Saçlarımı kaldırdım. Güneş gözlüğümü taktım. Artık daha marka kıyafetler giyiyordum. işim artık zaten yoktu. Birikmişlerimi kullandım birazcık. Zaten yakın zamanda burs da bağlanmıştı. Devlet değil özel burs. Maddi durumumuz da iyileşmişti zaten. Kızlar ilk baş yaklaşmamıştı. Yeni halime alışmaları fazla uzun sürmedi ve artık yanımda kızlarla dolaşıyordum.

içimiz parçalanarak okuyacaz ama yine de rez

Rez alıyım

gozumden yas geldi kardesim ağlattin :/

Eski halime dönmemden 2 hafta sonra kızlar peşimi bırakmıştı. Hatta beni gördüklerinde dalga geçiyorlardı. Zaten ben de eski halime döndüğüm için mutluydum. Derslerim düşmeden kurtarmıştım. Selma ile Süleyman'ı karşıma aldım. "Biriniz olmazsa diğeriniz de olmaz. Onun için bana kızsanız da küsseniz de sizden özür diliyorum." Süleyman'ın ise yanıtı sertti. "Yanına aldığın huurlar seni bıraktı mı yoksa? Yoksa bize gelmezdin." "Size gelmeyi çok istedim. Ama ben size ne zaman yaklaşsam siz beni ittiniz. Artık aşk bağı umurumda değil. Sadece arkadaşlık bağımız baki kalsın." Selma hemen kabul etse de Süleyman 1 haftalık homurtusundan sonra kabul etti.

Süleyman bunu duyunca yıkıldı. Bana doğru baktı. "Ya o ya ben." Çok zor bir karardı. ikisini de seviyordum. Selmaya'ya döndüm ve "Ben seni arkadaş olarak seviyorum. Başka türlü bir sevgim olmadı sana karşı hiçbir zaman." Selma ağlayarak uzaklaştı. Süleyman ise bana yumruk attı. "Onun gururunu kırmaya ne hakkın vardı?"

Üniversite bitti ve işe başladım. Asistan olarak. Orada bir kıza aşık oldum Adı Yasemin. Gözleri yeşildi. Yüzü bir meleğinkini andıracak derede kusursuzdu. Ona işe girmemin 3. ayında çıkma teklif ettim. O ise kabul etti. Sanki dünyalar benimdi. Uzun süredir mutlu hissetmiyordum ama şimdi mutluydum. Bir yaşlı teyze geldi. Ameliyat için. Yanında da yaşlı bir adam. Evlilerdi. 48. seneleriydi bugün. Ameliyat gününü bugün seçmelerinin nedeni 48'in onların uğuru olmasıymış. Kadın sinir sisteminde bir sorun vardı. Beyindeki bazı kılcal damarlarda da tıkanma. O teyzenin amelyatına ben de girecektim.

Artık yalnızdım. Okulda da artık tek başımaydım. Ne yapacaktım ki ben? Onlar olmadan. Artık umursamak istemiyordum. Zalim olmak, hayatta sadece giben olarak yaşamak istiyordum. Ve öyle yapacaktım da.