiyebiliyordum
daha 20 li yaşlarına başlamamış ben, daha bir kaç ay öncesinde aç karnına köprü altlarında yatan ben, yani öksüz kimsesiz katil olan ben için kaderin yapmış olduğu imrenilecek bu cömertlikten dolayı hayranlık içinde allaha şükrediyordum.

lakin hayatın bi felsefesi varsa eğer karma bunu tam anlamıyla açıklıyordu
hiç beklenmedik anlarda pik yapıyordu kaderim
öngöremediğim bir hayat yaşıyordum
bir plan vardı evet, fakat planlayıcısı ben değildim
ve o yüce güç en alakasız zamanda yine yapacağını yaptı
meğerse en büyük kazığı en sona saklıyormuş
meğerse ruh iki türlü acı çekermiş
meğerse ben ölmüşüm

ali kemal abi, vedat, ben
bebekte mia mensa dayız
ali kemal abi, devlet adamlarıyla oturmuş harıl harıl sohbet ediyor, arada bir kahkaha kopartıyor
ben de vedatla beraber arka masada kendimi dünyadan soyutlamış önümdeki somona girişmişim
küçük dünyamda yemeğimle uğraşırken bi ürperti hissettim
başımı kaldırdığımda da vuruldum
ama ne yazık ki ölmedim

şimdi gel de anlat

durumumu zaten biliyorsunuz
aklımız kestiğinden bu yana kız diye bişeyin varlığını ilk, ceza evinden çıktıktan sonra öğrendim
ki şunun şurasında pek de bir şey olmuyor
istanbula gelene kadar hatta vedatla kalana kadar varlıklarını umursamıyordum bile
vedat bi kaç defa sordu milli oldun mu lan, gel mektebe zütüreyim, olmadı mektebi ayağına getireyim, özel hoca tutayım falan diye, hepsinde eyvallah ama gerekmez abi dedim.
sevgi, ilgi diye bişeyden ise zaten haberim yok
öyle bi kıza bakarken hayal kurayım, ilgi bekleyeyim, utanayım, kızarayım, benimle alakası olmayan şeyler bunlar
ergenlik nedir bilmemişim ki kız nedir bileyim

oysa bir saniye, ne bir saniyesi bir an kadar kısacık bir sürede, benden bi kaç metre ötede dolunay gecesi yakamozları gibi parıldayan o gözler ruhumu bedenimden alıp dünyanın en derin kuyusuna hapsetti ve esaretim başladı

reserved

re<erved

asayiş şubedeniz dengesiz baytarın dıbına koymaya gidiyoruz

rezerfet

hissettiklerime tarif yok, ancak arif olanlarınız anlar beni
lakin o an dışarıdan bakan birinin bende gördüklerini anlatabilirim size